นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
รัก,หญิง-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,ฟินGL,ฟิน,หวาน,คลั่งรักขั้นสุด,รัฐ,ทะเลทราย,คลั่งรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
ผู้แต่ง
Number17
เรื่องย่อ
ดินแดนทะเลทรายอันไกลโพ้น มีรัฐอิสระที่แยกตัวออกมาปกครองตนเองอยู่สี่รัฐ ซารียาส อะมาลี ยาซีส และซัลมา
ซารียาส มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดและอุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างน้ำมันและทองคำ เป็นรัฐที่มั่งคั่งและร่ำรวย รัฐบาลมีการจัดการที่ดีให้ชาวเมืองได้รับสวัสดิการที่เหมาะสม ภูเขาสูงย่อมมีเหวลึก เมื่อมีซารียาสที่เป็นดั่งแดนสวรรค์ ซัลมา รัฐเล็กๆที่มีพื้นที่ติดต่อกับซารียาสก็เป็นดั่งเหวลึก รัฐบาลซัลมาภายใต้การปกครองในยุครัฐบาลปัจจุบันชาวเมืองห่างไกลคำว่าสุขสบายไปมาก ผู้คนชั้นแรงงานส่วนใหญ่อดอยาก จึงมีปัญหาแรงงานที่ล้นทะลักเข้าไปทำงานยังซารียาสอย่างผิดกฎหมายมากขึ้นทุกปี
ปัญหาเริ่มบานปลายเมื่อคนลักลอบไปทำงานมากขึ้นและเริ่มส่งผลต่อแรงงานของคนพื้นถิ่น เป็นเหตุให้รัฐบาลซารียาสต้องเร่งผลักดันพวกเขาออกไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเมื่อบทกำหนดโทษของผู้กระทำความผิดตามกฎหมายของซารียาสนั้นแตกต่างออกไป นั่นก็คือการเฆี่ยนด้วยแส้ รวมถึงมีข่าวจากวงในว่าจะมีการปราบปราบแรงงานอย่างเข้มงวด
เป็นเหตุให้ ฮันนา หญิงสาวลูกครึ่งชาวซัลมา+อังกฤษที่ทำงานอยู่ในกระทรวงการต่างประเทศของซัลมาจะต้องหาวิธีเข้าไปช่วยแรงงานคนของรัฐให้กลับมาก่อนที่จะมีประกาศกวาดล้างอย่างจริงจัง
เธอตัดสินใจเข้าไปเป็นทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ไม่ดีนักของทั้งสองรัฐ เบื้องหลังเพื่อช่วยเหลือคนงานอย่างลับๆ แต่ทุกอย่างที่เธอทำอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้ครองแคว้นสุดเข้มงวดอย่าง รียา ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสามของซารียาส มีข่าวลือหนาหูออกมาว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและไม่ชอบชาวซัลมาอย่างมาก เพราะเหตุขัดแย้งเมื่อหลายสิบปีก่อน
สาวนักการทูตจากซัลมาจะทำภารกิจของเธอสำเร็จหรือไม่ การเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองรัฐที่มีปัญหากันมายาวนานจะจบลงแบบไหน
หรือจะมีความสัมพันธ์แบบใหม่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ ร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะทุกคนเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองนำมาลงที่ Plotter ฝากติดตามด้วยนะคะ
