นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
รัก,หญิง-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,ฟินGL,ฟิน,หวาน,คลั่งรักขั้นสุด,รัฐ,ทะเลทราย,คลั่งรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นักการทูตสาวจากเมือง'ซัลมา' ต้องเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับรัฐใหญ่อย่าง'ซารียาส' แต่ภายใต้การเดินทางครั้งนี้เธอมีภารกิจอย่างอื่นที่เปิดเผยไม่ได้ "ฮันนา"จะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่เมื่อมี "รียา" ผู้ปกครองสูงสุดของซารียาสเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ที่คอยขัดขวาง
ผู้แต่ง
Number17
เรื่องย่อ
ดินแดนทะเลทรายอันไกลโพ้น มีรัฐอิสระที่แยกตัวออกมาปกครองตนเองอยู่สี่รัฐ ซารียาส อะมาลี ยาซีส และซัลมา
ซารียาส มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดและอุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่ประเมินค่าไม่ได้ อย่างน้ำมันและทองคำ เป็นรัฐที่มั่งคั่งและร่ำรวย รัฐบาลมีการจัดการที่ดีให้ชาวเมืองได้รับสวัสดิการที่เหมาะสม ภูเขาสูงย่อมมีเหวลึก เมื่อมีซารียาสที่เป็นดั่งแดนสวรรค์ ซัลมา รัฐเล็กๆที่มีพื้นที่ติดต่อกับซารียาสก็เป็นดั่งเหวลึก รัฐบาลซัลมาภายใต้การปกครองในยุครัฐบาลปัจจุบันชาวเมืองห่างไกลคำว่าสุขสบายไปมาก ผู้คนชั้นแรงงานส่วนใหญ่อดอยาก จึงมีปัญหาแรงงานที่ล้นทะลักเข้าไปทำงานยังซารียาสอย่างผิดกฎหมายมากขึ้นทุกปี
ปัญหาเริ่มบานปลายเมื่อคนลักลอบไปทำงานมากขึ้นและเริ่มส่งผลต่อแรงงานของคนพื้นถิ่น เป็นเหตุให้รัฐบาลซารียาสต้องเร่งผลักดันพวกเขาออกไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้นเมื่อบทกำหนดโทษของผู้กระทำความผิดตามกฎหมายของซารียาสนั้นแตกต่างออกไป นั่นก็คือการเฆี่ยนด้วยแส้ รวมถึงมีข่าวจากวงในว่าจะมีการปราบปราบแรงงานอย่างเข้มงวด
เป็นเหตุให้ ฮันนา หญิงสาวลูกครึ่งชาวซัลมา+อังกฤษที่ทำงานอยู่ในกระทรวงการต่างประเทศของซัลมาจะต้องหาวิธีเข้าไปช่วยแรงงานคนของรัฐให้กลับมาก่อนที่จะมีประกาศกวาดล้างอย่างจริงจัง
เธอตัดสินใจเข้าไปเป็นทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีที่ไม่ดีนักของทั้งสองรัฐ เบื้องหลังเพื่อช่วยเหลือคนงานอย่างลับๆ แต่ทุกอย่างที่เธอทำอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้ครองแคว้นสุดเข้มงวดอย่าง รียา ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสามของซารียาส มีข่าวลือหนาหูออกมาว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมสุดโต่งและไม่ชอบชาวซัลมาอย่างมาก เพราะเหตุขัดแย้งเมื่อหลายสิบปีก่อน
สาวนักการทูตจากซัลมาจะทำภารกิจของเธอสำเร็จหรือไม่ การเชื่อมความสัมพันธ์ทั้งสองรัฐที่มีปัญหากันมายาวนานจะจบลงแบบไหน
หรือจะมีความสัมพันธ์แบบใหม่ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นก็ไม่มีใครรู้ ร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะทุกคนเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองนำมาลงที่ Plotter ฝากติดตามด้วยนะคะ
ครั้งนี้เข้าบุกตะลุยดินแดนทะเลทรายกับบ้างที่รับรองว่าร้อนจริง จะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่เขียนขึ้นมาเอง...ห่ะๆ ชื่อสถานที่ เมือง กฎหมายตั้งขึ้นตามใจไรต์นะคะ (เป็นเรื่องแต่งขึ้นตามจินตนาการของไรต์นะคะ) ที่จริงแล้วไรต์เองที่เป็นผู้ครองแคว้นตัวจริง
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ไรต์จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ เพราะเหงาอยากคุยกับนักอ่าน
คอมเม้นต์มาคุยกันได้ตลอดนะคะ รักทุกคนค่ะ
[Number17]
28
ครอบครัว
ทั้งสามคนข้ามมาตรวจหนังสือเดินทาง พวกเขาข้ามเขตไปยังฝั่งซารียาสผ่านทางรัฐอะมาลี ห่างจากด่านผ่านแดนจะมีตลาดของสดขนาดใหญ่ที่คนจากรัฐทั้งสี่จะมาจับจ่ายซื้อขายแลกเปลี่ยนกันโดยเสรี เหมือนกับเป็นเขตผ่อนปรนระหว่างรัฐทั้งสี่ แต่ก็ยังอยู่ในพื้นที่และการจัดการของรัฐซารียาส
ฮันนาหวังว่าจะได้ข่าวสารจากตลาดแห่งนี้บ้าง เพราะจุดที่มีคนรวมกันเยอะๆจะมีข่าวที่ออกมามากมาย แต่ก็ต้องนำมากรั่นกรองด้วยอีกทีหนึ่ง เรื่องที่ได้ยินอาจเป็นเรื่องที่ได้รับการปรุงแต่งมาแล้วอีกทีหนึ่งด้วย
"อีกสองชั่วโมงมาเจอกันที่ลานรูปเหยี่ยวหน้าตลาดนะลูก"
"ค่ะ"
ฮันนาแยกออกไปอีกทางหนึ่งส่วนสองสามีภรรยาทำเป็นเป็นเดินซื้อของและหาข่าวไปด้วย ฮันนาเดินไปยังร้านขายผลไม้ร้านใหญ่ที่มีคนอยู่พลุกพล่านทำเป็เลือกซื้อของ
"กีวี่เท่าไร่คะ"
"กิโลละยี่สิบรีซ" พ่อค้าบอกกับหญิงสาวเป็นค่าเงินของซารียาส
"แพงจังเลยนะคะฉันเคยซื้อที่เมืองหลวงตอนนั้นแค่กิโลละสิบห้ารีซเอง"
"เฮ้! ลูกค้ามาจากที่ไหนกันครับเนี่ย เขาขายกันราคานี้ทั่วทุกที่นั่นแหละครับคุณกิโลละสิบห้ารีซตั้งแต่ผู้ครองรัฐคนที่สิบแล้วมั้ง ห่ะๆๆ" พ่อค้าเอ่ยขึ้นความจริงฮันนาแค่อยากจะหาเรื่องคุยเพื่อหาข่าว
"จริงเหรอคะสงสัยจำผิดไปจริงๆ"
"ห่ะๆๆ เดี๋ยวนี้ยุคผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสี่แล้วคุณข้าวของมันก็แพงขึ้นเป็นธรรมดา"
พอได้ยินแบบนั้นหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นแทบจะคุมเอาไว้ไม่อยู่
"ตะ ตอนนี้ผู้ครองแคว้นลำดับที่สิบสี่เหรอคะ ฉันคิดว่าสิบสาม"
"อ่อ! คุณคงเป็นคนรัฐอื่นสินะซารียาสเปลี่ยนผู้ครองรัฐไปเมื่อเดือนที่แล้วนี่เองตอนนี้ยังไม่ประกาศเป็นทางการน่ะ เห็นว่าจะมีการแก้กฎหมาย เอ้า! คุณจะซื้อหรือเปล่า"
"คุณช่วยเล่าให้ฟังได้ไหมคะ"
"โอ้ย! ไม่เอาๆผมจะขายของจะมาเล่าอะไรถ้าคุณไม่ซื้อก็ไปร้านอื่น"
"เดี๋ยวค่ะ ขอร้องนะคะฉันจ่ายค่าเสียเวลาให้คุณก็ได้ เล่าให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ฮันนาพยายามจะขอร้องพ่อค้าผลไม้คนนั้น เธออยากรู้ว่าหลังจากเปลี่ยนผู้ครองรัฐแล้วรียาเป็นยังไงบ้าง และตอนนี้เธออยู่ที่ไหน
"บ้าหรือเปล่านี่ ไปๆอย่ามาเซ้าซี้"
"ขอร้องล่ะค่ะ"
"พูดไม่รู้เรื่องแล้วเรียกเจ้าหน้าที่ให้ที คนบ้ามาป่วนหน้าร้าน" พ่อค้าคนนั้นร้องเรียกคนงานให้ช่วยเรียกเจ้าหน้าที่ ไม่นานทหารสองนายก็มาถึงแล้วลากฮันนาออกจากหน้าร้าน
"คุณคะคุณพอจะรู้เรื่องการผลัดเปลี่ยนผู้ครองรัฐไหมคะ ช่วยเล่าให้ฉันฟังทีได้ไหมว่ารียาเป็นยังไงบ้าง" ฮันนาถามทหารสองคนที่คุมตัวเธอออกมา
"เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในของรัฐถ้ายังไม่มีประกาศจะพูดกันไปไม่ได้นะครับ ผมคงต้องเชิญตัวคุณออกไปคุณเป็นคนที่ไหน"
"ฉันมากับพ่อกับแม่ของฉันคะ ฉันจะไปรอท่านที่ลานเหยี่ยวด้านหน้า"
"ไม่ได้ครับผมต้องพาคุณกลับออกไป"
"อะไรกันฉันเข้ามาอย่างถูกต้องนะคะปล่อยฉัน"
"พวกนี้คุยไม่รู้เรื่องจริง"
ฮันนาพยายามสะบัดตัวออกจากการจับกุมและพยายามบอกว่าเธอจะกลับไปเองแต่ทหารคนนั้นก็ยืนยันจะพาเธอกลับอแกไปให้ได้ พอเห็นว่าฮันนาไม่ยอมทั้งคู่ก็ฉันรั้งกันไปมา ฮันนาเหนื่อยล้าจากการเดินทางบวกกับเรื่องที่ได้ยินมากระทบจิตใจของเธอมากหญิงสาวจึงหมดสติล้มลงตรงนั้น
"คุณ คุณผู้หญิง" นายทหารสองคนเห็นแบบนั้นก็จะรีบพยุงเธอเข้าไปพักก่อน
"หลบไป"
เสียงของคนๆหนึ่งบอกกับทหารทั้งสองนายก่อนจะเดินมาอุ้มเอาร่างที่หมดสติของฮันนาแล้วเดินออกไปจากที่นั่น
•••
ฮันนาค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ทั้งที่เธอลืมตาแล้วแต่เหมือนว่าสิ่งที่เธอมองเห็นตอนนี้จะยังคงมืดอยู่ ไม่นานข้างๆกายก็มีแสงจากเทียนเล่มเล็กๆสว่างวาบขึ้น พร้อมกับกลิ่นขิงดอกไม้หอมจางๆ
"ตื่นแล้วเหรอคนดื้อ"
ทุกอย่างรอบตัวของฮันนาเป็นภาพสลัวๆคล้ายอยู่ในความฝันตอนนี้เธอแยกไม่ออกว่าอะไรเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง แต่เสียงพูดเมื่อครู่คล้ายกับเสียงของคนที่คุ้นเคย
"รียา คุณใช่ไหม"
ฮันนาผุดลุกขึ้นพยายามเพ่งมองคนตรงหน้าเพราะความสว่างที่มีจำกัด
"มาทำไม ทำไมไม่รอที่บ้านรู้หรือเปล่าว่ามันอัยตราย"
พอฟังอีกฝ่ายพูดจบฮันนาไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้นเธอพุ่งตัวเข้าไปกอดคนตรงหน้าแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างโล่งใจ
"รียาคนใจร้าย ฮือๆๆ" ปากพร่ำบ่นแต่สองมือของเธอกอดรัดแน่นไม่ยอมปล่อย ราวกับว่าจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายได้ห่างจากเธออีกแล้ว
"แค่กๆๆ ปล่อยก่อนหายใจไม่ออก"
"ไม่"
"อย่าดื้อสิคะ คนดี" รียาพยายามแกะแขนเล็กที่โอมกอดเธอเอาไว้ออกไม่ใช่ว่าไม่อยากกอด แต่ในตอนนี้รียาอยากจูบมากกว่า พอแกะแขนเล็กออหมาได้เธอก็ไม่ปล่อยให้ความต้องการของตนเองเสียเปล่า หญิงสาวประกบริมฝีปากจูบหญิงสาวตรงหน้าด้วยความโหยหาอย่างที่สุด รสจูบปนเปื้อนไปด้วยรสเค็มน้ำตาหญิงสาว ทั้งคู่จูบกันดูดดื่มเนิ่นนานให้สมกับความคิดถึงที่มีต่อกัน
รียาจำต้องผละริมฝีปากออกอย่างเสียดาย เธอจะต้องคุยก่อน ไม่อย่างนั้นจะไม่ได้คุยหากเชื้อเพลงจุดติด
•••
ภายในกระโจมของเผ่าฮีลา ที่ที่รียาพาเธอออกนอกเส้นทางมาครั้งแรก หญิงสาวตัวสูงโอบกอดฮันนาจากทางด้านหลังริมฝีปากและจมูกคลอเคลียร์ที่ต้นคอของหญิงสาวไม่ห่าง สูดดมกลิ่นของน้ำหอมจางๆที่ครั้งหนึ่งเธอเคยบอกว่สฉุนจนแสบจมูก
"ขอโทษที่ไม่ได้ส่งข่าวไป"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ" ฮันนาได้โอกาสถามขึ้นทันทีเธออยากรู้ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง
...............
ย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ววันที่รียาจะประกาศประมวลกฎหมายของรัฐฉบับใหม่ วันนั้นน้องชายของเธออัคนัสเข้ามาในโถงทำเนียบ คนที่จัดแจงให้อัคนัตกลับมานั่นก็คือรัฐมนตรีวาเฟีย รียาถูกบีบบังคับให้เลือกระหว่างลงจากตำแหน่งหรือไม่ก็จับกุมน้องชายของตัวเองในฐานะกบฎ
"ท่านต้องเลือกแล้วล่ะท่านรียา" เสียงของวาเฟียกดดันขึ้นให้รียารีบตัดสินใจ
"ก่อนที่เราจะตัดสินใจเราของถามอะไรท่านอย่างหนึ่งได้ไหมท่านวาเฟีย"
"เชิญ!"
"ในใจของท่านหวังให้เราตัดสินใจยังไง"
"ผมไม่รู้หรอกครับ ท่านเป็นคนที่มีอำนาจสูงสุดในรัฐอยู่แล้ว"
"ท่านทำแบบนี้เพราะรู้ดีว่าเราไม่มีทางทำร้ายครอบครัวของเรา และท่านรู้อะไรหรือเปล่าว่าครอบครัวของเราก็ไม่ทำร้ายกันเองด้วย"
พูดจบอัคนัสก็เดินหลบมายืนอยู่ด้านหลังของรียา หลังจากนั้นเธอก็ประกาศกฎหมายฉบับใหม่อย่างเป็นทางการ เรื่องนั้นทำให้รัฐมนตรีวาเฟียหน้าเสีย สงสัยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
"นี่มันอะไรกันท่านอัคนัต"
"เราได้นำเอกสารโครงการต่างๆที่ท่านนำมาให้ก่อนหน้านี้ไปตรวจสอบแล้ว มีหลายโครงการที่ท่านแอบยักยอกภาษีของรัฐ เราได้ส่งหลักฐานเหล่านั้นให้กับท่านพี่รียาไปก่อนหน้านี้"
"นี่พวกเจ้าสองพี่น้องตลบหลังฉันอย่างนั้นเหรอ"
"ท่านอย่าลืมไปสิท่านวาเฟียทุกอย่างที่อยู่ในรัฐนี้ไม่มีอะไรที่จะตบตาเราได้ และภายนอกเราก็มีหูตาของเราเช่นกัน" รียาหันไปที่น้องชาย อัคนัตโค้งให้พี่สาวเล็กน้อย
หลังจากนั้นนายพลรอบีสก็พาทหารเดินเข้ามาภายในโถงทำเนียบทำการจับกุมผู้ที่มีส่วนกระทำผิดที่ร่วมมือกับรัฐมนตรีวาเฟีย
"อย่าคิดว่าจะจับฉันได้ง่ายๆ" รัฐมนตรีวาเฟียหยิบปืนพกของตัวเองออกมาแล้วเล็งไปที่รียาดีว่าทหารที่อารักษาป้องกันเอาไว้ได้ทันทำให้กระสุนพุ่งไปทิศทางอื่นก่อนจะรวบตัวชายผู้นั้นไว้ได้
รียาและอัคนัสก้มหลบพร้อมกับมีทหารกันตัวออกจากที่นั่นไป ก่อนหน้านั้นรียาได้ให้ทหารพาบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องรวมถึงฮันนาและรอบีสออกไปด้านนอกก่อน
หลังจากนั้นก็มีการรื้อระบบของรัฐมนตรีวาเฟียที่ทำเอาไว้ทั้งหมด เป็นเหตุว่าทำไมช่วงนี้ซารียาสจึงทำการปิดประเทศ
...................
"เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง รู้ไหมคะว่าตอนที่ฮันนาได้ยินเสียงปืน ฮันนาเป็นห่วงแค่ไหน" หญิงสาวหันกลับไปมองที่สวมกอดเธออยู่
รียาก้มลงจูบที่หน้าผากของหญิงสาวที่เธอรักเบาๆ แล้วฮันนาก็นึกขึ้นได้
"เอ๊ะ! ตอนนี้กี่โมงแล้วคะ แล้วที่นี่ที่ไหน ฮันนามาที่นี่นานเท่าไหรแล้ว พ่อกับแม่..."
รียาจับไหล่ของเธอให้หันหน้ามามองกันตรงๆ
"ไม่ต้องห่วงเราให้คนไปบอกพ่อกับแม่ของฮันนาแล้ว"
พอได้ยินแบบนั้นหญิงสาวก็โล่งใจ
"แล้วที่นี่ที่ไหนคะ"
"กระโจมเผ่าฮีลา เผ่าพื้นเมืองของซารียาส"
ฮันนาเงยหน้าขึ้นมองรอบๆ ก็จำได้ก่อนหน้านี้ในนี้มืดสนิท พอแสงไฟดวงเล็กๆจากเทียนเล่มนั้นถูกจุดขึ้น เธอจึงสามารถมองเห็นรอบตัวได้ชัด
"แล้วพามาที่นี่ทำไมคะ"
"ก็ที่นี่เป็นที่พักที่ใกล้ที่สุดนี่นา" รียาโถมตัวไปคร่อมร่างของหญิงสาวเอาไว้
"พาฮันนากลับบ้านเลยนะคะ"
"อะไรกันยอมเสี่ยงเข้ามาหาเราถึงที่นี่ พอเห็นหน้าแล้วก็จะกลับ"
"ก็มาเพื่อให้รู้ว่าท่านปลอดภัยแค่นี้ฮันนาก็สบายใจแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้รู้ไหมว่ามันทรมานแค่ไหน การที่ไม่รู้อะไรเลย อย่าทำแบบนี้อีกได้ไหมคะ อย่างน้อยก็ให้ได้รู้ว่าอยู่ดี"
รียาจับมือเล็กของฮันนาขึ้นมาจูบเบาๆ ด้วยความรับหญิงสาวรีบดึงกลับมาเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้รียาคงจะแต่งงานไปแล้ว
"ทำไมเหรอ ไม่อยากให้เราแตะต้อง?"
"เปล่าค่ะ! ตอนนี้ท่านคงจะมีคู่ครองแล้ว"
"เฮ้อ!" รียาถอนหายใจยาวการที่อีกฝ่ายไม่รู้เรื่องอะไรนั้นคงจะเป็นปัญหาจริงๆอย่างที่บอก เธอผลักร่างเล็กลงบนฟูกที่ปูด้วยขนสัตว์ฟูนุ่มแล้วประกบจูบลงไปอย่างเร็วโดยไม่ได้อธิบายอะไรต่อ
จ๊วบ!
"อื้อ! ท่านรียาหยุดนะคะ ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง" ฮันนาพยายามผลักไสอีกฝ่ายออกไป
"ทำไมจะไม่ถูกต้องเราคิดถึงเธอใจจะขาดอยู่แล้ว พอรู้ข่าวจากหน่วยลับว่าเห็นเธอกับครอบครัวมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวชายแดนเราก็รีบมาเลย ให้เราเถอะนะ"
"ท่านรียา"
รียาพยายามถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกแต่ฮันนาก็ปัดป้องเพราะยังไม่รู้ความจริง อีกฝ่ายก็อยากจะแกล้งไม่ยอมพูดว่าตัวเองไม่ได้แต่งงานแล้ว
"อ๊าา อย่า"
รียาจับแขนทั้งสองข้างของฮันนายกขึ้นเหนือศีรษะแล้วกดเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็ล้วงลึกลงด้านล่างสอดแทรกนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางกลางร่างกาย
"ทำไมทำอย่างนี้.." ฮันนาหันหน้าออกห่างไม่ยอมรับจูบพร้อมกับน้ำตาหยดใสที่ไหลออกจากตาเพราะความเสียใจ
"ฮันนาขอโทษ ไม่แกล้งแล้ว"
เสียงสะอื้นของหญิงสาวทำให้รียาหยุดการกระทำ
"พี่ขอโทษอย่าร้องไห้เลย" หญิงสาวคนด้านบนจับคางมนของหญิงสาวให้หันมาเผชิญหน้า
"พี่ไม่ได้แต่งงานแล้ว จะแต่งกับคนอื่นได้ยังไงในเมื่อหัวใจมีแค่ฮันนาคนเดียว เท่านั้น"
"หมายความว่ายังไวคะ"
"พี่ลงจากตำแหน่งผู้ครองรัฐซารียาสแล้วให้อัคนัสขึ้นปกครองแทน จากนี้ไปไม่มีท่านรียาผู้ครองแคว้นคนนั้นแล้ว มีเพียงพี่รียาคนนี้ที่จะเป็นคนรักของฮันนาตลอดไป"
................................