รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
เพนเทอร์เดินออกมาที่ลานจอดรถด้วยอาการเหนื่อยอ่อน ความเพลียถาโถมเข้ามาที่ร่างกายของเขาหลังจากตระเวนเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกตลอดทั้งวัน ยิ่งอากาศของประเทศไทยในวันนี้ที่แดดแรงจนแผดเผาทุกสิ่งยิ่งดึงพลังงานของคนตัวเล็กให้ตกต่ำลงเมื่อพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าไป
“เธอไหวเปล่า” ปืนเอ่ยทักเดินเข้ามาประคองหลังเมื่อเห็นอาการของอีกฝ่าย
“ไหวๆ แค่เหนื่อยเฉยๆ”
“ชัวร์นะ เอาน้ำหวานหน่อยมั้ย”
“ไม่เป็นไร เวียนหัวเฉยๆ เจอไวกิ้งเข้าไป” เพนเทอร์เอ่ยบอกแล้วยิ้มน้อยๆ ก่อนจะนั่งลงที่ริมฟุตบาทข้างๆ รถของปืน
“ไปนั่งในรถตากแอร์ไม่ดีกว่าเหรอ ตรงนี้มันร้อน” ปืนเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“ขอนั่งตากลมแป๊บ”
“โอเค ไหวแล้วบอกนะ” ปืนหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ เพนเทอร์แต่ก็ยังเว้นระยะห่างไว้นิดหน่อยเพราะเขาไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกอึดอัด เขาเข้าใจดีว่าเวลาที่เวียนหัวการได้อยู่ในสถานที่ที่อากาศถ่ายเทสะดวกมันจะช่วยให้อาการดีขึ้นได้มากทีเดียว
คนตัวสูงนั่งเล่นมือถืออยู่ข้างๆ ในขณะที่เพนเทอร์ล้วงเอายาดมขึ้นมาดม
โครกกกก...
“หื้ม?” ปืนชะงักหันมองเพนเทอร์เมื่อได้ยินเสียงนั้น
เพนเทอร์เองก็หันมองด้วยความตกใจ “อะไร?”
“เธอหิวหรอ” ปืนถาม
“ก็...นิดหน่อย”
“ไม่น่าใช่มั้ง ท้องร้องดังขนาดนั้น” ปืนพูดพลางหัวเราะน้อยๆ แล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะคว้ามือเพนเทอร์ให้ลุกขึ้นตาม “ไปกินข้าวกันเถอะ”
“อื้อ” เพนเทอร์พยักหน้าแล้วเดินตามขึ้นรถไปทันที
รถยนต์ถูกสตาร์ทแล้วขับเคลื่อนออกไปจากบริเวณลานจอดรถของสวนสนุกนั้น เพลงจากมือถือของปืนถูกต่อเข้ากับบลูทูธของรถแล้วเปิดคลอตลอดทาง ปืนหันมองเพนเทอร์ที่ยกน้ำขึ้นจิบอยู่ตลอดเวลาจนอดที่จะเอ็นดูไม่ได้
“เธออยากกินอะไร”
“ไม่รู้อะ แต่หิวแล้ว” เพนเทอร์บอกเสียงอ่อน
“เรื่องยากเลยทีนี้”
“นี่กินอะไรก็ได้ เอาที่เธออยากกินเลย” เพนเทอร์เอ่ยบอกแล้วหยิบมือถือขึ้นมาไถทวิตเตอร์เล่น
“อืม งั้นขับเข้าไปในเมืองอีกนิดแล้วกัน”
“ได้หมด”
ปืนเพิ่มน้ำหนักฝีเท้าเหยียบคันเร่งเพิ่มขึ้นเพื่อให้ความเร็วของรถเพิ่มขึ้นตามไปด้วย ใจของเขาจดจ่อไปที่การเลือกหาร้านอาหารสำหรับมื้อเย็นเพื่อให้เธอคนที่นั่งอยู่ข้างๆ พอใจ
รถยนต์เคลื่อนตัวมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอเข้ากับอเวนิวที่มีร้านขายอาหารอยู่หลากหลายร้าน ปืนจึงตัดสินใจเลี้ยวรถเข้ามาจอดทันที
“กินอาหารญี่ปุ่นมั้ย” ปืนถามเมื่อจอดรถเสร็จ
