รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
“เธอออออออ” เสียงเรียกดังแว่วมาแต่ไกลๆ ทำเอาเพนเทอร์ที่กำลังนั่งแต่งรูปในไอแพดต้องเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมอง
“ว่าไง” เพนเทอร์เอ่ยถาม
“ไปกินข้าวกัน” กันกันบอกขณะที่หย่อนตัวนั่งลงข้างๆ
“ขอแต่งรูปนี้ให้เสร็จก่อนได้ป่าว”
“ได้ดิ เดี๋ยวชั้นเล่นเกมรอ”
“เค”
เพนเทอร์ตอบรับแล้วหันไปนั่งแต่งรูปต่อในไอแพด ส่วนกันกันเองก็คว้ามือถือขึ้นมาแล้วเปิดแอพลิเคชั่นเกมชื่อดังเพื่อเล่นชิลๆ เพลินๆ เป็นการฆ่าเวลา แต่ก็ไม่รู้ว่าไอ้คำว่าชิลมันมีอยู่จริงมั้ย เพราะตั้งแต่เริ่มเปิดเกมมายังไม่เห็นกันกันสงบเลย ทั้งด่าหยาบคาย ด่าโวยวายจนบางทีคนที่มาเดินห้างผ่านไปมาต้องเหลียวมองด้วยความรู้สึกกลัว
ติ๊งงงง~!
Puen : ทำไร
เสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้นว่ามีใครส่งข้อความบางอย่างมาทางไลน์ เพนเทอร์ไม่ได้หยิบดูเพราะกำลังติดพันกับการแต่งรูปเพื่อลงในอินสตาแกรม จนกระทั่งมีข้อความเด้งเข้ามาอีกครั้งหนึ่ง คนตัวเล็กจึงเงยหน้าจากไอแพดแล้วคว้าเอามือถือขึ้นมาเปิดดู
Puen : วันนี้ว่างๆ อะ ไปหาไรกินกันป้ะ
Puen : หิววว
Pentor : เอาดิ ว่างอยู่
Puen : อยากกินไร
Pentor : ไม่รู้อะ
Puen : ตอนนี้อยู่ไหน
Pentor : เทอร์มินอล
Puen : งั้น Korean Town มั้ย
Pentor : ก็ได้นะ
Puen : เค งั้นเดี๋ยวอีกครึ่งชม.เจอกัน
Pentor : อาเครร
เพนเทอร์กดปิดหน้าจอมือถือ ปิดหน้าจอไอแพด แล้วเก็บทุกอย่างลงในกระเป๋าด้วยเวลาอันรวดเร็ว กันกันที่กำลังเล่นเกมเงยหน้าขึ้นมามองแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยถาม
“จะไปแล้วหรอ แป๊บนึงดิ จะจบเกมแล้ว”
“งั้นก็เล่นไปก่อนนะ ชั้นจะไปแล้ว” เพนเทอร์บอกพลางเหวี่ยงกระเป๋าขึ้นสะพาย
“เอ้า! ก็จะไปกินข้าวด้วยกันไม่ใช่เหรอ” กันกันถามด้วยสีหน้างง
“ชั้นไม่ได้พูดเลย ชั้นบอกแค่เดี๋ยวแต่งรูปเสร็จก่อน”
“ห้ะ!?”
“ไปละ เดี๋ยวปืนรอ บาย” เพนเทอร์โบกมือลากันกันที่ยังนั่งงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ตรงนั้น
“พอผู้ชายชวน มันก็ทิ้งเพื่อนเลยเนอะ”
...
...
...
