นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
รัก,หญิง-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,ฟินGL,ฟิน,หวาน,คลั่งรักขั้นสุด,รัฐ,ทะเลทราย,คลั่งรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
ผู้แต่ง
Number17
เรื่องย่อ
ดินแดนทะเลทรายอันไกลโพ้น มีรัฐอิสระที่แยกตัวออกมาปกครองตนเองอยู่สี่รัฐ ซารียาส อะมาลี ยาซีส และซัลมา
ซารียาส มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดและอุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างน้ำมันและทองคำ เป็นรัฐที่มั่งคั่งและร่ำรวย รัฐบาลมีการจัดการที่ดีให้ชาวเมืองได้รับสวัสดิการที่เหมาะสม ภูเขาสูงย่อมมีเหวลึก เมื่อมีซารียาสที่เป็นดั่งแดนสวรรค์ ซัลมา รัฐเล็กๆที่มีพื้นที่ติดต่อกับซารียาสก็เป็นดั่งเหวลึก รัฐบาลซัลมาภายใต้การปกครองในยุครัฐบาลปัจจุบันชาวเมืองห่างไกลคำว่าสุขสบายไปมาก ผู้คนชั้นแรงงานส่วนใหญ่อดอยาก จึงมีปัญหาแรงงานที่ล้นทะลักเข้าไปทำงานยังซารียาสอย่างผิดกฎหมายมากขึ้นทุกปี
ปัญหาเริ่มบานปลายเมื่อคนลักลอบไปทำงานมากขึ้นและเริ่มส่งผลต่อแรงงานของคนพื้นถิ่น เป็นเหตุให้รัฐบาลซารียาสต้องเร่งผลักดันพวกเขาออกไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเมื่อบทกำหนดโทษของผู้กระทำความผิดตามกฎหมายของซารียาสนั้นแตกต่างออกไป นั่นก็คือการเฆี่ยนด้วยแส้ รวมถึงมีข่าวจากวงในว่าจะมีการปราบปราบแรงงานอย่างเข้มงวด
เป็นเหตุให้ ฮันนา หญิงสาวลูกครึ่งชาวซัลมา+อังกฤษที่ทำงานอยู่ในกระทรวงการต่างประเทศของซัลมาจะต้องหาวิธีเข้าไปช่วยแรงงานคนของรัฐให้กลับมาก่อนที่จะมีประกาศกวาดล้างอย่างจริงจัง
เธอตัดสินใจเข้าไปเป็นทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ไม่ดีนักของทั้งสองรัฐ เบื้องหลังเพื่อช่วยเหลือคนงานอย่างลับๆ แต่ทุกอย่างที่เธอทำอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้ครองแคว้นสุดเข้มงวดอย่าง รียา ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสามของซารียาส มีข่าวลือหนาหูออกมาว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและไม่ชอบชาวซัลมาอย่างมาก เพราะเหตุขัดแย้งเมื่อหลายสิบปีก่อน
สาวนักการทูตจากซัลมาจะทำภารกิจของเธอสำเร็จหรือไม่ การเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองรัฐที่มีปัญหากันมายาวนานจะจบลงแบบไหน
หรือจะมีความสัมพันธ์แบบใหม่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ ร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะทุกคนเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองนำมาลงที่ Plotter ฝากติดตามด้วยนะคะ
