นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
รัก,หญิง-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,ฟินGL,ฟิน,หวาน,คลั่งรักขั้นสุด,รัฐ,ทะเลทราย,คลั่งรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
ผู้แต่ง
Number17
เรื่องย่อ
ดินแดนทะเลทรายอันไกลโพ้น มีรัฐอิสระที่แยกตัวออกมาปกครองตนเองอยู่สี่รัฐ ซารียาส อะมาลี ยาซีส และซัลมา
ซารียาส มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดและอุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างน้ำมันและทองคำ เป็นรัฐที่มั่งคั่งและร่ำรวย รัฐบาลมีการจัดการที่ดีให้ชาวเมืองได้รับสวัสดิการที่เหมาะสม ภูเขาสูงย่อมมีเหวลึก เมื่อมีซารียาสที่เป็นดั่งแดนสวรรค์ ซัลมา รัฐเล็กๆที่มีพื้นที่ติดต่อกับซารียาสก็เป็นดั่งเหวลึก รัฐบาลซัลมาภายใต้การปกครองในยุครัฐบาลปัจจุบันชาวเมืองห่างไกลคำว่าสุขสบายไปมาก ผู้คนชั้นแรงงานส่วนใหญ่อดอยาก จึงมีปัญหาแรงงานที่ล้นทะลักเข้าไปทำงานยังซารียาสอย่างผิดกฎหมายมากขึ้นทุกปี
ปัญหาเริ่มบานปลายเมื่อคนลักลอบไปทำงานมากขึ้นและเริ่มส่งผลต่อแรงงานของคนพื้นถิ่น เป็นเหตุให้รัฐบาลซารียาสต้องเร่งผลักดันพวกเขาออกไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเมื่อบทกำหนดโทษของผู้กระทำความผิดตามกฎหมายของซารียาสนั้นแตกต่างออกไป นั่นก็คือการเฆี่ยนด้วยแส้ รวมถึงมีข่าวจากวงในว่าจะมีการปราบปราบแรงงานอย่างเข้มงวด
เป็นเหตุให้ ฮันนา หญิงสาวลูกครึ่งชาวซัลมา+อังกฤษที่ทำงานอยู่ในกระทรวงการต่างประเทศของซัลมาจะต้องหาวิธีเข้าไปช่วยแรงงานคนของรัฐให้กลับมาก่อนที่จะมีประกาศกวาดล้างอย่างจริงจัง
เธอตัดสินใจเข้าไปเป็นทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ไม่ดีนักของทั้งสองรัฐ เบื้องหลังเพื่อช่วยเหลือคนงานอย่างลับๆ แต่ทุกอย่างที่เธอทำอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้ครองแคว้นสุดเข้มงวดอย่าง รียา ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสามของซารียาส มีข่าวลือหนาหูออกมาว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและไม่ชอบชาวซัลมาอย่างมาก เพราะเหตุขัดแย้งเมื่อหลายสิบปีก่อน
สาวนักการทูตจากซัลมาจะทำภารกิจของเธอสำเร็จหรือไม่ การเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองรัฐที่มีปัญหากันมายาวนานจะจบลงแบบไหน
หรือจะมีความสัมพันธ์แบบใหม่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ ร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะทุกคนเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองนำมาลงที่ Plotter ฝากติดตามด้วยนะคะ
ครั้งนี้เข้าบุกตะลุยดินแดนทะเลทรายกับบ้างที่รับรองว่าร้อนจริง จะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่เขียนขึ้นมาเอง...ห่ะๆ ชื่อสถานที่ เมือง กฎหมายตั้งขึ้นตามใจไรต์นะคะ (เป็นเรื่องแต่งขึ้นตามจินตนาการของไรต์นะคะ) ที่จริงแล้วไรต์เองที่เป็นผู้ครองแคว้นตัวจริง
