รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
เพนเทอร์กดปิดหน้าจอไอแพดหลังจากเรียนออนไลน์เสร็จ เขาฟุบหัวลงกับโต๊ะตัวที่นั่งเรียนอยู่พลังงานทั้งหมดที่ใช้ในการนั่งเรียนมาทั้งวันเรียกว่าหมดสิ้นเหมือนกับแบตเตอรี่มือถือที่หมดเกลี้ยงจนไม่สามารถใช้งานได้อีก
ยิ่งการเรียนออนไลน์ที่เป็นภาษาจีนทั้งหมดแล้วด้วยก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าถูกกลืนกินพลังงานในชีวิตทั้งหมดไป...
คนตัวเล็กหยิบมือถือขึ้นมากดปลดล็อกแล้วกดเข้าแอพลิเคชั่นไลน์เพื่อส่องดูว่ามีใครส่งข้อความเข้ามาหาบ้าง หลายแชทถูกดองทิ้งไว้ไม่แม้แต่จะเปิดเข้าไปอ่านด้วยซ้ำ มีอยู่แชทเดียวที่เขารอคอยแต่ก็ยังไม่อ่านข้อความของเขาสักที เพนเทอร์ก็เลยออกจากหน้าแชทนั้นแล้วกดไปที่อีกชื่อหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กัน
P’ Beam
Pentor : แม่ อยู่ไหนคะ
P’ Beam : อยู่ห้องงง
Pentor : หนูเพิ่งเรียนเสร็จ ไปกินบิงซูกัน
P’ Beam : ร้านเดิมเนอะ
Pentor : ช่ายยยย
P’ Beam : เจอกันค่า
คนตัวเล็กเก็บข้าวของบนโต๊ะให้เข้าที่แล้วเดินเข้าไปแต่งหน้าทำผมและเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนจากสภาพโทรมๆ ที่นั่งเรียนออนไลน์ให้ดูสดใสพร้อมจะออกไปข้างนอก เขาฉีดน้ำหอมเล็กน้อยก่อนจะคว้ากระเป๋าใบโปรดขึ้นสะพายข้างแล้วหยิบมือถือมากดเรียกวินมอเตอร์ไซค์ทันทีแล้วเดินออกจากห้องลงไปยังล้อบบี้เพื่อขึ้นรถ
…
…
…
รถวินมอเตอร์ไซค์วิ่งฉิวเข้ามาจอดที่ด้านหน้าศูนย์การค้า เพนเทอร์จ่ายเงินแล้วกระโดดลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าไปด้านศูนย์การค้าทันที เขาเดินไปรอที่หน้าบิงซูร้านโปรดก่อนจะคว้ามือถือขึ้นมาส่งข้อความไลน์หาบีมว่าอยู่ไหนแล้วแต่ยังไม่ทันที่จะพิมพ์เสร็จเขาก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสที่แตะมาจากด้านหลังบริเวณไหล่ของเขา
“เพนเทอร์!”
“เอ้า แม่ กำลังจะไลน์ถามเลยว่าถึงยัง”
“ถึงแล้ว แม่เห็นหนูตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว แต่แม่รีบไปเข้าห้องน้ำเลยไม่ได้เรียก”
“อ่อ เข้าร้านกันเถอะแม่ หนูอยากกินแล้ว” เพนเทอร์คว้าข้อมือบีมแล้วพาเดินเข้าไปด้านในสุดของร้านเพราะมีโต๊ะประจำเวลาที่นัดทุกคนมากินที่ร้านนี้
“เหมือนเดิมเนอะ” บีมเอ่ยถาม
“ใช่แม่”
“โอเค เดี๋ยวพี่ไปสั่งแป๊บ” บีมเดินออกไปในขณะที่เพนเทอร์หย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้
คนตัวเล็กนั่งแต่งรูปเพื่อรอเวลาให้บีมไปสั่งบิงซูเมนูประจำแต่ระหว่างยังไม่ทันที่เขาจะได้ทำอะไรสักเท่าไหร่ก็มีสายเรียกเข้าที่ปรากฏชื่ออันคุ้นเคยเข้ามา ทำเอาเขาตกใจเล็กน้อยเพราะช่วงที่ผ่านมาเห็นว่ายุ่งๆ เลยไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่
ปืน <3
“ฮัลโหล”
(เธออยู่ไหน)
“Hollys”
(เดอะสตรีทเหรอ)
“ช่าย”
(อ่อ)
“มามั้ย”
(เดี๋ยวออกไปหา)
“อื้อ”
เพนเทอร์กดวางสายแล้วเปิดแอพแต่งรูปต่อ ไม่นานบีมก็เดินกลับมาพร้อมใบเสร็จกับเครื่องเรียกคิว วันนี้ลูกค้าไม่ได้เยอะสักเท่าไหร่อาจเพราะเป็นวันธรรมดาแถมยังเป็นเวลาที่ค่อนข้างดึกแล้วด้วย ทำให้ในร้านค่อนข้างโล่งเป็นพิเศษแตกต่างจากตอนที่เคยมาในวันเสาร์อาทิตย์
“พี่บีม” เพนเทอร์เอ่ยเรียกเสียงอ้อน
“ว่าไง”
“เดี๋ยวปืนมานะ”
“หื้ม? ไปคุยกันตอนไหน ไหนบอกมาแป๊บเดียว ฟีลๆ” บีมเอ่ยถามด้วยสีหน้าแปลกใจ
“เขาโทรมาหาหนูเมื่อกี๊ ก็เลยชวนดู”
“โอเค้!!!”
คุยกันจบปุ๊บเครื่องเรียกคิวก็สั่นแรงเป็นสัญญาณเตือนให้ไปรับออเดอร์บิงซูที่เคาท์เตอร์ เพนเทอร์ก็เลยอาสาลุกขึ้นเดินไปยกมาให้เพื่อที่จะได้เลี่ยงการถามไถ่จากพี่สาวตรงหน้าอีก ไม่งั้นก็อาจจะเก็บซ่อนความเขินเอาไว้ไม่ได้อีก
ก็มันดีใจนี่นา ไม่ได้เจอกันมาตั้งหลายวัน...
บิงซูมะม่วงไซส์ใหญ่พร้อมแพนเค้กจานใหญ่อีกหนึ่งจานถูกคนตัวเล็กเดินเอามาวางไว้บนโต๊ะพร้อมสีหน้ายิ้มแย้มจนบีมที่นั่งอยู่ตรงเห็นแล้วก็อดที่จะแซวไม่ได้
“พอเขาจะมาก็เลยสดใสเลยเนอะ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง”
“หนูดีใจที่ได้กินบิงซูต่างหาก”
“อะๆ เชื่อ” บีมยิ้มมุมปากก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาตอบไลน์งานที่คุยค้างเอาไว้
“พี่บีมหวัดดีครับ” เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกเอาบีมและเพนเทอร์หันไปมองพร้อมกัน
“เอ้า มาไวจัง” คนตัวเล็กเอ่ยทัก
“จริงๆ อยู่ข้างนอก เลยมาไว”
“อ่อ” เพนเทอร์ยกกระเป๋าที่วางบนเก้าอี้ข้างๆ ตัวออกไปแขวนไว้ที่เก้าอี้ตัวเอง “นั่งดิ”
ปืนเดินไปหย่อนตัวลงนั่งแล้วหยิบเสปรย์แอลกอฮอล์ที่แขวนอยู่ที่กระเป๋าของเพนเทอร์มาฉีดที่มือของตัวเองแล้วถูฝ่ามือจนแห้งก่อนจะคว้าช้อนมาตักบิงซูเข้าปาก
“เอ้า! ยังไม่ได้ถ่ายรูปเลย” คนตัวเล็กบ่นอุบ
“อ้าว นึกว่าถ่ายแล้ว ขอโทษ” ปืนหน้าจ๋อยเมื่อได้ยินแบบนั้น
“ไม่เป็นไร อย่าเพิ่งตีกัน พี่มีวิธีแก้” บีมยิ้มบางๆ แล้วยกมือไปจับที่บริเวณด้านข้างถ้วยใบโตแล้วเอาด้านแหว่งออก “เห็นมั้ย ใหม่เหมือนยังไม่ได้กิน”
“จริงด้วยแม่” เพนเทอร์ยิ้มกว้างแล้วหยิบมือถือขึ้นมารูปอัพลงสตอรี่ทันที
“กินได้แล้วใช่มั้ย” ปืนถามเสียงอ่อน
“กินเยยยย” คนตัวเล็กเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงน่ารัก
“แล้วมันจะต้องเสียงสองด้วยอะเนอะ” บีมแซวแล้วหัวเราะอ่อนๆ ก่อนจะหยิบช้อนตักบิงซูเข้าปาก
“แล้วอันนี้กินได้มั้ย” ปืนแกล้งเอานิ้วชี้จิ้มๆ ไปที่ไหล่ของเพนเทอร์
“เลยเหรออออ!!!!!” บีมเอ่ยถามพลางทำตาโตอย่างตกใจ
“ผมแซวเล่นครับพี่บีม ฮ่าๆ” ปืนบอกแล้วหัวเราะลั่น ฝ่ายเพนเทอร์พอได้ยินแบบนั้นก็เลยทำหน้างอนแล้วใช้หมัดน้อยๆ ชกเบาๆ เข้าไปที่หน้าอกของคนตัวสูงข้างๆ ก่อนจะหันไปกินขนมหวานตรงหน้าต่อ
บีมถอนหายใจออกมาเล็กน้อยแล้วมองบนใส่คนทั้งคู่ที่นั่งอยู่ตรงหน้า “อย่าให้ชั้นรู้ก็แล้วกัน!”