รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำก็นองเต็มตลิ่ง เราทั้งหลายชายหญิงสนุกกันจริงวันลอยกระทง~
เสียงเพลงประจำเทศกาลลอยกระทงดังแว่วลอยมาตามลมในขณะที่ปืนและเพนเทอร์กำลังเดินอยู่ริมฟุตบาทเพื่อตรงไปยังวัดที่อยู่ไม่ไกลจากห้างที่ทั้งสองเพิ่งมาเดินเที่ยวด้วยกันเมื่อตอนบ่าย
“คนต้องเยอะแน่เลย” เพนเทอร์เอ่ยบอกเมื่อเริ่มเห็นว่าบนถนนเส้นทางที่มุ่งไปยังวัดที่จัดงานมีรถจำนวนกำลังติดขัดแทบจะไม่ขยับ
“ช่าย” ปืนรับคำก่อนจะดึงเพนเทอร์ให้หลบมาเดินข้างใน แล้วตัวเองขยับไปเดินฝั่งที่ติดถนนแทนเมื่อเห็นว่ามีรถมอเตอร์ไซค์ขับผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“อะไรเหรอ”
“เดินข้างนอกมันอันตรายไง”
“อ่อ...” เพนเทอร์อมยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น ใจแอบสั่นแบบที่ตัวเองก็ควบคุมไม่อยู่
“หิวป่าว” ปืนหันมาถามคนที่เดินอยู่ข้างๆ เมื่อเดินมาถึงบริเวรหน้าวัดแล้วเห็นร้านค้าตั้งเรียงแถวตามรายทางเต็มไปหมด
“นิดนึง แต่ขอเดินดูก่อนได้ป่าว”
“อื้อ”
สองคนเดินข้างไปกันแวะร้านนู้นทีร้านนั้นที ตอนแรกทั้งคู่ก็คิดอยู่ว่าจะลอยกระทงกันแต่พอมานึกๆ ดูว่ามันจะกลายเป็นขยะในวันต่อไป พวกเขาก็เลยเปลี่ยนใจเป็นเดินเที่ยวชมบรรยากาศแล้วหาของอร่อยๆ กินเพียงเท่านั้น
“เธอถ่ายรูปให้หน่อย” เพนเทอร์เดินเข้าไปยืนอยู่ตรงซุ้มดอกไม้ที่ถูกจัดขึ้นมาให้เป็นมุมสำหรับถ่ายรูปโดยเฉพาะ
“ใช้กล้องนี่หรอ?” ปืนเอ่ยถามพลางหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาชู
“อื้อ”
“กล้องสดหรือแอพอะ”
“กล้องสดก็ได้ เดี๋ยวก็ต้องไปแต่งอยู่ดี” เพนเทอร์พูดจบก่อนจะยิ้มหวานแล้วยืนโพสท์ท่าให้อีกฝ่ายถ่ายรูปให้
“เอานะ หนึ่ง สอง ซั่ม!”
แชะ!
“ขอดูหน่อย” เพนเทอร์วิ่งดุ๊กๆ เข้ามาหาปืนแล้วก้มหน้าลงดูรูปในมือถือที่อีกฝ่ายถ่าย “อุ๊ย น่ารักจัง”
“หื้อ? ชมตัวเองก็ได้อ่อ” ปืนแอบขำก่อนจะถามออกมา
“ก็กลัวไม่มีคนชมนี่นา” คนตัวเล็กบ่นก่อนจะทำปากจู๋ใส่คนตัวโตกว่าโดยที่ไม่รู้เลยว่าไอ้ท่าทางแบบนี้มันเขย่าหัวใจคนมองได้มากขนาดไหน
“ไปๆ เข้าไปถ่ายเร็วๆ คนอื่นเขารออยู่” ปืนพยายามเก็บทรงก่อนจะไล่เพนเทอร์ให้เข้าไปถ่ายรูปต่อ เพราะขืนยังยืนอยู่ตรงนี้เขาต้องอดใจไม่ไหวก้มลงไปจุ๊บแน่ๆ
“กดรัวๆ ไปเลยนะเดี๋ยวนี่จะเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ” เพนเทอร์เอ่ยบอกปืนด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว
“อื้อ”
แชะๆๆๆๆ
เสียงชัตเตอร์ดังรัวควบคู่ไปกับเพนเทอร์ที่เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ โพสท์แบบฟีลๆ แบบไม่อะไรกับใครทั้งนั้น ฝั่งปืนเองก็ถ่ายไปยิ้มไปเพราะอดที่จะเอ็นดูความน่ารักของคนที่อยู่หน้ากล้องไม่ได้
“อยู่ยัง?” เพนเทอร์เอ่ยถาม
“ก็เห็นมีรูปที่ได้แล้วนะ” ปืนบอกก่อนจะเดินเข้าไปหาเพื่อเปิดรูปให้เพนเทอร์เช็คแต่อีกฝ่ายส่ายหัว
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเธอค่อยส่งให้นี่แล้วกัน”
“เคครับ”
“ไปหาไรกินกันเหอะ หิวแล้ว” เพนเทอร์บอกก่อนจะคว้ามือหนาของปืนให้เดินตามไป
สองขายาวของคนทั้งคู่เดินตรงฝ่าฝูงชนจำนวนมากที่มาเที่ยวงานลอยกระทงในค่ำคืนนี้เข้าไปจนถึงด้านในที่มีแต่โซนร้านขายอาหารตั้งยาวเนืองแน่นด้วยผู้คน
“จะกินไรก็เลือกเลยนะ” ปืนบอกขณะเดินเลือกร้านไปเรื่อยๆ
“เลือกไม่ถูก มันเยอะเกินอ่ะ” เพนเทอร์บ่นก่อนจะเดินเข้าไปดูร้านขายโตเกียวด้วยท่าทีตื่นเต้นแต่สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนใจเพราะคนขายบอกว่ายังต้องรออีกหลายคิว
“เอาร้านที่คนน้อยๆ มั้ย” ปืนเสนอเพราะจะได้ไม่ต้องรอนาน
“แต่ถ้าร้านที่คนน้อยก็แสดงว่ามันไม่อร่อยน่ะสิ” คนตัวเล็กเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงลังเล
“งั้นเธอเลือกเลย นี่กินได้หมด เอาที่เธอชอบดีกว่า”
“เลือกที่นี่ชอบหรอ” เพนเทอร์ถามย้ำโดยมีปืนพยักหน้ารับ
“ช่าย เลือกที่เธอชอบอะแหละ”
“ถ้าให้เลือกที่ชอบ ก็ต้องเลือกเธออ่ะดิ” เพนเทอร์พูดพลางอมยิ้มหูแดงแปร๊ดเพราะรู้สึกเขินที่พูดอะไรแบบนี้ออกไป
“หึ! เอาดีๆ นี่หิวแล้ว” ปืนบ่น
“หิวข้าว?”