“อื้อ เอาดิ” เพนเทอร์กดปลดสายเข็มขัดนิรภัยแล้วดึงกระเป๋าขึ้นมาสะพายข้างก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป
ร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่เยื้องจากตรงที่จอดรถออกไปประมาณสามร้าน ทั้งปืนและเพนเทอร์ต่างก็พากันเดินตรงไปยังร้านนั้นทันที ภายในร้านมองจากด้านนอกเข้าไปมีลูกค้าอยู่ไม่มากนัก แล้วมันก็เป็นแบบนั้นเมื่อพนักงานร้านพาคนทั้งคู่เดินตรงเข้าไปในร้าน มีโต๊ะว่างอยู่จำนวนมากและทั้งสองคนเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่มุมในสุดของร้านเพื่อความเป็นส่วนตัว
ปืนหยิบเมนูที่เสียบไว้ข้างโต๊ะออกมากางดูก่อนจะหันไปถามเพนเทอร์ที่นั่งอยู่ตรงข้าม “เอาไรดี”
“ข้าวหน้าแซลมอน”
“สาวกปลาส้มเหรอ”
“อือออ”
“ไหวมั้ยเนี่ย ทำไมดูหน้าซีดๆ” ปืนจ้องคนตัวเล็กนิ่งเมื่อเห็นสีหน้าอีกฝ่ายดูไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่
“ได้อยู่”
“เท่ากับ..” ปืนเอ่ยต่อพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ
“เท่ากับได้! นี่ไหวจริงๆ” เพนเทอร์พูดยืนยันแล้วยกมือเรียกพนักงานให้มารับออเดอร์เพราะเกือบจะทนหิวไม่ไหวอยู่แล้ว
ระหว่างรออาหารเพนเทอร์ก็ฟุบหน้าลงไปนอนบนโต๊ะจนคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างปืนอดสงสารไม่ได้ เขารู้สึกผิดนิดหน่อยที่พาคนตัวเล็กตรงหน้ามาทรมานจนหมดเรี่ยวหมดแรงขนาดนี้
แชะ!
ปืนหยิบมือถือของเขาขึ้นมาเปิดกล้องแล้วถ่ายรูปเพนเทอร์ที่ฟุบอยู่ตรงหน้าเก็บไว้ก่อนจะหันไปยิ้มให้พนักงานร้านที่เดินนำอาหารเข้ามาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ
“อาหารมาแล้วเธอ” ปืนสะกิดเรียกเพนเทอร์ที่นอนฟุบอยู่ที่โต๊ะ
“อื้อ”
เพนเทอร์ขานรับแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งในท่าปกติ สายตางัวเงียที่กำลังง่วงอยู่นั้นถึงกับเบิกโพลงเมื่อเห็นข้าวหน้าแซลมอนวางอยู่ตรงหน้า ความเหนื่อยอ่อนที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แทบจะหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อเจออาหารที่ถูกใจ
“ตาโตเชียวนะ” ปืนเอ่ยแซว
“ก็มันถูกใจนี่นา” คนตัวเล็กยื่นมือไปดึงชามข้าวมาใกล้ตัวแล้วยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปลงในสตอรี่ไอจี
“ถูกใจข้าวหน้าแซลมอนเหรอ” คนตัวโตถามด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม
“อือ”
“แล้วถูกใจนี่ด้วยเปล่า” ปืนชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
“ไม่บอกหรอก อย่าหลอกถามซะให้ยาก!” เพนเทอร์แลบลิ้นใส่อีกฝ่ายด้วยใบหน้ากวนก่อนจะหันไปสนใจอาหารตรงหน้าแทน
------------------------------
#50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฝากตอนใหม่ไว้ด้วยค้าบบบ ติดแท็กหรือคอมเมนต์พูดคุยกันได้นะครับบบ