นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
รัก,หญิง-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,ฟินGL,ฟิน,หวาน,คลั่งรักขั้นสุด,รัฐ,ทะเลทราย,คลั่งรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
ผู้แต่ง
Number17
เรื่องย่อ
ดินแดนทะเลทรายอันไกลโพ้น มีรัฐอิสระที่แยกตัวออกมาปกครองตนเองอยู่สี่รัฐ ซารียาส อะมาลี ยาซีส และซัลมา
ซารียาส มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดและอุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างน้ำมันและทองคำ เป็นรัฐที่มั่งคั่งและร่ำรวย รัฐบาลมีการจัดการที่ดีให้ชาวเมืองได้รับสวัสดิการที่เหมาะสม ภูเขาสูงย่อมมีเหวลึก เมื่อมีซารียาสที่เป็นดั่งแดนสวรรค์ ซัลมา รัฐเล็กๆที่มีพื้นที่ติดต่อกับซารียาสก็เป็นดั่งเหวลึก รัฐบาลซัลมาภายใต้การปกครองในยุครัฐบาลปัจจุบันชาวเมืองห่างไกลคำว่าสุขสบายไปมาก ผู้คนชั้นแรงงานส่วนใหญ่อดอยาก จึงมีปัญหาแรงงานที่ล้นทะลักเข้าไปทำงานยังซารียาสอย่างผิดกฎหมายมากขึ้นทุกปี
ปัญหาเริ่มบานปลายเมื่อคนลักลอบไปทำงานมากขึ้นและเริ่มส่งผลต่อแรงงานของคนพื้นถิ่น เป็นเหตุให้รัฐบาลซารียาสต้องเร่งผลักดันพวกเขาออกไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเมื่อบทกำหนดโทษของผู้กระทำความผิดตามกฎหมายของซารียาสนั้นแตกต่างออกไป นั่นก็คือการเฆี่ยนด้วยแส้ รวมถึงมีข่าวจากวงในว่าจะมีการปราบปราบแรงงานอย่างเข้มงวด
เป็นเหตุให้ ฮันนา หญิงสาวลูกครึ่งชาวซัลมา+อังกฤษที่ทำงานอยู่ในกระทรวงการต่างประเทศของซัลมาจะต้องหาวิธีเข้าไปช่วยแรงงานคนของรัฐให้กลับมาก่อนที่จะมีประกาศกวาดล้างอย่างจริงจัง
เธอตัดสินใจเข้าไปเป็นทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ไม่ดีนักของทั้งสองรัฐ เบื้องหลังเพื่อช่วยเหลือคนงานอย่างลับๆ แต่ทุกอย่างที่เธอทำอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้ครองแคว้นสุดเข้มงวดอย่าง รียา ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสามของซารียาส มีข่าวลือหนาหูออกมาว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและไม่ชอบชาวซัลมาอย่างมาก เพราะเหตุขัดแย้งเมื่อหลายสิบปีก่อน
สาวนักการทูตจากซัลมาจะทำภารกิจของเธอสำเร็จหรือไม่ การเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองรัฐที่มีปัญหากันมายาวนานจะจบลงแบบไหน
หรือจะมีความสัมพันธ์แบบใหม่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ ร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะทุกคนเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองนำมาลงที่ Plotter ฝากติดตามด้วยนะคะ
ครั้งนี้เข้าบุกตะลุยดินแดนทะเลทรายกับบ้างที่รับรองว่าร้อนจริง จะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่เขียนขึ้นมาเอง...ห่ะๆ ชื่อสถานที่ เมือง กฎหมายตั้งขึ้นตามใจไรต์นะคะ (เป็นเรื่องแต่งขึ้นตามจินตนาการของไรต์นะคะ) ที่จริงแล้วไรต์เองที่เป็นผู้ครองแคว้นตัวจริง
