รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ปัง!!
เพนเทอร์ปิดประตูห้องซ้อมดังสนั่นจนเพื่อนๆ ในห้องต้องหันมามอง
“มันเป็นไรของมันวะ” กันกันพูดขึ้นมาพร้อมคิ้วที่ขมวดกันจนแทบจะเป็นโบว์
“...”
ไม่มีคำตอบใดจากบรรดาเพื่อนคนอื่นที่นั่งกันอยู่ในนั้น มีแค่การส่ายหัวปฏิเสธเพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่ายัยคนนั้นที่เพิ่งเดินออกไปเขาเป็นอะไร เห็นหงุดหงิดตั้งแต่มาถึง จนเริ่มซ้อม จนซ้อมเสร็จ ก็หน้ามุ่ยตลอดเวลา
แถมยังดูใส่ใจกับมือถือมากเป็นพิเศษ...
ดูติดมือถือมากกว่าทุกๆ วัน เหมือนกำลังรออะไร...
“เพนเทอร์!” เสียงหนึ่งตะโกนเรียก
“มีโทรศัพท์ไว้ปาหัวหมาหรือไงวะ!” เพนเทอร์บ่นอุบทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้ของร้านกาแฟที่นัดรุ่นพี่คนสวยที่ทำหน้าที่เสมือนผู้จัดการท่านหนึ่งแต่จริงๆ เป็นเพียงพี่รหัสที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น
“เป็นอะไรอีกอะ”
“เบื่อคน” เพนเทอร์คว่ำหน้ามือถือวางลงบนโต๊ะก่อนเอนหลังพิงไปกับโซฟา
“ใครอีก เบื่อชั้นหรอ?” รุ่นพี่สาวชี้นิ้วหาตัวเองพลางแกล้งถาม
“แหม แม่ก็ถามมาได้ มีใครกล้าเกลียดคุณมินนี่ด้วยหรอ” คนตัวเล็กบอกแล้วมองบนใส่
“ชั้นรู้หรอกย่ะ ว่าเธอหมายถึงใคร คนเดิมๆ สินะ”
“อือ”
“ตาขวางแบบนี้ชั้นรู้เลย เขาไม่ตอบไลน์อีกแล้วล่ะสิ” มินนี่บอกพลางยกกาแฟขึ้นจิบ
“ลำไยมัน เดี๋ยวรอพี่บีมมาก่อน หนูจะให้พี่บีมจัดการ”
“ไหน ใครเรียกแม่!” บีมเดินสะพายกระเป๋าใบโตเข้ามาพร้อมแว่นกันแดดสีดำก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงที่ข้างๆ เพนเทอร์
“แม่ มันเทหนูอีกแล้ว ไม่ยอมตอบไลน์”
“ช่างมัน ไม่ต้องไปสนใจ ไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบ ปล่อยเขาไปก่อน ตอนนี้เราต้องเชิ่ด”
“ได้แม่”
“เดี๋ยวแม่ไปสั่งกาแฟแป๊บ เพนเทอร์จะเอาไรมั้ย”
“กาแฟส้ม”
“ขอบคุณนะ เมนูนี้เขาเคยเลือกให้อ่ะเนาะ” บีมเอ่ยแซวพร้อมยิ้มมุมปากเบาๆ ก่อนจะลุกเดินไปสั่งที่เคาท์เตอร์ ไม่นานก็เดินกลับมาพร้อมกาแฟส้มสองแก้ว
“ขอบคุณคร้าบ” คนตัวเล็กเอ่ยพูดแล้วยื่นมือไปรับกาแฟก่อนจะเปิดไอจีเพื่อถ่ายลงสตอรี่พร้อมแคปชั่นที่ว่า
ซ้อมเสร็จแล้ว ว่างสักที~
พอเพนเทอร์กดลงอัปโหลดไอจีสตอรี่ไปได้ไม่นาน บีมและมินนี่ก็แอบส่งสายตาให้กันเป็นสัญญาณลับก่อนทั้งคู่จะรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแอพลิเคชั่นไอจีทันที จากนั้นทั้งคู่ก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกันแล้วหันไปมองหน้ายัยตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้วยกัน
“นังตัวดี!” ทั้งบีมและมินนี่พูดขึ้นมาพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย
ครืดดดด ครืดดด~~
“แม่! มีคนโทรมา” เพนเทอร์ยกมือถือขึ้นให้ทั้งบีมและมินนี่ดู เพราะรายชื่อสายโทรเข้าที่กำลังปรากฏอยู่นั้นเป็นชื่อของนายคนนั้นที่ฉันคุ้นเคย ทั้งบีมและมินนี่เลยบอกให้รีบรับ เพราะอยากรู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไร
Puen <3
“ฮัลโหล”
(ว่างใช่ปะ)
“อือ เพิ่งซ้อมเสร็จ”
(กินข้าวยัง หิวอะ ไปหาไรกินกันปะ)
“นี่อยู่กับพี่บีม พี่มินนี่อะ”
(อ่อ ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร)
“จริงๆ ก็ได้อยู่ เดี๋ยวพี่บีมกับพี่มินนี่เขามีธุระกันต่ออยู่แล้ว นี่ก็ไม่ได้ทำไร”
(งั้นไปกินข้าวกัน)
“อื้อ ที่ไหนอะ”
(เดี๋ยวไปรับ อยู่ไหนอะ)
“อยู่ตึก”
(เคๆ รอแป๊บนะ)
“อื้อ” เพนเทอร์กดวาสางยโทรศัพท์พร้อมเผชิญสายตาอาฆาตจากทั้งบีมและมินนี่ เพราะพี่สาวทั้งสองคนต่างก็มองกลับมาด้วยหางตาด้วยอินเนอร์นางร้ายในละครหลังข่าว
“พอเขาโทรมาก็เทพวกชั้นเลยนะ” บีมพูดแซว
“จริงพี่บีม พวกชั้นมีธุระอะไรเอ่ย ไม่มีค่ะ!” มินนี่พูดเสริมพลางกอดอกจ้อง
“นังลูกไม่รักดี” บีมเอ่ยพูดแล้วช่วยเพนเทอร์เก็บของลงกระเป๋า “แต่ไปเหอะ ตอนนี้ใจเรามันไม่เป็นของเราอะเนอะ”
“แหะๆ ไว้ค่อยเม้ากันอีกทีนะแม่ หนูขอตัวก่อน” เพนเทอร์หยิบกระเป๋าขึ้นสะพายแล้วเดินออกจากร้านกาแฟไป
...
