เมื่อมนุษย์อยากลองเล่นบทพระเจ้า และพี่สาวของเราหวนคืน
ผู้แต่ง
ปารัชลินณ์เรื่องย่อ
เมื่อพี่สาวของเราจากไป ไอเดียบรรเจิดเรื่องการพาเธอกลับจากความตายก็เกิดขึ้น ทว่าความบรรลัยที่ต้องแก้ไขกลับตามมา ซึ่งคงมีเพียงพระเจ้าที่ทรงทราบผลลัพธ์อยู่แล้ว...
เมื่อมนุษย์อยากลองเล่นบทพระเจ้า และพี่สาวของเราหวนคืน
เรื่องสั้น,ไซไฟ,ยุคปัจจุบัน,ครอบครัว,รัก,รถแห่ชวนเขียน8,ดราม่า,ครอบครัว,เมื่อพี่สาวของเราหวนคืน,นักเขียนรถแห่มาเยือนพล็อตเทลเลอร์,ไซไฟ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อพี่สาวของเราหวนคืน
เมื่อมนุษย์อยากลองเล่นบทพระเจ้า และพี่สาวของเราหวนคืน
เมื่อพี่สาวของเราจากไป ไอเดียบรรเจิดเรื่องการพาเธอกลับจากความตายก็เกิดขึ้น ทว่าความบรรลัยที่ต้องแก้ไขกลับตามมา ซึ่งคงมีเพียงพระเจ้าที่ทรงทราบผลลัพธ์อยู่แล้ว...
เราสองคนตรงไปยังห้องใต้ดินทันทีที่เข้าบ้านมาได้ สภาพบ้านเละเทะมากเพราะการไล่ล่าของไอวี่ การเข้ามามันง่ายมากเพราะเราไม่เห็นไอวี่เลย แต่นั่นแหละ...เธอรอเราอยู่ที่ห้องใต้ดินพร้อมมีดในครัวที่ยกมาทั้งแผง เราสองคนผงะถอยหลังไปชิดคอมพิวเตอร์ที่โปรแกรมในชิปของไอวี่ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง
"ไอวี่พี่ต้องมีสตินะ" ฉันบอกเธอที่กำลังสนใจมีดในมือ ฉันต้องถ่วงเวลาให้ไอญ่าสู้กับเอไอ ไอวี่เงยหน้าขึ้นมายิ้มน่ากลัวให้ฉันที่พยายามยิ้มตอบ
"คนที่รู้ความลับ...ต้องตาย" เธอเอียงคอมองฉันด้วยท่าทางน่ากลัว แววตาของเธอบ่งบอกว่านี่ไม่ใช่พี่สาวของเราอีกต่อไป ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดบ้าอะไร แต่เธอปามีดใส่เราสองพี่น้องจนต้องนั่งลงไปกับพื้นหลังโต๊ะคอมพิวเตอร์เพื่อหลบ
มีดอีกหลายเล่มถูกปามา มันเลยไปกระทบฝาผนังห้องที่อยู่ด้านหลังเรา บางเล่มปักคอมพิวเตอร์ ส่วนไอญ่ายังไม่สามารถเอาชนะเอไอที่ตัวเองสร้างขึ้นมาได้ เธอรัวนิ้วบนแป้นพิมพ์ที่เอาลงมาด้วย ในหัวฉันคิดถึงเรื่องราวล้านแปด ทำไมไอวี่ถึงปามีดแม่น ทำไมเธอพยายามฆ่าเรา ทำไมกลายเป็นแบบนี้ แต่ที่แน่ๆ ต้องเกี่ยวกับโปรแกรมของไอญ่าแน่นอน
"ไอญ่า..." ฉันจะร้องไห้แล้ว พี่สาวคนกลางของฉันพยายามกลั้นน้ำตาไปพิมพ์โค้ดไป "ไอวี่...เราเป็นน้องสาวของพี่นะ พี่นึกถึงความรู้สึกที่เรามีต่อกันสิ ความทรงจำ ความผูกพันของเราสามพี่น้อง เรารักกันมากแค่ไหน อย่าให้เอไอมันเอาชนะได้"
"ความทรงจำมันสั่งฉัน" ความทรงจำบ้าอะไรเล่า! แล้วมีดอีกหลายเล่มก็ถูกปามา มันเกือบจะโดนไอญ่าที่มัวแต่รัวนิ้วบนแป้นพิมพ์ถ้าฉันไม่ดึงหลบ
"ไอริส...ฉันว่ามันถึงเวลาแล้ว" พี่สาวคนกลางหันมามองหน้าฉันด้วยแววตาที่จริงจังมากกว่าตอนที่เราเริ่มภารกิจคืนชีพไอวี่เสียอีก
"เวลา...อะไร"
"ฉันคิดว่าเอไอที่ฉันสร้างมันยังขาดความลึกซึ้ง จิตวิญญาณ ประสบการณ์ความรู้สึกส่วนตัวที่ยากจะประมวลผลและเลียนแบบทำออกมาได้ แล้วมันก็อัปเกรดตัวเองแล้วทำตามใจ เธอคิดดูสิเราสองคนแค่จะปิดระบบยังคิดเยอะ ในขณะที่ไอวี่ที่ถูกเอไอกลืนสมองทำตามคำสั่งได้ง่ายดาย คำสั่งที่ประมวลผลจากไหนไม่รู้"