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ไรต์จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ เพราะเหงาอยากคุยกับนักอ่าน
คอมเม้นต์มาคุยกันได้ตลอดนะคะ รักทุกคนค่ะ
[Number17]
19
ถูกจับได้
ฮันนาออกจากห้องไปแล้ว รียามองดูนาฬิกาที่หัวเตียงบอกเวลาตีห้า ร่างกายของเธอถูกปลุกให้ตื่นตั้งแต่ตอนตีสามลากยาวมาจนตอนนี้เกือบสองชั่วโมงกับกิจกรรมต่อเนื่องเมื่อครู่ หญิงสาวยิ้มกริ่มอารมณ์ดีเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน รียาถือโอกาสตื่นขึ้นมาออกกำลังกายในตอนเช้า แผลที่เคยเจ็บก็เหมือนจะสมานกันอย่างดีแล้ว ทุกอย่างดูดีไปหมด
หกโมงเช้ารียาก็มานั่งรอที่โต๊ะอาหารข้างล่างเธอเดินไปสั่งในครัวให้เตรียมอาหารเยอะเป็นพิเศษทั้งเนื้อสัตว์หลายประเภทที่ฮันนาชอบทานในตอนเช้า
คนงานในบ้านก็พลอยแปลกใจที่เห็นว่ารียาดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษในรอบหลายปี พวกเธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่เต็มใบหน้าแบบนี้ของรียามานานมากแล้วจนวันนี้
พอถึงเวลาอาหารเช้าโซเฟียรีบลงมาตามเวลาเห็นว่ารียามานั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"พี่รียาทำไมตื่นแต่เช้าจังเลยค่ะ"
"พี่มาออกกำลังกายน่ะ"
"ออกกำลังกาย แผลหายดีแล้วเหรอคะ"
"หายแล้ว"
โซเฟียทำหน้างงๆแต่ก็นั่งลงข้างๆรียา
เจ้าของบ้านมองซ้ายมองขวาเพราะยังไม่เห็นหญิงสาวอีกคนลงมาข้างล่าง โซเฟียเองก็หันไปมองเด็กๆในบ้านเชิงตั้งคำถามว่าทำไมแขกสาวไม่ตรงต่อเวลาเลย
"ไปตามคุณฮันนาสิเลยเวลามาจะสิบนาทีแล้วแถมให้ท่านรียามานั่งรออีก"
"ไม่เป็นไร รออีกหน่อยเถอะ"
ไม่นานฮันนาก็เดินลงมาจากชั้นบนเธอหน้าเจื่อนไปนิดหน่อยเมื่อเช้าตอนที่กลับมาจากห้องนอนใหญ่เธอเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยพอตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบหกโมงครึ่งแล้ว
"ขอโทษด้วยค่ะพอดีนอนดึกไปหน่อย" ฮันนาแก้ตัวออกไปโดยที่ไม่กล้าหันไปมองคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ที่ตอนนี้กำลังอมยิ้มอยู่น้อยๆ
"เมื่อคืนฉันกลับมาเกือบห้าทุ่มเห็นไฟห้องคุณปิดแล้วนี่คะ"
"ฉันเข้านอนแต่ยังไม่หลับค่ะ" ถึงจะรู้สึกไม่ดีที่ต้องโกหกออกไปแต่มันก็ดีกว่าที่จะบอกว่าเธอทำอะไรอยู่ในห้องของเจ้าของคฤหาสน์ทั้งคืน
"เอาเถอะกินข้าวได้แล้ว"
อาหารหลากหลายอย่างถูกวางเต็มโต๊ะ
"กินเยอะๆนะคุณฮันนา ดูเหมือนคุณเหนื่อยๆ" รียาบอกกับหญิงสาว ฮันนหน้าก้มหน้างุด คนที่เคยเชิดหน้ามั่นใจตอนนี้ทุกอย่างดูผิดสังเกตไปหมด ฮันนารู้สึกไปเองว่าทุกคนจะรู้หรือเปล่า
"รายงานท่านรียา" นายทหารนายหนึ่งเดินเข้ามาที่คฤหาสน์เพื่อรายงาน ทุกคนที่นั่งอยู่หันไปมองพร้อมกัน
"ว่า"
"คณะกรรมาธิการอาวุโสให้เชิญให้ท่านรียาไปที่ทำเนียบวันนี้ครับ"
"ได้!"