“อือ หิวข้าว จบนะ”
“โถ่ อุตส่าห์ชงให้” เพนเทอร์ทำหน้างอนก่อนจะสะบัดหน้าหนีแล้วเดินเลี่ยงไปร้านต่อไป
“กินลูกชิ้นมั้ยล่ะ” ปืนเอ่ยถามเพนเทอร์เมื่อเดินมาถึงร้านลูกชิ้นทอดไส้กรอกทอดสไตล์แบบยืนกินที่กำลังฮิตเพราะไอดอลชื่อดังคนหนึ่งให้สัมภาษณ์ว่าเป็นของโปรด
“แล้วแต่เลย”
“งั้นเอาร้านนี้แหละ หิวแล้ว” ปืนพูดจบก็ตรงเข้าไปสั่งลูกชิ้นทอดและไส้กรอกทอดทันที เพราะเขาเองก็เริ่มทนหิวไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
ไม่นานลูกชิ้นกับไส้กรอกทอดที่สั่งมาตอนต้นก็ถูกหยิบใส่จานแล้วยื่นมาให้ปืนที่ยืนรออยู่แล้วตั้งแต่แรก เพนเทอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็รีบแอบเอาไม้จิ้มเข้าปากทันที
“ทีเมื่อกี๊ล่ะอิดออด เหมือนไม่อยากกิน” ปืนแซวคนข้างๆ แล้วอมยิ้ม
“ก็มันน่ากินอ่า”
“แต่นี่น่ากินกว่าลูกชิ้นเยอะนะ” ปืนเอานิ้วชี้ตัวเองแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งสายตาแพรวพราวให้เพนเทอร์ ทำเอาคนตัวเล็กเขินจนเกือบสำลักลูกชิ้นที่กำลังเคี้ยวอยู่
“แหมมมมมม เลิกๆๆ” เพนเทอร์วางไม้จิ้มลูกชิ้นลงในชามแล้วเดินหนีจากบริเวณหน้าร้านนั้น
“เลิกอะไร? ยังไม่ได้คบกันเลย” ปืนแซวต่อโดยไม่ได้เกรงกลัวว่าใครจะมาเห็นหรือได้ยินเข้า
“คึกเชียวนะ นานๆ ทีได้ออกมาเที่ยวด้วยกันเนี่ย”
“ช่าย คึกมาก คึกจริงๆ” สายตาเจ้าเล่ห์ของปืนยังคงจดจ้องไปที่ดวงตาหวานของเพนเทอร์เพื่อหวังจะแกล้งอีกฝ่ายขำๆ
“ทะลึ่งละ พอเลย ไม่อยู่ด้วยแล้ว” เพนเทอร์ก้มลงไปมองชามใส่ลูกชิ้นทอดแล้วแย่งมาไว้ในมือของตัวเองก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินหนีไป
“อะไรเล่า ยังไม่ได้พูดอะไรเล้ยยยย!! ใครกันแน่ที่ทะลึ่ง!!” ปืนตะโกนตามหลังเพนเทอร์ไปเสียงลั่นจนทำเอาคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว
“ไม่ต้องพูด!!” คนตัวเล็กตะโกนตอบกลับมาก่อนจะเร่งฝีเท้าก้าวยาวฉับๆ เพื่อจะหนีอีกฝ่าย
“โว้ยยย!!!! แล้วนั่นจะรีบไปไหนเนี่ย เธอรอนี่ก๊อนนนนนนน!!!!!” ปืนตะโกนเรียกเพนเทอร์ก่อนจะออกวิ่งตามไป
--------------------------------------------------
#50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
เมื่อคืนคือเขียนไปหลับไป 55555 แต่โมเมนท์แรงมาก แซงฟิคไปมากโข ตอนนี้เครียดเพราะไม่รู้จะเขียนยังไงให้หวานกว่าชีวิตจริง เห้อออออออ