รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
แสงแดดตอนเที่ยงวันส่องสว่างจนแสบตายิ่งเฉพาะในช่วงที่กำลังจะเข้าสู่ฤดูร้อนแบบเต็มตัวด้วยแล้วนั้นยิ่งทำให้พลังของดวงอาทิตย์มันเจิดจ้ากว่าปกติ
“วันนี้ไปไหน” รอนเอ่ยถามบีมหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วนั่งเล่นมือถือระหว่างรออีกฝ่ายแต่งหน้า
“ว่าจะไปตรงเมืองเก่า”
“เออดีๆ อยากไปถ่ายรูปตามรอยแปลรักด้วยพอดี” สายตาของรอนฉายแววตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“แต่ยัยเด็กบอกว่าจะพาไปกินมื้อเที่ยงที่ตลาดฉำฉาก่อน”
“คืออะไร”
“เห็นบอกว่าเป็นตลาดท้องถิ่นนะ ฟีลแบบที่คนภูเก็ตท้องถิ่นชอบไปกินกันอะ แต่นักท่องเที่ยวไม่รู้งี้” บีมพูดพลางเขียนคิ้วอีกข้างจนเสร็จ
“อ่อ น่าสนใจ”
“นางว่ามีหมี่หุ้นเจ้าดังอยากพาพวกเราไปกิน”
“เออเอาดิ นี่อยากกินตั้งแต่ตอนดูแปลรักแล้วอะ” รอนบอกพลางลุกจากเตียงเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นสวมไว้บนไหล่เพื่อเตรียมพร้อมจะออกไปข้างนอก
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นคนทั้งสองต่างก็หันไปมองพร้อมกัน
“มากันละมั้ง” บีมบอกพลางคว้ากระเป๋ามาสะพายก่อนจะพากันเดินไปยังประตูห้องพักแล้วเปิดออก
“เสร็จยังแม่ ไปกันเถอะ” เพนเทอร์เอ่ยพูดพร้อมยิ้มกว้าง
“อะ ไปๆๆ”
บีมกับรอนเดินตามหลังเพนเทอร์ไปยังลานจอดรถก็เจอปืนที่นั่งรออยู่ด้านในรถแล้ว อากาศยามบ่ายแบบนี้มันร้อนเสียจนรอนอดไม่ได้ที่จะต้องบังคับทุกคนให้ฉีดเสปรย์กันแดดให้ทั่วทั้งตัวตั้งแต่อยู่ในรถเพราะถ้าไม่ทำแบบนี้อาจจะมีคนผิวไหม้ได้
มาเที่ยวทั้งทีจะให้ผิวเสียกลับไปก็คงไม่ดีนัก...
“พี่รอนรู้ใช่มั้ยครับว่าเสปรย์กันแดดมันไวไฟ เขาไม่ให้ฉีดในรถ” ปืนเอ่ยเสียงเข้ม
“ก็รู้อยู่ แต่เราคงไม่ทำให้เกิดประกายไฟในรถมั้ง” รอนเถียงกลับ “อย่าดุสิ น่ากลัว”
“อย่าว่าพี่รอนนะ” เพนเทอร์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแง้วๆ เหมือนแมวฝึกขู่
“ฮ่าๆ นี่ไม่ได้ดุเลย แค่ถามเฉยๆ”
“พี่ก็แซวเล่น ไม่ได้อะไร เอ้อ! เดี๋ยวเราไปกินข้าวที่ตลาดฉำฉาใช่มั้ยหนู” รอนหันไปถามเพนเทอร์
“ใช่ๆ หมี่หุ้นอร่อยมาก”
“ได้เปอร์เซ็นต์ป่ะเนี่ย เห็นเชียร์ตั้งแต่เมื่อคืนละนะ” บีมเอ่ยแซว
“แม่ มันอร่อยจริง เชื่อหนู”
“อะๆ แม่เชื่อ”
เสียงสนทนากันระหว่างคนทั้งสี่บนรถยังคงดังยาวอย่างต่อเนื่องตลอดการเดินทาง จนกระทั่งรถยนต์ที่พวกเขานั่งมาเลี้ยวเข้าไปยังลานจอดรถที่มีต้นฉำฉาตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางอย่างเด่นชัด
“นี่ไงต้นฉำฉา” เพนเทอร์ชี้ให้ดู
“อ๋อ ก็เลยชื่อว่าตลาดฉำฉาสินะ” บีมเอ่ยบอกขณะที่สายตามองตามนิ้วเรียวของคนตัวเล็กไป
“ใช่แม่”
“หิวแล้วอะ ร้านอยู่ไหนเหรอ” ปืนหันมาเอ่ยถามเพนเทอร์หลังจากที่กดล็อกประตูรถ
“อยู่ตรงนู้น หลังต้นฉำฉาเลย เดินเข้าไปเจอเลย”
ทุกคนเดินตามๆ กันไปผ่านต้นฉำฉาต้นใหญ่ก็พบกับทางเข้าตลาดที่เป็นช่องเล็กๆ ไม่ใหญ่มากแบบพอดีตัว ใครที่สูงหน่อยก็ต้องก้มหัวเล็กน้อยเพื่อที่จะไม่ให้หัวชนเข้ากับหลังคาที่ค่อนข้างจะเตี้ยกว่าปกติ
“พี่บีมกับพี่รอนนั่งก่อนเลย หนูขอไปซื้อลอดช่องตรงหัวมุมตลาดก่อน” เพนเทอร์เอ่ยบอกพลางหันไปสะกิดแขนปืนให้เดินไปด้วยกัน
