สิบตรีฟลากาต์ 17309 กอง 2 ทหารราบที่ 8 เขตไปรษณีย์ 673 กองทัพฝรั่งเศส, มีนาคม 1916
อิงประวัติศาสตร์,สงคราม,ตะวันตก,อื่นๆ,ดราม่า,นักเขียนรถแห่มาเยือนพล็อตเทลเลอร์,นักเขียนรถแห่มาเยือนพล็อตเทลเลอร์ ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ภาระเกี่ยวข้องของขนมปังและควันปืน (Flour, Fire & Frontline)
สิบตรีฟลากาต์ 17309 กอง 2 ทหารราบที่ 8 เขตไปรษณีย์ 673 กองทัพฝรั่งเศส, มีนาคม 1916
"...ผมไม่รู้จักคุณเลย และคุณก็ไม่รู้จักผม
แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าขนมของคุณไม่ได้แค่อิ่มท้อง มันทำให้เรายิ้มออกได้หลังจากวิ่งวุ่นเพราะแสงปืนวูบวาบท่ามกลางโลกอันสิ้นหวัง
ขนมปังชิ้นเล็กจากมือคุณทำให้ผมยังเชื่อว่าโลกภายนอกสนามเพลาะยังมีที่อบอุ่น และมีคนที่ไม่ลืมว่าเรายังมีชีวิตอยู่..."
สิบตรีฟลากาต์ 17309
กอง 2 ทหารราบที่ 8 เขตไปรษณีย์ 673 กองทัพฝรั่งเศส
แวร์เดิง
(ผมไม่แน่ใจวันที่) มีนาคม 1916
มาดาม
ผมว่าคุณน่าจะประหลาดใจมากตอนที่ได้รับจดหมายจากคนแปลกหน้าอย่างผม ยิ่งเป็นคนแปลกหน้าที่ส่งจดหมายมาพร้อมเลขประจำตัวทหารเช่นนี้ แต่ได้โปรดอ่านต่อเถอะครับ ผมมีเรื่องสำคัญต้องบอกให้คุณทราบ
ตอนนี้ผมอยู่ห่างจากแนวหน้าไม่มากนัก กำลังนั่งเล็มพราลีนชิ้นน้อยทีละนิด เพราะกลัวว่าถ้าอ้าปากกว้างไปจะเผลอกินถั่วพีแคนไปทีเดียวหนึ่งเมล็ด คุณน่าจะรู้ว่าขนมที่คุณทำมีรสชาติเข้มข้นและหอมหวานจนยากจะหยุดได้ กลิ่นน้ำตาลคั่วและสัมผัสกรุบกรอบที่เมื่อแตะโดนลิ้นก็ละลายละมุนอย่างไม่น่าเชื่อ ทำให้เพื่อนผมบางคน (กัสปาร์) แทบร้องไห้เพราะคิดถึงบ้านกับอ้อมกอดเมีย
คุณคิดไม่ออกแน่ว่าของหวานชิ้นจิ๋วนี้มีค่าแค่ไหนท่ามกลางสมรภูมิและซากศพ โอ้ ผมไม่ควรพูดถึง ‘ศพ’ ระหว่างกินขนมแสนอร่อยและเขียนถึงคุณเป็นครั้งแรก แต่เอาเถอะผมเพียงแต่อยากบอกว่าความเมตตาของคุณมีค่ากับเรามากแค่ไหน อย่าว่าแต่ขนมเลย เราไม่ได้กินอาหารดี ๆ กันเลยตั้งแต่เข้าประจำกอง ดังนั้นหลังจากรอดชีวิตจากห่ากระสุนของพวกเยอรมันมาได้ ขนมของคุณเลยเหมือนของขวัญที่ทูตสวรรค์ประทานให้ (ถึงผมจะไม่อยากเรียกพ่อครัวขี้งกนั่นว่าทูตสวรรค์ก็ตาม)
ความจริงผมไม่รู้ว่าทำไมต้องเขียนถึงคุณ บางทีอาจเพราะผมแค่อยากขอบคุณ หรือบางทีอาจเพราะอยากเขียนจดหมายอย่างเพื่อนบ้างทั้งที่ไม่มีใครให้เขียนถึง แต่นั่นไม่สำคัญ แค่ได้ขอบคุณคุณก็เพียงพอแล้ว ส่วนคุณก็อาจสงสัยว่าผมเป็นใครและเขียนมาได้ยังไง ก็ต้องขอเล่าแบบนี้ครับ
เมื่อวันก่อนผมเพิ่งเปลี่ยนผลัดจากแนวหน้ากลับมาอยู่แนวป้องกันด้านหลัง หลังจากนอนเต็มอิ่มได้หนึ่งตื่น กินมันฝรั่งต้มกับเศษเนื้อโง่ ๆ แล้ว พ่อครัวขี้งกนั่นก็เริ่มแจกจ่ายของที่เบิกมาได้ หนึ่งในนั้นมีขนมที่ได้รับบริจาคมาจากคุณ พวกเราแย่งกันใหญ่โตเพราะกลัวจะไม่เหลือถึงตัวเอง ทั้งที่คุณน่าจะส่งมาเผื่อคนทั้งกองร้อยแต่ช้าไปหน่อย เราออกไปแนวหน้าและกลับมาได้แค่เกือบครึ่งเท่านั้น พออยู่กันอย่างอดอยากเราก็ทำตัวหน้าโง่แบบนี้กันบ่อย ๆ
รสชาติของขนมที่ผมประหลาดใจมากว่าเหลือมาถึงที่นี่ได้ยังไง ทำให้ผมสนใจและใคร่รู้ว่าเจ้าของสิ่งวิเศษเช่นนี้เป็นใคร เพื่อที่หากผมรอดกลับไปได้จะต้องขอไปขอบคุณซึ่งหน้า ผมเลยได้ชื่อร้านจากกระดาษแผ่นเล็กที่ติดมากับลังเสบียง และบังเอิญจนเหลือเชื่อที่ร้านของคุณอยู่เมืองบ้านเกิดผมพอดี
ผมจึงเสี่ยงเดาที่อยู่ร้านของคุณแล้วเขียนจดหมายนี้มา พร้อมความหวังว่ามันจะไปถึงโดยสวัสดิภาพ และคุณได้ทราบว่าว่ามีใครคนหนึ่งในแนวหน้า ที่ซาบซึ้งกับสิ่งเล็ก ๆ ที่คุณส่งมา
ด้วยความเคารพและขอบคุณ
อัลแบร์ ฟลากาต์
ป.ล.จะเป็นพระคุณมาก หากคุณจะกรุณาตอบกลับมา ผมจะได้แน่ใจว่าการเดาสุ่มของผมยังใช้การได้ดีอยู่