รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
ผู้แต่ง
Run_Kantheephopเรื่องย่อ
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
รัก,ตลก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,รักมหาลัย,รักโรแมนติก,ปลื้มเป็นต่อ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย
รวมฟิคสั้น ชุด 50 ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย ฟิคสั้นจบในตอน แต่บางตอนก็อาจจะต่อกัน แล้วแต่โมเมนท์ในช่วงนั้น 5555
เสียงนักศึกษาพูดคุยกันเซ็งแซ่เพราะเป็นช่วงเวลาพักเที่ยงพอดี ปืนเดินลงจากตึกหลังจากเรียนคาบเช้าเสร็จเพื่อจะตรงไปกินข้าวมื้อเที่ยงกับกลุ่มเพื่อนที่โรงอาหารของคณะ
“กินไรดีวะ” ปืนหันไปบอกเพื่อนในกลุ่ม
“กูอยากแดกอาหารญี่ปุ่นว่ะ” บอสเพื่อนในกลุ่มเอ่ยบอก
“ร้านหน้าม.อะนะ”
“เออ”
“แล้วมึงจะมาที่โรงอาหารกันทำไม ไอ้เวร” ปืนบ่นอุบก่อนจะมองตาขวาง
“งั้นแดกที่นี่ก็ได้ กูแดกร้านป้าเหมือนเดิมก็ได้ แม้กูจะเบื่อแค่ไหนก็ตาม” บอสเอ่ยบอกด้วยใบหน้าและท่าทางกวนตีนก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นเพื่อไปสั่งข้าวโดยให้ปืนนั่งเฝ้าโต๊ะไว้ให้เพราะตอนพักเที่ยงมักจะหาที่นั่งได้ยากเสมอ
“มาละ ทีนี้ตามึงละ” บอสวางจานข้าวบนโต๊ะก่อนจะหย่อนตัวลงนั่ง
“เคๆ” ปืนลุกขึ้นยืนแต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเดินออกจากตรงนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
กริ๊งงงง~
“ฮัลโหลลล” ปืนกรอกเสียงตอบรับปลายสายหลังจากที่กดรับ
(เรียนเสร็จยัง) เพนเทอร์เอ่ยถาม
“เสร็จแล้ว กำลังจะกินข้าว”
(หรอ นี่ผ่านมาทำธุระแถวมหาลัยเธออะ)
“จริงปะเนี่ย”
(อือ เลยว่าจะแวะหา กินข้าวด้วยกันมั้ย)
“ได้นะ หน้าม.มีร้านอาหารญี่ปุ่น อร่อยอยู่ กินมั้ยล่ะ”
(ได้ๆ เดี๋ยวเจอกันหน้าม.ละกัน)
“อาเค เดี๋ยวออกไป”
“อื้อ”
พอคนตัวเล็กวางสายปืนก็หันไปหาเพื่อนแล้วยิ้มกว้างโดยไม่เดินไปซื้ออาหารทำเอาบอสที่กำลังนั่งตักข้าวเข้าปากมีอันต้องงงเป็นไก่ตาแตก
“เป็นไรวะ แล้วไม่แดกข้าวหรอ”
“เดี๋ยวเพนเทอร์มาอะ ค่อยกินพร้อมมัน”
“เออเนอะ พอแฟนจะมาหาก็จะทิ้งเพื่อนเลยงี้ ไหนตอนแรกบอกจะกินข้าวกับกูไง” บอสแกล้งบ่นด้วยสีหน้างอน
“โถ่.. เป็นมึงก็ทำงี้ กูรู้หรอกน่า”
“รู้ก็ดี” บอสทำหน้ากวนก่อนจะหันกลับไปกินข้าวต่อ
“งั้นกูไปก่อนนะ” ปืนบอกก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายที่วางอยู่บนโต๊ะมาถือแล้วเดินออกจากตรงนั้นไปทันที
เสียงรถราวิ่งสวนกันไปมาบนถนนแบบไม่ขาดสาย ปืนที่นั่งวินจากในมหาวิทยาลัยออกมายังบริเวณด้านหน้ามหาวิทยาลัยเพื่อรอเจอกับเพนเทอร์ยืนรออยู่พักใหญ่ก็มีรถแท็กซี่คันหนึ่งขับเข้ามาเทียบจอดอยู่ตรงหน้าเขาก่อนที่คนตัวเล็กจะก้าวลงมาจากรถ
“รอนานมั้ย” เพนเทอร์เอ่ยถาม
“ไม่นานๆ”
“หิวแล้วอะ เธอจะกินพาไปกินร้านไหนเหรอ”
“ร้านนี้” ปืนเอ่ยพูดพลางคว้าข้อมือของคนตัวเล็กให้เดินตามไป
บรรยากาศในร้านไม่มีลูกค้าคนอื่นเลยแม้แต่คนเดียว มีเพียงปืนและเพนเทอร์แค่สองคนเท่านั้นในเวลานี้ ไม่ใช่ว่าร้านอยู่ในทำเลที่ไม่ดีแต่อาจจะเป็นเพราะบังเอิญว่าในเวลานี้ยังไม่มีใครมากินที่ร้านนี้มากกว่า
“อร่อยแน่นะ” เพนเทอร์เอ่ยถาม
“อร่อยดิ ก็มากินกับไอ้บอสบ่อยๆ”
“แล้วทำไมไม่มีลูกค้าคนอื่นเลยอะ”
“จะไปรู้เหรอ” ปืนตอบพลางหัวเราะเบาๆ “อยากกินอะไร”
“มีเมนูอะไรแนะนำมั้ยล่ะ”
“ปกติชอบสั่งข้าวหน้าหมูกับยำสาหร่ายอะ” คนตัวสูงเอ่ยบอก
“งั้นเอาตามนั้นเลย”
“พี่ค้าบ เอาข้าวหน้าหมูกับยำสาหร่ายสองที่ครับ” ปืนตะโกนบอกพนักงานสาวที่อยู่ด้านในครัวดังลั่น
ไม่นานเมนูที่สั่งไปก็วางเสิร์ฟอยู่บนโต๊ะตรงด้านหน้าของคนทั้งคู่ แม้จะเป็นเมนูอาหารที่ดูทั่วไปหาได้ในทุกร้านอาหารญี่ปุ่นแต่วันนี้มันดูพิเศษเพราะคนที่มานั่งกินด้วยนั่นแหละ
“ยิ้มอะไร” เพนเทอร์เอ่ยถามเมื่อเห็นคนที่นั่งตรงข้ามแอบอมยิ้ม
“ดีใจ”
“หื้ม?”
“ดีใจที่เธอมาหาถึงม.”
“อ่อ ก็บอกว่ามาทำธุระแถวนี้พอดีไงงงง”
“นั่นแหละ ไม่คิดว่าเธอจะแวะมา ปกติมีแต่นี่ที่ต้องไปหาเธออะ”
“ก็อยากเจอ”
“คิดถึงเหรอ” ปืนแซวต่อ
“ก็นิดนึง”
“งั้นไปนอนบ้านนี่มั้ยล่ะ”
“ห้ะ?” เพนเทอร์อุทานออกมาด้วยความตกใจ
“คืนนี้เธออยากไปนอนบ้านนี่มั้ย” ปืนย้ำถามอีกฝ่าย
“ไปดิ รออะไรล่ะ!”
----------------------------------------------------
#50ร้านปั๊บจะรับรักเธอเลย