ครั้งนี้เข้าบุกตะลุยดินแดนทะเลทรายกับบ้างที่รับรองว่าร้อนจริง จะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่เขียนขึ้นมาเอง...ห่ะๆ ชื่อสถานที่ เมือง กฎหมายตั้งขึ้นตามใจไรต์นะคะ (เป็นเรื่องแต่งขึ้นตามจินตนาการของไรต์นะคะ) ที่จริงแล้วไรต์เองที่เป็นผู้ครองแคว้นตัวจริง
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ไรต์จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ เพราะเหงาอยากคุยกับนักอ่าน
คอมเม้นต์มาคุยกันได้ตลอดนะคะ รักทุกคนค่ะ
[Number17]
21
แย่งชิงอำนาจ
ห่างออกไป ณ สถานที่แห่งหนึ่ง ภายในเป็นห้องหรูระดับไฮคลาส มีผู้ชายสองคนที่ดูแล้วช่วงวัยจะแตกต่างกับพอสมควรนั่งอยู่ที่โต๊ะกำลังคุยกันสีหน้าเครียด
"ท่านก็น่าจะทราบแล้วเรื่องที่ซารียาสค้นพบเหมืองทองคำแห่งใหม่" ชายสูงวัยกว่าเอ่ยขึ้นเขาเป็นผู้ชายวัยเกือบห้าสิบปี หนวดเคราเฟิ้มแต่ท่าทางดูเป็นคนชั้นสูงเช่นเดียวกันกับคู่สนทนา
"เราทราบแล้ว บอกเรื่องที่ท่านจะพูดมาเถอะเรามีเวลาไม่มาก คงเป็นเรื่องน่าแปลกที่ผู้ครองแคว้นแห่งซัลมาจะนัดออกมาพูดคุยนอกรอบกับชาวซารียาส"
"ใจเย็นๆท่านอัคนัต ผมแค่อยากแสดงความคิดเห็นว่าซารียาสเมืองใหญ่ที่ร่ำรวยมั่งคั่งกลับมีกฎหมายที่ล้าหลังกว่าที่อื่น เห็นหรือเปล่าพอท่านออกมาโลกภายนอกท่านกล้าพูดกับทุกคนหรือเปล่าว่าบ้านท่านยังใช้วิธีการลงโทษโดยการเฆี่ยนตีเหมือนกับการทารุณสัตว์อย่างนั้น"
"ท่านญาดีรูล ระวังด้วย"
"ฮ่าๆๆ ขออภัยๆ ข้าแค่ออกความคิดเห็นตามประสาคนนอก เห็นหรือเปล่าว่าแค่ท่านเกิดทีหลังก็โดนขับออกจากบ้านมาแบบนี้ ถึงจะมีเงินทองให้ใช้จ่ายเท่าที่ต้องการแต่ในใจลึกๆก็อยากช่วยพัฒนาประเทศของตนใช่ไหมล่ะ เราเข้าใจท่านนะ" ชายสูงวัยพยายามใช้ลูกล่อลูกชนโน้มน้าวใจให้ชายหนุ่มวัยสามสิบปีคล้อยตาม
อัคนัต ฮะชีฟ อัลฮาซอ เลือกที่มาอยู่ที่อเมริกาหลังจากที่พี่สาวขึ้นปกครองรัฐ ตามหลักกฎหมายพี่น้องของผู้ปกครองะต้องออกไปอาศัยอยู่ที่อื่นตามแต่ที่จะเลือก แต่ทางรัฐจะจ่ายเงินให้ใช้ตามจำนวน เงินจำนวนนั้นเรียกได้ว่ามีอยู่มีเงินอย่างหรูหราไปตลอดชีวิตโดยไม่ต้องทำอะไรด้วยซ้ำ
แต่ก็อย่างที่ชายสูงวัยพูดเขาอยากจะใช้ความรู้ความสามารถในการช่วยพัฒนาประเทศและอยู่ที่บ้านเกิดมากกว่า แต่กฎหมายเป็นแบบนั้นเป็นสิ่งที่กระทำกันมายาวนาน ถ้าจะผิดก็คงเป็นเพราะเขาที่เกิดทีหลัง
"ถ้าท่านอยากกลับไปท่านก็ต้องเป็นผู้ครองรัฐไม่ใช่เหรอ เป็นข้อเดียวที่ทำได้"
"ถ้าท่านไม่มีอย่างอื่นจะพูดแล้วเราขอตัว" อัคนัตผุดลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องนั้นทันที เขารู้ความต้องการของอีกฝ่ายดีและอัคนัตก็ไม่คิดจะสนใจ ผู้ครองแคว้นซัลมานั้นดีแต่สร้างความแตกแยก