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ไรต์จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ เพราะเหงาอยากคุยกับนักอ่าน
คอมเม้นต์มาคุยกันได้ตลอดนะคะ รักทุกคนค่ะ
[Number17]
20
ก้าวก่าย
"รีดา ยามีน ยอมรับความผิดหรือไม่"
"ยอมรับค่ะ"
เจ้าหน้าที่นำเอกสารไปให้เธอลงนามจากนั้นจะมีการลงโทษโดยการเฆี่ยน เหมือนบทลงโทษนี้จะเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปของซารียาสแต่สำหรับชาวซัลมานั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างหนักหนาพอสมควร รียามองมาที่ฮันนาอย่างเป็นห่วง เพราะภาพที่ออกมามันจะดูโหดร้ายป่าเถื่อนเมื่อเอาสังคมภายนอกเป็นเกณฑ์
แต่ต้องยอมรับว่าบทลงโทษที่ป่าเถื่อนนี้เป็นแบบอย่างของความเด็ดขาดที่ทำให้รัฐซารียาสแข็งแกร่งมาได้จนถึงทุกวันนี้ ไม่มีใครอยากจะลิ้มลองแส้ที่ทำจากก้านของต้นปาล์มทะเลทราย มันไม่เหมือนแส้อุปกรณ์ที่ใช้ในการประกอบกิจกรรมรัก
ท่านนายพลฮารีสและรัฐมนตรีวาเฟียเดินทางมาถึง พร้อมกับลูกสาวที่ตามมาด้วย สายตาเหยียดหยันส่งมาให้กับฮันนาและรอบีสราวกับว่าภูมิใจที่ได้เหยียบย่ำชาวซัลมา
พอทุกคนมากันครบแล้วเจ้าหน้าที่ก็ถือแส้ขนาดใหญ่เดินออกมา ใจของฮันนาเต้นตุบๆไม่คิดว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้
"เดี๋ยวก่อน! เจ้าหน้าที่เบรี่ไปไหนเหรอทำไมให้ทหารหน่วยหนึ่งเข้ามาล่ะ" รัฐมนตรีวาเฟียขัดขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้าหน้าที่ที่จะทำการลงโทษไม่ใช่คนของศาล รียาย่นคิ้วเข้าหากันไม่คิดว่าจะมีคนขัดขึ้น
"ไม่ได้นะครับท่านรียา คนที่จะมาลงโทษต้องเป็นคนของศาลให้ทหารลงโทษแบบนี้ก็ตายกันพอดี" ท่าทางของรัฐมนตรีวาเฟียเหมือนจะใจดี แต่แผนของท่านรียาที่ให้คนของตัวเองมาเป็นอันถูกจับได้ สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนเป็นคนของทางการศาลเช่นเดิม
ฮันนามองขึ้นไปที่บัลลังก์สูงอย่างกังวล ตอนนี้แม้แต่รียาก็ทำอะไรไม่ได้แล้วทุกคนกำลังจับจ้องอยู่ ฮันนาข้าใจรียาในจุดนี้เธอก็ทำเต็มที่แล้วเหมือนกันไม่คิดว่าจะมีคนตาไวขนาดนี้ คนของซารียาสไม่ยอมปล่อยผ่านแม้เรื่องเล็กๆน้อยๆ
เจ้าหน้าที่ที่จะทำการลงโทษเข้าประจำจุด รีดายืนอยู่ตรงกลางโถงมีไม้คล้ายกับไม้กางเขนล็อคแขนของเธอเอาไว้หันหลังไปทางเจ้าหน้าที่
"ตายจริงเธอจะไม่เป็นไรแน่นะ ฉันเห็นใบตรวจร่างกายเธอว่าเธอท้องนี่นาเฆี่ยนเธอได้ด้วยเหรอ เห็นว่าในกฎหมายให้ยกเว้นได้"
"จริงเหรอ"
"ใช่สิ"
สองสาวที่นั่งอยู่ข้างๆฮันนาพูดกันขึ้นอีกครั้ง ฮันนาตาเบิกโพล่งด้วยความตกใจเธอหันมาที่สองสาวนั้นทันที
"พวกเธอพูดจริงเหรอ"
"ฉันเห็นแบบนั้นค่ะแต่ไม่รู้ว่าอาจารย์หมอได้ยื่นให้ทางผู้พิพากษาหรือยังอีกอย่างคดีนี้เหมือนจะตัดสินไวด้วย ปกติน่าจะต้องรอผลตรวจร่างกายเธอออกก่อน"
เพี้ยะ!
