รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
หลังจบมื้อเช้าที่ร้านโชคชัยติ่มซำเพนเทอร์ก็พาทุกคนกลับเข้าไปที่บ้านเพื่อที่จะเอารถอีกคันออกมาใช้ระหว่างเที่ยวอยู่ที่ภูเก็ต พอไปถึงบ้านของเพนเทอร์ทุกคนก็เริ่มลงมือแต่งหน้ากันแบบไม่มีใครยอมใคร แถมยังพากันเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อมัดย้อมทั้งทีมอีกด้วย
เรื่องเล่นๆ ทีมนี้เขาไม่มีใครยอมใครจริงๆ
กว่าจะได้ออกจากบ้านกันก็ปาเข้าไปเป็นชั่วโมง จะว่าก็ว่าแต่มาภูเก็ตกันแค่สามวันแต่ไม่ได้มีใครกระตือรือร้นเรื่องเที่ยวสักเท่าไหร่เน้นตามอารมณ์เป็นหลัก อยากไปตอนไหนก็ไป ไม่อยากไปก็ไม่ไป นั่งเมาท์มอยไปเรื่อยเปื่อย
พอทุกคนเตรียมตัวกันเสร็จเรียบร้อยก็เป็นอันได้เวลาที่จะออกเดินทางไปเที่ยวกันสักที แต่กว่าจะได้ออกก็ต้องแวะถ่ายรูปกันสักหน่อย เพราะลูกชายตัวดีพาเพื่อนสนิทมาเที่ยวบ้านทั้งทีหม่าม้าก็ไม่อยากพลาดที่จะเก็บรูปไว้เป็นที่ระลึก
“มาๆ เข้ามาถ่ายด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ” คุณแม่ของเพนเทอร์กวักมือเรียกปืน บีม รอน เข้ามาถ่ายรูปด้วยกัน
“เดี๋ยวผมถ่ายให้ดีกว่าครับ” รอนบอกแล้วยื่นมือไปรับมือถือจากคุณแม่มาถือไว้รอ
“งั้นเดี๋ยวหนูช่วยรอนดูดีกว่าค่ะ ถ่ายรูปครอบครัวกันก่อนเลยค่า” บีมยิ้มแล้วขยับเดินมาอยู่ข้างๆ รอน
“แล้วผมอะ” ปืนถาม
“ก็เข้าไปถ่ายด้วยกันกับเพนเทอร์เลย” บีมบอกพลางหันมายิ้มเล็กยิ้มน้อยกับรอน
“โอเคครับ”
ปืนค่อยๆ เดินเข้าไปยืนอยู่ด้านข้างแบบงงๆ จนคุณแม่ต้องเป็นดึงเข้าไปใกล้ก่อนที่รอนจะกดถ่ายไปสามสี่รูปแล้วยื่นมือถือกลับไปให้แม่เช็คดูว่าเป็นที่พึงพอใจแล้วหรือยัง แต่ยังไม่ต้องฟังคำตอบก็สามารถรับรู้ได้ทันทีผ่านรอยยิ้มกว้างที่ปรากฏอยู่บนใบหน้ามีอายุนั้น
“ขับรถกันดีๆ ล่ะ” แม่เอ่ยบอก
“ได้เยยย” เพนเทอร์เอ่ยรับแล้วเดินไปกอดแม่แน่นก่อนจะขึ้นรถฝั่งคนขับไป
“ไปก่อนนะคะแม่” บีมบอกพร้อมยกมือสวัสดี รอนกับปืนก็เลยยกมือไหว้ตามแล้วพากันเดินไปขึ้นรถ
เพนเทอร์ออกรถทันทีที่ทุกคนขึ้นมานั่งบนรถจนครบ นานๆ ทีจะเห็นคนตัวเล็กขับรถทำเอาหัวอกมัมหมีเพนเทอร์อย่างบีมอดที่จะเอ็นดูไม่ได้ ถ่ายคลิปเอาไว้ในมือถือเสียมากมาย
“ยัยเด็กขับรถ แม่ภูมิใจจจ”
“ทริปนี้ผมสบายเลย ไม่ต้องเหนื่อยขับรถ” ปืนพูดพลางยิ้มกว้างก่อนจะเอนตัวพิงหลังกับเบาะแล้วเล่นมือถือ
“งั้นมาขับมั้ย” เพนเทอร์เอ่ยถาม
“ไม่!” จบคำของปืนทุกคนก็หัวเราะลั่นรถเพราะจังหวะซิทคอมเมื่อครู่