"แต่นั่นพี่สาวเรา"
"เธอไม่ใช่พี่สาวเราอีกแล้ว เอไอมันคงเหมาะกับงานบางอย่างเท่านั้น แต่งานนี้คงยังไม่เหมาะ เธออาจจะมีความทรงจำที่ถูกสั่งการมาว่าให้ฆ่าคนที่รู้เรื่องการเป็นนักฆ่าของตัวเองจากหนังสักเรื่องที่เคยดูก็ได้ แล้วเอไอมันก็จับมาขยำรวมกันให้เรา มันพลาดไปหมด ทุกอย่างอาจจะเพราะฉันเองที่สร้างทุกอย่างไม่รัดกุมพอ"
"เธอทำดีที่สุดแล้ว แต่...เราจะต้องปิดระบบจริงเหรอ" น้ำตาของฉันตอนนี้ไหลพรากไม่ต่างจากไอญ่า ในขณะที่ไอวี่กำลังเดินเข้ามาอย่างช้าๆ
"ไอวี่ในตอนนี้ไร้หัวใจที่แท้จริง พี่สาวของเราได้จากไปแล้วตั้งแต่วันนั้น ตอนนี้ต่อให้จะป้อนข้อมูลความรู้สึกไปมากเท่าไหร่ แต่การประมวลผลก็ไม่ได้ละเอียดอ่อนเหมือนใจมนุษย์ที่มีความซับซ้อนหรอก" ฉันทำใจยอมรับตอนที่ไอญ่ากดพิมพ์คำสั่งปิดระบบชิปของไอวี่แล้วกด...ตกลง
หัวใจของเราสองพี่น้องแหลกสลายอีกรอบในนาทีที่ได้ยินเสียงร่างของไอวี่กระทบพื้น ฉันรีบเข้าไปดู พบว่าเธอไร้ลมหายใจ หัวใจของเธอที่ฉันพยายามดูแลตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันไม่เต้นอีกต่อไปแล้ว เราเสียพี่สาวไปอีกครั้ง พระเจ้าอาจจะรู้ผลลัพธ์ของความพยายามนี้อยู่แล้วสินะ...
"ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไรไอริส" ไอญ่ากอดฉันไว้พร้อมไอวี่ ปล่อยให้น้ำตามันไหลจนพอ จากนั้นจึงนำร่างของเธอกลับไปวางบนเตียง ทุกอย่างควรจะถูกต้องและเป็นไปตามธรรมชาติเสียที ร่างของไอวี่ควรได้พักอย่างสงบ
ความลับของเธอและอาวุธพวกนั้นจะถูกปิดตายอยู่ที่ร้านกาแฟแห่งนั้นตลอดกาล เราจะไม่ขุดคุ้ย ไม่รื้อค้นอะไรอีก เธอจะต้องจากไปอย่างสงบ
'ตี๊ด...' เสียงนั้นดังมาจากคอมพิวเตอร์ของไอญ่าที่ควรหยุดทำงานพร้อมชิปบ้าๆ นั่น ไอญ่ารีบวิ่งกลับไปดูในทันทีแล้วเบิกตากว้าง
'...ระบบกำลังรีบูต...ระบบกำลังดำเนินการ...'
"ชิบหายแน่..." ฉันสบถตอนได้ยินแล้วทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรงในตอนที่นาฬิกาบอกเวลาหกนาฬิกา จบสิ้นกันแน่ๆ ชีวิตฉัน...
ในสุสานที่เงียบสงบฉันกับไอญ่าและพ่อแม่มาร่วมพิธีฝังร่างของไอวี่ หลุมศพสีขาวบรรจุร่างของไอวี่ที่จะได้พักผ่อนอย่างสงบอยู่ในนั้น พ่อกับแม่ดูจะทำใจได้แล้วกลังจากได้ฟังคำพูดสุดท้ายของพี่สาวที่หวนคืนมา
'ไอญ่า ไอริส...ก่อนที่พี่จะถูกกลืนกินสมองและความรู้สึกไปหวังว่าเธอจะได้ฟังสิ่งนี้ พี่รักพวกเธอมากๆ และขอบคุณที่พยายามทำเพื่อพี่ขนาดนี้ แต่มันคงถึงเวลาที่ต้องยอมรับความเป็นจริง ถ้าคุณพ่อคุณแม่ฟังอยู่ขอให้รู้ไว้ว่าไอวี่ดีใจที่ได้กลับมาแม้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ไอวี่รักคุณพ่อคุณแม่นะคะ สิ่งเดียวที่อยากจะขอคือ...ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีความสุข แล้วไอวี่ก็จะมีความสุข...'