"อ๊ากก! ฮือๆ!
ฮันนาหันกลับไปตามเสียงร้อง
"หยุดนะ! หยุด" ฮันนาตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
เพี้ยะ!
เจ้าหน้าที่ยังคงทำหน้าที่ต่อไป หญิงสาวรีบวิ่งลงไปที่กลางลานแล้วกอดรีดาเอาไว้
เพี้ยะ!
เพี้ยะ!
แส้ฟาดลงที่กลางหลังของฮันนาสองครั้งเพราะความต่อเนื่องจากการฟาดยากที่จะรั้งมือไว้ทัน ความเจ็บปวดแทรกลึกไปทั่วทั้งอนูของร่างกายมันเจ็บมากเจ็บจนเข้ากระดูกร่างของฮันนาร่วงกรูลงพื้น รอบีสวิ่งลงไปถึงตัวเธอหลังจากนั้น
"หยุด"
เสียงประกาศิตจากรียาดังขึ้นเจ้าหน้าที่ยั้งมือเอาไว้เกือบไม่ทันแส้สะบัดหลุดมือของเขาไปเพราะแรงเหวี่ยง
รียารีบวิ่งลงมาจากบัลลังก์แล้วช้อนร่างของฮันนาขึ้นมา
"ฮันนาทำไมทำแบบนี้"
"ท่านรียา รีดาเธอท้องอยู่ค่ะช่วยตรวจสอบใหม่ด้วยนะคะ"
"เจ้าหน้าที่พาเด็กคนนี้ไปโรงพยาบาลมีรายงานว่าเธอตั้งครรภ์เช็คผลการตรวจร่างกายของเธอด้วย"
"ครับ"
ภายในห้องพิจารณาคดีตอนนี้วุ่นวายกันไปหมด
"เดี๋ยวผมจะพาฮันนาไปโรงพยาบาลครับ" รอบีสบอกกับรียา
"ไม่ต้อง" ผู้ครองแคว้นตอบกลับเสียงเข้มก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นแล้วพาออกไปจากโถงนั้นทันที โซเฟียมองตามไปด้วยความเคียดแค้น เรื่องที่เธอกำลังกังวลใจคงจะเป็นแบบนั้นจริงๆ
หลังจากการตรวจสอบพบว่ารีดาท้องจริงๆ เธอท้องได้สองเดือนแล้ว และตอนนี้สามีของเธอชาวซารียาสได้เข้าติดต่อกับทางรัฐเพื่อรับตัวเธอกลับไปเมื่อรู้ข่าว ชายหนุ่มร้องห่มร้องไห้เข้ามากอดภรรยาของตัวเอง เขาเป็นเด็กหนุ่มที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับรียา แต่ยังดีที่ยังมีความรับผิดชอบติดต่อกลับมารับเมียกับลูก
ช่วงที่รีดาโดนจับเขาก็พยายามให้นายจ้างติดต่อกับทางรัฐบาลให้แต่ก็ไม่มีใครกล้าดำเนินการเพราะกลัวจะมีความผิดไปด้วย แต่อย่างไรก็ดีชายหนุ่มจะต้องเสียค่าปรับประกันตัวภรรยาของเขาด้วย
ภายในห้องในโรงพยาบาลฮันนาต้องนอนคว่ำหน้าให้พยาบาลทำแผลที่โดนแส้เฆี่ยนเป็นทางยาวสองเส้น โดยมีรียายืนทำหน้าเคร่งเฝ้าอยู่ จากนั้นโซเฟียก็เดินตามเข้ามา
"พี่... เอ่อ! ท่านรียา คุณฮันนาเป็นยังไงบ้างคะ"
"ก็เจ็บหนักอยู่"
"เห็นว่าตัวตั้งตัวตีที่ให้เร่งพิจารณาคดีคือท่านวาเฟีย เรื่องนี้เราจะตรวจสอบอีกครั้ง ช่วยไปแจ้งท่านด้วย"
