รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
แสงอาทิตย์ยามบ่ายส่องแสงแผดเผาไปทั่วทุกสารทิศหลังจากที่ตอนเช้ามัวแต่วิ่งวุ่นเพราะต้องรีบทำธุระพบปะเพื่อนฝูงที่ดันบังเอิญมาเที่ยวภูเก็ตพร้อมกัน ก็เลยต้องนัดมาเจอกันให้เสร็จเรียบร้อยเพราะมีเพียงแค่เวลานั้นที่ทุกคนจะว่างพร้อมกันได้ มื้อเช้าก็เลยกลายเป็นมื้อใหญ่ที่รวมญาติที่มาประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย
“ไปไหนดีอะบ่ายนี้” รอนเอ่ยถามขึ้นในขณะที่กำลังรอซื้อกาแฟเจ้าดังที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
“ไปร้านทอรี่มั้ย ตรงเมืองเก่าอะ” บีมเสนอ
“นี่ได้หมด”
“ไปๆๆๆ หนูอยากกินไอติม” เพนเทอร์ออกอาการดีใจหลังจากได้ยินชื่อร้านที่จะไป
“โอเคงั้นไปร้านนี้แหละ จบๆ” บีมบอกก่อนจะรับกาแฟจากพนักงานแล้วพากันเดินกลับไปที่รถ
ประตูรถถูกเปิดออกพร้อมๆ กับที่เห็นคนตัวสูงในรถสะดุ้งตื่น ทุกคนแอบยิ้มเล็กน้อยเพราะนานๆ ทีจะได้เห็นปืนในสภาพแบบนี้
“ง่วงเหรอ” เพนเทอร์เอ่ยถามก่อนจะยื่นกาแฟให้
“เปล่าๆ” ปืนส่ายหัวปฏิเสธ
“เธอลงไปนั่งนู่นไป เดี๋ยวนี่ขับเอง”
“ไม่เป็นไรๆ นี่ขับได้”
“ขับเองดีกว่า อย่างน้อยก็รู้ทางอยู่แล้วน่าจะไวกว่า” เพนเทอร์เอ่ยบอกอย่างติดตลก ปืนมองหน้าคนตัวเล็กนิดหน่อยก่อนจะยอมก้าวขายาวลงจากรถแล้วย้ายไปนั่งอีกฝั่งแทน
รถยนต์ของเพนเทอร์ถูกขับเข้ามาจอดในลานจอดรถของวัดแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับโซนเมืองเก่า แดดตอนบ่ายที่ร้อนจัดก็เลยทำให้คนตัวเล็กต้องวนหาที่จอดรถในที่ร่มอยู่พักใหญ่ เพราะใครต่อใครก็พากันแย่งจอดในบริเวณใต้ร่มไม้กันทั้งหมด
“เดี๋ยวหนูขอเปลี่ยนชุดก่อนนะ”
“หื้ม? ต้องเปลี่ยนชุดเลยเหรอ” รอนถามขึ้นอย่างประหลาดใจ
“ก็เผื่อถ่ายรูปไงพี่รอน”
“อ่อ เก็ท”
“จริง มาสามวันเตรียมมาสิบชุด ต้องเปลี่ยนให้ครบ” บีมแซวขึ้นมาในขณะที่ตัวเองกำลังเติมครีมกันแดดบนใบหน้าอยู่
“จริงแม่”
“งั้นเธอลงไปกับชั้นก่อน จะไปห้องน้ำ” รอนสะกิดบอกบีมก่อนจะพากันลงจากรถไป
หลังจากวนเดินหาห้องน้ำในวัดอยู่นานสองนานกว่าจะได้เข้าพอเสร็จทั้งบีมและรอนต่างก็พากันวิ่งกลับมาที่รถทันทีก่อนจะพบว่าไม่มีใครอยู่ในรถแล้ว
“พี่บีม พี่รอน!” เสียงตะโกนเรียกจากเพนเทอร์ดังขึ้นพร้อมกับมือที่โบกหยอยๆ อยู่ไม่ไกลมากนัก
“ชุดฟีลมากกก เดินเที่ยวชิลๆ” บีมแซวหลังจากได้เห็นชุดที่คนตัวเล็กเปลี่ยนมาใหม่
“เดี๋ยวเราเดินไปเลยมั้ยครับ ตรงนี้แดดมันร้อนอะครับ” ปืนพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานานตั้งแต่เช้า
“อะไปๆๆ” บีมเอ่ยตอบแล้วพากันเดินยาวเข้าไปตามซอยถนนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับวัด
“เดินนำนี่รู้ทางเหรอ” รอนถาม
“หึ” บีมส่ายหน้ารัว “เพนเทอร์ร้านมันอยู่ไหนนะลูก”
“ทางนี้แม่” คนตัวเล็กเดินนำลิ่วๆ โดยมีคนที่เหลือเดินตามไม่ห่าง มีบ้างที่แวะถ่ายรูปตามมุมต่างๆ แต่สุดท้ายก็เดินมาจนถึงหน้าร้านทอรี่จนได้
ดูเหมือนจะมีคนรอคิวอยู่ไม่มากเท่าไหร่นัก เพราะบริเวณหน้าร้านมีคนยืนรออยู่เพียงสองกลุ่มเท่านั้น รวมกลุ่มของเพนเทอร์อีกเป็นสามกลุ่ม
“กี่ที่คะ” พนักงานจากด้านในร้านเดินออกมาถาม
“สี่ที่ค่า” บีมเอ่ยบอกพลางถามต่อ “ต้องรอนานมั้ยคะ”
“ไม่นานค่ะ กำลังเก็บโต๊ะอยู่นะคะลูกค้า”
“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีพนักงานคนเดิมก็เดินออกมาอีกครั้งพร้อมเชิญให้เข้าไปภายในร้าน พื้นที่ด้านในดูแน่นขนัดแตกต่างกับบรรยากาศหน้าร้านอย่างสิ้นเชิง ทุกคนถูกนำไปนั่งที่โต๊ะที่อยู่ใกล้กับประตูเข้าออกมากที่สุด เมนูถูกนำมาวางไว้ที่โต๊ะและทันทีที่ปืนเปิดดูก็เกิดความสงสัยในทันที
“บีโกหมอย?” ปืนอ่านชื่อเมนูออกมาเสียงดัง
“อร่อยนะ” คนตัวเล็กหันไปบอก
“คืออะไรอะ”
“มันคือข้าวเหนียวดำราดน้ำกะทิอะ แต่ที่นี่ใส่ไอติมด้วย” เพนเทอร์อธิบายเสร็จสรรพ
“เออ เมนูนี้แหละเพื่อนพี่บอกว่ามาภูเก็ตต้องกิน ไม่งั้นมาไม่ถึง” บีมบอกเสริม
“จริงแม่ คนภูเก็ตเขาชอบกินหลังมื้อเที่ยง ไม่ก็ตอนบ่ายๆ งี้”
“แม่เอาหนึ่ง”
“พี่เอาด้วย” รอนบอก
“แล้วเธอจะกินไร” เพนเทอร์หันไปถามปืนที่ยังนั่งดูเมนูอยู่ข้างๆ
“อืม..” ปืนนิ่งคิด “เธอเลือกให้หน่อยละกัน”
“งั้นเอาอาโป๊งมั้ย” คนตัวเล็กเอ่ยถาม
“คืออะไร”
“มันเป็นขนมพื้นเมืองของภูเก็ตอะ คล้ายๆ ขนมเบื้อง แต่ของที่นี่เขาเอามาใส่ในเมนูไอติม อร่อยนะนี่ชอบ”
“เอามาลองดูก็ได้”
เพนเทอร์กับบีมจึงอาสาลุกไปสั่งต่อคิวเพื่อสั่งขนมให้ แถวยาวเหยียดแต่ก็ไม่ได้ใช้เวลาในการยืนรอนานสักเท่าไหร่นักไม่รู้ว่าเพราะระบบการจัดการของร้านดีหรืออะไร แต่ก็เป็นที่น่าชื่นชมที่รันคิวได้อย่างรวดเร็ว
ไม่นานเมนูที่สั่งก็ถูกทยอยนำมาตั้งเอาไว้บนโต๊ะ เริ่มจากบีโกหมอย อาโป๊ง และอื่นๆ อีกสองสามเมนูจนเต็มโต๊ะไปหมด และช่วงเวลาที่ขาดไม่ได้ก็คือทุกคนต้องหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเอาไว้ก่อน
“วันนี้ได้ศัพท์ใหม่เยอะเลยอะ” บีมพูดขึ้นระหว่างตักบีโกหมอยเข้าปาก “หื้ออออ อร่อยยยย”
“จริงป่ะเนี่ย” รอนถามอย่างสงสัยก่อนจะลองชิมดูบ้าง “เออ อร่อยจริงว่ะ”
“ใช่มั้ย หนูบอกแล้ว”
“วันนี้คือเหมือนแม่ได้มาเรียนรู้วิถีชาวภูเก็ตเวอร์” บีมพูดพลางเอ็นจอยกับการกินอย่างต่อเนื่อง
“จริงครับพี่ ได้คำใหม่เยอะเลย” ปืนหันบอกกับบีม
“ก็มากับคนพื้นที่แบบหนูก็ต้องมีบ้างสิแม่”
“จริง เผื่ออนาคตใครจะต้องมาที่นี่บ่อยๆ อะเนอะ ต้องเริ่มเรียนรู้วิถีชีวิตคนภูเก็ตเอาไว้บ้าง” บีมหันมาพูดกับรอนพลางอมยิ้มอย่างมีเลศนัยจนเพนเทอร์ที่นั่งอยู่ด้วยหันมาเห็นก็อดที่จะเขินไม่ได้
“แม่! อย่าแซวหนู”
-------------------------------------
#50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย มาหน่อย ตอนนี้ก็เรื่อยๆ ละกันนะ ไม่เน้นหวือหวา ฝากคอมเมนท์หรือพูดคุยกันได้นะค้าบ อย่าลืมติดแท็กให้ด้วยงับ เดี๋ยวรันตามไปส่องในทวิตฮะ