รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ค่ำคืนแห่งการเฉลิมฉลองเริ่มต้นขึ้นหลังดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไป รถรามากมายต่างออกมาขับเคลื่อนแน่นขนัดเต็มถนนไปหมดจนการจราจรติดขัดทำเอาหลายคนบ่นกันระงม อากาศที่เกือบจะเย็นเพราะมีลมโชยเบาๆ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ายังคงร้อนเกินกว่าจะพูดว่าเป็นฤดูหนาวได้ ถึงแม้เทศกาลคริสต์มาสจะเป็นสัญลักษณ์ที่มาพร้อมความหนาวเย็นของอากาศก็ตาม
ปืนและเพนเทอร์ก้าวเดินออกจากคาเฟ่แห่งหนึ่งที่ได้แวะมานั่งจิบกาแฟก่อนที่จะไปต่อกันที่ร้านเบียร์ที่กันกันได้จองโต๊ะไว้ก่อนแล้ว
เพราะวันนี้เป็นวันคริสต์มาสก็ควรจะต้องไปฉลองสักหน่อย...
“ฮัลโหล” เพนเทอร์หยิบมือถือขึ้นมากดรับสายเมื่อได้ยินเสียงริงโทนที่คุ้นหูดังขึ้น
(อยู่ไหนแล้ว)
เสียงกันกันเอ่ยถามดังลั่นลอดออกมาจนปืนที่ยืนอยู่ข้างๆ พลอยได้ยินไปด้วย
“ไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไป” เพนเทอร์เอ่ยบอกพลางมองหน้าคนตัวสูงข้างๆ แล้วยิ้ม
(เก่ง! ชั้นต้องหาเพื่อนไปเอาโต๊ะค่า มันไปคนเดียวไม่ได้ค่า)
“ก็ลองทักหาเสมิร์ฟสิ หรือไม่ก็ลองชวนตั้งโอ๋ดูเห็นมันบ่นว่ายังหาร้านไปฉลองกับน้องอารักษ์แฟนมันไม่ได้เลยหนิ”
(พักค่ะ! เอาตั้งโอ๋มาก็น่ารำคาญเปล่าๆ สักแต่จะอวดแฟน งง)
“อุ๊ย!”
(หล่อนด้วยค่ะ ให้มันน้อยๆ หน่อย)
“คุณตำรวจ มีคนพาลค่า!!”
(ไม่โสดบ้างก็ให้มันรู้ไป ชิ!)
“เดี๋ยวชั้นเสร็จธุระตรงนี้แล้วจะตามไป อาจจะช้าหน่อย”
(แล้วแต่เลยค่า ลำไยพวกคนมีคู่ บายยยย)
“เคๆ เจอกันจ้า”
เพนเทอร์อมยิ้มหลังพูดคำสุดท้ายจบก่อนจะกดวางสายแล้วเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋า จากนั้นจึงหันหน้ามาหาปืนที่ยืนมองหน้าเขาอยู่ด้านข้าง
“ทำไม กันกันโทรตามหรอ” ปืนถามด้วยน้ำเสียงนุ่ม
“ช่าย นางหาเพื่อนไปเอาโต๊ะอะ ร้านเขาไม่ให้ไปคนเดียว”
“อ่าว แล้วคนอื่นอะ”
“ก็นั่นแหละ เลยบอกให้ไปลองถามเสมิร์ฟหรือไม่ก็ตั้งโอ๋ดู จะได้มีเพื่อนไป”
“หรือเราจะไปเลยมั้ยล่ะ” ปืนเสนอพลางยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู
“นี่ได้หมด แล้วแต่เธอเลย”
“งั้นไปเลยแล้วกัน วันนี้เทศกาลแถมเป็นวันเสาร์อีก รถติดแน่ๆ”
“ไปรถไฟฟ้ามั้ยล่ะงั้น แล้วค่อยไปต่อรถตรงนู้นจะได้ไวหน่อย” เพนเทอร์บอกก่อนจะยืนรอคำตอบตาแป๋ว
“ตามที่เธอบอกเลย” ปืนพูดจบก็เดินนำไปที่สถานีรถไฟฟ้าที่อยู่ห่างออกไปไม่มากนัก
บนรถไฟฟ้าที่ดูเหมือนจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในวันเทศกาลแบบนี้จึงทำให้ผู้คนจำนวนไม่น้อยตัดสินใจมาใช้บริการกันอย่างเนืองแน่น ต่างคนต่างหนีฝันร้ายจากการจราจรที่ติดขัดบนท้องถนนขึ้นมายังขบวนรถลอยฟ้าจนแน่นขนัด เพนเทอร์และปืนเองก็ไม่ทางเลือกจึงทำได้แค่อดทนเพื่อจะไปให้ถึงที่หมายได้ก็เท่านั้น
สองเท้าเร่งฝีเท้าจ้ำอ้าวลงจากสถานีเพื่อจะต่อรถเข้าไปในร้าน ทีแรกทั้งคู่ก็หวังจะพึ่งพารถแท็กซี่เพื่อเข้าไปที่ร้าน แต่ดูจากสภาพการณ์ที่เห็นตรงหน้าก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่าหากเดินเข้าไปคงถึงเร็วกว่า
“หรือจะเดินเข้าไป” ปืนเอ่ยถามขึ้น
“ก็ไกลอยู่น้า ดูในแมพดิ” เพนเทอร์ยื่นมือถือที่เปิดแผนที่เส้นทางไปยังร้านให้อีกฝ่ายดู
“เห้ย! นั่นไงวินมอไซค์” เพนเทอร์ชี้พร้อมร้องเสียงดังลั่น
“งั้นไปอันนี้เถอะ”
ทั้งสองคนเร่งฝีเท้าไปที่มอเตอร์ไซค์วินคันนั้นก่อนจะเอ่ยถามว่าไปพร้อมกันสองคนได้ไหมคนขับก็ไม่รีรอพยักหน้ารับ ปืนและเพนเทอร์จึงกระโดดขึ้นซ้อนท้ายทันที
เพียงไม่นานก็มาถึงร้านปลายทางเสียที...