"ค่ะ"
โซเฟียหน้าเสียก่อนจะเดินออกไปจากห้อง หญิงสาวอยากจะร้องไห้ดูเหมือนว่าช่วงนี้เธอจะโดนทั้งขึ้นทั้งร่อง
เจ้าหน้าที่พยาบาลออกไปแล้วรียาเดินมาประคองฮันนาให้ลุกขึ้น สีหน้าของเธอยังคงเคร่งไม่หาย
"ทำไมต้องทำให้ตัวเองเจ็บตัว"
"ดิฉันไม่รู้จะทำยังไงนี่คะ ฉันกลัวว่าเด็กจะได้รับอันตราย"
"เฮ้อ! ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้คะ"
"เพราะรัฐมนตรีวาเฟียเขาคงอยากเร่งรัดเรื่องนี้อีกอย่างฝ่ายนั้นก็ไม่ถูกกับนายพลฮารีสด้วย คงถือโอกาสใช้เรื่องนี้เป็นตัวเร่ง แต่เรื่องนี้เราก็ผิดเองไม่ได้ดูว่าผลการตรวจร่างกายออกหรือยัง"
"ท่านรียาไม่ผิดหรอกค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่พยายามช่วยทุกอย่าง"
"ไม่เห็นว่าเราเป็นคนป่าเถื่อนแล้วเหรอ"
ฮันนายิ้มขึ้นน้อยๆแต่พอขยับก็รู้สึกเจ็บแปลบๆที่แผล
นายพลฮารีสตามมาถึงพร้อมกับรอบีสหลังจากที่จัดการเรื่องต่างๆเบื้องต้นไปแล้ว
"ฮันนา"
"คุณลุง"
สีหน้าของผู้ใหญ่เป็นกังวลเขารู้สึกละอายต่อโรเจอร์ที่เห็นลูกสาวของรุ่นน้องที่สนิทเจ็บตัวแบบนี้
"ลุงละอายใจจริงๆ"
"อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ ฮันนาตัดสินใจเองขอโทษคุณลุงด้วยนะคะที่ทำให้วุ่นวาย"
"ดีจังขอโทษตาแก่นั่นแต่ไม่ขอโทษเรา"
"ขอโทษค่ะ"
"ช่างเถอะ! คุยกันไปก็แล้วกันเราจะไปจัดการธุระ" รียาเดินออกไปนอกห้องให้ท่านนายพลและฮันนาได้คุยกัน
•••
นายพลฮารีสได้เล่าถึงเรื่องที่ตนเองได้หารือกับรียาให้กับฮันนาและรอบีสฟังเกี่ยวกับกฎหมายต่างๆหลายอย่างในรัฐซารียาส ท่านรียามีความเห็นว่าอยากจะปรับปรุงหลายอย่างให้ดีขึ้น เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐทั้งสองก็เช่นกันเธอเองก็อยากจะเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างรัฐด้วย
แต่ก็ต้องยอมรับว่าฝ่ายซัลมาเองเป็นฝ่ายที่ปิดกั้นมากกว่า ตอนแรกท่านรียาเองยังแปลกใจที่ได้รับหนังสือจากทางซัลมาว่าจะส่งทูตเข้ามาเชื่อมสัมพันธไมตรี และยังให้ทางเจ้าหน้าที่ตรวจสอบก่อนหน้านี้ว่าคณะทูตเข้ามาเพราะอะไร
"แสดงว่าท่านรียารู้ทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว"
"ใช่! ท่านพยายามให้ลุงยื้อเวลาส่งรายงานเรื่องนี้เอาไว้ก่อนเพราะอีกสองสัปดาห์กฎหมายใหม่จะบังคับใช้บทลงโทษจะลดลง ตอนนั้นถึงจะให้ลุงส่งรายงานเข้ารัฐสภา พอทางรัฐรับเรื่องและออกจับกุมแรงงานผิดกฎหมาย อัตราโทษหากเข้ามาไม่นานก็แค่ขับออกนอกรัฐ ส่วนคนที่เข้ามานานแล้วก็ต้องเสียค่าปรับเท่าอัตราภาษี"
ยิ่งฮันนาได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ่งรู้สึกประทับใจในตัวรียามากขึ้น
"ท่านทำงานหนักมากจริงๆ แถมยังชอบออกไปเสี่ยงแบบนั้นอีก คราวก่อนที่บาดเจ็บมาลุงถึงได้เตือนไปหน่อยว่าตัวท่านมีความสำคัญมากถึงได้ยอมอยู่ที่นี่ไง ไม่งั้นก็ออกไปโน้นไม่ชายป่าก็ตามหุบเขา"
"แล้วหลังจากเรื่องกฎหมายใหม่เสร็จก็จะต้องคุยกันเรื่องคู่ครองอีก มีหลายอย่างที่ท่านยื้อเวลามานานจะว่าไปบางทีก็เหมือนเด็กๆลุงเนี่ยต้องปวดหัวทุกที"
ฮันนาใจเต้นแรงเธอไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มาก่อน ได้ยินท่านรียาพูดคร่าวๆว่าตอนนี้ยังไม่มีการแต่งตั้งคู่ครองท่านก็สามารถมีสาวๆข้างกายได้ไม่ผิด แต่หลังจากที่แต่งงานก็คงทำเช่นนั้นไม่ได้อีกแล้ว
สีหน้าของฮันนาเศร้าลง เหมือนว่าตัวเองเป็นแค่หญิงสาวที่ท่านรียาเรียกหายามต้องการเหมือนคนอื่นๆ
"เป็นอะไรหรือฮันนาเจ็บแผลหรือเปล่า"
"เปล่าค่ะ"
"งั้นลุงไม่กวนแล้ว"
"ค่ะคุณลุง"
ท่านนายพลฮารีสออกไปจากห้องแล้วเหลือเพียงรอบีสที่อยู่ในห้องกับฮันนา
"เป็นยังไงบ้าง"
"เจ็นน่ะสิถามได้" หญิงสาวย่นคิ้วชนกันไปด้วยขณะขยับตัว
"รอบีส"
"หืม! เรื่องนี้อย่าบอกพ่อกับแม่เรานะ ถ้าเกิดท่านรู้เราแย่แน่"
"ถ้างั้นก็ต้องรักษาตัวให้หายภายในสองสัปดาห์นี้แล้วใกล้จะถึงกำหนดที่เราจะต้องกลับ"
"นั่นสินะ! เรื่องแรงงานล่ะ"
"ตอนนี้ทยอยกลับเกือบครบแล้ว ท่านนายพลบอกว่าหลังจากกฎหมายใหม่ประกาศจะมีการจ้างงานจากต่างรัฐตอนนั้นใครที่ต้องการเข้ามาทำงานในเหมืองหรือบ่อน้ำมัน หรืองานอื่นๆทางซารียาสจะส่งข้อมูลไปให้สามารถสมัครเข้ามาทำงานแบบถูกกฎหมายมีสวัสดิการเทียบเท่ากับประชาชนของที่นี่"
"แบบนี้ก็ดีน่ะสิรอบีส" ฮันนาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ
"ใช่! ผู้ครองรัฐคนนี้ก็ดูใช้ได้นะ ทีแรกเราคิดว่าจะเป็นพวกป่าเถื่อนไม่มีเหตุผลซ่ะอีก" รอบีสพูดตามที่เห็น
"แล้วเธอล่ะ ไปอยู่ที่คฤหาสน์เป็นยังไง แต่ดูจากท่าทางท่านก็เหมือนจะดูแลดีใช่ไหม ไม่เห็นเหมือนวันแรกที่เจอเลยตอนนั้นท่าทางไม่ใส่ใจเราสักนิด"
"เอ่อ! ก็ดีนะ"
"เฮ้อ! อย่างน้อยงานของเราก็ผ่านไปด้วยดี" รอบีสเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆห้อง
"เราจะอยู่ทันงานเลือกคู่ของท่านรียาหรือเปล่านะ อยากเห็นเหมือนกันนะว่าใครจะเป็นคู่ครองของท่าน"
ฮันนานิ่งเงียบไปยิ่งพูดถึงเรื่องนี้ทำไมในใจของเธอถึงได้เจ็บแปลบขึ้นมาแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเธอจะหลงไหลได้ปลื้มท่านผู้ครองแคว้นผู้นี้ไปอีกคนหรอกนะ
•••
เหตุการณ์วันนี้ทำให้ที่ทำเนียบมีข่าวใหญ่ขึ้นทั้งเรื่องคนกระทำผิดที่กำลังจะโดนลงโทษด้วยการเฆี่ยนตามกฎหมายแบบเก่าเก็บของซารียาสกำลังตั้งครรภ์จนเกือบจะเป็นอันตรายต่อเด็ก และเรื่องที่นักการทูตสาววิ่งลงไปเอาตัวเข้าปกป้องคนของตัวเองจนเจ็บตัวไปด้วย วันพิจารณคดีมีบุคคลทั่วไปเข้ารับฟังด้วยจำนวนหนึ่ง จึงยากที่จะระงับข่าวนี้เอาไว้ได้
รัฐมตรีวาเฟียถูกตรวจสอบในฐานะผู้เร่งรัดให้มีการตัดสินคดีทั้งที่ผลการตรวจร่างกายยังไม่ออกมา
ภายในห้องทำงานห้องเก่าของท่านรียา ที่ทำเนียบรัฐบาล หญิงสาวผู้มีอำนาจสูงสุดยืนคุยอยู่กับท่านนายพลฮารีส
"รัฐมนตรีวาเฟียรู้สึกว่าจะจ้องท่านอย่างหนักเลย"
"พักหลังคงเห็นว่าท่านตามผมให้เข้าหารือลับๆหลายครั้งคงเป็นห่วงเรื่องอำนาจของตัวเอง"
"อืม! อำนาจนี่น่ากลัวจริงท่านว่าไหมท่านนายพล การขึ้นครอบครองอำนาจมีระบบระเบียบกำหนดไว้ แต่การรักษาอำนาจมันต้องขึ้นอยู่กับตัวผู้ปกครองเอง"
"ท่านยังคิดเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ ที่ผ่านมาท่านก็ทำได้ดีมาตลอด"
"เรารู้แต่มันก็ยังติดในใจเรามาตลอดเช่นกัน ท่านรู้ข่าวเรื่องการเคลื่อนไหวลับนอกรัฐของเราหรือเปล่า"
"พอจะทราบครับ"
"เราอยากให้ท่านเตรียมตัว"
"ครับ"
ท่านนายพลออกไปทำงานแล้ว รียาเดินมานั่งที่เก้าอี้โต๊ะทำงานก่อนจะมองดูรูปขาวดำแผ่นที่ปรากฎภาพของคนหลายสิบคนบนภาพ ถึงจะไม่ใช่ภาพสีแต่หากดูดีๆแล้วฉากหลังคือคฤหาสน์อัดดัร เดาได้ว่ากลุ่มคนในภาพคือครอบครัวของเธอ รียาจ้องมองนิ่งก่อนหน้านี้เคยมีทุกคนอยู่รวมกันแบบนี้จริงๆหรือ หญิงสาวได้แต่ตั้งคำถามในใจ
............................