รถยนต์ขับตามถนนในเมืองไปเรื่อยๆ บรรยากาศที่แปลกตาทำเอาบีมกับรอนพากันตื่นตาตื่นใจเพราะไม่เคยมีประสบการณ์ในการมาเที่ยวภูเก็ตเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพนเทอร์บอกระหว่างที่ขับรถว่าจะพาไปร้านชมจันทร์เพราะเป็นร้านดังของที่นี่แถมยังมีอาหารใต้อร่อยๆ หลายเมนูอีกด้วย
มื้อเที่ยงที่ร้านชมจันทร์นั้นเงียบเหงากว่าที่คิดเพราะในร้านที่มีชื่อเสียงโด่งดังแบบนี้กลับมีเพียงแค่สามโต๊ะเท่านั้น ลูกค้าที่มากับแฟนหนึ่งโต๊ะ ลูกค้าที่มากับครอบครัวหนึ่งโต๊ะ และโต๊ะของปืนเพนเทอร์อีกหนึ่งโต๊ะ
อาจจะเป็นโชคดีที่จังหวะในการมาของพวกเขานั้นอยู่ในช่วงที่ร้านว่างพอดี เพราะเพนเทอร์เล่าว่าปกติต้องต่อคิวยาวออกไปถึงริมถนนนู่น
“กินไรอะ” รอนเอ่ยถาม
“หมูฮ้องต้องมี” เพนเทอร์เอ่ยบอก
“งั้นจัดมาหนึ่ง”
“แกงส้มกุ้งด้วย” บีมเอ่ยบอก
“ปลาหมึกผัดไข่เค็มครับ” ปืนสั่งต่อ
“พี่รอนสั่งมาอีกเมนูนึงเร็ว” คนตัวเล็กเอ่ยบอก
“งั้นเอาใบเหลียงผัดไข่”
“โอเค หนูเรียกพนักงานแป๊บ” เพนเทอร์ยกมือชูขึ้น “พี่ค้าบ”
พนักงานร้านเดินมาที่โต๊ะพร้อมจดอาหารแต่ละเมนูที่คนตัวเล็กเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วแล้วหันหลังเดินหายเข้าไปในครัว น่าแปลกที่เห็นพนักงานเพียงแค่สองคนเท่านั้น อาจจะเพราะเป็นช่วงโลว์ซีซั่นที่มีนักท่องเที่ยวน้อยการจ้างพนักงานประจำร้านก็เลยน้อยลงไปด้วย
ช่วงเวลาการรอคอยอาหารแต่ละจานนั้นยาวนานกว่าที่คิด แต่ละคนบนโต๊ะก็เลยต้องนั่งดูดน้ำเปล่ากันไปเรื่อยๆ แก้ขัดอาการหิวเสียก่อน
“เอ้อ เพิ่งผ่านวาเลนไทน์มาหนิ” บีมเอ่ยทัก
“ช่ายแม่” เพนเทอร์ตอบ
“สรุปของขวัญให้อะไรกัน”
“ไม่เห็นจะให้เลย” คนตัวเล็กบ่นอุบ
“นี่ไง ให้อันนี้แทน” ปืนพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนเอื้อมไปคว้าแจกันที่วางอยู่ที่ชั้นวางของข้างตัวเพนเทอร์แล้วยื่นให้ “แจกันดอกไม้”
“อุ๊ย ดอกกุหลาบขาว” บีมแซว
“แต่ของร้านนะ ไม่ได้ซื้อเอง” เพนเทอร์บ่นแล้วถอนหายใจ
“อย่างน้อยก็ตั้งใจให้นะ” คนตัวสูงบอกพร้อมยักคิ้ว
“แล้วไม่คิดจะให้อะไรจริงๆ เหรอ”
“เธออยากได้ไรอะ”
“อะไรก็ได้ แล้วแต่เธอเลย”
“โห่ ยากอีกละ”
“งั้นก็ให้อะไรที่ยัยเพนเทอร์ชอบสิ” รอนเอ่ยแนะนำขึ้น
“อืม...” ปืนนิ่งคิด “งั้นก็ต้องให้ตัวผมเป็นของขวัญแล้วป่ะครับ”
“อุ๊ย!!!!” ทั้งบีมทั้งรอนหันขวับมามองหน้าปืนพร้อมกันพลางเปล่งเสียงอุทานออกมาโดยไม่ได้นัดหมาย ส่วนยัยเพนเทอร์ก็ได้แต่นั่งเขินบิดหน้าแดงอยู่ข้างๆ อย่างเสียอาการจนปิดไม่มิด
----------------------------------
#50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย