การทวงคืนความรักของเหนือฟ้าที่มีต่อภาคี
นำพาหัวใจดวงน้อยทั้งแปดดวง ซึมซาบสู่ชีวิตของสาวพลัสไซซ์
จนกลายเป็นรักวุ่น ๆ ที่สุดแสนชุลมุน และอบอวลด้วยเสียงหัวเราะของครอบครัวคนเลี้ยงควาย
ชาย-หญิง,ปลูกผัก,ครอบครัว,สะท้อนปัญหาสังคม,รัก,sliceoflife,โรแมนติก,มีเด็ก,มีลูก,เลี้ยงสัตว์,เลี้ยงควาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
การทวงคืนความรักของเหนือฟ้าที่มีต่อภาคี
นำพาหัวใจดวงน้อยทั้งแปดดวง ซึมซาบสู่ชีวิตของสาวพลัสไซซ์
จนกลายเป็นรักวุ่น ๆ ที่สุดแสนชุลมุน และอบอวลด้วยเสียงหัวเราะของครอบครัวคนเลี้ยงควาย
ผู้แต่ง
ฮาลาปัญ
เรื่องย่อ
เขาพกพาความผิดหวัง ความเสียใจ และจากเธอไปถึง 3 ปี
เพื่อรอวัน เอาคืน
เธอเก็บงำความรู้สึกผิด ความทุกข์ จึงอยู่รอเขาถึง 3 ปี
เพื่อรอวัน ทวงเขากลับคืน
แต่การทวงคืนนี้ไม่ได้เร่าร้อนอย่างที่เธอคิด แต่เต็มไปด้วยความร้อนตับแตก
"เอาเถอะ ถึงจะต้องเก็บขี้ควายทั้งฝูง เธอก็ต้องคว้าหัวใจเจ้าของไร่พิทักษ์มหิงสาคืนมาให้ได้"
ภาคี กฤตกล้าธนาดร เจ้าของไร่พิทักษ์มหิงสา
ผู้คุมอาณาจักรควายจำนวนหนึ่งพันห้าร้อยตัวเจอกับเหนือฟ้า เวหะชลการ สาวพลัสไซซ์น้ำหนัก 65
ขาวอวบ น่ารัก นิสัยดี ที่แม่ฮ่องสอนในไร่ชาบนดอยของครอบครัวเป็นครั้งแรก
เขาจึงเริ่มเต๊าะและสานสัมพันธ์กับเธอทันที
ภาคีทั้งคอยดูแลคอยไปรับไปส่งเธอที่มหาลัยเป็นประจำจนเกิดเป็นรักซึมลึกที่ยากจะถอนตัว
เปิดเรื่อง 14 ก.ย. 2566
ลูกป้อคีกับหนุนน้อย มีทั้งหมด 8 คน แต่ละคนถือกำเนิดได้ยังไง ต้องห้ามพลาดใน
#เหนือหัวใจภาคี นะคะ
ภาคีขับรถกอล์ฟมาส่งเหนือฟ้าลงหน้าบ้านพัก เขาจอดรถและเดินตามหลังมา
"เหนือ"
"คะ...พี่คีมีอะไรเหรอ"
"ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับเหนือฟ้า พี่ขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ พี่ภาคี กฤตกล้าธนาดร อายุยี่สิบห้าปี สถานะโสด"
"รู้มาตั้งนานแล้ว" สาวแก้มยุ้ยพูดพึมพำ
"ว่าไงนะ"
"เปล่าค่ะไม่มีอะไร งั้นราตรีสวัสดิ์ค่ะ"
"ฝันดี"
แผ่นหลังสูงขับรถกอล์ฟไปจอดที่มุมมืดเพื่อลอบมองดูสาวอวบที่กำลังแตะคีย์การ์ดเข้าห้อง พอมั่นใจว่าเธอปลอดภัยเขาถึงขับรถออกไป
นี่เป็นครั้งแรกที่เหนือฟ้านอนคนเดียวในที่ต่างถิ่น หลังจากอาบน้ำเสร็จเธอก็เปิดไฟสว่างไปทั่วห้อง
ตั๊บแก!! ตั๊บตั๊บตั๊บแก"
"ตุ๊กแกที่นี่ก้างติดคอหรือไง แต่บรรยากาศที่นี่วังเวงจัง ป่านนี้พี่ไนท์หลับหรือยังนะ" เหนือฟ้าแชตไปหาพี่สาว แต่ราตรีไม่อ่านข้อความของเธอ
หญิงสาวจึงพยายามสวดมนต์เพื่อผ่อนคลายตัวเองก่อนนอนและฝืนข่มตา แต่ผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีอาการกลัวผียิ่งทำให้เธอกระสับกระส่าย จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปถึงห้าทุ่ม
"ฮือตายแน่นอนไม่หลับ"
แฟ่ก! แฟ่ก!
เหนือฟ้าสะดุ้งลุกดึงผ้าห่มมาคลุมจนมิดหัว "เสียงอะไรอ่ะ"
ด้านนอกระเบียงมีแมวประจำรีสอร์ตแวะมาฝนเล็บ ทำให้คนกลัวสิ่งที่มองไม่เห็นขึ้นสมองเริ่มหวาดระแวงจนมโนไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าเป็นเสียงเล็บขูดของผี
หญิงสาวลนลานควานหาโทรศัพท์นอกผ้าห่มแล้วรีบเปิดแชตข้อความไปหาภาคี "พี่คีเหนือกลัวผีค่ะ มาอยู่เป็นเพื่อนเหนือหน่อย"
ภาคีอ่านอย่างไวแล้วรีบตอบกลับมารวดเร็วไม่แพ้กัน "ขอพี่ใส่เสื้อผ้าก่อนนะ พี่ยังโป๊อยู่เลย"
"อ๊าย..ตาบ้าไม่เห็นต้องบอกเลยว่าโป๊อยู่ ใครอยากรู้เล่า" ปากก็ว่าแต่ก็อดจินตนาการถึงซิกซ์แพ็คแน่น ๆ ใต้เสื้อกล้ามสีดำไม่ไหว
สาวอวบในชุดนอนกระโปรงคลุมเข่านั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนเตียง ประมาณสิบกว่านาทีเสียงเคาะประตูในยามวิกาลก็ดังขึ้น เหนือฟ้ารีบส่องตาแมวเพื่อความมั่นใจ แล้วค่อยเปิดประตู
"ขอโทษนะคะที่รบกวน พอดีเหนือไม่เคยนอนคนเดียวค่ะ แล้วพี่ไนท์ก็หลับไปแล้ว"
"ไม่เป็นไร พี่ขอเข้าห้องได้ไหม" ภาคีไม่รอให้เธออนุญาตกลับเดินเข้าไปในห้องแถมยังพกหมอนข้างมาด้วย "มานอนเถอะพี่ง่วงสุด ๆ เลย พรุ่งนี้พี่มีงานที่คาเฟ่อีก ถ้าเหนือไม่ว่าอะไรพี่ขอหลับอยู่ข้าง ๆ นะครับ"
เขาพูดปุปก็วางหมอนข้างกั้นตรงกลางแล้วปิดตาสนิททันที
"อ้าวหลับแล้วเหรอคะ...หลับไวจัง" เหนือฟ้าคลานขึ้นมาบนเตียง ล้มตัวนอนโดยหันตะแคงข้างมองหน้าหล่อ ๆ ของคนด้านข้างจนกระทั่งปิดตาลง
แต่คนที่มานอนเป็นเพื่อนกลับเปิดตาออก ยกแขนขึ้นเท้าหัวมองดูหน้าหวาน และแก้มพองนุ่ม พินิจพิเคราะห์เก็บทุกรายละเอียด ยื่นนิ้วไปเกลี่ยเส้นผมที่บดบังจากสายตา
"จะรู้บ้างไหมนะว่าตัวเองสวย สวยของคนอื่นพี่ไม่รู้ว่าเป็นยังไง แต่ของพี่คือแบบเหนือ"
เสียงนุ่มกล่าวท่ามกลางความมืดมิดที่มีเพียงแสนจันทร์ลอดฉายผ่านผ้าม่านเข้ามา ภาคียิ้มปนเศร้าเพราะอีกสามเดือนข้างหน้าเขาก็จะไปเรียนต่อปริญญาโทและไปหาประสบการณ์ด้านการเกษตรที่ญี่ปุ่นสักสองสามปีก่อนจะกลับมาดูแลไร่ควายที่นครนายกซึ่งเป็นมรดกตกทอดของบรรพบุรุษ
แสงสีทองสว่างวาบกระทบเปลือกตาของคนขี้เซา เหนือฟ้าผุดลุกขึ้นหันไปหาคนด้านข้างรู้สึกโล่งอกขึ้นมาหน่อย ๆ ที่เขาไม่อยู่แล้ว
"ถ้าตื่นมาตอนเช้าแล้วเห็นเราน้ำลายยืดแบบนี้ เขินตายเลย" เหนือฟ้าเช็ดคราบน้ำลายที่แห้งติดมุมปาก
หญิงสาวนั่งกินมื้อเช้ากับครอบครัวที่ร้านอาหารของรีสอร์ต หากหันหน้าไปฝั่งตรงข้ามก็จะเป็นคาเฟ่ที่มีบาสริสต้าหนุ่มยืนประจำการอยู่ ภาคีฉีกยิ้มกว้าง ส่งให้บ่ะหนุนน้อยของเขา