"ฮึ! ทำเป็นวางท่าไปเถอะ ฉันมองแค่แวบเดียวก็รู้ไปถึงความต้องการในใจของเจ้าแล้วเด็กน้อย"
ท่านญาดีรูลผู้ครองแคว้นซัลมาพูดตามหลัง ตลอดเวลาสองปีมานี้เขาพยายามที่จะทำให้ซารียาสแตกแยกภายในกันมาตลอด ด้วยตัวบทกฎหมายของเมืองค่อนข้างจะเปราะบางในความสัมพันธ์พี่น้อง เขาเห็นช่องทางนี้ที่จะทำให้ครอบครัวแตกอัลฮาซอแก่งแย่งกันเอง ญาดีรูลใช้เรื่องเหมืองทองคำยกขึ้นมา คนเราถึงแท้จะเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน แต่ความโลภมันสามารถเกิดขึ้นในใจได้ง่ายๆ เพียงแต่ต้องมีสิ่งมากระตุ้นนิดหน่อย
•••
คฤหาสน์อัดดัร
รียากลับมาพร้อมกับฮันนา และพาเธอมาพักฟื้นที่บ้าน เจ้าของคฤหาสน์ประคองท่านทูตสาวขึ้นไปยังห้องนอนชั้นบนอย่างระมัดระวังแววตาของความเป็นห่วงฉายชัดออกมาจนคนอื่นๆในบ้านสังเกตได้
"คุณฮันนาเป็นอะไรเหรอคะ"
"เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะยานีน"
"ให้ยานีนช่วยไหมคะท่านรียา"
"ไม่ต้อง! ไปเตรียมน้ำอุ่นในห้องคุณฮันนาเถอะเราจะดูเอง"
"ค่ะ" พอได้ยินแบบนั้นสาวใช้ที่ดูแลฮันนาก็รีบขึ้นไปทำตามที่สั่ง
"ให้พี่ยานีนทำดีกว่าไหมคะ ดิฉันเกรงใจ อีกอย่างท่านก็เหนื่อยมากแล้ว"
"เราเป็นทหารนะ แค่นี้ไม่เหนื่อยหรอก อีกอย่างเรื่องที่เกิดขึ้นก็เป็นความผิดของเราด้วยส่วนหนึ่ง"
ฮันนาไม่ได้พูดต่อให้รียาประคองเธอจนมาถึงในห้อง
"ช่วงนี้คงต้องนอนคว่ำไปก่อน ดีที่แผลเราหายดีแล้วจะได้ดูแลเธอได้" รียาพูดขึ้นเสียงเรียบแต่ทำให้คนฟังใจเต้น การที่ผู้ครองแคว้นออกปากว่าจะดูแลแบบนี้มันหมายความว่ายังไง ฮันนาฉุกคิดขึ้นว่าท่านคงจะมีน้ำใจแบบนี้กับทุกคนอยู่แล้ว และสาวๆคนอื่นๆก็คงได้รับการดูแลแบบนี้เช่นกัน ท่านจึงกล้าพูดว่าทุกคนไม่อยากไปจากท่าน อยู่ดีๆหญิงสาวก็คิดเรื่องนี้ขึ้นมาและทำให้รู้สึกน้อยใจไปเอง
"ทำไมเงียบไป ได้ยินที่เราบอกไหมนอนคว่ำลงก่อนเราจะทายาให้"
"เอ่อ! ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ฮันนาจะให้พี่ยานีนทำให้"
"หึ!" รียายิ้มขึ้นอย่างพอใจกับสรรพนามที่หญิงสาวพูดขึ้นโดยไม่รู้ตัว
"ท่านหัวเราะอะไรคะ"
"เธอแทนตัวแบบนี้ก็น่ารักดีนะ ฮันนา"
"เอ๊ะ!" ฮันนาเพิ่งจะรู้ตัวเวลาที่เธออยากจะอ้อนจะชอบลืมตัวแบบนี้
"อย่าดื้อ! เราไม่ชอบคนดื้อ"
"ดิฉันเป็นพวกหัวแข็งท่านคงจะไม่ชอบหรอกค่ะ"
รียาไม่สนใจจะเถียงต่อ เธอก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าคิดอะไรทำไมอยู่ดีๆถึงอยากดื้อกับเธอขึ้นมา รียาจับเธอให้นอนคว่ำลงแล้วถอดเสื้อออก แผ่นหลังขาวเนียนที่ตอนนี้มีริ้วสีแดงพาดผ่านสองสายทำให้หัวใจของรียาเจ็บปวด เธอหยิบหลอดยาขึ้นมาแล้วป้ายลงไปอย่างเบามือ
"อ่ะ!"
"หื้ม เจ็บเหรอ"
"ค่ะ"
"ทนหน่อยเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ถ้าไม่ทายาแผลจะไม่แห้ง ช่วงนี้ก็เช็ดตัวไปก่อนอย่าเพิ่งให้แผลโดนน้ำ"
"ค่ะ"
หลังจากที่ทายาเสร็จรียาก็ก้มลงเป่าลมเบาๆไปที่แผล ฮันนารู้สึกเสียววูบไปทั้งแผ่นหลัง
"หายไวๆนะฮันนา" พูดจบรียาก็จูบลงไปบนไหล่ขาวเนียนของหญิงสาวสัมผัสจากคนผู้นี้ทำให้ฮันนารู้สึกซ่าบซ่านจับใจ กลัวว่าสักวันหนึ่งความรักจะทำให้กลายเป็นคนที่ไม่เกรงกลัวต่อความเจ็บปวดเช่นเดียวกับรีดา
•••
"ท่านรียา ฮันนาเจ็บอยู่นะคะ" เสียงสั่นกล่าวแย้งขึ้นอย่างไม่จริงจังนัก หญิงสาวถูกเชยใบหน้าให้หันมารับจูบอย่างดูดดื่ม จุดเริ่มต้นที่หัวไหล่ขาวลามไล้ไปต้นคอระหง จนจบลงที่ริมฝีปากเล็ก มือเรียวลูบไล้สะโพกผายลงไปจนถึงรอยแยกฉ่ำแฉะ รียาสอดนิ้วเข้าไปแล้วขยับเข้าออกเบาๆ ความเสียวซ่านแปลกใหม่กระจายไปทั่วร่างกายสาวคล้ายจะช่วยทุเลาความเจ็บปวด
"ตอนนี้ยังเจ็บอยู่ไหม"
"อื้อ อื้ม"
หญิงสาวครางอืมในลำคอหลับตาพริ้ม เสียงของเหลวหนืดใสที่เคลือบนิ้วเรียวเวลาขยับเข้าออกดังแจะๆอย่างน่าอาย รียาขยับนิ้วเร็วขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงอาการบีบเกร็งสะโพกของคนที่โดนปรนเปรออยู่
"อ่ะ อ่าาาา ท่านรียา"
ฮันนาครางหวานเมื่อความสุขซ่าบซ่านถึงจุด สะโพกของเธอบีบเกร็งรัดแน่น หอบหายใจแรงก่อนที่ทุกอย่างจะผ่อนคลายลงสมองของฮันนาโล่งโปร่งใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นอย่างพอใจ รียาก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอแผ่วเบา ก่อนจะเดินไปยกน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้ ทุกซอกทุกมุมจนฮันนารู้สึกว่าตอนนี้เธอเป็นดั่งเจ้าหญิง
"ท่านดูแลผู้หญิงทุกคนดีแบบนี้หรือเปล่าคะ"
"หืม! เธอคิดว่ายังไง"
"ไม่รู้สิคะ ฉันเพิ่งจะมาที่นี่ไม่นานแถมยังเป็นคนซัลมา"
"เหมือนเธอกำลังน้อยใจฉันอยู่"
"เปล่าค่ะฮันนาน้อยใจตัวเองมากกว่า"
"เรื่องอะไร"
ฮันนาตอบคำถามต่อไม่ได้ เธอจึงได้หยุดพูดเรื่องนี้ และหาหัวข้อสนทนาบทใหม่
"ได้ยินว่าหลังจากประกาศกฎหมายใหม่จะมีการเลือกคู่ครองของท่าน"
รียาชะงักมือที่กำลังเช็ดตัวให้กับฮันนาอยู่แล้วเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาว
"ก็ตามธรรมเนียม"
"ท่านมีคนรักแล้วเหรอคะ"
"เห็นอยู่ว่าไม่"
"แล้ว..."
"เรายังไม่รู้หรอกนะ แต่เธอก็รู้ว่ารัฐก็ต้องมีผู้สืบทอดการปกครอง เราเองก็ใช่ว่าจะอยู่ไปได้ตลอด"
"แต่ท่านจะแต่งงานกับผู้ชาย?"
"หึหึ! ทำไมน่าแปลกเหรอ เราเป็นหญิงนะ"
"รู้ค่ะ! แค่นึกภาพไม่ออก"
"แล้วในหัวของเธอนึกภาพอะไรอยู่" รียายื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ ไม่อยากให้ฮันนาพูดเรื่องคนอื่น
ฮันนาผุดลุกขึ้นในขณะที่รียาเป็นฝ่ายลงไปเอนที่เตียงแทน หน้าอกทรงโตเผยให้อีกฝ่ายเห็นเต็มๆตา ฮันนาขึ้นไปนั่งคร่อมที่ตักของหญิงสาวนัยน์ตาสีดำที่จ้องเธออยู่ แล้วโน้มใบหน้าลงไปจูบฝ่ายที่เอนอยู่อีกครั้ง ตอนนี้เธอเชี่ยวชาญเพราะได้คนสอนที่เก่งกาจเรื่องจูบ
"เธอเจ็บแผลอยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เจ็บเพียงด้านหลังนี้คะ แต่ด้านหน้า..." หญิงสาวชายตาลงมองที่หน้าอกของตัวเองที่ตั้งเด่นตรงหน้าคล้ายเชิญชวน
รียายิ้มขึ้นอย่างพอใจ ไม่คิดฮันนาจะเรียนรู้ได้เร็วขนาดนี้ แต่เธอก็ชอบมาก มือเรียวคว้าหมับเข้าที่หน้าอกสวยข้างหนึ่ง ก่อนที่อีกข้างจะถูกริมฝีปากครอบจุกสวยดูดดุนชิมรสอย่างกระหาย
อ่าา อ๊าาา
"ฮันนาเธอหวานไปทั้งตัว" รียาประคองยกร่างหญิงสาวให้ลุกยืนก่อนจะปลดปลื้องอาภรณ์ช่วงล่างออกจนหมด กลางกายสีชมพูสวยที่ถูกสัมผัสไปก่อนหน้ามีน้ำเมือกใสไหลออกมาเพราะความปรารถนา รียาไม่รอช้าใช้ลิ้นเลียชิมรสน้ำหวานแสนฉ่ำอย่างเมามันส์
"อ่าาา อ้าาา
มือเล็กขยุ้มเส้นผมสีดำของผู้ครองแคว้นเพื่อระบายความเสียวซ่าน ตอนนี้แม้แต่ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งดินแดนนี้ยังอยู่ใต้หว่างขายอมศิโรราบให้กับเธอ
ฮันนากดศีรษะของคนข้างล่างให้เน้นย้ำจุดเสียว รียาเองก็กดสะโพกผายให้แยกออกเพื่อแทรกลิ้นร้อนเข้าร่องกลางสีสวย ตวัดเลียทุกซอกกลีบกุหลาบชิมรสของน้ำหวานภายในทุกหยด
"อ่าา ท่านรียาดีเหลือเกิน ฮันนาใจจะขาดแล้ว อ๊าา"
หญิงสาวกรีดร้องราวจะขาดใจก่อนที่ร่างกายจะกระตุกเสร็จสมไปอีกครั้ง ขาเรียวอ่อนแรงจนฟุบลงที่ตักของคนใต้ร่าง เธอยื่นหน้าขึ้นมาจูบตอบกลับให้รู้ว่าสุขสมแค่ไหน
"ให้ฮันนาได้ดูแลท่านบ้างนะคะ"
"ได้สิยอดรัก"
หญิงสาวจากซัลมาเลื่อนลงสู่เบื้องล่างเพื่อปรนเปรอให้กับจอมราชาผู้ยิ่งใหญ่สลับสับเปลี่ยนกันเติมเต็มความสุขอย่างไม่รู้เบื่อ
•••
ทำเนียบรัฐบาลซารียาส รอบีสเดินไปยังห้องสมุดอีกครั้ง ช่วงที่งานทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วเขาก็หาเวลาว่างในการเติมเต็มความรู้ในหัวของตัวเอง เป็นที่รู้ดีอยู่แล้วว่ารอบีสชอบอ่านชีวประวัติ และหลายวันมานี้สิ่งที่เขาสนใจ ขึ้นมาคือเรื่องประวัติของตระกูล อัลฮาซอ พวกเขาทำยังไงถึงสามารถปกครองรัฐนี้มาอย่างยาวนานขนาดนี้
รวมไปถึงข้อกำหนดการขึ้นครองรัฐถึงจะเป็นแบบสากลทั่วไปคือตามลำดับความอาวุโสแต่ก็มีรายละเอียดยิบย่อยที่น่าสนใจอยู่ในนั้น
"คุณรอบีสนี่หนังสือที่คุณให้หาค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
รอบีสขอให้เจ้าหน้าที่ช่วยหาหนังสือประวัติอย่างละเอียดของตระกูลอัลฮาซอ ที่ใหม่ล่าสุดเขียนถึงช่วงการปกครองของบิดาท่านรียา สมัยก่อนหน้านี้ ซึ่งตีพิมพ์เมื่อกว่ายี่สิบปีที่แล้ว
ซึ่งแน่นอนว่ายังไม่มีประวัติของผู้ครองรัฐคนปัจจุบัน หนังสือจะตีพิมพ์เพิ่มก็ต่อเมื่อมีการผลัดเปลี่ยนผู้ปกครอง
รอบีสเปิดหนังสืออ่านไปเรื่อยๆ ด้วยความสนใจก่อนที่จะไปสะดุดอยู่ตรงหน้าหนึ่งของหนังสือ
..............................