รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลยรวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
“ไอ้ปืนมึงจะรีบไปไหนเนี่ย” ต้าร้องทักเพราะทันทีที่ซ้อมเสร็จปืนก็รีบคว้ากระเป๋าของตัวเองแล้ววิ่งออกจากห้องซ้อมไป ทิ้งเพื่อนๆ ที่เหลืออยู่งงเป็นไก่ตาแตก
สองขายาวของปืนก้าวไวจนเสียงฉับๆ จากรองเท้าขณะเดินกึ่งวิ่งดังขึ้นตลอดทาง แม้เพื่อนหลายคนที่เดินผ่านจะพยายามเอ่ยทักทายแต่เขาก็ทำเพียงแค่ยกมือขึ้นเป็นสัญญานรับรู้แต่ไร้ซึ่งคำเสวนาจากริมฝีปากนั้น
อะไรของมันวะ
ปืนเดินมาหยุดที่หน้าห้องซ้อมของเพนเทอร์อย่างใจจดจ่อ ปลายนิ้วเท้าขยับขึ้นลงตามจังหวะหัวใจที่กำลังเต้นรัว ไม่รู้ว่าด้วยเหตุของความตื่นเต้นหรือความเหนื่อยกันแน่ ขาทั้งสองข้างอยู่ไม่สุข ปลายเล็บกำลังถูกฟันแทะเล็มไม่หยุดเพราะความกังวล
ทุกอย่างในห้องซ้อมเต้นเงียบลงแล้วเหลือเพียงแต่เสียงหัวใจของปืนที่ดังระรัวอยู่ในอกของเขา เขายืนรอจนกระทั่งประตูเปิดออก
“เธอ..” ปืนเอ่ยทักเมื่อเห็นว่าคนที่คุ้นตาเดินออกมาจากด้านใน
เพนเทอร์สะดุ้งเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมายืนรอหน้าห้อง “ตกใจหมด เธอมีไรเปล่า”
“ก็เธอบอกว่าถ้าพาไปกินข้าวครบ 50 ร้านแล้วจะบอกบางอย่าง เลยจะมาเริ่มร้านแรกวันนี้อะ”
“เลยอ่อ?” เพนเทอร์ถามพลางอมยิ้มเพราะอดเอ็นดูคนตรงหน้าไม่ไหว
“เลยดิ”
“แล้วเธอจะพาไปกินไรอะ” เพนเทอร์ถามก่อนจะก้าวขาเดินออกจากบริเวณหน้าห้องโดยมีปืนเดินตาม
“วันนี้อยากกินยำ ไปด้วยกันนะ” ปืนเอ่ยชวนเพราะเขารู้ดีว่าเป็นเมนูที่อีกฝ่ายต้องปฏิเสธไม่ลง
“เอ้ย! ไปๆ”
“เยี่ยม ไปกันเถอะ เผื่อคนเยอะต้องรอคิวนาน”
“ร้านไหนอะ”
“เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองแหละน่า” ปืนคว้ามือของอีกฝ่ายแล้วออกแรงดึงเบาๆ ให้เดินตามไป ฝ่ายเพนเทอร์ก็เบนสายตามองมือของตัวเองทันทีเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่กุมอยู่แล้วอมยิ้มบางๆ ออกมาโดยไม่ทันได้รู้ตัวก่อนจะเดินตามคนตัวสูงไป
โคตรยำ ห้วยขวาง
จะเป็นโชคชะตาหรือความตั้งใจก็ไม่อาจรู้ได้เพราะวันนี้ลูกค้าที่ร้านไม่ได้มากอย่างที่เคยเป็นเลยทำให้ทั้งคู่ใช้เวลารอไม่นานเท่าไหร่ก็ได้เข้าไปนั่งอยู่ภายในร้านพร้อมสั่งอาหารไปแล้วเรียบร้อย
“เธอกินเผ็ดได้อ่อ” เพนเทอร์เอ่ยถาม เพราะเท่าที่จำได้คือปืนกินเผ็ดไม่เก่ง
“ก็พอได้”
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจดิ ไม่งั้นจะชวนมากินยำทำไมล่ะ”
“เคเลย เดี๋ยวจะคอยดู!” เพนเทอร์อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
เมนูยำจานโตเริ่มถูกทยอยนำมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะที่ทั้งคู่นั่งอยู่ แววตาฉายประกายอย่างเด่นชัดเพราะความหิวและความน่ากินของยำหลากหลายเมนูบนโต๊ะ เพนเทอร์เริ่มใช้ช้อนตักยำในจานตรงกลางมากินเป็นคำแรกก่อนจะตามมาด้วยเสียงซู้ดปาก
“แซ่บอยู่นา”
“ช่าย นี่เลยอยากพาเธอมากินไง” ปืนบอกแล้วใช้ส้อมจิ้มหมูยอในจานยำมาชิมบ้าง แต่เคี้ยวไปได้ไม่นานสีหน้าของปืนก็เปลี่ยนไป ท่าทางที่พยายามกลืนลงท้องนั้นเรียกเอาเสียงหัวเราะของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
“เผ็ดใช่มั้ยล่ะ” เพนเทอร์เอ่ยถามพลางหัวเราะ
“อือ โคตรเผ็ด”
“แล้วทีแรกทำเป็นเก่ง”
“เธอ ขอน้ำหน่อยดิ” ปืนยกแก้วยื่นไปให้เพนเทอร์เทน้ำให้เพราะขวดน้ำเปล่าวางอยู่ฝั่งของคนตัวเล็ก
“ไม่ให้”
“เธอ นี่เผ็ดจริง อย่าแกล้ง”
“อ่ะๆๆ งั้นอ้อนก่อน เดี๋ยวเทให้”
“เธอค้าบบ ขอน้ำหน่อยนะครับ” ปืนเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนพร้อมทำตาแป๋วใส่อีกฝ่าย เพนเทอร์ก็ได้แต่อมยิ้มขำๆ ก่อนจะเปิดฝาขวดน้ำแล้วเทให้ ส่วนปืนพอได้น้ำตามที่ต้องการแล้วก็รีบยกขึ้นดื่มอย่างรวดเร็วหวังจะดับความเผ็ดร้อนที่กำลังพิโรธอยู่ในปากของเขา
คนตัวเล็กดึงทิชชู่ในกล่องบนโต๊ะก่อนจะยื่นมือไปซับเหงื่อบนใบหน้าให้คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ “ถ้ากินเผ็ดไม่ได้วันหลังก็พาไปร้านอื่น”
“ก็นี่อยากกินยำ ก็บอกแล้ว”
“นี่ก็พูดให้ฟังเฉยๆ ว่าถ้ากินเผ็ดไม่ไหววันหลังไปร้านอื่นได้ เธอจะได้ไม่ต้องมานั่งทรมานด้วย” เพนเทอร์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะรู้สึกเป็นห่วงอีกฝ่าย
“แต่ถ้าเป็นร้านนี้เธอก็จะยอมมาด้วยแน่ๆ ไง”
เพนเทอร์มองหน้าปืนอย่างครุ่นคิด “สรุปที่พามาร้านยำเพราะเธออยากกินหรือเพราะอะไร”
“ก็... เพราะอยากกินยำไง” ปืนตอบได้ไม่เต็มเสียงนัก
“เอาดีๆ”
“จริงๆ ก็แค่อยากอยู่กับเธอ...”
---------------------------------------------------------------
ฝาก #50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ด้วยนะค้าบ short fic สั้นๆ ทยอยมาขำๆ
มีคนมากระซิบว่าน้องเปิดดูแล้ว ฮื่ออออ ก็เขินๆ หน่อยแต่ไม่เป็นไร เราเขียนด้วยความเอ็นดูเนาะ
อ่านแบบฟีลๆ ปล่อยใจสบายๆ ละกันค้าบบบบ