![[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JF6WEJYGHE8ACCM8R2526H7V/cover/01JF6WEJYGHE8ACCM8R2526H7V-1734324210641 "[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
ผู้แต่ง
Glutamateเรื่องย่อ
มี E-Book นะคะ
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
อาชญากรรม,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,ชาย-ชาย,จิตวิทยา,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
มี E-Book นะคะ
ตอนที่ 19
“ผมสารวัตรอานนท์ เจ้าหน้าที่พิเศษที่ดูแลคดีหมอวันดี ได้ยินชื่อเสียงมานาน ได้เจอตัวจริงสักที”
“คดีพิเศษ…”
“ผลชันสูตรของพี่วันถูกส่งให้เจ้าหน้าที่หน่วยพิเศษเมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา ผมถูกขอให้ปิดเป็นความลับ”
“ผมมาวันนี้เพราะผมคิดว่า ต่อไปเราจะได้เจอกันบ่อยขึ้น”
“ทำไมผมรู้สึกไม่ชอบหน้าคุณซะเลย” ผมมองตำรวจตรงหน้าอย่างไม่ถูกชะตานัก คงเพราะไอ้ท่าทีสบายๆ เดินมานั่งข้างๆ ทูดีและน้ำเสียงที่ออกคำสั่งไม่ให้ผมกอดคนที่ยืนยิ้มปอกส้มให้ผมนั่นล่ะมั้งที่ทำผมรู้สึกเหม็นสารวัตรอะไรนี่!!
“ทานอีกไหมครับ” ทูดีถามสารวัตรอานนท์ที่หยิบส้มไปกินต่อหน้าต่อตาจนผมต้องเลื่อนถุงส้มหนี พร้อมมือคู่นุ่มนิ่มที่ยื่นไปให้ฝ่ายตรงข้ามอย่างเป็นมิตร
“ของผม!!”
“บ๊ะ!! หวงจริง อ้อ!! ผมจะบอกอีกอย่าง ผมรับบทเป็นทนายให้กับทูดี ที่เป็นญาติห่างๆ มีสิทธิ์ในคดีอย่างเต็มที่ คดีนี้ใหญ่กว่าที่คุณคิดแน่นอนคุณเองก็ได้ผลประโยชน์ไปด้วย เพราะฉะนั้นให้ความร่วมมือดีๆ จะได้จบเรื่องนี้ไวๆ”
“ผมไม่เข้าใจ”
“อีกหน่อยคุณก็รู้เอง ผมไปก่อนแล้วกันไม่อยากแกล้งคนขี้หวง”
“พี่นนท์ให้ผมไปส่งไหมครับ”
“จะดีเหรอ”
“ไม่ดีหรอก!” ผมรีบสวนขึ้นทันที พี่งั้นเหรอ!! ทีกับผมยังใช้คำว่าคุณแทนอยู่เลย!
“อยู่นี่แหละ พี่ว่าจะไปเยี่ยมหลวงเจตต์ ไม่ใช่สินายเจตต์สักหน่อย”
“ครับพี่” ทูดียกมือไหว้ส่วนอีกฝ่ายลูบหัวรับอย่าน่าหมันไส้ จะแสดงอาการมากกว่านี้ก็คงไม่สะดวกเพราะมือที่โดนฟันมันระบมไปหมด
“เจ็บมากเลยหรอครับ เดี๋ยวหมอก็ให้ออกแล้วรออีกแป๊บนะครับ”
“ตั้งแต่ผมเข้ามาที่โรงพยาบาล ยังไม่เห็นตำรวจมาสอบปากคำผมสักคน”
“อีกเดี๋ยวคงมา…” ทูดีพูดไม่ทันขาดคำตำรวจ 2 นายก็เดินเข้ามา
“ให้ผมออกไปก่อนไหมครับ”
“ผมขอเวลาสักครู่นะครับ” ทูดีเดินออกไปเขาดูไม่ได้ร้อนใจนักที่ผมกำลังจะถูกสอบปากคำในฐานะพยาน
“คุณไปที่วัดทำไม”
“ผมไปเป็นเพื่อนแฟนผม”
“แฟนคุณ..”
“ใช่คนเมื่อกี้ไง”
“ถ้างั้นหมวดพอลจะฆ่าคุณทำไม”
“ผมจะไปรู้เหรอ คงแอบชอบแฟนผมล่ะมั้ง”
“ถ้างั้นคุณรู้จักหมวดพอลเป็นการส่วนตัวหรือเปล่า”
“ผมเจอเขาแค่ 2-3 ครั้ง”
“น่าแปลกนะ เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเขาก็คิดฆ่าคุณ”
“ใครจะไปรู้สมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ”
“ขอโทษนะคะ คุณหมออนุญาตให้คนไข้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“ถ้างั้นพวกผมขอตัวก่อนครับ”
“ลาก่อนครับคุณตำรวจ” ผมโบกมือให้เจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างน่ารัก ในขณะที่ทูดีเดินสวนมายืนปอกส้มให้ผมต่อโดยไม่ถามสักคำ ว่าผมให้การว่ายังไง
“ไม่ถามเหรอ” ในที่สุดผมก็เอ่ยปากเองเสียเลย
“ไม่ล่ะครับ ผมเคารพการตัดสินใจของคุณ”
“ผมบอกว่า…ผมตามแฟนมา”
“ตามแฟน…”
“คุณไง…”
“ทำไมคุณไม่บอกเรื่องพี่วัน” ทูดีเปลี่ยนเรื่องเข้าโหมดจริงจัง ครั้งจะไม่ตอบก็อดใจอ่อนให้คนที่มองตาแป๋วไม่ได้
“เอาจริงผมไม่คิดที่จะบอกเรื่องนี้จนกว่าจะได้หลักฐานครบ หลวงพี่เจตต์ที่เป็นคนทำลายศพ ถูกจับคงบอกเจ้าหน้าที่ว่าถูกหมวดพอลบังคับให้ทำ ส่วนหมวดพอลก็ตายไปแล้วคงพูดอะไรไม่ได้อีก”
“เรื่องความผิดของพี่ชายผมที่จะเปลี่ยนรูปคดี จริงๆ แล้วคือเรื่องอะไรกันแน่ทำไมทั้งพี่พอลและหลวงพี่เจตต์ต้องพากันปิดบังขนาดนี้”
“มาใกล้ๆ สิ”
ฟอดดดดด!!
“คุณ!!”
“ครับ” ผมยิ้มหวาน อย่างน้อยก็โล่งใจไปอีกหนึ่งเรื่อง ที่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไงกับผม ส่วนเรื่องของคดีมีสารวัตรอานนท์มาช่วย คงเบาแรงยิ่งกลายเป็นคดีพิเศษยิ่งทำให้เราเข้าใกล้ความจริงมากขึ้น!!
ในที่สุดเราสองคนก็ได้กลับบ้านสักที บรรยากาศในโรงพยาบาลมันช่างอุดอู้ซะจนมันหดหู่ไปหมด ทูดีเองก็ดูผ่อนคลายขึ้นหลังจากที่หมวดพอลกับหลวงเจตต์ไม่อยู่ พวกเขาสองคนคงข่มขู่ทูดีมาได้สักพัก ตั้งแต่ที่ผมเริ่มเบี่ยงประเด็นไปสืบเรื่องฆาตรกรต่อเนื่องแทนจะเป็นการสืบการตายของหมอวันดี!!
“เป็นยังไงบ้างโยม”
“นมัสการหลวงพ่อครับ”
“ปลอดภัยดีนะโยม…”
“ได้แผลนิดหน่อยครับหลวงพ่อ ดีกว่าเอาชีวิตไปทิ้ง”
“โชคดีที่เพื่อนของโยมเปลี่ยนใจ”
“เพื่อน…”
“ผมเองที่ให้หลวงพ่อช่วยแจ้งความกับตำรวจ”
“อาตมาขอตัว”
“ทูดี…รู้อยู่แล้วสินะว่าเขาอยากปิดปากผม ถึงได้ยอมมากับผมที่นี่ ทูดีรับปากผม…ต่อไปถ้าเจอใครทำร้าย ข่มขู่ หรืออะไรก็ตาม บอกผมอย่าคิดเอาตัวเองมาเสี่ยงอีก”
“ขอโทษครับ ผมแค่คิดว่าถ้าผมไล่คุณไป คงรักษาชีวิตคุณได้มากกว่า แต่ว่าคุณยังเดินหน้าสืบต่อพวกเขาเลยไม่อยากปล่อยคุณไป”
“ขอบคุณที่กลับมานะ” ก่อนจะจับมือทูดีไว้แน่น ไม่ว่าทูดีจะเกี่ยวข้องกับคดีไหม ไม่ว่ายังไงผมก็ยินดีจะช่วยเขาให้ถึงที่สุด เพียงแต่เรื่องบางเรื่องที่เกิดขึ้นมันผิดจากที่ผมคิดไปมากซะจนไม่อาจคาดเดาว่าคดีนี้มันจะไปจบที่ตรงไหน!!