“งั้นเดี๋ยวพี่สั่งรอเลยนะ เอาไรมั่งอะ” บีมเอ่ยถาม
“หนูเอาหมี่หุ้นซุปกระดูกหมู แล้วก็ปอเปี๊ยะสด”
“ผมด้วย” ปืนบอกแล้วเดินออกไปพร้อมกันกับเพนเทอร์
“แล้วมึงอะ” บีมหันมาถามรอนที่นั่งเล่นมือถืออยู่ข้างๆ
“เอาเหมือนกัน”
“งั้นสั่งเหมือนกันหมดทุกคนเลยนะ” บีมย้ำถาม
“เออ สั่งมาเหอะเดี๋ยวก็มีคนกิน”
“พี่คะ” บีมยกมือแล้วร้องเรียกคุณป้าที่กำลังยืนเม้ากับพ่อค้าร้านปอเปี๊ยะสดให้มารับออเดอร์ที่โต๊ะ
“เอาอะไรดีจ๊ะหนู”
“หมี่หุ้นซุปกระดูกหมูสี่ แล้วก็ปอเปี๊ยะสดนี่ขายยังไงนะคะ”
“จานละสามสิบจ้า”
“จานนึงนี่เยอะมั้ยคะ”
“จานนึงมันมีสองชิ้นใหญ่อะหนู”
“งั้นเอาสองจานค่ะ”
“ได้ น้ำล่ะ เอาไรดี มีน้ำเก๊กฮวย ลำไย กระเจี๊ยบ”
“น้ำเปล่าค่ะ”
“ผมเอาเก๊กฮวยครับ” รอนเงยหน้าจากมือถือขึ้นมาสั่ง
“โอเค รอแป๊บนะจ๊ะ” คุณป้าร้านหมี่หุ้นจดลงกระดาษยิกๆ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่หน้าร้านของตัวเองแล้วตะโกนสั่งแม่ครัวพร้อมพ่อค้าร้านข้างๆ เสียงดังลั่น
ปืนกับเพนเทอร์เดินกลับมาพร้อมกันแต่ในมือดันกลายเป็นทับทิมกรอบแทนที่จะเป็นลอดช่องเหมือนกับที่บอกไว้ในตอนแรก จนบีมที่หันไปเห็นต้องเอ่ยทัก
“ไหนบอกจะกินลอดช่อง”
“มันหมดอะแม่ หนูมาช้าเกิน ร้านนี้เจ้าดัง” คนตัวเล็กบอกด้วยน้ำเสียงเสียดายหน่อยๆ ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับบีมและรอน
“มาแล้วจ้า” แม่ค้าเดินยกถาดใส่หมี่หุ้นมาวางไว้ที่โต๊ะแล้วยกออกมาวางบนโต๊ะจำนวนสี่ชามพอดิบพอดี จากนั้นก็มีพ่อค้าอีกคนยกถาดใส่น้ำซุปกระดูหมูร้อนๆ ควันลอยฟุ้งมาวางให้ตามหลัง
“ปอเปี๊ยะล่ะแม่”
“กำลังทำจ้า รอแป๊บน้า” คุณป้าแม่ค้าเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับไป
“รับบทนางวีนหรอ” บีมแซว
“หนูไม่ได้วีน หนูถามเฉยๆ”
คุณป้าแม่ค้าคนเดิมเดินกลับมาพร้อมปอเปี๊ยะจำนวนสองจานวางลงลนโต๊ะ “มาแล้วจ้ะ กินให้อร่อยนะหนุ่มๆ หล่อๆ กันทั้งนั้นเลยนะเนี่ย”
“ขอบคุณครับ” ปืนรีบหันไปยิ้มแล้วเอ่ยบอก
“ไวเชียวนะแหม” เพนเทอร์แซวพร้อมแอบเบะปากใส่คนตัวสูงเบาๆ
“ก็ป้าเขาพูดเรื่องจริง”
“เชอะ” คนตัวเล็กทำหน้ายู่แล้วหยิบตะเกียบคีบหมี่หุ้นเข้าปาก
“ไม่ถ่ายสตอรี่ก่อนเหรอ” ปืนหันมาถามคนข้างๆ
“ลืมเลย หิวเกิน” เพนเทอร์รีบดูดเส้นหมี่หุ้นเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ก่อนจะคว้าเอามือถือขึ้นมากดถ่ายรูปหมี่หุ้นกับปอเปี๊ยะสดอัพลงในสตอรี่ไอจีแล้ววางมือถือลงเพื่อจะกินต่อ
“อ่าว แล้วไม่ถ่ายนี่เหรอ” ปืนถามอย่างสงสัย
“ถ่ายทำไม” คนตัวเล็กหันมองด้วยแววตาสงสัย
“ก็ถ่ายคนหล่อไง”
“แหวะ”
“ทำไม คุณป้ายังชมเลยเมื่อกี๊”
“ไม่อยากถ่าย”
“ทำไมไม่อยากถ่าย”
“ก็แค่ไม่อยาก...”
“...”
“ก็หวงนี่หว่า...” เพนเทอร์บ่นเบาๆ ในลำคอจนแทบกระซิบ แต่ทุกคนบนโต๊ะก็ยังได้ยินอยู่ดีทำเอาบีมและรอนถึงกับต้องถอนหายใจแรงออกมาพร้อมมองบนอีกครั้งก่อนบ่น
“มากันสองคนแหละมั้งงงง!!!!”
------------------------------------------------
#50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
ย้ำอีกครั้งว่านิยายเรื่องนี้คือเรื่องแต่งแบบ 100% นะคร้าบบบบ คอมเมนท์เป็นกำลังใจให้กันได้นะครับ