รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
เพนเทอร์เดินเล่นคนเดียวอยู่ที่ห้างซึ่งไม่ไกลจากห้องซ้อมมากนัก เพราะหลังจากซ้อมรอบแรกเสร็จก็ยังพอจะมีเวลาว่างอยู่ประมาณสองชั่วโมงก่อนที่จะเริ่มซ้อมในตอนเย็น ทีแรกเพื่อนคนอื่นๆ ก็จะมาด้วยแต่เพราะว่าเหนื่อยก็เลยพากันแยกย้ายกลับไปพักที่ห้องของตัวเอง
“ไอ้ปืนจะว่างมั้ยนะ” คนตัวเล็กพึมพำก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อเปิดดูไอจีสตอรี่ของอีกฝ่าย
ส่งโปรเจ็คแล้วววว
รูปเคลื่อนไหวแบบบูมเมอแรงพร้อมทั้งข้อความของปืนปรากฏขึ้นในสตอรี่ทำเอาเพนเทอร์ต้องรีบตัดสินใจตอบกลับสตอรี่นั้นไปทันที
‘มากินข้าวกันเปล่า’
คนตัวเล็กกดส่งข้อความพร้อมกับรอคำตอบจากอีกฝ่ายซึ่งก็เป็นเวลาเพียงไม่นานในกล่องแชทนั้นก็เด้งแจ้งขึ้นมาว่าคนตัวโตได้กดอ่านข้อความที่เพิ่งส่งไปเมื่อครู่แล้ว
(ได้ดิ ที่ไหนอะ)
‘จ๊อดแฟร์’
(ขอครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวรีบไปหา)
‘อาเค’
เพนเทอร์กดล็อคหน้าจอมือถือก่อนจะยิ้มเล็กยิ้มน้อยเพราะมีความสุขจากนั้นเขาก็เลยเดินวนเวียนไปมาอยู่ในห้างแบบไม่มีจุดหมายอะไรเพราะต้องรอเวลาให้อีกฝ่ายมาถึง
“ชวนแม่ออกมาด้วยดีมั้ยนะ” คนตัวเล็กคิดเสร็จก็รีบกดโทรหาบีมทันทีแต่ก็ต้องตัดใจเพราะบีมบอกว่าติดงานอยู่เลยออกมาด้วยไม่ได้
เวลาครึ่งชั่วโมงที่รอคอยมันเหมือนจะนานแต่ก็ไม่นานเพราะยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะเดินเล่นไปได้เท่าไหร่ก็มีสายเข้าจากอีกฝ่ายว่ามาถึงแล้ว เพนเทอร์ก็เลยรีบเดินออกจากห้างนั้นเพื่อไปหาปืนที่ยืนรออยู่ตรงทางเข้าตลาดจ๊อดแฟร์
“ปืน” เพนเทอร์ตะโกนเรียกเมื่อเดินมาถึงแล้วเห็นคนตัวสูงยืนเล่นมือถือรออยู่ตรงนั้น
“หิวแล้ววว” ปืนบ่นด้วยน้ำเสียงอ้อน
“เหมือนกัน ป่ะ! ไปหาไรกินกัน”
ทั้งสองคนพากันเดินเข้าไปด้านในตลาดผ่านหลากหลายร้านที่ตั้งเรียงเป็นแถวยาวมีให้เลือกเดินหลายซอย เพนเทอร์เดินนำเข้าไปยังซอยที่มีแต่ร้านอาหารตั้งอยู่ เขามุ่งตรงไปยังร้านที่ตัวเองคิดเอาไว้พอดี
“กินร้านนี้ป้ะ” คนตัวเล็กเอ่ยถาม
“ยำเหรอ”
“ช่าย อยากกินเปล่า”
“ได้ดิ เอาที่เธออยากกินนั่นแหละ” ปืนบอกแล้วเดินเข้าไปนั่งในร้านทันที
ระหว่างที่ทั้งสองเพิ่งนั่งลงที่โต๊ะพี่เจ้าของร้านก็เดินเอาเมนูมาให้เลือก เป็นยำทั้งหลายแหล่ให้เลือกจำนวนมากเพนเทอร์เลยสั่งมาอย่างละหนึ่งแบบที่ไม่ต้องคิดเยอะ
“สั่งหมดเลยเหรอ” ปืนถาม
“ก็จานละยี่สิบเองป้ะ จานเล็กนิดเดียวเอง”
“อ่อหรอ เคยมากินละเหรอ”
“เปล่าๆ เคยเห็นเพื่อนมากินอะ คำเดียวก็หมดจานแล้ว” เพนเทอร์อธิบายต่อ
“งั้นสงสัยคงต้องสั่งอย่างละสองจานแล้วมั้ง” ปืนบอกเสริม
“ใจเย็นก่อน กินรอบแรกให้หมดก่อนค่อยว่ากัน”
“อ่อ เคๆ”
ไม่นานยำจานเล็กจานน้อยก็ถูกนำมาวางเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะจนทั้งคู่ต่างก็พากันตกใจอยู่ไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าไอ้ที่สั่งไปมันจะเยอะขนาดนี้
“จะถ่ายสตอรี่มั้ย” ปืนเอ่ยถามขึ้นในขณะที่มือทั้งสองข้างกำช้อนและส้อมเตรียมพร้อม
“ลืมเลย” เพนเทอร์บอกก่อนจะรีบคว้ามือถือที่วางเอาไว้บนโต๊ะขึ้นกดถ่ายสตอรี่เอาไว้
“นี่เรากินกันมาถึงร้านที่เท่าไหร่แล้วนะ” จู่ๆ ปืนก็เอ่ยถามขึ้นขณะที่เพนเทอร์กำลังจะกดโพสท์สตอรี่นั้น
“ร้านที่ 34 แล้ว”
“ไวเหมือนกันแฮะ” ปืนบอกพลางอมยิ้มเล็กๆ
“ยิ้มไร”
“เปล๊า!”
“เสียงสูงเชียวนะ” เพนเทอร์แซวก่อนจะตักยำในจานเข้าปาก
“ไม่มีไรจริงๆ นี่แค่แปลกใจที่เรากินข้าวด้วยกันมา 34 ร้านแล้วนะ”
“อื้อ”
“เราจะยังกินข้าวด้วยกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ มั้ย” ปืนถามเสียงนิ่ง
“ก็จะไปกับเธอจนกว่าเธอจะไล่นั่นแหละ” เพนเทอร์เอ่ยตอบ
“งั้นคงไม่มีวันนั้นหรอก”