นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
รัก,หญิง-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,ฟินGL,ฟิน,หวาน,คลั่งรักขั้นสุด,รัฐ,ทะเลทราย,คลั่งรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
ผู้แต่ง
Number17
เรื่องย่อ
ดินแดนทะเลทรายอันไกลโพ้น มีรัฐอิสระที่แยกตัวออกมาปกครองตนเองอยู่สี่รัฐ ซารียาส อะมาลี ยาซีส และซัลมา
ซารียาส มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดและอุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างน้ำมันและทองคำ เป็นรัฐที่มั่งคั่งและร่ำรวย รัฐบาลมีการจัดการที่ดีให้ชาวเมืองได้รับสวัสดิการที่เหมาะสม ภูเขาสูงย่อมมีเหวลึก เมื่อมีซารียาสที่เป็นดั่งแดนสวรรค์ ซัลมา รัฐเล็กๆที่มีพื้นที่ติดต่อกับซารียาสก็เป็นดั่งเหวลึก รัฐบาลซัลมาภายใต้การปกครองในยุครัฐบาลปัจจุบันชาวเมืองห่างไกลคำว่าสุขสบายไปมาก ผู้คนชั้นแรงงานส่วนใหญ่อดอยาก จึงมีปัญหาแรงงานที่ล้นทะลักเข้าไปทำงานยังซารียาสอย่างผิดกฎหมายมากขึ้นทุกปี
ปัญหาเริ่มบานปลายเมื่อคนลักลอบไปทำงานมากขึ้นและเริ่มส่งผลต่อแรงงานของคนพื้นถิ่น เป็นเหตุให้รัฐบาลซารียาสต้องเร่งผลักดันพวกเขาออกไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเมื่อบทกำหนดโทษของผู้กระทำความผิดตามกฎหมายของซารียาสนั้นแตกต่างออกไป นั่นก็คือการเฆี่ยนด้วยแส้ รวมถึงมีข่าวจากวงในว่าจะมีการปราบปราบแรงงานอย่างเข้มงวด
เป็นเหตุให้ ฮันนา หญิงสาวลูกครึ่งชาวซัลมา+อังกฤษที่ทำงานอยู่ในกระทรวงการต่างประเทศของซัลมาจะต้องหาวิธีเข้าไปช่วยแรงงานคนของรัฐให้กลับมาก่อนที่จะมีประกาศกวาดล้างอย่างจริงจัง
เธอตัดสินใจเข้าไปเป็นทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ไม่ดีนักของทั้งสองรัฐ เบื้องหลังเพื่อช่วยเหลือคนงานอย่างลับๆ แต่ทุกอย่างที่เธอทำอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้ครองแคว้นสุดเข้มงวดอย่าง รียา ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสามของซารียาส มีข่าวลือหนาหูออกมาว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและไม่ชอบชาวซัลมาอย่างมาก เพราะเหตุขัดแย้งเมื่อหลายสิบปีก่อน
สาวนักการทูตจากซัลมาจะทำภารกิจของเธอสำเร็จหรือไม่ การเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองรัฐที่มีปัญหากันมายาวนานจะจบลงแบบไหน
หรือจะมีความสัมพันธ์แบบใหม่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ ร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะทุกคนเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองนำมาลงที่ Plotter ฝากติดตามด้วยนะคะ
ครั้งนี้เข้าบุกตะลุยดินแดนทะเลทรายกับบ้างที่รับรองว่าร้อนจริง จะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่เขียนขึ้นมาเอง...ห่ะๆ ชื่อสถานที่ เมือง กฎหมายตั้งขึ้นตามใจไรต์นะคะ (เป็นเรื่องแต่งขึ้นตามจินตนาการของไรต์นะคะ) ที่จริงแล้วไรต์เองที่เป็นผู้ครองแคว้นตัวจริง
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ไรต์จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ เพราะเหงาอยากคุยกับนักอ่าน
คอมเม้นต์มาคุยกันได้ตลอดนะคะ รักทุกคนค่ะ
[Number17]
14
กฎหมายระหว่างรัฐ
