องค์รัชทายาทเทโยนั้นต้องไปออกรบ ในขณะที่วันวานนั้นผ่านไป องค์หญิงฮิมาวารจะมิเป็นของผู้ใดอื่น ทรงหนีออกไปตามรักมาคืนใจของพระองค์แล้ว
ผู้แต่ง
quinnyเรื่องย่อ
องค์รัชทายาทเทโยนั้นต้องไปออกรบ ในขณะที่วันวานนั้นผ่านไป องค์หญิงฮิมาวารจะมิเป็นของผู้ใดอื่น ทรงหนีออกไปตามรักมาคืนใจของพระองค์แล้ว
ย้อนยุค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บุบผาแห่งตะวัน
องค์รัชทายาทเทโยนั้นต้องไปออกรบ ในขณะที่วันวานนั้นผ่านไป องค์หญิงฮิมาวารจะมิเป็นของผู้ใดอื่น ทรงหนีออกไปตามรักมาคืนใจของพระองค์แล้ว
“องค์หญิง ทรงตั้งพระทัยให้เข้มแข็งไว้นะเพคะ ทรงเป็นองค์หญิงของอันโดะ เหตุใดเกิดขึ้นในภายหน้าองค์หญิงก็จะต้องฝ่าฟันสิ่งนั้น ไปให้จงได้นะเพคะ”
หลังจากที่องค์รัชทายาทเทโย พระคู่หมั้นที่ยังมิได้ผ่านการอภิเษกสมรส ทรงจากไปเพราะความวุ่นวายทางการเมืองร่างน้อยขององหญิงฮิมาวาริก็ถูกรั้งเวลาไว้เพียงไม่นาน ข่าวคราวจากองค์รัชทายาทเทโยค่อยๆจางหายไป มีบางข่าวเล็ดลอดมาว่าทรงพ่ายแพ้สงคราม และต้องถอยร่นไปยังชายแดนห่างไกล และมิอาจรั้งตำแหน่งรัชทายาทได้อีก
เพราะเหตุการณ์กบฎแตกออกเป็นหลายกลุ่มนัก องค์รัชทายาทเป็นเพียงรัชทายาทเงา เมื่อกาลเวลาผ่านไปและองค์หญิงฮิมาวาริ นั้นต้องเผชิญความวุ่นวายอีกครา
เมื่อความงามของนาง ล่วงรู้ไปถึงพระสวามีเฒ่าของพระพี่นางมิจูพระพี่นางแห่งนาง พระสวามีแห่งพระพี่นางมิจู ส่งสาส์นมาสู่เสด็จพ่อของนาง มาสู่ขอองค์หญิงฮิมาวาริไปเป็นพระสนม รองลงมาจากพระพี่นางมิจู และจะส่งกองทัพมาประชิดชายแดนอีกครา หลังจากสงบศึกไปนาน จากเมื่อคราที่พระพี่นางอภิเษกสมรสออกไป
วันหนึ่ง...ในฤดูหนาว..พระราชาเรียกองค์หญิงฮิมาวาริเข้าเฝ้าอย่างเร่งร้อน พระสุรเสียงแผ่วเบาแสดงความเหนื่อยล้าเหน็ดเหนื่อย
“ฮิมาวาริลูกสบายดีอยู่หรือไม่ บุตรีแห่งพ่อ”
“ลูกสบายดีเพคะท่านพ่อ จิตใจยังคงกล้าแข็งเหมือนซักเพียงน้อยนิดของท่านพ่อ”
ร่างน้อยทูลตอบอย่างเข้าใจฐานะ และสถานการณ์ของพระองค์ดี
“พ่อจะทำเช่นไรดี เจ้าหญิงฮิมาวาริ”
“คู่หมายของเจ้าก็ขาดหายการติดต่อไปแสนนาน และข่าวว่าสถานะนั้นยากจะมั่นคงเหมือนเก่า และด้วยความงามแห่งเจ้าเป็นที่เลื่องลือไปไกลนัก”
“แม้แต่ราชาเฒ่าพระสวามีของพระพี่นางเจ้า ก็ยังลงขันจัดทัพมาสู่ขอ ราชาเฒ่าผู้โลภโมโทสันมักมากในกามารมณ์ ข้าเสียองค์หญิงพระราชบุตรีไปหนึ่งพระองค์ เพื่อแลกเปลี่ยนเจริญสัมพันธไมตรีกับราชาเฒ่าผู้นั้น แต่ราชาเฒ่าผู้นั้นก็ยังมิยอม ส่งกองทหารมาประชิดชายแดน และส่งสาส์นมาท้าทายอย่างมิรู้จักวางมือ เจ้าไม่มีคู่ครองที่ดี บิดาก็ไม่อาจวางใจอันใดได้อีก”
“ท่านพ่อ!!!”
ร่างน้อยกราบทูลเสด็จพ่อ อย่างอ่อนระโหยโรยแรง มิอาจโต้ตอบอันใดได้อีก
**
“ซาจิข้าจะทำเช่นไรดี ราชาเฒ่าพระสวามีของพระพี่นางมิจูส่งทหารมาประชิดชายแดน และส่งพระราชสาส์นมาท้าทายพระบิดาของเราแล้ว เรามิอาจอดทนรอเป็นนางสนม อยู่ร่วมสวามีกับพระพี่นางมิจูได้ เจ้าช่วยข้าให้หนีออกไปจากวังได้หรือไม่ซาจิ”
“ข้าอยากทราบข่าว ขององค์รัชทายาทเทโย หากมีความหวังข้าก็พร้อมจะเสี่ยงไป ได้โปรดเถิดซาจิ ช่วยข้าด้วยเถิด”
“ทรงดำริถี่ถ้วนแล้ว ใช่หรือไม่เพคะ องค์หญิง”
“ใช่ข้าตัดสินใจแล้วซาจิ ได้โปรดเถิดเดี๋ยวนี้ ก่อนที่มันจะสายเกินไป”
“เพคะ”
ร่างพระพี่เลี้ยงเร่งจัดแจง ขลิบพระเกศางดงามออกลงจนสั้น พอกแป้งชั้นดี ทาชาดสีแดง ดั่งนางกำนัลผู้เลอโฉมนางหนึ่ง และเปลี่ยนฉลองพระองค์ไปในชุดนางกำนัล ที่มีผ้าคลุมหน้าอยู่บางเบา นางกำนัลซาจิกวาดเอาสิ่งของมีค่า และคล้องสร้อยพระศอทองคำเส้นยาวลงที่เอวบางเบาๆ เพื่อมิให้เป็นที่สังเกตุ ร่างงามออกไปถ่ายทอดคำสั่งที่กองพระภูษา ให้ติดไปกับรถม้าของนางสี่ห้านาง
“องค์หญิงทรงมีพระบัญชา ให้นำผ้าพระภูษาชั้นดีไปตัดฉลองพระองค์ก่อนวันเพ็ญ ส่วนตัวข้านั้น ทางบ้านแจ้งข่าวมาว่าท่านพ่อล้มป่วยหนัก ต้องเร่งกลับไปอย่างเร่งด่วน หากมิมีสิ่งใดเป็นอันตราย ข้าจะกลับมาอย่างรีบเร่ง พวกเจ้าจงจัดแจงทำทุกอย่าง อย่าให้ขาดตกบกพร่องทดแทนข้า”
ร่างพระพี่เลี้ยงออกคำสั่งหลังจากนั่งในรถม้าแล้ว สั่งความอย่างรวดเร็ว เหล่าผู้รับใช้ใต้บัญชาของนางเร่งตอบรับกลับมาอย่างว่องไว
“เจ้าค่ะ”
นางกำนัลแห่งกองพระภูษาตอบรับคำอย่างเรียบง่าย เมื่อรถม้าถึงร้านผ้าชั้นดี ร่างสองร่างขอม้าจากทหารยามหนึ่งตัว และควบทะยานเร็วรี่ ผ่านเส้นทางในที่ธุรกันดานที่ยากแก่การติดตาม จนมาหยุดที่กระท่อมหลังหนึ่งที่ชายป่า
“ท่านพ่อๆ ข้าซาจิเองเจ้าค่ะ ท่านพ่อท่านอยู่ในบ้านหรือไม่”
ร่างชายชราที่นุ่งห่มหนังเสือ ออกมาเปิดประตูให้บุตรีของตนเองอย่างแปลกใจน้อยๆ
“มีอันใดลูกข้า เหตุใดเจ้าจึงส่งเสียงเอะอะอึกทึกนัก”
“ท่านพ่อข้ามาโดยนำเสด็จองค์หญิงฮิมาวาริ ได้โปรดนำพาองค์หญิงและลูกข้ามชายแดนไปด้วยเถิด ท่านพ่อ”
ร่างแก่ชราหรี่ตามองชั่วครู่ ก่อนที่จะเป่าปากเรียกสหายที่อยู่รายรอบ ให้ออกมาจากที่กำบังตน
“ข้าจะไปจากถิ่นนี้ แล้วข้ามชายแดนไป พวกเจ้าช่วยเป็นธุระกลบร่องรอยม้า และหลอกล่อทหารให้ไปในทิศทางอื่นด้วย เผากระท่อมของข้าซะ อย่าให้เหลือสิ่งใดไว้เป็นสัญลักษณ์อีก”
ร่างชราแต่เคยเป็นหนึ่งในนายกองสิบสองกองธงบูรพา เร่งเอ่ยสั่งสหายเร็วรี่ พร้อมผลัดเปลี่ยนม้าของวังหลวง ให้สหายนำไปจัดการสังหารเสีย เอ่ยบอกบุตรีให้ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอีกหนให้ซอมซ่อ เหมาะแก่การเป็นบุตรีของพรานป่า โยนถุงหนังวัวให้ใช้บรรจุเพชรนิลจินดาของมีค่า แทนห่อผ้าพกสวยงามที่ล่อตาคน ชายชรารีบเร่งนำพาร่างสตรีสองร่าง ข้ามลำธารขึ้นเขาไปอย่างรีบเร่งด้วยม้าป่า ก่อนจะหยุดทิ้งม้าปล่อยไปที่ป่าในชายแดน โดยไม่ยอมเดินนอกเส้นทางของป่า ร่างงามแม้ลำบากแสนสาหัส นางต่างก็ต้องอดทน
ในเวลานี้นั้นนางคือบุตรีของพรานป่า ที่รอนแรมหนีสงครามตามผู้คน นางก็ต้องไม่ปริปากบ่น ยามฝ่าเท้าปวดระบมจนต้องหยุดแช่ลำธารหลายหน ยามเหนียวเนื้อตัวหรือกระหายน้ำ พวกนางก็มิอาจอาบน้ำหรือดื่มกินอย่างประมาทเลินเล่อได้ พรานเฒ่าสั่งสอนพวกนางอย่างเคร่งครัดนักหนา เพราะเป็นอิสตรียามนอนก็ต้องปีนป่ายขึ้นไปบนต้นไม้ให้ดี
“ฮิเมะ ซาจิ กินปลาย่างซิ พ่อย่างไว้ให้แล้ว”
เสียงทุ้มนุ่มในลำคอเรียกสตรีสองนางเบาๆ และได้รับเสียงหวานตอบรับกลับมามิดังนัก
“เจ้าค่ะท่านพ่อ”
ท่านพ่อของซาจิก็เหมือนกับท่านพ่อของนาง หากเรียกให้คุ้นชิน นางก็คลายความเหงาจากการพลัดพราก ครอบครัวขึ้นมาได้
“พี่ซาจิเจ้าคะ ข้าจะป้อนปลานะเจ้าคะ”
แววตาน้อยๆระยิบระยับ ขยับไปใกล้พระพี่เลี้ยงของนาง ร่างบางอีกร่างดึงร่างน้อยเข้าไปกอดเบาๆ พร้อมกดเรือนผมนุ่มกับเรือนกาย
“น้องของพี่ เจ้าน่ารักนัก”
บทสนทนาแบบชาวบ้านถูกสนทนาในป่าอย่าสม่ำเสมอ เมื่อทั้งสามย่างเหยียบไปที่ใด ผู้คนก็จะมองเห็นพรานเฒ่าที่มีลูกสาวแสนงดงาม ในวัยสมควรออกเรือน อพยพพากันหนีสงคราม เร้นกายเข้าไปในป่าเช่นชาวบ้านอื่นๆที่หนีภัยสงคราม ยิ่งเข้าเขตสู้รบ ร่างทั้งสามก็ยิ่งเร้นกายเข้าในป่าลึกมากขึ้น
ในขณะที่ในเมืองในสามวันให้หลัง องครักษ์ติดประกาศตามหาตัวองค์หญิงฮิมาวาริอยู่รายรอบเมือง ผู้คนร่ำลือกันว่า องค์หญิงฮิมาวาริหนีตามพระคู่หมั้นเก่า บางคนก็เล่าลือว่าราชาเฒ่าได้มาฉุดคร่านางไปเสียแล้ว เกิดข่าวลวงแพร่กระจายออกไปดั่งห่าฝน ผู้คนระส่ำระสายต่อการหายตัวไปขององค์หญิงแสนงาม สร้างความกรุ่นโกรธแด่บุรุษต่างแคว้นมากมาย องค์ราชาแห่งอันโดะทรงร้อนพระทัยจนเจียนจะระเบิดปะทุแล้ว
“ติดตามองค์หญิงให้พบ ใครกันที่นำพานางไปจากเมือง ฮิมาวาริแห่งข้าเป็นสตรีน้อยๆ คงมิอาจทานทนความยากลำบากได้ ยิ่งในภาวะสงครามรอบทิศเช่นนี้ด้วยแล้ว”
“เร่งส่งคนออกไปอีก”
“พะยะค่ะ”
ร่างราชาแห่งอันโดะขมวดพระขนงมุ่น เกิดความโทมนัสยิ่งนัก พระหทัยของพระองค์ทรงร้าวราน ปานจะแตกสลายแล้วในยามนี้