ครั้งนี้เข้าบุกตะลุยดินแดนทะเลทรายกับบ้างที่รับรองว่าร้อนจริง จะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่เขียนขึ้นมาเอง...ห่ะๆ ชื่อสถานที่ เมือง กฎหมายตั้งขึ้นตามใจไรต์นะคะ (เป็นเรื่องแต่งขึ้นตามจินตนาการของไรต์นะคะ) ที่จริงแล้วไรต์เองที่เป็นผู้ครองแคว้นตัวจริง
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ไรต์จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ เพราะเหงาอยากคุยกับนักอ่าน
คอมเม้นต์มาคุยกันได้ตลอดนะคะ รักทุกคนค่ะ
[Number17]
16
โกรธแค้น
"ท่านรียาพิจารณาอีกสักครั้งไม่ได้เหรอคะ ขอความเห็นใจจากท่านอย่าลงโทษพวกเขาเลยนะคะ พวกเขายังเด็กมากเลย" ฮันนาพยายามเดินตามรียาขึ้นมาข้างบนทำเนียบและขอร้องไปตลอดทาง
"ขอให้เห็นแก่มนุษยธรรมเถอะนะคะ"
รียาหยุดชะงักไปชั่วครู่แล้วหันมาที่ฮันนา
"เธอกล้าพูดหรือเปล่าว่าพวกเขาไม่มีความผิด ฮันนา"
นักการทูตสาวหน้าเจื่อนไป ตอนนี้เธอเองก็เหมือนจะทำตัวก้าวก่ายอำนาจของซารียาสไปจริงๆ แต่พอได้เห็นแบบนี้แล้วมันก็อดที่จะทำอะไรสักอย่างไม่ได้
"ได้สิ! เราจะถือว่าทูตจากซัลมาร้องขอก็แล้วกัน คืนนี้มาที่ห้องเราสิทำให้เราอารมณ์ดีไม่แน่ว่าพวกเขาอาจรอด"
ทั้งคู่จ้องหน้ากันเขม็ง ฮันนาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูกศักดิ์ศรีขนาดนี้มาก่อน หญิงสาวคิดประมาลผลในหัวว่าจะทำอะไรได้บ้าง ตอนนี้ต้องติดต่อรอบีสให้ได้ก่อน
รียาเดินออกไปแล้ว แต่ฮันนายังยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นชั่วครู่ พอตั้งสติได้เธอก็รีบเดินไปยังห้องทำงานของคุณมุสฟา ด้านหน้าห้องเงียบกริบเธอไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง หรือว่ารอบีสจะโดนจับได้แล้วถูกนำไปขังรอตัดสินคดีไปแล้ว
ก๊อกๆๆ
มือเล็กตัดสินใจเคาะลงไปที่ประตู เสียงเปิดจากด้านในดังแกร่ก ฮันนาเข้าไปแล้วเห็นคุณมุสฟานั่งทำงานสีหน้าเรียบเหมือนเคย ที่ข้างรอบีสนั่งอ่านหนังสืออยู่ คนที่เปิดประตูออกมาเป็นเจ้าหน้าที่ที่มารับเอกสารเธอเดินสวนกับฮันนาแล้วพนักหน้าให้น้อยๆ
"รอบีส"
รอบีสทำหน้าทำตาบอกว่าอย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้
"อ่อ! ฮันนามาแล้วเหรอไปทานข้าวเที่ยงใช่ไหม"
"ใช่"
"คุณมุสฟาพวกเราจะไปทานข้าวกันแล้ว"
มุสฟาพยักหน้ารับทราบแล้วชายหนุ่มก็รีบพาฮันนาเดินออกจากห้องไป
"เป็นยังไงบ้าง" เสียงกระซบกระซาบของสองคนที่มาจากต่างแดนคุยกันเกี่ยวกับภารกิจลับๆ
"ส่งข้อมูลออกไปแล้วทางซัลมาจะจัดการต่อ เกี่ยวกับการติดต่อกลุ่มนายหน้าแรงงานพวกนั้น"
"หวังว่าพวกเขาจะเชื่อเราและเป็นห่วงชีวิตตัวเองนะ" ฮันนาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบราวกับว่าเหนื่อยล้าเต็มทน
"มีอะไรหรือเปล่า"
"เรามีปัญหาใหม่แล้วล่ะ มีแรงงานถูกจับตัวได้แล้วหกคน ตอนนี้ถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินจะทำการตัดสินโทษอาทิตย์หน้า และอัตตราโทษคือโบยหกครั้งแล้วขังสามเดือน พวกเขาจะทนได้ยังไงกัน"