เหนือฟ้าเผลอยิ้มตอบ ชายหนุ่มอึ้งไปเล็กน้อยที่สาวเจ้าทำท่าจะเล่นด้วย เขาจึงกระพริบตาให้หนึ่งข้าง
แต่คราวนี้เธอจำต้องรีบเบือนหน้าหนี เพราะรู้ตัวแล้วว่าการเล่นระหว่างเธอกับเขามันชักบานปลาย
ประมาณสิบโมงหญิงสาวเดินไปถ่ายรูปบรรยากาศของไร่ชา และไปดูกรรมวิธีแปรรูปชาเขียว รวมทั้งล่องเรือริมแม่น้ำปายกับครอบครัวและขึ้นมากินมื้อเที่ยงด้วยกัน
หลังจากเติมพลังกันจนเต็มที่เหนือฟ้าจึงแวะไปที่คาเฟ่เพื่อหาเครื่องดื่มสักแก้ว เพราะเห็นว่ายังไม่มีคนมาสั่งจึงคิดว่าจะช่วยอุดหนุนคนหล่อสักหน่อย แต่ปลายเท้าสองข้างกลับชะงักค้าง เพราะผู้หญิงที่ไหนไม่รู้กำลังโน้มคอพี่คีลงมาจูบอย่างดูดดื่ม แถมพวกเขายังตัวสูงไล่เลี่ยกันอีก
เหนือฟ้ารีบกลั้นน้ำตาเม้มริมฝีปากเข้าหากันเพื่อสะกดกลั้นความเสียใจ รีบก้าวขาฉับ ๆ เดินออกมาจากคาเฟ่ จังหวะเดียวกันนั้นผู้ช่วยบาริสต้าอีกคนก็เดินสวนเข้ามาพอดี
"ชมปล่อยสักที" ภาคีผลักตัวเธอออกแล้วเช็ดริมฝีปากอย่างหงุดหงิด
"ทำไมรอบนี้หวงเนื้อหวงตัวนักละคะ ที่ชมมาหาเพราะคุณไม่ติดต่อมาเลยชมคิดถึงเลยต้องมากอดจูบลูบคลำให้หายคิดถึง คืนนี้ว่างไหมคะ ชมให้กินฟรีเลยนะ"
"ที่ผมหยุดติดต่อคุณ เพราะไม่คิดจะซื้อใครกินแล้วไง ผมพอแล้ว ตอนนี้ผมต้องการแม่ของลูก" ภาคีตวาดแล้วรีบเดินออกจากคาเฟ่
"คุณคีครับ เมื่อกี้ผมเห็นแขกคุณคีวิ่งหน้าซีดออกไป สงสัยจะเห็นภาพติดเรทกลางวันแสก ๆ" คำปอเบะปากใส่ชมออนที่ชอบถืออภิสิทธิ์คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของเจ้านาย
"แขกคนไหนคำปอ" ภาคีเริ่มหวั่นใจกลัวว่าจะเป็นคนที่เขาคิด
คำปอย่นคิ้วเกาหัวกลอกตาไปมา "ก็สาวขาวอวบหน้าหวานคนนั้นไงครับ"
"ฉันรู้แล้ว ขอบใจมาก ฝากส่งชมออนกลับด้วย ดีดไปให้ไกล ๆ เลย" ภาคีตบบ่าคำปอ
ชายหนุ่มรีบปั่นจักรยานที่จอดไว้หน้าคาเฟ่ปั่นหาเหนือฟ้าไปทั่ว ทั้งแชทไปหา โทรหาเธอก็ไม่รับสาย
สาวอวบนั่งกอดเข่าอยู่ที่ริมระเบียงห้องพักชำเลืองมองแชทของภาคีที่เด้งเข้ามารัว ๆ
ก๊อก! ก๊อก!
ด้วยความหงุดหงิดเธอจึงเดินไปเปิดประตูโดยที่ลืมส่องตาแมวเหมือนทุกครั้ง ทำให้ไม่อาจปิดประตูหนีคนด้านนอกได้ทัน
ฝ่ามือใหญ่ตะครุบขอบประตูเอาไว้อย่างรวดเร็วจนเกือบจะถูกหนีบ "ทำบ้าอะไรของพี่คี อย่านึกว่าเป็นลูกชายเจ้าของรีสอร์ตจะทำอะไรเอิกเริก หรือเผด็จการกับใครก็ได้นะคะ"
"โมโหพี่เรื่องอะไร" ภาคีลองใจ
"เปล่านี่คะ ไม่ได้โมโหไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น ขอเหนืออยู่คนเดียวได้ไหม" เหนือฟ้าพยายามดันอกของชายตัวสูงใหญ่ให้ออกห่าง