...
...
รถยนต์ของปืนขับมาจอดยังหน้าร้านอาหารตามสั่งร้านหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งที่ไปรับเพนเทอร์มากนัก เขาก้าวลงจากรถพร้อมคนตัวเล็กน่ารักที่เดินตามลงมาต้อยๆ
“นึกไงพามากินตามสั่ง” เพนเทอร์เอ่ยถามขณะที่กำลังเดินเข้าไปนั่งในร้าน
“ร้านประจำอะ มันอร่อยเลยอยากให้เธอได้ลอง” ปืนบอกพลางยกมือเรียกเด็กในร้านให้มารับออเดอร์ “เอาข้าวผัดโบราณที่นึงครับ”
“ของผมเอาข้าวผัดหมู เพิ่มไข่ดาวครับ” เพนเทอร์สั่งหลังจากเห็นปืนสั่งเมนูของตัวเองไปแล้ว
“รับน้ำอะไรคะ” น้องเด็กเสิร์ฟถามต่อ
“น้ำเปล่าครับ น้ำแข็งสอง” คนตัวสูงเอ่ยสั่งแบบฉะฉานและดูมีท่าทีที่สนิทสนมกับคนในร้าน
สงสัยจะมาบ่อยจริง...
เพนเทอร์นึกพลางมองไปรอบๆ ร้าน ที่เป็นเพียงเพิงริมถนน อากาศที่ไม่ได้เย็นสบายนักเพราะแดดจัดที่กำลังส่องจ้า แต่ลมที่พัดโบกโชยมาก็อาจจะทำให้บรรเทาความร้อนเหล่านั้นไปได้บ้าง
ไม่นานทั้งอาหาร ทั้งน้ำก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะของปืนและเพนเทอร์
“ไวมาก” เพนเทอร์ตกใจกับความเร็วในการทำอาหารที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต ซึ่งมันทำให้เขาดูประหลาดใจไม่น้อย
“ลองชิมดู เดี๋ยวจะหาว่านี่คุย” ปืนเอ่ยบอกพลางหยิบขวดน้ำมาเปิดแล้วค่อยๆ รินใส่แก้วของเพนเทอร์ จากนั้นจึงหันกลับมาสนใจที่อาหารของตัวเอง
เพนเทอร์ค่อยๆ บรรจงหยิบช้อนมาตักแล้วก็ละเมียดเข้าปาก ลำเลียงเข้าสู่ร่างกาย “หื้ม อร่อยจริงๆ ด้วย”
“บอกแล้ววว” ปืนเอ่ยบอกแล้วยิ้มมุมปาก
“อร่อยง่ะ ของเธอเมนูไรนะ”
“ข้าวผัดโบราณ”
“ของนี่ข้าวผัดหมูพิเศษใส่ไข่ดาว” เพนเทอร์บอกพลางตักข้าวเข้าปากไม่หยุด
“ค่อยๆ กินก็ได้ เดี๋ยวก็ติดคอพอดี”
“ก็มันหิวอะ” คนตัวเล็กบ่นที่ถูกอีกฝ่ายบ่นพร้อมทำหน้ามุ่ย
“เคี้ยวให้หมดก่อน ข้าวเลอะปากแล้วเนี่ย” ปืนเอ็ดแล้วยกมือขึ้นเขี่ยเม็ดข้าวเล็กๆ ที่ติดอยู่ที่มุมปากของเพนเทอร์ออกให้
สายตาของทั้งคู่ประสานกันอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เป็นเพียงเสี้ยววินาทีที่พอจะทำให้ปฏิกิริยาบางอย่างในร่างกายของคนทั้งคู่มันส่งผลให้เกิดความตึกตักขึ้นในหัวใจของทั้งสองคน
“เอ้อ นี่เธอสั่งพิเศษหรอ” ปืนเอ่ยถามเพนเทอร์หลังจากหลุดจากภวังค์เมื่อครู่มา
“ช่าย พิเศษใส่ไข่”
“แล้วใส่ใจด้วยได้เปล่า” ปืนพูดแล้วก็หลุดขำเบาๆ ออกมาในลำคอเพราะรู้สึกเขินกับมุกที่ตัวเองเพิ่งจะกล้าเล่นออกไป
“งงมากกกกก” เพนเทอร์แอบยิ้มเพราะเอาจริงๆ ถึงมันจะดูแป้กแต่มันก็แอบรู้สึกเขินอยู่หน่อยๆ เหมือนกัน
----------------------------------------
ฝากด้วยนะค้าบ ใครอ่านแล้วก็อย่าลืมคอมเมนท์เป็นกำลังใจหรือถ้าพูดคุยก็ติดแท็ก #50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ด้วยนะค้าบบบ จะได้เข้าไปอ่าน อยากได้กำลังใจงับบ