"อะไรนะ! ทำไมไม่ทีรายงานเลยว่าจับแรงงานพวกนั้นได้"
"ไม่รู้สิ ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อครู่"
"แล้วเราจะทำยังไงดี"
"มีกฏหมายระหว่างประเทศข้อไหนไหมที่พอจะช่วยได้" ฮันนาถามออกไป
"ใช่แล้ว!" รอบีสทำท่าทางเหมือนนึกอะไรออก ก่อนจะเข้าไปสอบถามเจ้าหน้าที่ถามหาห้องสมุดที่ทำเนียบ เพื่อหาอะไรบางอย่าง
"นึกอะไรออกเหรอรอบีส"
"เหมือนฉันเคยอ่านเรื่องหนึ่งประมวลกฎหมายเล่มแรกของดินแดนนี้ตั้งแต่รัฐทั้งสี่แยกตัวออกเป็นรัฐอิสระ ชื่อว่า wafa01 อาจจะมีอะไรที่ช่วยเราได้"
"นานเกือบห้าร้อยปีเลยนะ"
"ใช่! แต่มันเป็นกฎศักดิ์สิทธิ์ที่คนที่นี่เชื่อถือมาก ถ้าเราหาเจออาจจะช่วยได้"
"งั้นไปกัน"
เมื่อรู้เป้ามายที่ต้องทำแล้วสองคนก็มุ่งไปตามนั้น ฮันนาเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะได้มาที่ทำเนียบนี้อีกเมื่อไหร่ เพราะอารมณ์ขึ้นๆลงๆของผู้ครองแคว้นแห่งนี้ ถ้ามีอะไรที่ทำได้ตอนนี้เธอก็อยากจะทำให้เสร็จ
ภายในห้องสมุดของทำเนียบรัฐซารียาสนั้นเต็มไปด้วยหนังสือหลายแสนเล่ม แต่ดีที่ว่ามีการจัดการอย่างเป็นระบบทำให้ค้นหาได้ง่ายทุกคนสามารถค้นชื่อหนังสือได้ที่คอมพิวเตอร์ที่ให้บริการเรียงรายเอาไว้มากมายแบบไม่ต้องเข้าคิวรอ
ฮันนาสังเกตหลายอย่างที่นี่มีความขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิงหลายอย่าง ความเจริญก้าวหน้าเทคโนโลยีล้ำสมัย สวัสดิการครบถ้วนทุกอย่าง กลับกันกฎหมายบางข้อยังล้าหลัง แต่เธอก็เพิ่งจะเข้าใจเมื่อได้มาที่นี่เพราะกฎของที่นี่เป็นสิทธิ์เบ็ดเสร็จเด็ดขาดของผู้ปกครอง สมกับเป็นนครที่เอาแต่ใจเป็นที่สุดเหมือนกับผู้ครองแคว้นของที่นี่
"เจอไหม"
"เจอแล้ว wafa01 อยู่ที่ล็อค ZRY1 ตรงไหนกัน" รอบีสจดรหัสล็อคหนังสือแล้วยื่นให้ฮันนาจะได้ช่วยกันเดินหา ถึงจะรู้ล็อคแต่ด้วยความกว้างของห้องสมุดแห่งนี้ก็คงต้องใช้เวลาพอสมควร
"ขึ้นสถานะว่างใช่ไหมยังไม่มีใครยืมไปนะ"
"ว่างๆ"
"โอเค"
ผ่านไปกว่าชั่วโมงทั้งคู่ก็ยังหาล็อคของหนังสือนั้นไม่เจอ จนหมดความสามารถสุดท้ายจำต้องได้เข้าไปสอบถามเจ้าหน้าที่ ความคิดที่ว่าจะทำกันเงียบๆก็ต้องตกไป
"ขอโทษนะคะเราอยากอ่านหนังสือเล่มนี้ค่ะ" ฮันนายื่นชื่อหนังสือและรหัสที่ค้นมาได้ให้กับเจ้าหน้าที่
"อ่อ! หมวดนี้จะเก็บไว้อีกที่หนึ่งค่ะเป็นหนังสือทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญคนดูแลจะเป็นท่านรียานะคะ แต่ท่านก็เปิดให้ปนะชาชนทั่วไปศึกษาได้ พวกคุณโชคดีมากเลยนะคะวันนี้ท่านเข้ามาที่ทำเนียบพอดี ดิฉันจะประสานให้ทันทีเลยค่ะ" เจ้าหน้าที่พูดอธิบายด้วยรอยยิ้ม ทำงานได้อย่างคล่องแคล่วและว่องไวเธอยกหูโทรศัพท์ขึ้นแจ้งไปทันที โดยที่ท่านทูตสองคนจากซัลมายกมือขึ้นห้ามพร้อมกันก็ยังช้ากว่า
