รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
หลังจากเดินออกจากร้านอาหารเกาหลีมาได้เพียงชั่วครู่ ดวงตาหวานของเพนเทอร์ก็สอดส่ายไปรอบทิศ สีหน้าดูเหมือนกำลังมองหาอะไรสักอย่างจนคนตัวสูงที่เดินอยู่ข้างๆ ต้องเอ่ยถามขึ้น
“เธอหาอะไรอะ”
“มันเหมือนอยากกินอะไรสักอย่างอะ” เพนเทอร์พูดก่อนจะทำปากจู๋อ้อนอีกฝ่าย
“ยังไม่อิ่มเหรอ” ปืนมีแววตาแปลกใจอยู่ไม่น้อย
“อิ่มแล้ว แต่เหมือนยังไม่สุด มันอยากกินอะไรไม่รู้บอกไม่ถูก”
“หิวเลือดรึเปล่า ฮ่าๆ” คนตัวสูงเอ่ยแซวก่อนจะหัวเราะแห้งๆ ออกมา
“เดี๋ยวก็โดดงับคอซะหรอก” เพนเทอร์เอ่ยก่อนจะแยกเขี้ยว ทำท่าจะขย้ำปืนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ถ้าเธอคิดว่ากัดนี่ถึงก็เอาเลย” ปืนเงื้อคอให้อีกฝ่ายกัด แต่คนตัวเล็กก็ทำได้แค่กระโดดเหยงๆ เรียกความเอ็นดูจากปืนได้ไม่น้อย
“ฝากไว้ก่อนละกัน”
“รีบมาเอาด้วย”
“เชอะ!”
เพนเทอร์สะบัดหน้าหนีเดินนำไปทางฝั่งที่มีแต่ร้านขนมหวาน เขาเดินแวะไปยังหน้าร้านเบเกอรี่บ้าง คาเฟ่บ้าง ก่อนจะมาหยุดอยู่ร้านไอศกรีมเจ้าดังร้านเดิมที่เคยมากินด้วยกันไปเมื่อคราวก่อน
“เธอจะกินเหรอ” ปืนเอ่ยถามเมื่อหันไปเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยืนจ้องหน้าร้านตาเป็นมัน
“อื้อ”
“แต่เพิ่งกินไปเมื่อไม่กี่วันก่อนเองไม่ใช่เหรอ”
“ก็นี่อยากกินอีกอ่า” เสียงอ่อนเอ่ยพูดพร้อมแววตาละห้อย
“อ่ะๆๆ กินของหวานล้างปากสักหน่อยก็ดีเหมือนกันเนอะ” ปืนพูดพร้อมยกมือทั้งสองข้างขึ้นจับไหล่ของคนตัวเล็กก่อนจะดันให้เดินหน้าเข้าไปภายในร้าน
บรรยากาศเดิม ความรู้สึกเดิมเหมือนมันเพิ่งจะผ่านมาเมื่อกี่วันนี่เอง แม้ในใจปืนจะแอบบ่นอยู่หน่อยๆ ว่าไม่ได้อยากจะกินไอศกรีมสักเท่าไหร่ แต่พอเห็นแววตาอ้อนแบบที่อีกฝ่ายส่งมาให้ตอนยืนอยู่หน้าร้านก็ต้องรู้สึกพ่ายแพ้ทุกที
น่ารักขนาดนั้นใครจะไปกล้าปฏิเสธ...
เมนูไอศกรีมถูกสั่งมาอีกครั้งแบบที่เหมือนเดิมกับครั้งก่อนเป๊ะๆ และก็เป็นอีกครั้งที่ปืนได้เรียนรู้จนจำได้ขึ้นใจแล้วว่ายังไม่ควรรีบกินทันที เพราะเพนเทอร์จะต้องหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายสตอรี่ไอจีเอาไว้สักหน่อย เหมือนเป็นการสะสมพ้อยท์เอาไว้แลกของรางวัลพิเศษเมื่อสะสมครบ
“เอ้า! เพนเทอร์!!” หนุ่มผมสีบลอนด์เทาที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านเอ่ยทักเมื่อเดินผ่านโต๊ะที่เพนเทอร์และปืนนั่งอยู่ด้วยกัน
“อ้าว เจเล่!!!! มาได้ไงเนี่ย” เพนเทอร์ตาโตเอ่ยทักกลับด้วยความประหลาดใจ รอยยิ้มกว้างค่อยๆ ปรากฏขึ้นให้เห็นเด่นชัด
“มาดูหนังอะ”
“อ่ออออ นั่งด้วยกันมั้ย?” เพนเทอร์เอ่ยถามในขณะที่ข้างในใจปืนก็แอบเชียร์ให้คนที่ยืนอยู่ปฏิเสธ
“เอ้ย! ไม่เป็นไรๆ นัดเพื่อนไว้”
“อ๋อ เพื่อนแน่หรออออ” คนตัวเล็กลากเสียงยาวก่อนหรี่ตามองล้อเลียนอีกฝ่าย
“คุณไม่ต้องพูดดดด” เจเล่บอกก่อนจะเบนสายตาไปมองปืนที่กำลังนั่งนิ่งเพราะทำตัวไม่ถูก “คนนี้ป่ะที่ชอบมาเล่าให้ฟังอะ”
“อะไรรร!!! หยุดดดดดด!!!!” เพนเทอร์เลิ่กลั่กทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เพราะกลัวอีกฝ่ายจะหลุดความลับอะไรออกมาอีก เขายังไม่พร้อมรับมือกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
“หื้ม?” ปืนส่งเสียงเบาๆ ในลำคออย่างสงสัยก่อนจะมองเพนเทอร์กับเจเล่สลับไปมา “แอบนินทานี่ลับหลังหรอ?”
“บ้า เธอคิดมาก นี่เล่าสู่กันฟังเฉยๆ” เพนเทอร์หันไปมองเจเล่ “ไม่เชื่อถามมันดูเล้ยย!!”
“ช่ายยย ก็คุยอัพเดทเรื่อยเปื่อยแหละ ว่ามีเพื่อนนนชื่อปืน” เจเล่เน้นเสียงชัดและลากยาวตรงคำว่าเพื่อน
“ไปๆๆๆ ไปได้ละ เดี๋ยวเพื่อนรอนานนะ” เพนเทอร์ยื่นมือไปดันตัวเจเล่ที่ยืนอยู่ให้รีบเดินออกไป เพราะตอนนี้สิ่งที่เกิดขึ้นคือเขาเขินจนจะควบคุมเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว
ยังไม่อยากปล่อยโป๊ะในตอนนี้...
เดี๋ยวจะเสียจริตหมด...
“เออๆๆ ไปก็ได้ ไว้เจอกันนะปืน” เจเล่โบกมือบ๊ายบายแล้วเดินไปยังโต๊ะของตัวเองที่เพื่อนมานั่งจองไว้ก่อนแล้ว
“เธอนินทานี่หรอ” ปืนเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นเจเล่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว
“เปล่า แค่เล่าให้มันฟังเฉยๆ”
“เรื่อง?”
“ก็เรื่องที่เธอเป็นคนที่นี่สนิทด้วยไง”
“แค่นั้นเองหรอ?” ปืนถามต่อด้วยความสงสัย เพราะแววตาของเพนเทอร์ขณะที่พูดมันมีอะไรเคลือบแฝงอะไรไว้ ทำให้เขามีแต่ความอยากรู้ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
“ก็เล่าว่าเธอนิสัยดี อบอุ่น แล้วก็น่ารัก...” เพนเทอร์ตอบเสียงอ่อนลง แต่ใบหน้ากลับแดงชัดขึ้นเรื่อยๆ
“ห้ะ? เธอว่าอะไรนะ” ปืนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินแต่มุมปากก็อดที่จะแอบอมยิ้มไม่ได้
“บอกว่าเธอน่ารักดี”
“จริงอ่อ?”
“แล้วจะให้พูดย้ำทำไมเนี่ย” เพนเทอร์บ่นเสียงฟึดฟัดแบบโมโหหน่อยๆ แต่กลับดูน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาของปืนซะงั้น
“ก็นี่อยากได้ยินเธอพูดชัดๆ อ่า” ปืนเอ่ยเสียงอ้อนในแบบที่ปกติก็ไม่เคยทำมาก่อน ทำให้เพนเทอร์โดนดาเมจไปเต็มๆ แบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“กะ...ก็บอกว่าเธอน่ารักดี..” คนตัวเล็กเอ่ยพูดเสียงอ่อนเพราะความเขิน
“น่ารักจริงเปล่า” ปืนยิ้มถาม
“อื้อ”
“ถ้านี่น่ารัก เธอก็ต้องรักนี่ให้เยอะๆ นะ รู้เปล่า?” ปืนพูดโพล่งออกไปแบบนั้นทำเอาหัวใจของเพนเทอร์แทบวาย
แม้ข้างในจะกำลังดี๊ด๊าเป็นปลากระดี่ได้น้ำเพราะอิ่มเอมความสุขจากโมเมนท์เล็กๆ เมื่อครู่ แต่เพนเทอร์ก็พยายามจะเก็บมันไว้ข้างในแล้วแสดงท่าทีที่ปกติที่สุดออกมา เพื่อที่ไม่อยากให้อีกฝ่ายได้ใจมากเกินในตอนนี้
“ไม่รู้ ไม่บอก จนกว่าจะครบ 50 ร้าน!!!!”
--------------------------------------------
มม.จริงคือเกินไปมาก เห้อมมม นี่เราชิปคนเป็นแฟนกันทำไมเนี่ยยยย #50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย