รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ลมเย็นๆ พัดโชยมาทำเอาต้นไม้โบกไหวไปตามแรงลม เสียงนกร้องดังแว่วมาพร้อมกับเสียงรถยนต์บีบแตรดังขึ้นอยู่เป็นระยะ เป็นเวลาเดียวกันกับที่เพนเทอร์นั่งจดจ่ออยู่ที่หน้าจอไอแพดเพราะว่ากำลังเรียนออนไลน์อยู่ เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังขึ้นมาในระหว่างนั้นด้วยความเบื่อหน่าย
คนตัวเล็กเงยหน้ามองนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังเพื่อเช็คว่าอีกนานเท่าไหร่จึงจะหมดชั่วโมงเรียนอันแสนน่าเบื่อนี้ ก่อนจะพบว่าเหลืออีกเพียง 15 นาทีเท่านั้น เขาจึงคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดแอพลิเคชั่นไลน์เพื่อส่งข้อความหาเพื่อนสนิทคนโปรด
Pentor : เธอ
Pentor : ทำไรวันนี้?
Pentor : ว่างมั้ย
พิมพ์เสร็จคนตัวเล็กก็รีบวางโทรศัพท์แล้วหันกลับไปจดจ่อกับหน้าจอไอแพดอีกครั้งเพราะเสียงอาจารย์กำลังพูดสรุปบทเรียนก่อนจะเอ่ยบอกเลิกคลาสเร็วกว่าเวลาจริง 5 นาที
ครืดดดด...
เสียงสั่นของโทรศัพท์คนตัวเล็กดังขึ้นเพราะเขาปิดเสียงเอาไว้ มือบางรีบเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดูทันที
Puen : ว่าง
Puen : จะไปไหน
Pentor : เพิ่งเลิกเรียนอะ
Pentor : หิว
Pentor : ไปกินข้าวกัน
Puen : ได้
Puen : กี่โมง
Pentor : เจอกันหกโมงแล้วกัน
Puen : โอเคครับ
เพนเทอร์รีบวางมือถือแล้วตรงดิ่งเข้าห้องน้ำทันทีเพราะตั้งแต่เช้ายังไม่ได้อาบน้ำแปรงฟัน สภาพตอนนี้คือไม่สามารถออกไปพบเจอใครได้ทั้งนั้น
ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งในขณะที่คนตัวเล็กกำลังแต่งหน้าใกล้จะเสร็จ เขาคว้ามือถือขึ้นมากดรับก่อนจะได้ยินเสียงจากปลายสายบอกว่าถึงแล้วจอดรถรออยู่ที่ด้านหน้าคอนโด เขาจึงรีบตรวจเช็คความเรียบร้อยบนใบหน้าและชุดที่เขาใส่ก่อนจะหยิบหมวกสีหวานมาสวมลงบนหัวเพราะเซ็ตผมไม่ทัน อีกมือเอื้อมหยิบกระเป๋าใบเล็กมาสะพายข้างแล้วรีบเดินออกจากห้องไปทันที
รถยนต์คันเดิมจอดนิ่งอยู่ที่หน้าประตูล้อบบี้ คนตัวเล็กเดินไปเปิดประตูรถแต่ว่ามันถูกล็อกเพราะคนตัวสูงกำลังเพลิดเพลินกับเกมในมือถืออยู่ เขาจึงเคาะกระจกไปสองครั้งทำเอาคนในรถสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบปลดล็อกประตูให้
“รอนานมั้ย” เพนเทอร์เอ่ยถาม
“ไม่นานๆ”
“ไปกันเถอะหิวละ”
“หมวกน่ารักนะเนี่ย” ปืนเอ่ยพูดเมื่อสังเกตเห็นหมวกบนหัวของคนตัวเล็ก
“แล้วคนล่ะ” คนตัวเล็กถามต่อด้วยใบหน้ากรุ้มกริ่ม
“ไม่บอก” ปืนยิ้มมุมปากหลังพูดจบก่อนจะขับรถออกไป
ช่วงเวลาเย็นๆ ที่เป็นชั่วโมงเร่งด่วน ทั้งเลิกงานทั้งเลิกเรียนก็เลยทำเอาท้องถนนอัดแน่นไปด้วยรถนานาชนิดจนแทบจะไม่ขยับ กว่าจะไปถึงปลายทางที่ตั้งใจไว้ก็ทำเอาคนทั้งคู่หิวจนแทบบ้า