...พร้อมกับผมที่เสียทรงเพราะนั่งวินมา
...
...
...
“ไหนบอกจะตามมาดึกๆ” กันกันเอ่ยแซวทันทีที่เห็นปืนและเพนเทอร์เดินเข้ามาพร้อมกัน
“กะ..ก็เสร็จธุระพอดี กลัวรถติดด้วยเลยรีบมา” เพนเทอร์เร่งแก้ตัวด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“หรออออออ ให้มันจริง”
“ไม่เคยโกหกอยู่แล้วจ้ะ” เพนเทอร์แสร้งเบะมุมปากคว่ำแล้วยักไหล่ใส่อีกฝ่ายแบบล้อเลียน
“รำคาญญญญ” เสียงกันกันดังแหวกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าปืนขยับเก้าอี้ให้เพนเทอร์นั่ง
“...”
“เป็นง่อยเลยว่างั้น” กันกันร้องแซวอีกเมื่อเห็นว่าเพนเทอร์แทบไม่ต้องทำอะไรเลย นั่งเฉยๆ สวยๆ ไปอย่างเดียว
“อะไรรร ก็แค่เอาเก้าอี้มาให้เอง” ปืนแย้งกลับไปด้วยน้ำเสียงนิ่ง
“อ้อหรอออออออ”
“อิจฉาล่ะสิ” ปืนเอ่ยแซวพร้อมหัวเราะเบาๆ ในลำคอ
“ทำไมต้องแรงด้วย!!! ใช่สิ้!! ชั้นมันไม่มีคู่เหมือนของเธอหนิ” กันกันแทบจะร้องกรี๊ดออกมา
“เธอจะดื่มไรมั้ย” ปืนยิ้มกับสิ่งที่กันกันพูดก่อนจะหันมาถามเพนเทอร์ในขณะที่กำลังพลิกเมนูไปมา
“มีอะไรแนะนำมั้ยอ่ะ”
“ต้องถามกันกันล่ะมั้ง” ปืนตอบแล้วโบ้ยหน้าไปหากันกัน
“ถามอะไร” กันกันหันขวับมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงของตัวเอง
“มีเครื่องดื่มอะไรแนะนำมั่ง” เพนเทอร์ค่อยๆ เอ่ยถามกันกัน
“อยากกินอะไรล่ะ” กันกันเอ่ยถามด้วยเสียงเหนื่อย เพราะนี่คือโจทย์ยากที่สุดของเหล่าบรรดาคนที่มักจะชอบบอกกับคนอื่นว่าตัวเองเป็นคนง่ายๆ อะไรก็ได้
“อะไรก็ได้ที่มันอร่อยๆ”
“โจทย์ยากจัง เหล้าหรือเบียร์ หรือไวน์?” กันกันถามต่อ
“ไวน์ละกัน” ปืนเอ่ยตอบนิ่ง ในขณะที่ทุกคนยังเถียงกันไม่จบไม่สิ้นว่าจะเอายังไงกันแน่
“ไวน์เลยหรอ” กันกันถามย้ำด้วยเสียงอ่อย
“ไม่งั้นก็รอคนอื่นๆ มาถึงก่อนก็ได้”
“แล้วเธอล่ะยัยเพนจะกินไร” กันกันหันไปถามเพนเทอร์ที่ยังนั่งมองเมนูอยู่แบบไม่วางตา
“นี่ได้หมด เพราะคงไม่มีอะไรอร่อยมากไปกว่าปืนละ”
“อุ๊ย!”
-------------------------------
ช่วงคริสต์มาสที่เต็มเปี่ยมไปด้วยโมเมนท์ก็ต้องจัดตอนใหม่สักหน่อยยยยย
ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค้าบบบบ #50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย