รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ครืดดด
เสียงสั่นสะเทือนจากโทรศัพท์มือถือของเพนเทอร์ดังขึ้นแทรกความเงียบของเวลาเช้าตรู่เรียกเอาคนตัวบางที่นอนอยู่บนเตียงนอนสีขาวนุ่มต้องสะดุ้งตื่น
“อื้อ...” เสียงครางในลำคอดังขึ้นเบาๆ เมื่อเจ้าของเสียงเริ่มฟื้นสติจากการหลับใหลแล้วขยับตัวบิดขี้เกียจก่อนจะเอื้อมมือไปคว้ามือถือที่วางอยู่บนหัวนอนมาเปิดดู
ข้อความจากไลน์ที่ถูกส่งมาจากคนคุ้นเคยปรากฏขึ้นบนหน้าจอ แสงสว่างที่ส่องออกมาทำเอาคนพึ่งตื่นอย่างเพนเทอร์ต้องหรี่ตาเพื่อให้สายตาได้ปรับสภาพอยู่พักใหญ่
Puen <3
เพนเทอร์ขยับนิ้วเรียวยาวสัมผัสลงไปที่หน้าจอเพื่อเปิดอ่านข้อความด้านในที่ถูกส่งมา
Peun : เธอตื่นยางงงงง
Pentor : ตื่นแล้ววว
Puen : ไปยุดยากัน
Pentor : ห้ะ!? วันนี้อะนะ?
Puen : ช่ายยย
Pentor : ไปทำบุญหรอ
Puen : หึ นี่อยากกินกุ้งเผา
Pentor : เอาดีๆ
Puen : พูดจริง
Pentor : กี่โมงอ่า
Puen : ก็เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จละบอก เดี๋ยวนี่ขับรถไปรับ
Pentor : อาเค นี่จะใส่เสื้อขาวนะ
Puen : โอเคครับ
เพนเทอร์อมยิ้มหลังอ่านข้อความสุดท้ายที่ส่งมาจากปืนก่อนจะลุกขึ้นนั่งเพื่อให้ตื่นเต็มตาแล้วก้าวขาลงจากเตียงตรงไปยังห้องน้ำทันทีเพราะต้องรีบเตรียมตัวสักหน่อย
เพราะนี่มันคือการไปต่างจังหวัดด้วยกันครั้งแรก!!
...
...
...
รถยนต์สีดำเคลื่อนตัวช้าๆ ออกจากหน้าคอนโดของเพนเทอร์ ภายในรถเสียงเพลงจากมือถือของปืนดังคลอเบาๆ แล้วสายตาของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ฝั่งข้างคนขับก็หันมามองคนตัวสูงข้างๆ ก่อนจะเผยยิ้มน้อยๆ ออกมา เพียงเพราะว่าปืนนั้นใส่เสื้อสีขาวมาเหมือนกัน
“ยิ้มไรเธอ” ปืนเอ่ยถามเมื่อหางตาชายไปเห็นเพนเทอร์กำลังยิ้มบาง
“เธอใส่เสื้อสีขาวเหมือนนี่” เพนเทอร์เอ่ยตอบด้วยท่าทีเขินๆ
“ก็เธอบอกซะขนาดนั้น นี่ก็ต้องใส่เสื้อขาวแล้วมั้ยครับ”
“เก่งมากเจ้าแมว!” คนตัวเล็กยกมือขึ้นทำเป็นลูบหัวอีกฝ่าย
“เมี้ยววว!”
“ห้ามไปร้องให้ใครฟังนะ ร้องให้นี่ฟังได้คนเดียว” เพนเทอร์ทำสีหน้าดุพลางชี้นิ้วใส่ปืน
“แล้วเธอจะให้นี่ไปร้องให้ใครฟังก่อนนน”
“ก็ไม่รู้อะ บอกไว้ก่อน”
“ทำไม หวงหรอ” ปืนยิ้มถามอย่างเจ้าเล่ห์
“อือ” เพนเทอร์ตอบสั้นๆ สีหน้ามู่ทู่ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกแน่น ปืนที่แอบหันมาเห็นก็อดที่จะยิ้มกว้างออกมาไม่ได้
แสงแดดยามสายแรงกว่าที่ควรจะเป็นในเวลาเก้าโมงเช้าแบบนี้ ต้นไม้และใบหญ้าปลิวลู่ไปตามแรงลมที่พัดมาจากแรงรถที่ขับผ่าน เพนเทอร์ที่หลับคาเบาะคอพับมาพักใหญ่สะลึมสะลือตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่ารถเริ่มจอดนิ่งลง
“ถึงละเหรอ”
“ใช่ครับ” ปืนเอ่ยตอบพลางเคลื่อนมือไปกดปลดสายเข็มขัดนิรภัยของตัวเองออกแล้วเปิดประตูรถก่อนจะเดินลงไป เขากึ่งวิ่งกึ่งเดินผ่านหน้ารถโดยมีสายตาของเพนเทอร์ที่เพิ่งตื่นเต็มตามองตามจนได้พบว่าปืนกำลังเดินข้ามมาเปิดประตูรถให้
แกร๊ก!
เสียงเปิดประตูรถดังขึ้นพร้อมๆ กับบานประตูที่เปิดออก ในใจของเพนเทอร์นึกยินดีที่ปืนมีความสุภาพบุรุษขนาดนี้ ถ้าว่ากันตามความเป็นจริงก่อนหน้านี้เขาเองก็พอจะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความสุภาพบุรุษของปืนอยู่บ้าง เพียงแต่ไม่เคยคิดว่าจะได้มีโมเมนท์เปิดประตูรถให้แบบนี้
“เชิญครับคุณ” ปืนเอ่ยพร้อมยิ้มกว้าง น้ำเสียงนุ่มทุ้มนั้นทำเอาหัวใจของเพนเทอร์สั่นไม่เป็นจังหวะ
เพราะสิ่งเดียวที่ดูเหมือนจะเป็นจุดอ่อนของเพนเทอร์นั่นก็คือเสียงนุ่มชวนฟังของปืนนั่นแหละ...
“อะไรเนี่ย” เพนเทอร์อุทานออกมาเบาๆ แบบนึกขำในใจเมื่อเห็นว่าร้านกุ้งเผาที่ปืนอุตส่าห์ชวนมากินถึงอยุธยานั้นช่างแตกต่างกับภาพในความคิดของเขาอยู่มากประมาณหนึ่ง
“ทำไมหรอ” ปืนหันมาถามอย่างสงสัย
“ตอนแรกที่เธอบอกว่าจะพามากินกุ้งเผาที่ยุดยา นี่เข้าใจว่าจะเป็นร้านใหญ่อะไรงี้”
“อ่อ ร้านนี้แหละ”
“อ่อ..” เพนเทอร์พยักหน้ารับพลางสอดส่ายสายตามองไปทั่วบริเวณนั้น
ร้านที่ว่าไม่ใช่ร้านใหญ่โตอะไร เป็นเพียงแค่ร้านริมทางที่ติดป้ายขนาดใหญ่ด้วยคำว่ากุ้งเผาอยุธยาเจ้าเก่าในตำนาน ที่ตั้งของร้านอยู่ในห้องแถวที่ถูกสร้างขึ้นง่ายๆ มีชั้นเดียวอยู่ลึกเข้าไปจากริมถนนไม่มากนัก จำนวนโต๊ะและเก้าอี้ก็ไม่ได้มีมากนับด้วยสายตาคร่าวๆ ก็เพียงสามโต๊ะเท่านั้น
แต่ปืนก็ยืนยันหนักหนาว่าเด็ด!
“ผิดหวังเหรอ” ปืนเอ่ยถาม
“เปล่าๆ ตอนแรกคิดไว้ใหญ่โตกว่านี้” เพนเทอร์เอ่ยตอบพลางขำเบาๆ ในลำคอ
“ร้านเล็กๆ แบบนี้ แต่อร่อยมากนะ ไม่งั้นไม่ชวนมาหรอก” ปืนบอกก่อนจะคว้าข้อมือของคนข้างๆ ให้เดินตามเข้าไปที่ร้าน
ทั้งปืนและเพนเทอร์เลือกสั่งกุ้งเผาชุดใหญ่เพราะนอกจากว่ามันอร่อยจนอยากจะกินเยอะๆ แล้วนั้น อีกส่วนก็คือทั้งคู่กำลังหิวจัดเพราะยังไม่ได้กินอะไรเลยมาตั้งแต่เช้า
“ว้าววววว” เพนเทอร์ตาโตเมื่อเห็นถาดใส่กุ้งมาวางไว้ตรงหน้า
“อัพสตอรี่มั้ย?” คนตัวสูงเอ่ยถาม
“เธออัพบ้างสิ”
“งั้นเธอยิ้มหน่อย” ปืนหยิบมือถือขึ้นมาหลังจากที่เพนเทอร์เอ่ยบอกว่าให้เขาเป็นคนถ่ายรูปอัพลงสตอรี่บ้าง
แชะ!