สองวันผ่านไปฮันนาทำงานช่วยรียาอยู่ที่คฤหาสน์ในช่วงที่เธอรักษาตัวไปด้วย ในระหว่างนี้ทั้งคู่เหมือนจะได้คุยกันมากขึ้น และความสามารถของฮันนาก็ช่วยแบ่งเบางานของรียาได้มาก
ภายในห้องทำงานห้องใหญ่ของรียาชั้นหนึ่งของคฤหาสน์ เอกสารรายงานกองเต็มบนโต๊ะของรียา ก่อนหน้านี้เธอมัวแต่ออกพื้นที่จนไม่มีเวลาต้องดูรายงานพวกนี้ พอเจ็บตัวถึงอยู่ได้
"ท่านต้องดูเองทั้งหมดนี่เลยเหรอคะ"
"ใช่"
"ทำไมไม่หาผู้ช่วยละคะ หรือว่าเอกสารเป็นความลับที่ท่านรู้ได้คนเดียว"
"ถ้าเรารู้ได้คนเดียวเธอคงไม่ได้มายืนอยู่ในนี้หรอกนะ"
ฮันนาค้อนคนที่นั่งอยู่เล็กน้อยคิดว่าอีกฝ่ายจะไม่เห็นแต่รียาก็พอจะเดาสีหน้าของเธอออกเพราะอยู่ด้วยกันมาสักพักแล้ว
"เคยมีคนช่วยแต่ทำงานไม่ถูกใจเลยไล่ออกไปแล้ว"
"ไม่แปลก"
"ว่ายังไงนะ"
"ดิฉันว่าไม่แปลกเพราะงานพวกนี้ค่อนข้างยากต้องเป็นคนที่มีความสามารถสูงพอสมควรจึงจะทำได้" ฮันนาหาทางเอาตัวรอดได้อีกครั้ง
"เธอลองดูไหมล่ะ" รียาพยักหน้าไปที่กองเอกสารตรงหน้า
"ได้เหรอคะ" หญิงสาวถามซ้ำอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจแต่ก็ไม่ได้รอคำตอบเธอเดินไปหยิบเอกสารสารมาเปิดดูในนี้ส่วนใหญ่เป็นนโยบายด้านการศึกษา สวัสดิการของรัฐ ไม่มีเรื่องความมั่นคงรียาจึงไม่ได้ห่วงอะไร นโยบายต่างๆในนี้เป็นการระดมความคิดกันจากเจ้าหน้าที่ของแต่ละกระทรวงและนำเสนอ ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นหัวข้อที่ดีและมีประโยชน์ หากซัลมาจะจำและนำไปใช้ก็เป็นเรื่องดี
"ดีจังเลยนะคะกฎหมายมาจากการระดมความคิดจากหลายๆฝ่ายมีการทำประชาพิจารณ์รับฟังความคิดเห็นจากประชาชนด้วย"
"ที่ซัลมาไม่ได้ทำแบบนี้หรือไง" รียาถามกลับ ฮันนานิ่งคิดเหมือนว่ากฎหมายรัฐของเธอจะไม่ได้มีการปรับปรุงแก้ไขมานานมากแล้วหลายอย่างยังคงล้าหลัง สวัสดิการก็ไม่สอดคล้องกับเศรษฐกิจ เป็นเพราะแบบนี้ซัลมาถึงตามที่อื่นไม่ทันสักที
"เงียบ"
"ดิฉันไม่ได้ดูเรื่องการพิจารณาข้อกฎหมายภายในสักเท่าไหร่ค่ะ ถ้าจะเป็นกฎหมายก็เป็นกฎหมายระหว่างรัฐ"
"ยังไงลองว่ามาสิ" รียาเปิดโอกาสนิดๆให้หญิงสาวได้ลองพูด ฮันนาเองก็เห็นโอกาส เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้คุยอะไรดีๆยาวๆแบบนี้กับผู้ครองแคว้น ฮันนาจึงไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป
"กฎหมายระหว่างรัฐเรื่องเกี่ยวกับแรงงานค่ะ มีข้อหนึ่งที่ดิฉันไม่เข้าใจ"
"ข้อไหน"
"เรื่องบทกำหนดการลงโทษค่ะทำไมต้องมีการเฆี่ยนอยู่อีกคะ ดิฉันคิดว่ามันดูโหดร้ายไปสักหน่อย"
"โหดร้าย! ดูเหมือนว่าซัลมาจะส่งเสริมให้ประชาชนของตนเองกระทำความผิดกรายๆนะ"
"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ! คือ..." ฮันนาไปต่อไปถูกเพราะยิ่งพูดไปทันก็เหมือนจะเป็นการก้าวก่ายเรื่องภายในของรัฐ
รียาลุกขึ้นแล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงเก้าอี้ที่ฮันนานั่งอยู่ เธอวางมือลงไปบนพนักเก้าอี้แล้วโน้มตัวลงไปใกล้ๆหญิงสาวตรงหน้า ฮันนาตกใจตาโต ไม่รู้ว่ารียาจะทำอะไรกันแน่
"ท่านจะทำอะไรคะ"
"เธอมาที่นี่เพราะอะไรกันแน่"
"กะ ก็มาเป็นทูตเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างรัฐไงคะ"
"เชื่อมความสัมพันธ์เหรอ แบบไหน"
"ก็ เช่นการแลกเปลี่ยนข้อตกลงระหว่างรัฐ การสนับสนุนด้านการศึกษาวัฒนธรรม.."