“สรุปเธอจะพานี่ไปร้านไหน” เพนเทอร์เอ่ยถามขึ้นระหว่างที่รถกำลังแล่นผ่านแยกไฟแดงที่ติดมาประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว
“ข้าวต้มสันติภาพ”
“มันอยู่แถวไหนอะ”
“แถวบรรทัดทอง” ปืนบอกขณะที่กำลังหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถเข้าซอยเพื่อไปอีกทาง
“ไม่เคยได้ยินเลย”
“อร่อยมาก นี่ไปบ่อย”
“งั้นรีบไปเลย หิวจะตายละเนี่ย” คนตัวเล็กปากยู่พลางเอามือลูบท้องทำเอาคนที่กำลังขับรถอดยิ้มไม่ได้เพราะความน่าเอ็นดูนั้น
ไม่นานรถก็ขับมาถึงยังร้านที่ตั้งใจไว้แต่เพราะเป็นร้านที่อยู่ในตึกแถวริมถนนทำให้ไม่มีที่จอดรถต้องอาศัยหาที่ว่างริมทางเพื่อจอด แต่เพราะในเวลานี้เป็นช่วงที่ผู้คนต่างพากันออกมาหาอะไรกินมื้อเย็นก็เลยทำให้ตามรายทางเต็มแน่นยาวเหยียดจนหาที่จอดไม่ได้
“รถเยอะจัด” ปืนบ่น
“ไปจอดในตึกมั้ยล่ะ แล้วเดินเอา ไกลหน่อยแต่มีที่จอดแน่” คนตัวเล็กเสนอ
“เออ ก็ดีนะ ยอมเสียค่าจอดนิดหนึ่งจะได้ไม่ต้องวนหาหลายรอบ” พอพูดจบคนตัวสูงก็รีบเลี้ยวรถไปยังตึกจอดรถทันที
...
...
...
“เอาหมูเกียมบ๊วยครับ ผัดผักบุ้งไฟแดง สามชั้นทอดน้ำปลาครับ” ปืนสั่งรัวเมื่อเดินมานั่งยังโต๊ะที่ว่างอยู่ของร้านแล้วพนักงานเดินเข้ามายืนรอจดออเดอร์
“ไม่ต้องดูเมนูเลยอ่อ” เพนเทอร์ถามอย่างสงสัย
“มาบ่อย อันนี้เมนูประจำ”
“อ่อ”
“เอาไรอีกป้ะ”
“อยากกินผัดกุยช่าย”
“เอาผัดกุยช่ายเพิ่มอีกหนึ่งครับ แล้วก็น้ำเปล่า น้ำแข็งสองแก้วครับ” คนตัวสูงเอ่ยสั่งพร้อมรอยยิ้ม
ไม่นานอาหารที่พวกเขาสั่งทั้งหมดก็ถูกนำมาวางเสิร์ฟไว้บนโต๊ะของพวกเขาพร้อมๆ กับที่จำนวนลูกค้าที่เริ่มทยอยมาจนเต็มร้านมากขึ้น ทำให้คนที่มาใหม่ต้องยืนรอคิวอยู่ตามริมฟุตบาท
“ลองชิมอันนี้ดู” ปืนขยับชามใบโตที่มีน้ำซุปอยู่เต็มชาม
“คือไรอะ” เพนเทอร์เอ่ยถาม
“หมูเกียมบ๊วย นี่ชอบกิน มาทุกครั้งสั่งทุกครั้ง”
คนตัวเล็กใช้ช้อนตักลงไปก่อนจะยกขึ้นมาเข้าปากชิม “เออ อร่อยจริงด้วย”
“คล่องคอดีใช่ป้ะ”
“ใช่ กินแล้วอยากกินต่อ” เพนเทอร์เอ่ยบอกแล้วยื่นช้อนลงไปตักมากินอีกครั้งหนึ่ง
“ชอบก็ดีแล้ว ตอนแรกกลัวไม่ชอบ” ปืนเอ่ยบอกก่อนจะตักอาหารเข้าปากบ้าง
“แล้วนึกไงถึงพามาร้านนี้อะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามอย่างสงสัย
“เคยตั้งใจไว้ว่าถ้ามีคนพิเศษจะพามากินร้านนี้” ปืนบอกด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“แล้วนี่ไปเป็นคนพิเศษของเธอตอนไหน ยังไม่ได้ตกลงกันเลยเหอะ”
“ก็ตอนนี้เลย พามากินร้านประจำขนาดนี้ละ”
“เวอร์ๆ”
“สรุปเอาไง อยากเป็นมั้ยคนพิเศษอะ” คนตัวสูงถามย้ำ
“ไม่บอกหรอก แบร่!”
----------------------------------------------------------
#50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
พยายามจะตามให้ทันโมเมนท์จริงแต่ว่าด้วยเวลาและหน้าที่การงานตอนนี้ก็จะหัวหมุนอยู่หน่อยๆ จะทยอยมาอัพตามหลังเรื่อยๆ แล้วกันนะครับ ^_^