นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
รัก,หญิง-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,ฟินGL,ฟิน,หวาน,คลั่งรักขั้นสุด,รัฐ,ทะเลทราย,คลั่งรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
ผู้แต่ง
Number17
เรื่องย่อ
ดินแดนทะเลทรายอันไกลโพ้น มีรัฐอิสระที่แยกตัวออกมาปกครองตนเองอยู่สี่รัฐ ซารียาส อะมาลี ยาซีส และซัลมา
ซารียาส มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดและอุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างน้ำมันและทองคำ เป็นรัฐที่มั่งคั่งและร่ำรวย รัฐบาลมีการจัดการที่ดีให้ชาวเมืองได้รับสวัสดิการที่เหมาะสม ภูเขาสูงย่อมมีเหวลึก เมื่อมีซารียาสที่เป็นดั่งแดนสวรรค์ ซัลมา รัฐเล็กๆที่มีพื้นที่ติดต่อกับซารียาสก็เป็นดั่งเหวลึก รัฐบาลซัลมาภายใต้การปกครองในยุครัฐบาลปัจจุบันชาวเมืองห่างไกลคำว่าสุขสบายไปมาก ผู้คนชั้นแรงงานส่วนใหญ่อดอยาก จึงมีปัญหาแรงงานที่ล้นทะลักเข้าไปทำงานยังซารียาสอย่างผิดกฎหมายมากขึ้นทุกปี
ปัญหาเริ่มบานปลายเมื่อคนลักลอบไปทำงานมากขึ้นและเริ่มส่งผลต่อแรงงานของคนพื้นถิ่น เป็นเหตุให้รัฐบาลซารียาสต้องเร่งผลักดันพวกเขาออกไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเมื่อบทกำหนดโทษของผู้กระทำความผิดตามกฎหมายของซารียาสนั้นแตกต่างออกไป นั่นก็คือการเฆี่ยนด้วยแส้ รวมถึงมีข่าวจากวงในว่าจะมีการปราบปราบแรงงานอย่างเข้มงวด
เป็นเหตุให้ ฮันนา หญิงสาวลูกครึ่งชาวซัลมา+อังกฤษที่ทำงานอยู่ในกระทรวงการต่างประเทศของซัลมาจะต้องหาวิธีเข้าไปช่วยแรงงานคนของรัฐให้กลับมาก่อนที่จะมีประกาศกวาดล้างอย่างจริงจัง
เธอตัดสินใจเข้าไปเป็นทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ไม่ดีนักของทั้งสองรัฐ เบื้องหลังเพื่อช่วยเหลือคนงานอย่างลับๆ แต่ทุกอย่างที่เธอทำอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้ครองแคว้นสุดเข้มงวดอย่าง รียา ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสามของซารียาส มีข่าวลือหนาหูออกมาว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและไม่ชอบชาวซัลมาอย่างมาก เพราะเหตุขัดแย้งเมื่อหลายสิบปีก่อน
สาวนักการทูตจากซัลมาจะทำภารกิจของเธอสำเร็จหรือไม่ การเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองรัฐที่มีปัญหากันมายาวนานจะจบลงแบบไหน
หรือจะมีความสัมพันธ์แบบใหม่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ ร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะทุกคนเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองนำมาลงที่ Plotter ฝากติดตามด้วยนะคะ
ครั้งนี้เข้าบุกตะลุยดินแดนทะเลทรายกับบ้างที่รับรองว่าร้อนจริง จะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่เขียนขึ้นมาเอง...ห่ะๆ ชื่อสถานที่ เมือง กฎหมายตั้งขึ้นตามใจไรต์นะคะ (เป็นเรื่องแต่งขึ้นตามจินตนาการของไรต์นะคะ) ที่จริงแล้วไรต์เองที่เป็นผู้ครองแคว้นตัวจริง
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ไรต์จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ เพราะเหงาอยากคุยกับนักอ่าน
คอมเม้นต์มาคุยกันได้ตลอดนะคะ รักทุกคนค่ะ
[Number17]
26
บุตรชายของลัยลา
หลังจากวันงานรียามาที่ทำเนียบและเรียกให้นายพลฮารีสเข้าพบโดยด่วน เรื่องที่เธอสืบมาหลายปีแล้วยังไม่คืบหน้าสุดท้ายกลับมาอยู่ต่อหน้า
"ท่านนายพลเราพบคนที่คาดว่าจะเป็นบุตรชายของท่านป้าลัยลา"
"ว่ายังไงนะครับ"
"ท่านฟังไม่ผิดหรอกให้คนของเราสืบเรื่องของทูตคนนี้จากซัลมาว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"
รียาเงยหน้าขึ้นมิงภาพขาวดำของครอบครัวที่ติดอยู่บนห้องทำงานห้องเก่าของตัวเอง โฟกัสไปที่หญิงสาวในภาพที่ยืนอยู่ข้างๆบิดาของรียา ท่านป้าลัยลาผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบเอ็ด
"ถ้าเรื่องนี้ประกาศออกไปคนที่จะได้รับอันตรายก็คือชายผู้นั้นนะครับ"
"ปิดเรื่องนี้เป็นความลับก่อนที่กฎหมายใหม่จะประกาศอาทิตย์หน้า"
"ครับ"
นายพลฮารีสเดินออกไปจากห้อง หญิงสาวคนหนึ่งที่แอบอยู่หลังประตูโผล่หน้าครึ่งหนึ่งออกมา เธอได้ยินเรื่องราวทั้งหมดสีหน้าของหญิงสาวตื่นตระหนก มีความเป็นไปได้ว่านัการทูตผู้ชายคนนั้นจะเป็นบุตรชายของผู้ครองรัฐลำดับที่สิบเอ็ด ซึ่งหากจะนับจริงๆ เขาคือผู้ครองแคว้นตัวจริง
โซเฟียรีบวิ่งลงไปด้านล่างตอนแรกเธอกะจะมาหารียาแต่กลับได้ยินเรื่องนี้เข้าซ่ะก่อน เธอจะต้องรีบไปบอกกับผู้เป็นบิดา
ที่คฤหาสน์ของท่านรัฐมนตรีวาเฟียตอนนี้เขากำลังคิดหนักเพราะเหมือนว่าฮุสบานบุตรชายคนโตจะไม่ได้รับเลือกให้เป็นคู่ครองของรียาอย่างแน่นอนแล้ว และลูกสาวที่เคยเป็นที่โปรดปรานก็ถูกลดความสำคัญลงเช่นกัน ตอนนี้สถานะของพวกเขาก็มีอำนาจลดน้อยลง จากที่เคยผูกขาดเรื่องเศรษฐกิจในประเทศรียาได้กระจายความรับผิดชอบให้กับตระกูลอื่นๆอย่างเท่าเทียมกันไม่ให้อำนาจกระจุกอยู่ที่คนใดคนหนึ่งเหมือนเมื่อก่อน
และที่สำคัญเรื่องนี้รียาทำลับๆโดยที่ไม่ได้ปรึกษาเขา นั่นแสดงว่ารียาไม่ได้ไว้วางใจเขาเหมือนเมื่อก่อน ท่านรัฐมนตรีเสียหน้าเป็นอย่างมาก โซเฟียกลับมาถึงและบอกเรื่องราวที่เธอได้ยินมาวันนี้ให้กับบิดาฟัง
"ลูกว่ายังไงนะโซเฟีย ลูกชายของท่านลัยลาอย่างนั้นเหรอ"
"ค่ะ"
"แย่แล้ว" วาเฟียคิดในใจหากว่ารียาทำแบบนั้นจริงๆ คือการคืนอำนาจให้กับบุตรชายของท่านลัยลา เป็นเรื่องที่เขายอมรับไม่ได้แน่ๆ ลูกชายที่เกิดจากใครก็ไม่รู้ไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง
"ท่านพ่อรียาอาจจะแค่รับเขากลับเข้ามาแต่อาจจะไม่ได้ให้เขาขึ้นปกครองก็ได้ ท่านก็รู้ว่ารียารักและหวงแหนรัฐซารียาสมากขนาดไหน"
"ก็อาจจะเป็นได้ แต่ยังไงเรื่องนี้พ่อก็ต้องป้องกันเอาไว้ก่อน"
รัฐมนตรีวาเฟียต่อสายพิเศษไปยังอเมริกาและคุยกับคนผู้หนึ่ง
"ท่านอัคนัต ผมคิดว่าท่านคงจะต้องเตรียมการไว้สำหรับเรื่องนี้"
รัฐมนตรีวาเฟียลอบติดต่อกับน้องชายของรียามาโดยตลอด เขาพร้อมที่จะเปลี่ยนขั้วได้ตลอดเวลาหากเห็นว่าใครที่เอื้อประโยชน์ให้กับตนเองอย่างสูงสุด
ฝ่ายท่านอัคนัตหลังจากได้ยินเรื่องที่ท่านรัฐมนตรีวาเฟียพูดก็ไม่พอใจเช่นกัน เขาเองก็ไม่พอใจลำดับการขึ้นปกครองรัฐเช่นกัน กำหนดให้เพียงผู้ที่เกิดก่อนขึ้นปกครองโดยไม่ได้คำนึงถึงความสามารถ แถมยังกีดกันพี่น้องคนอื่นๆออกจากรัฐแทนที่จะให้มีการร่วมมือช่วยเหลือกันพัฒนาบ้านเมือง
ถ้าหากรียาทำแบบนั้นเขาก็พร้อมจะกลับไปและปกป้องรัฐซารียาสเช่นกัน
•••
ภายในห้องนอนใหญ่ขอรียาเธอหยิบภาพของเธอที่ถ่ายร่วมกับพี่น้องทั้งห้าคนขึ้นมาดูด้วยแววตาเศร้า หญิงสาวเดินออกมาที่ระเบียง อีกแค่หนึ่งสัปดาห์ทุกอย่างที่เธอพยายามมามากกว่าสิบปีกำลังจะสำเร็จแล้ว
"ท่านพ่อลูกตามหาบุตรชายของท่านป้าเจอแล้ว ที่จริงจะเรียกว่าหาเจอก็ไม่ถูก เขามาที่นี่เอง อยู่ใกล้จนลูกเองก็ยังแปลกใจ ท่านป้าคงต้องการให้ลูกชายของนางกลับมาบ้านเกิดสินะ" รียามองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วพูดกับผู้เป็นบิดา
"ท่านพ่อลูกได้ทำการแก้ไขกฎหมายหลายอย่างต้องขออภัยบรรพบุรุษของอัลฮาซอด้วย ท่านอยู่บนนั้นก็ช่วยแก้ต่างให้ลูกด้วยก็แล้วกัน บางอย่างเราก็ต้องยอมรับว่ามันล้าหลังไปแล้ว แต่ลูกรีบปากว่าจะปกป้องซารียาสด้วยชีวิตของลูกเอง"
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูเบาๆดังนั้น รียาตอบรับให้คนด้านนอกเข้ามาเพราะคงไม่ใช่ใครอื่นที่นี่มีเพียงฮันนาที่พักอยู่
"รบกวนท่านไหมคะ"
"ไม่หรอกเข้ามาสิ"
ฮันนาเดินมายืนอยู่ข้างๆรียา หญิงสาวยื่นรูปใบนั้นให้กับฮันนา
"พี่น้องของเรา"
ฮันนารับมาดูแล้วยิ้มขึ้น
"น่ารักดีนะคะ มีตั้งห้าคนถ้าได้อยู่ด้วยกันคงไม่เหงา"
"ใช่! เราถึงอยากให้พวกเขากลับมา ที่ไหนจะอบอุ่นเท่าที่บ้าน เงินทองมากมายแล้วยังไงเธอดูคฤหาสน์แห่งนี้สิมีห้องตั้งเท่าไหร่แต่เราต้องอยู่คนเดียว"
"หึ! ท่านก็เลยเลือกที่จะออกไปพักแรมกลางป่ากับทหารมากกว่าสินะคะ"
"ใช่! แต่ตอนนี้ที่เราอยู่ได้ก็เพราะมีเธอนะ"
ฮันนายิ้มเขิน รียาเอื้อมไปโอบไหล่ของเธอเบาๆฮันนาเองก็เองเข้ามาซบที่ไหล่แกร่งนั่นทันที นายพลฮารีสเล่าเรื่องที่รียาทำให้เธอฟังหมดแล้ว เธอแก้กฎหมายบทลงโทษใหม่ยกเลิกการทำโทษโดยการเฆี่ยนตี ปรับเปลี่ยนให้เป็นสากลมากขึ้น รวมไปถึงการแก้กฎหมายลำดับการขึ้นปกครองรัฐ ไม่จำเป็นต้องให้พี่น้องของผู้ปกครองต้องไปอยู่ที่อื่น แต่ให้กลับมาช่วยกันพัฒนาประเทศ
นั่นยิ่งทำให้ฮันนาประทับใจในตัวของรียามากยิ่งขึ้น สำหรับเธอแล้วไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนเธอก็ไม่เรียกร้อง สุดท้ายแล้วรียาจะต้องแต่งงานและเธอจะต้องกลับซัลมา ตอนนั้นเธอก็พร้อมที่จะฟังข่าวอยู่ห่างๆ คอยสนับสนุนและคิดถึงรียาคงตลอดไป
"อาทิตย์หน้าฮันนาก็จะต้องกลับแล้ว"
"เธออยู่ที่นี่ไม่ได้เหรอ เอ่อ! ขอโทษทีที่เราพูดเอาแต่ใจไปนิด"
"ไม่หรอกค่ะฮันนาก็อยากอยู่กับท่านนะคะ" หญิงสาวจับแก้มของคนข้างๆให้มาแล้วยิ้ม
"ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนหัวใจของฮันนาจะเป็นของท่านตลอดไป"
หญิงสาวยื่นหน้าขึ้นไปจูบเบาๆที่ริมฝีปากของคนตัวสูงกว่า
"เธอเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งจริงๆเราไม่เคยเจอใครแบบนี้มาก่อน ขอโทษนะที่มันต้องเป็นแบบนี้เราไม่อาจยกย่องเธอให้สมเกียรติได้ และเราก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวบอกให้เธอต้องทนอยู่ เธอมีค่ามากกว่านั้นฮันนา เธอจะเปล่งประกายด้วยตัวเองโดยที่ไม่ต้องอาศัยผู้อื่น"
"ฉันเข้าใจค่ะ แต่ฉันไม่เคยเสียใจเลยนะคะที่ได้รักคุณรียา"
"ฉันก็รักเธอฮันนายอดรัก"
•••
พรุ่งนี้ถึงกำหนดการที่คณะทูตจากซัลมาต้องเดินทางกลับเวลาหนึ่งเดือนไวกว่าที่คิด รอบีสถูกเชิญให้มายังห้องทำงานส่วนตัวของรียา ตั้งแต่วันที่หญิงสาวเห็นรูปแม่ของเขาในล็อกเก็ต รอบีสก็อยากจะถามเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ท่าทางของรียาเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นรูปนั้น
ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องชั้นบนสุดของทำเทียบรัฐบาลซารียาส เป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาที่นี่ ภายในห้องทำงานแห่งนี้เรียบง่าย ไม่ใช่ห้องหรูหราที่ตกแต่งด้วยทองคำเหมือนกับที่อื่นๆ แต่ในนี้มีเฟอร์นิเจอร์ไม้เก่าๆสองสามชิ้น ของที่ดูจะทันสมัยที่สุดในนี้คงจะเป็นเครื่องชงกาแฟราคาแพงที่ตั้งอยู่บนบาร์ด้านข้าง
ดูๆแล้วห้องนี้คงเป็นห้องที่ใช้ต่อกันมารุ่นต่อรุ่นและรียาไม่ได้ทำการเปลี่ยนแปลงอะไรในนี้
"นั่งก่อนสิ" ผู้ครองแคว้นสาวสวยเชิญให้เขานั่งลงท่เก้าอี้ตรงข้าม บรรยากาศที่ในห้องดูจริงจังจนเขาเองยังรู้สึกประหม่า
"คุณอายุเท่าไหร่"
"ยี่สิบห้าครับ"
"อืม!" รียาแค่พยักหน้าช้าๆ
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" รอบีสใจร้อนเขาอยากจะรู้เรื่องเร็วๆว่ามีอะไรกันแน่
รียายื่นรูปถ่ายขาวดำแผ่นหนึ่งให้กับรอบีสดู ชายหนุ่มรับมางงๆ แต่ก็ก้มลงดูภาพนั้น เขาไม่รู้ว่าในภาพเป็นใครบ้างเหมือนว่าจะเป็นภาพถ่ายนานมากแล้วด้วย
"อะไรเหรอครับ"
"ดูดีๆสิ"
รอบีสมองดูอีกครั้งเขาไล่ดูไปทีละคน แล้วสายตาของเขาก็ไปสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่งในภาพ
"เอ๊ะ!"
"นี่เป็นภาพพี่น้องทั้งหมดของพ่อเรา"
"พี่น้อง"
"ใช่"
"นี่แม่ผมนี่ครับ" รอบีสชี้ที่รูปของหญิงสาวคนหนึ่งในภาพ
"แล้วนี่ก็พ่อเรา" รียาชี้ไปรูปของชายที่อยู่ข้างๆหญิงสาวคนนั้น
"ส่วนคนที่นายชี้อยู่คือป้าของเรา"
"อะไรกันนี่ผมงงไปหมดแล้ว"
"เธอเคยได้ยินเรื่องของผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบเอ็ดไหมท่านลัยลา"
"ครับ พอได้ยินมาบ้าง"
"ความจริงก็คือท่านติดตามคนรักไปยังที่อื่น ไม่มีใครรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร และไม่มีใครรู้ว่าท่านไปที่ไหน"
"ท่านกำลังจะบอกว่าแม่ของผมคือท่านลัยลาอย่างนั้นเหรอครับ"
"ก็ถ้าเธอยืนยันว่าผู้หญิงที่อยู่ในล็อกเก็ตนั่นคือแม่ของเธอ เธอก็เป็นลูกชายของท่าน"
รอบีสอึ้งไปอีกครั้งเขาพูดไม่ออก พ่อไม่เคยบอกเรื่องนี้กับรอบีส พ่อบอกแค่ว่าแม่เป็นสาวชาวบ้านธรรมดาและแม่เสียชีวิตไปตอนที่คลอดเขา ตลอดเวลาพ่อเลี้ยงดูเขามาเพียงลำพังและไม่ได้แต่งงานใหม่ จนเมื่อสองปีก่อนพ่อเสียชีวิตไป ญาติคนเดียวและคนสุดท้ายของรอบีสก็หมดลง อยู่ดีๆก็ปรากฎว่าเขาเป็นลูกชายของอดีตผู้ครองแคว้นที่ใหญ่ที่สุดในดินแดนนี้
"คงจะมีการเข้าใจผิดกันแน่ๆครับ คงจะเป็นคนหน้าคล้ายมากกว่า"
"เราตรวจสอบแล้วล็อกเก็ตนั่นเป็นของจริงและเป็นของในตระกูลอัลฮาซอ"
"คือว่า..."