เสียงชัตเตอร์จากมือถือของปืนดังขึ้นหลังจากที่เขากดถ่าย เขาหันหน้าจอมือถือกลับไปให้คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามเพื่อเช็ครูปที่เพิ่งถ่ายไป
ภาพของเพนเทอร์ที่ถือถาดกุ้งเผาใบหน้าเปื้อนยิ้มกว้างที่สดใสเสียจนพระอาทิตย์ยังต้องแอบหลบไปอยู่หลังก้อนเมฆเพราะไม่อาจสดใสเท่า...
“ชอบมั้ย” ปืนเอ่ยถามความเห็นจากอีกฝ่าย
“อื้อ น่ารักดี”
“คนถ่ายเก่งก็งี้” ปืนยักไหล่ด้วยใบหน้าภูมิใจ
“คนโดนถ่ายน่ารักต่างหาก” เพนเทอร์เอ่ยพูดก่อนจะแลบลิ้นใส่คนตรงข้าม
เออ ก็จริง...
“เธอลองชิมดูดิ อร่อยจริงๆ นะ” ปืนคว้ากุ้งเผามาแกะหัวและเปลือกตลอดทั้งตัวออกให้จนหมดก่อนจะจุ่มตัวกุ้งลงไปในน้ำจิ้มซีฟู้ดรสเด็ดสูตรของทางร้านแล้วยื่นไปตรงหน้าเพนเทอร์
“หื้ม?” คนตัวเล็กมองกุ้งในมืออีกฝ่ายแล้วส่งเสียงถามในลำคออย่างสงสัย
“ลองชิมดูเร็ว”
“วางไว้ในจานเลย เดี๋ยวช่วยกันแกะให้หมดก่อน จะได้กินทีเดียว”
“เร็วๆ น้ำจิ้มมันหยดแล้ว” ปืนเคลื่อนมือเข้าไปใกล้ริมฝีปากบางของเพนเทอร์มากขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะค่อยๆ อ้าปากงับเอากุ้งเผาตัวโตเข้าปากไปแล้วเคี้ยวเบาๆ
“โหหห..” เพนเทอร์ตาทันทีที่เริ่มเคี้ยว
“เป็นไง”
“อร่อยมากเธอ”
“บอกแล้วว ถึงได้อยากพามากินไง” ปืนพูดพลางยิ้มบางๆ
“ขนาดนั้นเลยหรอ?”
“อือ ครั้งก่อนที่มากินก็นึกถึงเธอคนแรกเลย คิดไว้ว่าคราวหน้าจะต้องพาเธอมากินให้ได้” เสียงนุ่มของคนตัวสูงที่เอ่ยพูดออกมาส่งผลต่อหัวใจของเพนเทอร์อีกครั้ง
หัวใจที่กำลังเต้นแรงทำให้เพนเทอร์ได้แต่อมยิ้มเขินอยู่ตรงนั้น...
“เขินอ่อ” ปืนแกล้งถาม
“เปล่าซะหน่อยยย”
--------------------------------------
เพิ่งเห็นแถลงการณ์จากรายการเมื่อเย็น ขอเป็นกำลังใจให้น้องๆ ทุกคนที่ป่วยด้วยนะค้าบ โดยเฉพาะคุณปตขอให้หายไวๆ พักผ่อนเยอะๆ ขอให้นิยายตอนนี้เป็นสิ่งชุบชูจิตใจใ้หกับทุกคนในสถานการณ์แบบนี้แล้วกันนะครับบบบ
#50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย