นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
รัก,หญิง-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,ฟินGL,ฟิน,หวาน,คลั่งรักขั้นสุด,รัฐ,ทะเลทราย,คลั่งรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
ผู้แต่ง
Number17
เรื่องย่อ
ดินแดนทะเลทรายอันไกลโพ้น มีรัฐอิสระที่แยกตัวออกมาปกครองตนเองอยู่สี่รัฐ ซารียาส อะมาลี ยาซีส และซัลมา
ซารียาส มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดและอุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างน้ำมันและทองคำ เป็นรัฐที่มั่งคั่งและร่ำรวย รัฐบาลมีการจัดการที่ดีให้ชาวเมืองได้รับสวัสดิการที่เหมาะสม ภูเขาสูงย่อมมีเหวลึก เมื่อมีซารียาสที่เป็นดั่งแดนสวรรค์ ซัลมา รัฐเล็กๆที่มีพื้นที่ติดต่อกับซารียาสก็เป็นดั่งเหวลึก รัฐบาลซัลมาภายใต้การปกครองในยุครัฐบาลปัจจุบันชาวเมืองห่างไกลคำว่าสุขสบายไปมาก ผู้คนชั้นแรงงานส่วนใหญ่อดอยาก จึงมีปัญหาแรงงานที่ล้นทะลักเข้าไปทำงานยังซารียาสอย่างผิดกฎหมายมากขึ้นทุกปี
ปัญหาเริ่มบานปลายเมื่อคนลักลอบไปทำงานมากขึ้นและเริ่มส่งผลต่อแรงงานของคนพื้นถิ่น เป็นเหตุให้รัฐบาลซารียาสต้องเร่งผลักดันพวกเขาออกไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเมื่อบทกำหนดโทษของผู้กระทำความผิดตามกฎหมายของซารียาสนั้นแตกต่างออกไป นั่นก็คือการเฆี่ยนด้วยแส้ รวมถึงมีข่าวจากวงในว่าจะมีการปราบปราบแรงงานอย่างเข้มงวด
เป็นเหตุให้ ฮันนา หญิงสาวลูกครึ่งชาวซัลมา+อังกฤษที่ทำงานอยู่ในกระทรวงการต่างประเทศของซัลมาจะต้องหาวิธีเข้าไปช่วยแรงงานคนของรัฐให้กลับมาก่อนที่จะมีประกาศกวาดล้างอย่างจริงจัง
เธอตัดสินใจเข้าไปเป็นทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ไม่ดีนักของทั้งสองรัฐ เบื้องหลังเพื่อช่วยเหลือคนงานอย่างลับๆ แต่ทุกอย่างที่เธอทำอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้ครองแคว้นสุดเข้มงวดอย่าง รียา ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสามของซารียาส มีข่าวลือหนาหูออกมาว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและไม่ชอบชาวซัลมาอย่างมาก เพราะเหตุขัดแย้งเมื่อหลายสิบปีก่อน
สาวนักการทูตจากซัลมาจะทำภารกิจของเธอสำเร็จหรือไม่ การเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองรัฐที่มีปัญหากันมายาวนานจะจบลงแบบไหน
หรือจะมีความสัมพันธ์แบบใหม่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ ร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะทุกคนเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองนำมาลงที่ Plotter ฝากติดตามด้วยนะคะ
ครั้งนี้เข้าบุกตะลุยดินแดนทะเลทรายกับบ้างที่รับรองว่าร้อนจริง จะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่เขียนขึ้นมาเอง...ห่ะๆ ชื่อสถานที่ เมือง กฎหมายตั้งขึ้นตามใจไรต์นะคะ (เป็นเรื่องแต่งขึ้นตามจินตนาการของไรต์นะคะ) ที่จริงแล้วไรต์เองที่เป็นผู้ครองแคว้นตัวจริง
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ไรต์จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ เพราะเหงาอยากคุยกับนักอ่าน
คอมเม้นต์มาคุยกันได้ตลอดนะคะ รักทุกคนค่ะ
[Number17]
10
ตัดการสื่อสาร
ตื้ดๆๆๆ
แกร่ก!
"หยุด วางเครื่องมือสื่อสารบนมือของคุณลงเดี๋ยวนี้" ทหารสองนายเปิดประตูพรวดเข้ามาทันทีโดยไม่บอกกล่าวพร้อมกับเล็งปืนมาที่เธออย่างไม่ไว้หน้า
ฮันนาตกใจตาโตเธอยกมือขึ้นราวกับว่าผู้ร้ายโดนจับได้ โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือของเธอหล่นลงบนพื้น คนที่เดินตามเข้ามาด้านหลังคือรียา ทหารสองนายเมื่อครู่ลดอาวุธลงและยืนตรง รียาทำสัญญาณให้ทั้งคู่ออกจากห้องไป
เธอเดินเข้ามาช้าๆแล้วเหลือบมองโทรศัพท์มือถือที่ตกอยู่บนพื้นก่อนจะเดินไปใกล้ๆ รองเท้าบูททหารหนักๆกระแทกลงบนหน้าจอจนแตกละเอียดพร้อมกับขยี้เท้าอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าโทรศัพท์เครื่องนี้จะใช้งานไม่ได้อีก
"นี่มันอะไรกันคะ"
"ฉันต้องถามคุณมากกว่าว่าไม่มีใครบอกเหรอว่าห้ามนำเครื่องมือสื่อสารเข้ามาที่คฤหาสน์อัดดัร"
ฮันนาหน้าเจื่อนเรื่องนี้เธอก็พอจะรู้อยู่บ้าง แต่ตอนแรกเธอไม่รู้ว่าจะได้พักอยู่ที่นี่นี่นา หญิงสาวเถียงแค่ในใจเท่านั้น
"ท่านก็บอกฉันก็ได้นี่คะ ไม่เห็นจะต้องทำลายของๆดิฉันเลย"
"ของเธอ? ผิดแล้วแม่สาวปนเปื้อน ของทุกอย่างที่อยู่ในซารียาสเป็นของๆเรา" พูดจบเธอก็เดินออกไปจากห้องทันที
"อะไรนะ! สาวปนเปื้อนงั้นเหรอ เฮอะ!" ฮันนาทึ่งในความสามารถการสรรหาคำมาพูดเหยียดของผู้ครองแคว้นคนนี้จริงๆ ยิ่งใหญ่เสียจนมองคนอื่นต้อยต่ำซ่ะเต็มประดา
"นี่มันบ้านเมืองเถื่อนชัดๆ" ฮันนาก้มลงเก็บซากโทรศัพท์ของตนแล้วทำหน้าคล้ายจะร้องไห้ เธอผิดเองที่อดใจไม่ไหวจนเผลอกดเปิดเครื่องขึ้น ใครจะรู้ว่าระบบการตรวจสัญญาณของที่นี่จะทันสมัยขนาดนี้ หญิงสาวเริ่มเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆห้องกลัวว่าจะมีการติดกล้องอะไรไว้แอบดูเธอด้วยหรือเปล่า
•••
รียาเดินกลับมาที่ห้องนอนของตนเอง ขณะที่เธอเสร็จงานจากห้องทำงานด้านล่างและเดินขึ้นมายังชั้นสอง ก็ได้ยินเสียงสัญญาณเตือนดังขึ้น นายทหารสองนายเข้าจู่โจมตามหน้าที่ ที่คฤหาสน์อัดดัรนั้นมีกำลังทหารรักษาความปลอดภัยอยู่ทุกจุด พร้อมที่จะจู่โจมภายในไม่กี่นาที และพวกเขาจะไม่เผยตัวออกมาหากไม่มีสัญญาณ คนที่อาศัยอยู่ที่นี่แทบจะไม่ได้เห็นพวกเขาในยามปกติ
รียารีบวิ่งตามไปยังห้องของนักการทูตสาวที่มาใหม่กลัวว่าเธอจะตกใจ สัญญาณตรวจจับได้ถึงอุปกรณ์สื่อสารจากเครือข่ายอื่นที่ไม่ใช่ของซารียาส เสียงแจ้งเตือนจึงดังขึ้น และสาเหตุมาจากหญิงสาวผู้มาจากต่างถิ่น
รียาจำเป็นต้องรีบทำลายอุปกรณ์นั้นเพราะหากไม่ทำแบบนั้นไม่นานสัญญาณความปลอดภัยจะยิงไปที่ส่วนกลางแจ้งการถูกบุกรุกจากคนภายนอกที่คฤหาสน์ของผู้ครองแคว้น ถ้าถึงตอนนั้นหญิงสาวคงไม่เสียแค่โทรศัพท์เครื่องเดียว
รียาถอดรองเท้าบูทที่หนักเกือบสามกิโลนั่นออกช้าๆ ตามด้วยชุดทหารที่ใส่มาตั้งแต่เช้าจนดึก น้ำอุ่นถูกเปิดเตรียมเอาไว้ เธอหย่อนร่างกายลงไปในอ่างน้ำขนาดใหญ่แช่ตัวผ่อนคลายความตึงเครียดที่แบกรับมาทั้งวัน
ข่าวกรอกบอกว่ามีความเคลื่อนไหวบางอย่างจากภายนอก คนบางกลุ่มกำลังรวมตัวกันทำเรื่องที่ไม่คาดคิด เธอจะต้องสืบให้รู้แน่ชัดและจัดการให้เรียบร้อยก่อนที่พวกนั้นจะทำสำเร็จ
รียาหลับตาพริ้มความอุ่นของน้ำอุณหภูมิพอดีที่จะทำให้เลือดไหลเวียนได้อย่างสะดวก ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อนั้นมีร่องรอยของบาดแผลตามร่างกายจากการฝึกอย่างหนัก รวมไปถึงการต่อสู้กับกลุ่มคนร้ายทั้งที่หวังจะปล้นเหมืองทองรวมไปถึงคลังอาวุธ
ไม่ใช่ว่าไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอ พวกเขายังทำไม่ได้ต่างหาก ขึ้นชื่อว่าอำนาจและเงินตราใครบ้างที่จะไม่ต้องการ
การยืนอยู่จุดสูงสุดนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่หลายคนเข้าใจ คุณไม่ทีทางรู้ว่าคนที่เขาก้มหัวให้มีอะไรซ่อนอยู่ในแววตาของพวกเขา รียาถึงไม่ได้กลัวคนกล้าเงยหน้าหน้าต่อปากต่อคำกับเธอ อย่างน้อยเธอก็ได้เห็นได้ลองอ่านคนๆนั้นดูบ้าง
ตึ้ดๆ
"ท่านคะ! คุณราณาขอพบค่ะ"
รียาถอนหายใจยาวแล้วกรอกเสียงตามสายลงไป
"บอกให้เธอกลับไปก่อน วันนี้เราอยากพัก"
"ค่ะ"
รียาหลับตาลงพอมานึกถึงบรรดาคนที่อยู่รอบตัวเธอแล้วก็ให้รู้สึกเบื่อหน่าย อยู่ดีๆความรู้สึกแบบนี้มันก็ผุดขึ้นมาดื้อๆ หรือว่าเธอจะแก่แล้วก็ไม่รู้
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงรียาก็อาบน้ำเสร็จ ความจริงก็อยากใช้เวลาให้นานกว่านี้แต่เธอยังมีหลายอย่างที่ต้องทำ ผู้ครองแคว้นสวมชุดนอนแล้วเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานภายในห้องของตัวเอง โต๊ะทำงานของรียานั้นมีอยู่ทุกที่ พรุ่งนี้เธอมีงานสำคัญ รายงานจากชายแดนฝั่งรัฐยาซีส เกี่ยวกับกลุ่มคนที่ลักลอบขุดภูเขาข้ามฝั่งมายังซารียาส
สอบถามเบื้องต้นฝั่งนั้นแก้ตัวว่าเป็นความเข้าใจผิดของคนในชุมชนท้องถิ่นที่ไม่รู้หลักเขตแดนแน่ชัดเพราะเป็นพื้นที่ภูเขา แต่จากรายงานที่รียาได้รับมันไม่ได้เป็นแบบนั้น เหมือนว่าจะมีคนของทางการรัฐยาซีสให้การสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง
รียาไม่ชอบการกระทำที่ใช้เล่ห์หลี่ยมต่อกันแบบนี้ พรุ่งนี้เธอจะเดินทางไปชายแดนฝั่งยาซีส ผู้ครองแคว้นนึกอะไรสนุกๆได้ถือโอกาสพาท่านทูตจากซัลมาไปดูงานด้วยก็แล้วกัน
•••
เช้าวันต่อมาแม่บ้านของคฤหาสน์อัดดัรบอกถึงระเบียบการของที่นี่ตั้งแต่วันแรกที่ฮันนามาถึง ทุกคนที่คฤหาสน์จะตื่นตอนหกโมงเช้าก่อนผู้ครองแคว้นครึ่งชั่วโมงในวันปกตินอกเหนือจากจะมีภารกิจอย่างอื่น แต่ฮันนานั้นเธอตื่นตีห้าเป็นปกติทุกวันอยู่แล้วจึงไม่ได้มีปัญหาในเรื่องนี้ หญิงสาวจัดการธุระของตัวเองเรียบร้อย รอเวลาที่จะลงไปข้างล่างเพื่อไปทำงานที่ทำเนียบ
เวลาหกโมงตรงก็มีคนมาปลุกเธอให้จัดการแต่งตัวลงไปข้างล่าง สาวใช้ในคฤหาสน์แปลกใจที่เห็นว่าเธอเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว
"ผู้ครองแคว้นรออยู่ด้านล่างค่ะ"
ฮันนาคว้ากระเป๋าสะพายและเอกสารที่จำเป็นลงไปด้วย รียาหันไปมองหญิงสาวด้วยหางตาเล็กน้อยถือว่าผู้หญิงคนนี้เตรียมตัวมาอย่างดี รียาคิดว่าหญิงสาวจะยังนอนหลับไม่ยอมตื่น แววตาตื่นเต้นและพร้อมที่จะเรียนรู้อยู่ตลอดแบบนั้นทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดใจนิดหน่อยไม่รู้ว่าเพราะอะไร
"วันนี้เราจะไปไหนกันเหรอคะ" ฮันนาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"นั่งก่อน"
"ค่ะ" ฮันนานั่งลงที่เก้าอี้ทางด้านซ้ายของรียา
ผู้ครองแคว้นเลิกคิ้วแปลกใจ ปกติแล้วทุกคนจะนั่งที่เก้าอี้ฝั่งด้านขวา
"ทำไมไม่นั่งฝั่งนี้"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฝั่งนั้นละไว้สำหรับคนสำคัญของท่านดีกว่า" ฮันนาเรียนรู้มาว่าคนที่จะนั่งเก้าอี้โต๊ะอาหารในด้านขวามือของเจ้าของบ้านควรจะเป็นสามี ภรรยา หรือไม่ก็เป็นญาติที่มีความสำคัญรองจากผู้เป็นเจ้าบ้าน
"รู้มารยาทดีนี่" รียากล่าวสั้นๆ ฮันนาโค้งศีรษะให้เล็กน้อย ยังไงเธอก็เป็นถึงผู้ครองแคว้นการให้เกียรติจึงสำคัญ เธอจะยกเอาเรื่องโทรศัพท์เมื่อคืนเอาไว้ก่อนเพราะถือว่าเป็นความผิดของตัวเอง
ไม่นานอาหารเช้าก็เข้ามาเสิร์ฟ เป็นขนมปัง สลัดผักและผลไม้นิดหน่อย รียาลงมือกินไปแล้วแต่ฮันนายังคงมองอาหารอยู่อย่างนั้น
"เป็นอะไรทำไมไม่กิน"
"ไม่มีเนื้อสัตว์เหรอคะ" หญิงสาวถามขึ้นด้วยใบหน้าซื่อๆ ปกติตอนเช้ารียาจะไม่กินเนื้อสัตว์แต่พอได้ยินแบบนั้นเธอก็ถอนหายใจยาวพร้อมกับเหลือบไปมองสาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่นานไก่ย่างและเนื้อปลาย่างอย่างดีก็ถูกยกมาวางตรงหน้า รอยยิ้มของหญิงสาวผุดขึ้น เธอฟังคำสั่งของผู้เป็นบิดา ออกไปข้างนอกฮันนาไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรบ้างการที่ท้องเต็มก่อนออกไปนั้นจะดีกว่า
ไม่ถึงสิบนาทีเธอก็จัดการกับอาหารตรงหน้าอย่างเรียบร้อย
"ท่านยังไม่บอกเลยว่าวันนี้เราจะไปไหน"
"ทำไม! กลัวเหรอ"
"จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดค่ะ การรู้ล่วงหน้าจะทำให้เตรียมการรับมือได้ดีกว่าไม่ใช่เหรอคะ ท่านเองก็คงไม่อยากให้ดิฉันไปเป็นตัวถ่วงในงานด้วย"