"รอบีส เราไม่ได้อยากจะกดดันอะไรคุณหรอกนะที่เราบอกก็แค่อยากให้คุณรู้ไว้ว่าคุณไม่ได้ตัวคนเดียว คุณยังมีญาติเหลืออยู่ที่นี่ ที่ซารียาส"
ประโยคนั้นทำให้รอบีสถึงกับน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวตลอดเวลาสองปีที่พ่อเสียไปเขารู้สึกโดดเดี่ยวมาก เขาไม่กล้าแม้แต่จะคบใครเป็นเพื่อน และอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด
"ผมมีญาติอย่างนั้นเหรอครับ"
"ใช่! เราเป็นพี่สาวของคุณทุกเมื่อที่คุณต้องการ"
รอบีสน้ำตาซึม ความรู้สึกหลายอย่างประดังเข้ามาเขาเคยคิดว่าชีวิตหลังจากนี้จะต้องเดินต่อไปเพียงลำพัง แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็พบว่าตัวเองไม่ไช่ตัวคนเดียวอีก
รียาลุกขึ้นเข้าไปกอดน้องชายด้วยความดีใจและเข้าใจ
"รอก่อนเถอะ เราจะพาทุกคนกลับมา มาอยู่ด้วยกันอย่างพร้อมหน้าไม่ให้ใครต้องจากบ้านของตัวเองไปอีกแล้ว พี่จะปกป้องทุกคนเอง"
วันพรุ่งนี้จะมีการประกาศกฎหมายใหม่ และจะเป็นวันเดินทางกลับของคณะทูตจากซัลมาด้วย หลังจากเสร็จงานในตอนเช้า รียาอาสาจะไปส่งฮันนาที่เขตชายแดน สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งคู่นั้นมีแต่ความงดงาม
•••
รัฐมนตรีว่าเฟียลอบพาท่านอัคนัสเข้ามายังรัฐซารียาสเพื่อขัดขวางการประกาศใช้ข้อกฎหมายใหม่ในวันพรุ่งนี้ เพราะหากกฎหมายใหม่ประกาศ ผลประโยชน์ที่เขารับผิดชอบอยู่และเคยได้รับอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยจะหายไปกว่าครึ่ง เป็นเรื่องที่รัฐมนตรีวาเฟียรับไม่ได้
เขาไม่ได้บอกรายละเอียดเรื่องแก้กฎหมายกับท่านอัคนัส แต่กลับบอกว่าวันพรุ่งนี้ท่านรียาจะประกาศว่าพบตัวบุตรชายของท่านลัยลาผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบเอ็ดแล้ว
เมื่อนั้นตามลำดับขั้นของการปกครอง รัฐซารียาสจะเป็นของบุตรชายท่านลัยลาทันที เรื่องนี้ท่านอัคนัตเองก็รับไม่ได้ ทั้งสองฝ่ายพี่น้องเหมือนจะมีตัวกลางที่ทำให้เข้าใจผิดกันไปใหญ่
รถยนต์ปริศนาคันหนึ่งวิ่งเข้ามาทางรอยต่อระหว่างเมืองอะมาลี วาเฟียใช้เส้นทางนี้ในการพาตัวท่านอัคนัสเข้ามาในซารียาส ด่านพรมแดนระหว่างรัฐทั้งสองมีการเข้าออกอยู่แทบจะตลอดเวลาเพราะมีการซื้อขายอาหารและของสด
ท่านอัคนัสปลอมตัวเป็นพ่อค้าขายผลไม้และด้วยความช่วยเหลือจากจากท่สนรัฐมนตรี เขาจึงผ่านแดนเข้ามาได้
..............................