ปัง!
ว้าย!
รียาฟาดแฟ้มเล่มหนึ่งลงบนโต๊ะจนเกิดเสียงดังจนฮันนาร้องตกใจ
"ฉันไม่ชอบคนโกหก"
"ดิฉันเปล่านะคะ..."
"เหรอ! ที่เราได้ยินมาเหมือนว่าจะมีกลุ่มคนบางพวกหาโอกาสเข้ามาเบนความสนใจของเราเพื่อที่จะหาทางติดต่อกับแกนนำกลุ่มแรงงานต่างด้าวแล้วก็หอบกันหลบหนีความผิดก่อนที่รัฐมนตรีจะเสนอร่างอีกสองอาทิตย์ข้างหน้านี่นา ไม่ใช่กลุ่มพวกเธอสินะ"
รียาจงใจบอกระยะเวลาเสนอรายงานให้กับฮันนารู้ ฮันนาใจเต้นแรงทั้งเรื่องที่กลัวความจะแตกและเรื่องกำหนดการส่งรายงานในอีกสองอาทิตย์ระยะเวลาใกล้กว่าที่เธอคิด เธอยังติดต่อใครไม่ได้เลยแถมยังติดแหง่กอยู่ที่นี่
รียาลอบมองอาการของหญิงสาวแค่นั้นเธอก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร ถึงฮันนาจะไม่พูดแต่แววตาของเธอกลับบอกทุกอย่างแล้ว รียาแอบผิดหวังที่เธอเลือกวิธีนี้และแอบเสียดายความสามารถของเธอ เธอคิดเอาไว้ว่าหากหญิงสาวเลือกที่พูดตรงๆไม่แน่ว่ารียาอาจจะเสนอให้โทษเบาลงก็ได้ แต่ถ้าฮันนาเลือกที่จะโกหกแบบสุดซอยเธอก็จะทำให้หญิงสาวจากซัลมาเห็นถึงความศักดิ์สิทธิ์ของกฎหมายซารียาส
"ไม่ทำต่อแล้วไปล้างแผลให้ฉันที"
"อะไรนะคะ"
รียาหันควับไปมองหญิงสาวด้วยสายตากร้าวอารมณ์ของเธอไม่ดีซ่ะแล้วแล้วยังมาได้ยินคำถามอะไรซ้ำๆอีก ฮันนาเองก็เหมือนจะรู้ตัว
"ค่ะ"
ผู้ครองแคว้นเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเองด้วยอาการหงุดหงิดใจ โดยมีฮันนาเดินตามไปด้วย เธอไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆรียาถึงโมโห
รียาเดินไปนั่งลงที่โซฟาในห้องนอนกว้างของตัวเอง ฮันนาเพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอเข้ามาในห้องนอนของรียาครั้งแรก ห้องนี้กว้างมากๆห้องที่เธอพักอยู่ก็กว้างมาอยู่แล้วแค่ที่นี่กว้างเป็นสองเท่าเลยก็ว่าได้ แต่ก็อย่างที่รู้รียาเป็นเจ้าของรัฐนี้ ห้องนอนของเธอก็ต้องสมฐานะด้วยเหมื่อนกัน
•••
ฮันนาไม่คิดว่าเธอจะได้มาถึงที่นี่ เธอไม่เคยจิตนาการถึงการได้ใกล้ชิดกับผู้ครองรัฐซารียาสได้ถึงขนาดนี้
"เร็วเข้าสิ"
เสียงเร่งจากคนที่นั่งรออยู่ก่อนทำให้ฮันนาออกจากความคิดของตัวเอง เธอเดินไปนั่งลงข้างๆรียา ทั้งที่ในนี้มีเจ้าหน้าที่พยาบาลประจำอยู่มากจนจะเป็นโรงพยาบาลแห่งหนึ่งแต่คนตรงหน้ากลับให้เธอมาช่วยล้างแผล ใบหน้าของฮันนาจึงไม่ได้สบอารมณ์เท่าใดนัก แต่ก็ต้องทำตามคำสั่ง
รียาถอดเสื้อตัวนอกออกจนเหลือเพียงเสื้อกล้ามด้านใน ฮันนามองรูปร่างของรียาแล้วก็รู้สึกวูบวาบแปลกๆ คนที่ออกกำลังกายหนักขนาดไหนกันจึงจะมีรูปร่างแบบนี้ได้ ตอนนี้ฮันนาหายสงสัยแล้วว่าเวลาที่เธอโดนบีบแก้มมือของรียาถึงได้แข็งอย่างกับคีมเหล็ก
หญิงสาวแกะผ้าปิดแผลอันเดิมออกอย่างเบามือ
"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ฉันคงไม่บุบสลายหายไปง่ายๆหรอก" รีบาบอกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจับแบบระวังเป็นพิเศษ ก้านแอลกอฮอล์จุมลงบนแผลจนรียาร้องซี้ด
"อุ้ย! เบาๆหน่อยสิ"
"ไม่บุบสลายไม่ใช่เหรอคะ"
"นี่เธอ" รียาใช้มือข้างไม่เจ็บจับข้อมือของฮันนาแล้วดึงเข้ามาใกล้ จนใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่เล็กน้อยเท่านั้น ฮันนาตกใจทำตาโต ส่วนอีกฝ่ายยังคงจ้องหน้าของฮันนานิ่ง เหมือนเสียงของหัวใจฮันนาจะเต้นแรงขึ้นไม่เป็นจังหวะ เพราะเสน่ห์เหลือร้ายของผู้ครองแคว้น แค่นี้สาวๆทั้งเมืองก็วุ่นวายกันไปใหญ่แล้ว
"ปล่อยค่ะ จะให้ฉันทำแผลให้ต่อไหมคะ"
"เปลี่ยนน้ำหอมเหรอ หอมดีนี่"
"ไม่ได้เปลี่ยนค่ะ ก็กลิ่นเดียวกับที่ท่านบอกฉุนนั่นแหละ"
"อ่อ! เข้าใจแล้วอาจจะเป็นเพราะเธอกะจะฉีดใส่ตาฉันไง ถ้าเป็นแบบนั้นก็ฉุน แต่ถ้าเธอฉีดแล้วลองดมจากตัวเธอ..." รียาทำท่าสูดดมแล้วโน้มหน้าไปที่ซอกคอของฮันนาใกล้ๆ
"แบบนี้หอมดี"
ฮันนาถอยหลังออกมานิดหน่อย
"ฮ่าๆๆ" รียาหัวเราะกับท่าทางหวาดๆของหญิงสาว
"เป็นแบบนี้สินะคะสาวๆทั้งเมืองถึงได้มารวมตัวกันอยู่ที่คฤหาสน์อัดดัร"
รียาเลิกคิ้วทำหน้าตาน่าหมั่นใส้
"เธอเองก็อยู่นี่ไม่ใช่เหรอ อยากจะมาเป็นหนึ่งในดวงดาวของฉันไหมล่ะ"
"ไม่ล่ะค่ะ ขอบคุณ" หญิงสาวจากซัลมาตอบกลับด้วยความรวดเร็ว จนรียาหน้าเจื่อน
"ทำต่อสิ" พอเห็นว่าสาวเจ้าไม่เล่นด้วยก็ได้แต่ทำเสียงดุกลับไป แต่สุดท้ายรียาก็แอบอมยิ้มขึ้นอย่างพอใจลืมเรื่องโมโหเมื่อครู่ไปโดยสิ้นเชิง ที่ได้แหย่อีกฝ่าย
"เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"อาบน้ำให้ด้วยสิ"
"ดิฉันคงต้องขอปฏิเสธแต่จะอาสาไปเรียกพยาบาลให้นะคะ อ่อ! หรือว่าจะให้เรียกคุณโซเฟีย"
"ไม่ต้อง! ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ"
ฮันนาก้มหน้าลงเมื่อโดนดุ
"ไปเถอะฉันอยากจะพัก พรุ่งนี้เตรียมตัวฉันจะไปที่ทำเนียบ"
"เหรอคะ" ฮันนาตาวาวขึ้นอย่างปิดไม่อยู่ แต่ก็ต้องรีบเก็บอาการ อย่างน้อยเธอก็จะได้เจอรอบีสสักที
"ดีใจที่จะได้เจอกับชายที่มาด้วยขนาดนั้นเหรอ"