นั่นคือตอนที่ฉันคิดว่าทุกอย่างจะฉิบหาย แต่เรากลับได้คลิปนี้มา แล้วคอมพิวเตอร์ที่ทำงานหนักมากก็ช็อตจนพังไปทั้งหมด
'กึก! แกรก...' เราสองพี่น้องที่รั้งท้ายพ่อกับแม่ที่เดินออกไปแล้วสะดุ้ง คิดว่าร่างของไอวี่จะเกิดอะไรขึ้นอีก มันหลอนไปหมดจนนอนผวาอยู่อีกหลายคืน ทว่าสิ่งที่เราได้เห็นด้านหลังหลุมศพกลับทำให้ยิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตา ลูกแมวตัวน้อยกำลังฝนเล็บกับหลุมศพของไอวี่
เราสองพี่น้องตัดสินใจตามหาเจ้าของ เมื่อพบว่ามันไม่มีเจ้าของก็เลยพากลับไปเลี้ยงด้วย ไอวี่อาจจะพามันมาก็ได้ พี่สาวที่รักของเรา...
มุมหนึ่งในร่มเงาไม้ของสุสาน ชายหญิงคู่หนึ่งเฝ้ามองครอบครัวที่มาฝังศพบุตรสาวจนพวกเขาลับสายตาไปพร้อมกับแมวสีขาวในอ้อมแขน
"แน่ใจนะว่าจบแบบนี้ดีแล้วน่ะ...ไอวี่"
"ดีที่สุดแล้วค่ะสำหรับคนที่มีชีวิตแบบพวกเรา อย่างน้อยฉันก็ได้บอกลาให้พวกเขาสบายใจขึ้น การบอกลา...ที่ฉันทำใจพูดออกไปไม่ได้ตอนนั้น มันคงแปลกๆ ไหมล่ะถ้าลูกสาวที่ยังมีชีวิตจะขับรถออกจากบ้านมาร่ำลาน่ะ"
"น้องสาวของคุณเก่งมาก ถ้าเราไม่แทรกแซงโลกใบนี้อาจมีคุณ...อีกคน"
"เก่งจนน่ากลัวเชียวแหละ" ทั้งคู่เดินเคียงกันไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกล หากชายหนุ่มที่อยู่กับเธอไม่แทรกแซงโปรแกรมสองพี่น้องนั่นอาจจะปลุก 'ร่างปลอม' ของเธอขึ้นมาได้สมบูรณ์แบบก็ได้ แต่นั่นละ...บางอย่างก็ไม่ควรเกิดขึ้น
ครอบครัวที่รักเธอมากขนาดนั้นควรได้ใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีความสุข การหวนคืนแบบนั้นคงทำให้น้องสาวของพวกเธอไม่กล้าทำอีก หญิงสาวหันไปยิ้มจางให้กับคนที่ทำหน้าที่เป็นสารถี บ่งบอกว่าไม่เป็นไร เธอจะกลับไปในเส้นทางที่เลือกเดิน เฝ้ามองพวกเขาอยู่ที่ไกลๆ จบแบบนี้น่ะดีแล้ว...
จบ.
ให้มันจบแฮปปี้ตั้งแต่พี่สาวได้กลับมา❌
ให้มันจบแบบมีความวายป่วง✅
และเราจะจบแบบธรรมดาไปทำไมในเมื่อเราจบแบบค้างคาได้555 ซึ่งจักรวาลที่มีไอวี่มีต่อค่ะ จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันต่อกันแต่คิดไปคิดมาต่อได้เลยมาจบตรงนี้ ซึ่งถ้าต่อตอนนี้เลยมันจะไม่ใช่เรื่องสั้นแล้วเลยต้องตัดจบก่อนค่ะ😅 อย่างไรก็ฝากติดตามผลงานของเราด้วยนะค้าาา😍
ขอบคุณสำหรับการติดตามจากใจจริง คอมเมนต์ติชมเป็นกำลังใจและเพื่อปรับปรุงต่อไปได้เลยนะคะ แล้วพบกันเรื่องถัดไปค่ะ
.ปารัชลินณ์