นายทหารคนนั้นออกไปแล้ว ฮันนาหันไปหารียาทำหน้าสงสัยว่มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าแต่เธอก็ไม่กล้าถามเท่าที่ดูก็เหมือนว่ารียาเองเพิ่งจะรู้พร้อมกันกับพวกเธอ
"ออกไปพร้อมเราก็แล้วกัน" รียาหันมาทางฮันนาเธอพยักหน้าเบาๆตอบรับ
"โซเฟียไปด้วยนะคะ"
"ไม่ไปทำงานเหรอ"
"ก็วันนี้โซเฟียหยุดเพราะเมื่อวานพี่รียาเรียกพบแล้วโซเฟียกลับดึกนี่คะ โซเฟียเลยอยากจะชดเชยให้พี่" หญิงสาวพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือของรียาเอาไว้ รียาเหลือบมองฮันนาเล็กน้อยก่อนจะถอยมือออกมาทำเป็นหยิบแก้วน้ำมาดื่มแบบเนียนๆ
"ที่ทำเนียบน่าจะมีธุระสำคัญ" รียาพยายามพูดบ่ายเบี่ยงไม่อยากให้โซเฟียตามไปด้วย
"โซเฟียทราบค่ะ ทุกทีเราก็ไปด้วยกันนี่คะ" ในเมื่อไม่อาจหาเหตุผลอะไรได้อีกสุดท้ายแล้วทั้งสามคนก็ออกไปที่ทำเนียบพร้อมกัน
วันนี้คนที่ได้ไปนั่งข้างคนขับจึงเป็นฮันนา เธอไม่ได้อะไรมากอยู่แล้ว เพราะเรื่องของสถานะอะไรพวกนี้ไม่ได้อยู่ในหัวของเธอ งานที่ตั้งใจไว้ทั้งหมดก็เหมือนจะเรียบร้อยทุกอย่าง คนงานที่ถูกจับได้หกคนก็ได้ยินว่ารียาให้คนไปส่งแล้ว
พอไปถึงทำเนียบมีทหารและเจ้าหน้าที่หนาตากว่าวันที่ฮันนามาครั้งแรก
"มีเรื่องด่วนอะไรเหรอ" รียาถามเจ้าหน้าที่ของทำเนียบคนหนึ่ง
"เห็นว่ามีการจับกุมแรงงานที่ลอบหลบหนีเข้าเมืองได้ครับและทางกรรมาธิการจะขยายผลเพื่อจับกุมคนอื่นๆด้วยวันนี้ทางคณะกรรมาธิการอาวุโสเชิญท่ารียามาเซ็นลงนามรับทราบอัตราการตัดสินโทษ"
รียาหันไปมองฮันนาที่เดินตามมาติดๆสายตากังวล
"พาฉันไปดู"
"ค่ะ"
ฮันนากำลังจะเดินตามรียาเข้าไปยังห้องควบคุมด้วย
"เอ่อ! ขอโทษค่ะท่านทูตเข้าไม่ได้นะคะ" เจ้าหน้าที่คนเมื่อครู่ร้องห้ามฮันนาเอาไว้พร้อมกับเดินเข้ามาขวาง รียาหันมาที่ฮันนาก่อนจะส่งสายตาบอกว่าไม่ต้องกังวลและให้รอที่นี่
โซเฟียที่เห็นอาการของทั้งคู่ก็เริ่มไม่สบายใจเพราะมันดูเหมือนมีความพิเศษอยู่ในนั้น เธอสะบัดหน้าแล้วเดินตามรียาเข้าไปด้านใน
"ฮันนา"
"รอบีส"
"รู้เรื่องหรือยัง"
"เกิดอะไรขึ้นเหมือนจะมีการตัดสินคดีเหรอ"
"ใช่! ฉันได้ยินมาว่าทหารควบคุมตัวผู้หญิงชาวซัลมาคนหนึ่งไว้ เหมือนว่าก่อนหน้านี้จะมีคนพาเธอกับพวกกลับไปส่งที่ชายแดนแต่เธอไม่ยอมกลับแต่สุดท้ายก็มาโดนจับได้"
"อะไรนะ ทำไมไม่ยอมกลับ"
"ไม่รู้เหมือนกัน น่าจะกำลังสอบอยู่"
ฮันนาสีหน้ากังวลขึ้นเธอนึกถึงกลุ่มคนงานหกคนที่รียาให้ทหารพาไปส่งชายแดนคงจะเป็นกลุ่มนั้น
"ทำไมถึงไม่กลับไปนะ"
•••
"อะไรนะ เขามีแฟนอยู่ที่นี่"
"ใช่ค่ะ! เห็นว่าแบบนั้นแฟนเขาเป็นชาวซารียาสที่ทำงานด้วยกันอยู่ที่เหมืองทองคำค่ะท่านรียา เขาบอกว่าจะยอมรับโทษ"
รียาถอนหายใจยาวเธอคิดอยู่แล้วว่าเรื่องแบบนี้จะต้องเกิดขึ้นในสักวัน หญิงสาวที่กลับมาแล้วโดนจับได้คือคนที่เป็นลมที่เหมืองในวันนั้น เมื่อวานเธอสั่งให้ทหารพาตัวไปส่งที่ด่านพรมแดนแต่เธอก็หนีกลับมาเพราะว่าแฟนอยู่ที่นี่
รียาเดินออกมาจากห้องสอบสวน ฮันนาที่รออยู่ด้านนอกกับรอบีสรีบเข้ามาถาม
"ให้เราพบเธอได้ไหมคะ" ฮันนามองผู้ครองรัฐที่ตอนนี้สีหน้าของเธอก็กังวลไม่แพ้กัน
"พาคณะทูตเข้าไปพบเธอ ให้เวลาสิบห้านาทีเท่านั้นนะ เดี๋ยวเราจะต้องเข้าประชุมแล้ว"
"ค่ะ! ของคุณนะคะท่านรียา" ฮันนาขอบคุณเธอจากใจจริงๆ ตอนนี้ฮันนารู้แล้วว่ารียาไม่ได้เป็นคนใจร้ายอย่างที่คนพูด ตรงกันข้ามเธอเป็นคนที่พยายามช่วยเหลือทุกอย่าง
ฮันนาและรอบีสเข้าไปพบกับหญิงสาวคนนั้น เธอมีชื่อว่ารีดา อายุแค่ยี่สิบปีเท่านั้นรีดามาที่ซารียาสผ่านกลุ่มนายหน้าพร้อมกับพี่สาวของเธอ ตอนนี้พี่สาวคงจะยังไม่รู้ว่าน้องได้หลบหนีออกมาจากรถทหารที่จะพาไปส่งที่ชายแดน
"ทำไมถึงไม่กลับออกไปรีดา"
"หนูกลัวว่าจะติดต่อกับแฟนไม่ได้อีกค่ะ พวกเราไม่มีโทรศัพท์หนูอยากกลับไปที่เหมืองพี่พาหนูกลับไปได้ไหมคะ"
"โธ่เอ้ย! รีดา"
เด็กสาวนั้นเป็นชาวบ้านธรรมดาที่ไม่ได้เรียนต่อเธออกมาทำงานตั้งแค่อายุสิบห้าปีพออายุยี่สิบก็ข้ามมาทำงานโดยผิดกฎหมายกับนายหน้าและทำงานที่เหมืองได้แปดเดือนก่อนจะโดนรียาจับกลับมาวันนั้น ตอนนี้ไม่รู้ว่าแฟนได้ติดต่ออะไรทางการหรือเปล่า แต่ส่วนใหญ่แล้วพอรู้ว่ารีดาเป็นแรงงานผิดกฎหมายจากซัลมา ก็เป็นไปได้ว่าฝ่ายชายจะไม่ได้จริงจังอะไร
ฮันนาไม่กล้าพูดอะไรมากเพราะเธอยังเด็กเหลือเกิน เรื่องของหัวใจและความรู้สึกเราไม่สามารถคิดแทนได้ และฮันนาก็ไม่สามารถพูดแทนอะไรได้เช่นกันแม้จะรู้ว่าความเป็นไปได้มันมากน้อยแค่ไหน เธอเลือกที่จะกลับมาเพราะกลัวจะไม่ได้พบคนรักอีกโดยที่ไม่กลัวว่าจะได้รับโทษด้วยซ้ำ ฮันนาน้ำตาซึมแอบคิดถึงเรื่องของตัวเอง เธอคงจะไม่ตกหลุมรักคนผู้นั้นหรอกนะ ฮันนาถามตัวเองในใจ
หญิงสาวทำได้เพียงกอดให้กำลังใจหญิงสาวคนนี้เท่านั้นอย่างน้อยหลังจากที่เธอรับโทษก็ขอให้คนรักมารับเธอกลับไปอยู่ด้วย ครบสิบห้านาทีทั้งสองคนก็ออกมาจากห้องควบคุมตัว