"เรียบร้อยค่ะ เดินไปที่นี่เลยนะคะ" เจ้าหน้าที่สาวยื่นกระดาษหมายเลขชั้นและห้องให้กับฮันนา เป็นการทำตามหน้าที่ได้อย่างรวดเร็วแบบที่คนรับบริการไม่ได้ดีใจสักเท่าไหร่
ทั้งคู่ทำได้แค่เลยตามเลย อย่างน้อยพวกเขาก็ได้ยินว่าสามารถเปิดให้บุคคลทั่วไปได้ศึกษา นั่นไม่รู้ว่าจะรวมประชาชนจากซัลมาด้วยหรือเปล่าต้องไปลุ้นอีกที
ฮันนาและรอบีสขึ้นลิฟท์ไปบนชั้นห้าแล้วเดินไปยังห้องมุมสุด หญิงสาวจำได้ว่าเป็นทางตรงข้ามห้องประชุมใหญ่ที่รียาขึ้นมาเมื่อเช้า
•••
ฮันนายกกระดาษแผ่นนั้นขึ้นดูบอกเลขห้อง ZRY1 น่าจะมาถูกห้องแล้ว
"ที่จริงเราไม่ต้องมาก็ได้นะ เราน่าจะช่วยกันคิดหาวิธีอื่น" รอบีสบอกขึ้นกับฮันนาขณะที่ทั้งคู่ยืนอยู่ตรงหน้าห้องนั้น
"ฉันก็คิดเหมือนนาย มันจะต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้" สองคนพยักหน้าให้กันก่อนจะหันหลังกลับ
เสียงประตูเปิดออกมาจากทางด้านหลัง พร้อมกับเสียงทักทายเอ่ยขึ้น
"คุณสองคนใช่ไหมคะที่ต้องการอ่านหนังสือ เชิญค่ะ"
เสียงถอนหายใจยาวของทั้งคู่ดังขึ้นพร้อมกันแต่ก็ยังดีหน่อยที่คนทักไม่ใช่คนที่อยู่ในหัวของฮันนาตอนนี้ เจ้าหน้าที่สาวสวยคนหนึ่งที่ยิ้มแย้มคล้ายกับบรรณารักษ์ที่อยู่ห้องสมุดข้างล่างกล่าวต้อนรับ ทั้งสองคนเดินเข้ามายังภายในห้องนั้น
ภายในคล้ายกับห้องนิทรรศการเล็กๆที่เก็บรักษาของเก่าต่างๆไว้มากมาย ดูเหมือนในนี้จะเป็นของจริง ส่วนด้านล่างจะเป็นการจำลองเท่านั้น ฮันนาและรอบีสตื่นตาตื่นใจมากขึ้น
"ที่นี่ใครก็เข้ามาชมได้จริงเหรอคะ"
"จริงค่ะ!"
"ไม่กลัวว่าของจะเสียหายหรือว่าถูกโจรกรรมเหรอคะ" ฮันนาถามขึ้นด้วยความอยากรู้เพราะเป็นห่วงจริงๆ ถึงความปลอดภัยของที่นี่จะสูงแต่ถ้าหากมีคนตั้งใจปล้นจริงๆขึ้นมาก็ไม่แน่ว่ามันจะไม่เกิดขึ้น
"ทำไมเหรอ หรือว่าที่นี่มีโจร" เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง เสียงที่คุ้นเคยและฮันนาไม่อยากได้ยินมากที่สุด แต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เพราะยังไงที่นี่ก็คือสถานที่ของคนผู้นี้
รียายื่นหนังสือเล่มหนาเล่มหนึ่งให้กับรอบีส ปกของมันสีน้ำเงินเข้มสีเดียวกับเสื้อเชิ้ตของรียาที่ใส่มาวันนี้ ชายหนุ่มมองหน้าผู้ครองแคว้นสีหน้าแปลกใจก่อนจะรับหนังสือเล่มนั้นมาด้วยความเบามือ
"ไม่ต้องระวังขนาดนั้นหรอก คุณคงไม่คิดว่าหนังสือเก่าๆที่ผ่านมาห้าร้อยปีจะมีสภาพแบบนี้หรอกนะ นี่เป็นฉบับที่ทำขึ้นใหม่แต่รับรองว่าเนื้อหาคัดลองมาจากฉบับเดิมเป๊ะๆ ไม่เชื่อจะกลับไปถามบรรพบุรุษของฉันดูก็ได้ แต่เขาตายไปหมดแล้วนะ" รียายังคงเป็นรียาคำพูดแบบนี้ฮันนาได้ยินจนคุ้นเคย เหมือนกับเป็นรหัสยืนยันตัวตนของคนผู้นี้ไปแล้วว่าถ้าพูดสั้นๆดีๆจะไม่ใช่ตัวจริง
สายตาดุๆตวัดมาที่หญิงสาวที่อยู่ข้างๆ ฮันนารู้สึกว่าเธอมากับรอบีสสองคนแต่คนที่โดนโกรธและใส่อารมณ์ด้วยมากที่สุดทำไมถึงเป็นเธอคนเดียวก็ไม่รู้
"ให้เวลาสองชั่วโมง เราจะกลับแล้ว" คำพูดกรายๆของรียาไม่ได้เอ่ยชื่อใคร แต่ก็ตีความหมายได้ว่าพูดกับทั้งสองคน มีเวลาให้รอบีสอ่านหนังสือเล่มนี้สองชั่วโมง และบอกฮันนาอ้อมๆว่าจะต้องกลับคฤหาสน์ในกรอบเวลาเดียวกันด้วย หญิงสาวเองจำต้องทำตามนั้น
"คุณฮันนาตามเรามานี่หน่อย" รียาบอกขึ้นแล้วเดินนำไป ฮันนาหันมามองรอบีส ชายหนุ่มพยักหน้าให้ไม่ต้องห่วงแล้วเธอก็เดินตามรียาไปยังห้องเล็กๆที่แยกออกจากตรงนั้น
"ชงกาแฟเป็นไหม"
"เป็นค่ะ"
"งั้นชงให้เราหน่อย"
ฮันนาเดินไปที่เค้าเตอร์ชงกาแฟที่อยู่ข้างๆ ในนี้มีกาแฟหลากหลายชนิดจนเธอสายตาไปหมด
"เราดื่มกาแฟดำไม่หวาน"
ฮันนาเองก็พอจะรู้จากบุคลิกของรียาว่าจะดื่มแบบไหน กาแฟแก้วเล็กๆถูกนำมาเสิร์ฟ รียายกขึ้นสูดดมเล็กน้อยก่อนจะจิบ
"ไม่กลัวจะมียาพิษเหรอคะ" ฮันนาแอบเอาคืนที่เธอเคยโดนเหมือนกันตอนที่อยู่หุบเขาไรอา รียายิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะคว้าเอวคอดของฮันนาดึงเข้าไปใกล้ตัว ประจูบที่ริมฝีปากของเธอทันทีโดนที่ฮันนาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน
"อุ๊ป อื้ม"
ผู้นำสูงสุดของซารียาสกดศีรษะของหญิงสาวเอาไว้ให้รับจูบลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากของฮันนาจนเธอรับรู้ได้ถึงรสขมของกาแฟที่ตัวเองชงไปเมื่อครู่
จ๊วบ!
เสียงดูดดึงของริมฝีปากคนทั้งคู่ดังขึ้นเมื่อรียาผละใบหน้าถอนจูบ ฮันนาถอยหลังห่างไปหนึ่งก้าวพร้อมเอามือเช็ดที่ริมฝีปากของตัวเอง
"ท่านทำอะไร"
"ทีนี้เราก็โดนพิษเหมือนกันแล้ว"
"ท่านก็รู้ว่าดิฉันแค่พูดเล่น"
"ความปลอดภัยของเราเป็นเรื่องล้อเล่นงั้นเหรอ"
"ตะ แต่ว่าท่านให้ดิฉันดื่มที่แก้วนั่นพิสูจน์ก็ได้"
"แล้วที่เราดื่มไปแล้วล่ะ เธอก็ต้องรับผิดชอบแบบนี้" รียายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆรสจูบเมื่อครู่ทำให้เธอตื่นเต้นอย่างประหลาด ความหอมหวานนั่นชวนให้เธอเคลิบเคลิ้มได้ไม่น้อย
ฮันนาถอยกรูดออกห่างจากคนผู้นี้ เธอไม่อยากตกหลุมพรางเสน่ห์อันร้ายกาจของผู้ครองแคว้นไปด้วย สาวๆที่รุมล้อมรอบกายของเธอก็คงหวั่นไหวเพราะแบบนี้
"ท่านต้องการจะทำอะไรกันแน่ อย่าทำแบบนี้กับดิฉันนะคะ"
"อะไรกันเธอคิดว่าเราจะทำอะไร เราก็บอกไปแล้วว่าต้องการพิสูจน์ยาพิษ เธอเป็นคนเตือนเราเองไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ว่าต้องการให้เราทำแบบนี้หรอกเหรอ"
"ไม่ใช่ค่ะ ดิฉันจะกลับแล้วและหากท่านยังตำตัวรุ่มร่ามแบบนี้ฉันจะขอออกมาพักข้างนอก ไม่อยู่ที่คฤหาสน์อีก"
"เธอจะใช้สิทธิ์อะไรงั้นเหรอ หรือว่าเราจะเพิ่มโทษให้ชาวซัลมาพวกนั้นดี"
ฮันนาเม้มปากแน่น ไม่มีอะไรจะพูดต่อ ไม่ว่าจะยังไงพวกเธอก็เสียเปรียบอยู่วันยังค่ำในเมื่อเมืองนี้เป็นเมืองเถื่อนที่กฎหมายบัญญัติขึ้นตามใจคนผู้นี้
"ฉันจะพาคนของฉันกลับไปอย่างปลอดภัยให้ครบทุกคน" ฮันนาประกาศกร้าว
"ดี ฉันจะรอดู"
.............................