รียามองหน้าหญิงสาวจากรัฐซัลมานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง คนถูกมองไม่ได้หลบสายตาในทันทีราวกับอยากจะอ่านใจเธอเหมือนกัน แต่ยังไงด้วยสถานะก็เป็นฮันนาที่ต้องก้มหน้า แต่แค่นั้นก็ทำให้รียาพอใจไม่น้อย หากอยู่ในสถานะที่เท่ากันเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้คงเถียงไม่ยอมแน่ๆ
"สรรหาคำมาพูดได้ดีสมกับเป็นนักการทูต แต่ก็เท่านั้นพูดดีใช่ว่าจะทำได้ ถึงบอกก่อนเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ที่ๆเราจะไปคือชายแดนฝั่งรัฐยาซีส ไปจับโจร" รียาเน้นคำท้ายแล้วมองใบหน้าของฮันนาตรงๆอีกครั้ง คำนี้ทำให้หญิงสาวก้มหน้าหลบทันทีไม่ให้เห็นแววตาพิรุธ รียายิ้มมุมปากเล็กน้อยแค่นี้ก็รู้แล้วว่าที่นี่มีโจรอีกคน แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เดินไปขึ้นรถทหารที่จอดอยู่เป็นขบวนเหมือนทุกครั้ง
"แยกกันไปคนละเส้นแล้วไปเจอกันที่จุดนัดพบ"
"ครับ!" นายทหารคนอื่นๆรับทราบคำสั่ง ฮันนาเองก็เตรียมพร้อมมาบ้างเพียงแต่ไม่คิดว่าจะเจอเร็วขนาดนี้
"ขึ้นมาสิ"
หญิงสาวถอนหายใจยาวก่อนจะขึ้นไปนั่งข้างๆผู้ครองแคว้น วันนี้มีทหารขับรถให้และทหารอีกนายนั่งข้างคนขับ รถฮัมวี่คันใหญ่เคลื่อนตัวออกไป รียาดึงปืนพกของเธอออกมาเช็คความเรียบร้อย ฮันนามองแล้วหัวใจต้นตุบๆ ไม่คิดว่าคนระดับผู้ครองแคว้นที่มีอำนาจสูงสุดจะต้องไปด้วยตัวเอง
"ท่านต้องไปเองเหรอคะ"
"ใช่!" เธอคิดว่าฉันต้องนั่งเซ็นแค่เอกสารในห้องแอร์แค่นั้นเหรอ ถ้าเธออยากเห็นความจริงก็ต้องออกไปดูเอง เหมือนที่เธอมาที่นี่ไง ก็เพราะอยากรู้อยากเห็นไม่ใช่เหรอ ฮึ!" รียาทำเป็นยื่นปลายกระบอกปืนพกไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ฮันนาค่อยๆเอนหลังพิงเบาะหลบวิถีปลายปืนกลัวว่าจะเกิดการลั่นเปรี้ยงปร้างขึ้นมาได้
เขตชายแดนระหว่างซารียาสและยาซีสนั้นเป็นเขตภูเขาสูงตามแนวเทือกเขาไรอา ยากต่อการเดินทางเข้าไปตรวจสอบ หลังจากที่ข่าวเรื่องการขุดพบแร่ทองคำในเขตนี้ฝั่งยาซีสก็เริ่มขุดทางฝั่งของตน แต่ในขณะเดียวกันก็มีการลักลอบจุดเจาะจนข้ามเขตมายังฝั่งของซารียาสด้วย
เรื่องนี้รียาได้รับรายงานมาระยะหนึ่งแล้ว เธอได้ให้เจ้าหน้าที่ได้ไปทำการตรวจสอบหลายครั้ง แต่ครั้งก่อนๆเป็นเพียงชาวบ้านที่ทำกันในรูปแบบครัวเรือน ใช้อุปกรณ์เล็กๆขุดเพื่อนำหินบริเวณนั้นมาร่อนหาทองคำเลี้ยงชีพเท่านั้น รียาไม่ได้ติดใจอะไร จนเมื่อไม่นานมานี้มีรายงานว่ามีการใช้เครื่องจักรหนักในการจุดเจาะเขาฝั่งนั้นเป็นวงกว้าง และมีทางรัฐบาลยาซีสหนุนหลัง เรื่องนี้รียาจึงปล่อยไปไม่ได้
...............................