ฮันนามาพบรียาที่ห้องชั้นบน แน่นอนว่าสีหน้าของเธอกังวล
"เธอบอกว่ามีแฟนที่นี่ค่ะ หลังจากรับโทษเธออยู่ที่นี่ได้ใช่ไหมคะ"
"ถ้าแฟนของเธอมารับรองก็ได้" รียาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วดึงฮันนาเข้ามากอดไว้
"ถูกเฆี่ยนเจ็บหรือเปล่าคะ ถ้าฉันทำผิดจะโดนลงโทษด้วยด้วยการเฆี่ยนหรือเปล่า"
"ใครจะยอมให้เธอโดนเฆี่ยนกัน นอกจากเธอจะลองให้เราใช้แส้..." รียากระซิบเบาๆ
"ท่านรียา ฉันกำลังกังวลนะคะ"
"เราไม่อยากให้เธอคิดมากนี่นา เราจะให้คนของเราไปเป็นคนลงโทษถือว่าเห็นแก่เธอก็แล้วกันแต่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ เราจะเข้าไปแทรกแซงมากไม่ได้ทุกอย่างมีกฎหมายควบคุม"
ฮันนาเบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้รู้สึกขอบคุณรียาจากหัวใจ เธอยื่นหน้าไปหอมแก้มอีกฝ่ายฟอดใหญ่
"อะไรกันเราเสี่ยงตั้งขนาดนี้ได้แค่นี้เองเหรอ" รียากระชับกอดก่อนจะจูบเธออย่างดูดดื่มไปหนึ่งครั้ง
"คืนนี้มาหาเรานะ"
"ท่านรียา..."
เหมือนมีเสียงคนเดินมาทั้งคู่ผละออกจากกันทันที เป็นเจ้าหน้าที่มาตามรียาไปยังห้องตัดสินคดี ทั้งคู่เดินไปด้วยกัน ทางคณะกรรมาธิการอยากให้คณะทูตจากซัลมาเข้าร่วมด้วยเพราะเรื่องนี้เป็็นสิ่งที่รัฐบาลซัลมาจะต้องตระหนัก หากไม่ต้องการให้เกิดบทลงโทษแบบนี้กับประชาชนของตน ก็ควรเข้มงวดในเรื่องการบังคับใช้กฎหมายเช่นกัน
ในห้องโถงใหญ่เหมือนเป็นศาลพิจารณาคดี รีดาถูกเบิกตัวออกมาที่กลางห้องโดยมีคณะกรรมาธิการตัดสิน รียานั่งอยู่บัลลังก์สูงสุด คณะทูตจากซัลมานั่งอยู่ที่ด้านซ้ายมือ ที่เก้าอี้แถวยาวด้านล่าง
จากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่ในชุดคลุมสีแดงสดสลับริ้วสีทองและขาวเป็นสีของธงชาติซารียาสซึ่งดูแล้วคงจะเป็นผู้พิพากษา กำลังขึ้นแถลงความผิดของรีดาและบทลงโทษ
รอบๆมีทั้งเจ้าหน้าที่และผู้ที่สนใจสามารถเข้ารับฟังการตัดสินคดีได้
"อัตราโทษยังไงนะในคดีนี้" หญิงสาวสองคนเหมือนจะเป็นนักศึกษากฎหมายที่เข้ามาดูการตัดสินด้วยพูดกันอยู่ข้างๆฮันนาและรอบีส
"เฆี่ยนหกครั้งแล้วก็คุมขังสามเดือนแต่รายนี้เห็นบอกว่ามีแฟนอยู่ที่นี่ถ้าแฟนเขาดำเนินเรื่องพาตัวออกไปได้เร็วก็ขังไม่ถึงสามเดือน"
"อ่อ!"
ฮันนาที่แอบได้ยินก็เบาใจไปด้วยถ้าเป็นแบบนั้นที่เหลือก็แค่ติดต่อแฟนของรีดาโดยเร็วที่สุดเท่านั้น
............................