"ก็ใช่สิคะ! ตั้งแต่วันแรกเรายังไม่ได้เจอกันเลย"
"ออกไปได้แล้ว"
อยู่ดีๆฮันนาก็โดนไล่ ผู้ครองแคว้นนี้คงจะเป็นพวกอารมณ์ไม่อยู่กับร่องกับรอยจริงๆ พอฮันนาออกไปแล้วรียาก็หงุดหงิดขึ้นมาอีก กลับมานึกถึงผู้ชายอีกคนที่มาด้วยกันกับหญิงสาว และเกิดอยากรู้ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ขึ้นมาดื้อๆ
"คงเป็นคู่รักกันล่ะสิไม่อย่างนั้นคงไม่มาเสี่ยงด้วยกันแบบนี้" รียาเดินไปอาบน้ำเพื่อลดความร้อนรุ่มในกาย เธอระวังไม่ให้น้ำโดนแผลที่เพิ่งล้างไปเมื่อครู่ หลังจากอาบน้ำเสร็จก็กลับมานอนตาแข็งอยู่ที่เตียงอย่างคิดไม่ตก จนผ่านไปกว่าชั่วโมง
ก๊อกๆๆ
"ใคร"
"โซเฟียค่ะ" หลังจากตอบกลับหญิงสาวก็เปิดประตูเข้ามาทันที ตอนนี้รียาคิดว่าห้องนอนของเขาเดินเข้าออกง่ายเหลือเกิน
"มีอะไรเหรอโซเฟีย"
"โซเฟียนอนไม่หลับค่ะพี่รียา"
คำพูดนั้นรียารู้ได้เป็นอย่างดีว่าหญิงสาวต้องการอะไร
"พี่เจ็บแผล" คำแก้ตัวที่คิดได้เดี๋ยวนั้นถูกเอ่ยขึ้น
"ไม่เป็นไรค่ะ! พี่รียาไม่ต้องทำอะไรเลยให้โซเฟียได้ดูแลนะคะ"
รียาไม่ได้พูดอะไรจะว่าไปช่วงนี้เธอก็เครียดๆ หรือเป็นเพราะว่าเธอไม่ได้ผ่อนคลายในช่วงนี้ เมื่อไม่ได้ยินเสียงปฏิเสธโซเฟียก็ปีนขึ้นไปบนเตียงกว้างช้าๆค่อยๆคลานเข้าไปขนคร่อมร่างของคนที่นอนพิงหัวเตียงอยู่ เธอยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ซอกคอของรียา อย่างยั่วเย้าแล้วเลื่อนมาที่ริมฝีปาก
"อ่ะ! โซเฟีย พอเถอะ"
"พี่รียา เป็นอะไรเหรอคะ"
"พี่เหนื่อยน่ะ อยากพัก กลับไปนอนเถอะนะ"
"ฮึ!" คนโดนขัดทำเสียงไม่พอใจออกจมูก
"พี่เหนื่อยจริงๆ กลับไปก่อนเถอะ"
โซเฟียจำต้องลุกขึ้นจากเตียง เธอจะอดทน หญิงสาวบอกกับตัวเอง
"ได้ค่ะ! งั้นพี่พักผ่อนนะคะ ถ้ามีอะไรเรียกโซเฟียได้ตลอดนะคะ"
รียาพยักหน้าแล้วยิ้มน้อยๆ พอหญิงสาวออกไปแล้วรียาก็ลุกขึ้นจากเตียงไปยืนที่ระเบียงยืนคิดเรื่องเมื่อครู่ เธอมีเรื่องที่อยู่ในหัวมากมายจนไม่มีอารมณ์หรือว่าเพราะอะไรกันแน่ ก่อนหน้านั้นแม่สาวตาสีเทาอ่อนยังทำให้อารมณ์ของเธอพลุ้งพล่านอยู่เลย แต่พอเป็นโซเฟียเธอกลับไม่มีอารมณ์
รียาพูดกับตัวเองหรือว่าเธอจะกลายเป็นคนที่มีนิสัยรักสนุกชอบของใหม่ๆไปแล้วจริงๆ แต่ก็ไม่น่าใช่เธอรู้ดีว่าตัวเองเป็นคนยังไงถ้าวันหนึ่งมีใครสักคนที่ทำให้รียารักได้จริงๆเธอก็จะไม่มีใจปรารถนาคนอื่น
แต่มันคงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก
...........................