“เธอ” ปืนเดินเข้ามาสะกิดเพนเทอร์ที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือรออยู่ที่ม้านั่ง
“มาละเหรอ เธอจะกินไรอ่า” เพนเทอร์เอ่ยถามขณะที่กำลังเก็บแอร์พอดเข้ากล่อง
“อะไรก็ได้เลย”
“อีกละ” เพนเทอร์มองค้อน
“งั้นเธอเลือก”
“ไม่เอา เธอชวน เธอก็เลือกสิ”
“อืมมม...” ปืนหันมองซ้ายมองขวาก่อนจะชี้ตรงไปที่ร้านไก่ทอดร้านหนึ่งที่มีป้ายเมนูต๊อกบกกีโชว์หราอยู่ที่ด้านหน้าร้าน “ไปกินต๊อกกันมั้ย?”
“เอาดิ” เพนเทอร์เอ่ยตอบแล้วเดินตามปืนที่ออกตัวนำหน้าไปทันทีหลังจากที่คนตัวเล็กบอก
ทั้งคู่เดินเข้าไปภายในร้านพนักงานหนุ่มเอ่ยถามจำนวนคนที่มาก่อนจะพาไปนั่งยังโต๊ะที่อยู่ชั้นสอง ทันทีที่ก้าวขึ้นไปก็ทำให้ได้รู้ว่าชั้นสองไม่มีลูกค้าเลยสักคน
“ทำไมวันนี้คนน้อยจัง” ปืนบ่นพึมพำ
“ปกติคนเยอะกว่านี้เหรอ” เพนเทอร์เอ่ยถามเพราะเพิ่งเคยมาร้านนี้เป็นครั้งแรก
“ช่าย ดูดิ เหมือนเราเหมาชั้นสองเลย” ปืนเอ่ยบอกแล้วผายมือไปทั่วบริเวณร้าน เพนเทอร์ที่ยืนมองอยู่ก็ได้แต่แอบอมยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของอีกฝ่ายที่นานๆ จะได้เห็นแบบนี้สักทีก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะที่อยู่มุมในสุดของร้าน
“สั่งอาหารกดเรียกได้เลยนะครับ” พนักงานหนุ่มยื่นเมนูให้พร้อมรอยยิ้มแล้วเอ่ยบอก
“ครับ เดี๋ยวสั่งเลยครับ” ปืนตอบแล้วเปิดเมนูดูทันที “เอาคิมบับทูน่า แล้วก็ต๊อกบกกีครับ”
“ขอซุปกิมจิด้วยได้มั้ย” เพนเทอร์เอ่ยบอกปืนเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นรูปในเมนูพอดี
“เอาซุปกิมจิด้วยครับ”
“ครับ ขออนุญาตทวนเมนูนะครับคุณลูกค้า มีคิมบับทูน่า ต๊อกบกกี แล้วก็ซุปกิมจินะครับ รับน้ำอะไรดีครับ”
“โค้กซีโร่ครับ” ปืนเอ่ยสั่งก่อนจะหันไปถามคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม “เธอเอาน้ำไร”
“น้ำเปล่าฮะ”
“ครับ รออาหารสักครู่นะครับ” พนักงานหนุ่มบอกแล้วหันหลังเดินออกไป
ไม่นานอาหารที่สั่งไปทั้งหมดก็ทยอยมาเสิร์ฟโดยคุณป้าพนักงานอีกคนที่มีสีหน้าใจดีเพราะใบหน้าเปื้อนยิ้มตั้งแต่ถือจานอาหารเข้าวางให้ที่โต๊ะ คุณป้าหันมองหน้าเพนเทอร์แล้วยิ้มให้อย่างอบอุ่น
“ขอบคุณค้าบบบ” คนตัวเล็กเอ่ยด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว
ปืนหยิบจาน ช้อน และตะเกียบส่งให้เพนเทอร์ ก่อนจะตามด้วยเทน้ำใส่ลงในแก้วแล้วยื่นให้ ฝ่ายเพนเทอร์เองก็ไม่ลืมธรรมเนียมที่จะต้องทำในทุกๆ มื้อ นั่นก็คือการหยิบมือถือขึ้นมาแล้วถ่ายสตอรี่ไอจี ซึ่งเป็นภาพที่ปืนเห็นจนชิน หากมื้อไหนที่ไม่ทำก็จะกลายเป็นเรื่องแปลกทันที
พอถ่ายรูปเสร็จก็ต่างฝ่ายต่างก็กินกันแบบไม่มีใครพูดอะไรกับใคร ดูท่าว่าจะหิวกันจริงจังเพราะทั้งคู่เคี้ยวตุ้ยๆ ไม่หยุด ปืนเงยหน้ามองเพนเทอร์ที่กำลังใจจดใจจ่อกับอาหารตรงหน้าก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้เพราะความน่ารักของอีกฝ่ายที่เหมือนกระต่ายน้อยกำลังเคี้ยวอาหารจนแก้มตุ่ย
แชะ!!
“อุ่ย... ลืมปิดเสียงแฮะ” ปืนขำแห้งๆ เมื่อเสียงกล้องดังขึ้นแล้วอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมอง
“แอบถ่ายเหรอ เดี๋ยวจะแจ้งความ” เพนเทอร์แกล้งขู่
“แจ้งข้อหาอะไรดีอะ”
“เจอโจรโรคจิตแอบถ่ายรูปไง”
“ไม่ใช่โจรโรคจิตซะหน่อย..” ปืนตอบพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม
“หยุดนะ... นี่รู้นะว่าเธอจะเล่นมุกอะไรต่อ” เพนเทอร์พูดพลางชี้หน้าอีกฝ่าย
“อะ ไหนว่ามา”
“จะเล่นโจรปล้นใจล่ะสิ”
“หึ! เก่งจริงๆ เลยนะตัวแค่เนี้ย!” ปืนเก๊กหน้าก่อนเอ่ยชม
“เลิกเบียวสักวันได้มั้ย” เพนเทอร์พูดพลางหัวเราะออกมาเบาๆ
“ไม่ได้หรอก”
“เห้ออ... งั้นก็เบียวไปด้วยกันนี่แหละ”
“เออ! เธอรู้เปล่าที่เกาหลีเขามีคำแสลงเกี่ยวกับต๊อกด้วยนะ” จู่ๆ ปืนก็ถามขึ้นมาเมื่อเห็นเพนเทอร์กำลังตักต๊อกบกกีขึ้นมากิน
“อะไรอะ”
“เคยได้ยินเรื่องที่ชวนไปกินรามยอนที่บ้านใช่มั้ย” ปืนถาม
“อื้อ” เพนเทอร์พยักหน้ารับในขณะที่ปากยังคงเคี้ยวตุ้ยๆ ไม่หยุด
“คล้ายๆ กันแหละ”
“ยังไงอะ”
“ก็ถ้ามีคนชวนไปกินต๊อกบกกี...” ปืนหยุดพูดเว้นจังหวะไปแวบหนึ่ง “มันก็ความหมายเดียวกับชวนไปกินรามยอนนั่นแหละ”
“ห๊า~!!!” เพนเทอร์อุทานด้วยความแปลกใจ
“ได้ยินคนอื่นเขาเล่าให้ฟังเฉยๆ นะ”
“แล้ววันนี้เธอชวนนี่มากินต๊อกบกกีอะนะ?” เพนเทอร์พูดพลางอมยิ้มเจ้าเล่ห์
“เห้ยยย!!! ไม่ใช่ๆๆ ไม่ใช่ยังงั้นนน แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ เห็นแล้วนึกได้พอดี!!!!!!” ปืนละล่ำละลักรีบพูดแก้ตัวทำเอาเพนเทอร์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามอดที่จะหัวเราะในความเด๋อด๋าของอีกฝ่ายไม่ได้
“ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเล้ยยย!! ร้อนตัวจังอะ”
-------------------------------------------------------
พูดคุยถึงนิยายอย่าลืมติดแท็ก #50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ด้วยนะค้าบบบบ ฝากเป็นกำลังใจให้นิยายสั้นเรื่องนี้ด้วยงับ