ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ครอบครัว,รัก,หมากินแตงโม,รุกรับสลับโพ,คลั่งรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“รบกวนหน่อยนะคะน้องข้าวแล้วก็ขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้ามาถึงก็ต้องให้พี่ข้าวไปปลุกขึ้นมาจากที่นอนเลย” เสียงใสๆ ของหญิงสาวที่เป็นคนรักของพี่ข้าวสวยเอ่ยกับเจตนิพัทธ์ทันทีที่เด็กหนุ่มเดินทำหน้าง่วงลงมาจากห้องนอนแม้เจ้าตัวจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดมาพร้อมแล้วแต่ท่าทางเหมือนสติยังไม่น่าจะกลับเข้าร่างดีนั้นยิ่งทำให้ลลินยิ่งเกรงใจเป็นที่สุด
“ไม่ๆ น้องข้าวโอเคครับพี่ลลินแค่ขอจูนสติเข้าร่างหน่อยเดี๋ยวจูจุนมันจะมาช่วยด้วยนะครับโทรไปยืมรถกระบะของมันมาเมื่อกี้อีกราวๆ ครึ่งชั่วโมงน่าจะมาถึง” เจตนิพัทธ์รับโบกไม้โบกมือห้ามความเกรงใจของหญิงสาวที่ตัวเองนับถือเป็นพี่สาวอีกคนไปแล้วเขาแค่ยังงัวเงียอยู่เล็กน้อยจึงได้มีสภาพไม่ค่อยพร้อมจะรับแขกแต่จริงๆ แล้วใจพร้อมและร่างกายก็พร้อมมากด้วยแต่สีหน้าอาจจะยังไม่เข้าที่ไปสักนิด
“ตายแล้วพี่ข้าวไปรบกวนน้องๆ วุ่นวายเลยทีนี้ ลลินขอยืมครัวหน่อยนะคะจะรีบทำอาหารเช้าเตรียมไว้ให้เด็กๆ ตายแล้ว ตายแล้ว” ลลินบ่นไปตามทางระหว่างที่เดินเข้าไปในครัวที่ตัวเองคุ้นชินเพราะเธอเองก็เข้าออกบ้านนี้มาตั้งแต่ที่เพิ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัยจนกระทั่งตอนนี้อายุอานามก็ปาเข้าไปถึงสามสิบปีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ขี้บ่นจังนะแต่ก็น่ารักมากด้วยแฟนใครนะ น้องข้าวเอากาแฟเลยไหมเดี๋ยวพี่ข้าวไปชงให้ก่อน” จิตนิภามองตามคนรักไปด้วยสายตาเอื้อเอ็นดูจากนั้นก็เดินมาถามน้องชายที่กำลังพยายามปลุกตัวเองให้ตื่นอยู่ในตอนนี้
“เอาครับขอสองช็อตเข้มๆ เลยนะพี่ข้าวเมื่อคืนน้องข้าวดึกไปหน่อยพอดีว่าเพื่อนๆ มันนัดเข้าตี้นี่ก็เพลินเลยรู้ตัวอีกทีก็ตีสองแต่ก็คุ้มเพราะชนะรวดเจ็ดตาแบบที่คู่แข่งต้องร้องขอชีวิตเลย” ว่าแล้วก็ยืดอกด้วยความพึงพอใจกับผลงานที่เพิ่งทำไปสดๆ ร้อนๆ เมื่อคืนวานนี้
ชีวิตของนักศึกษาคนหนึ่งจะไปมีอะไรให้ทำมากนักหลักๆ แล้วเจตนิพัทธ์ก็มีหน้าที่ต้องเรียนหนังสือ ทำงานอดิเรกอย่างปั่นจักรยานเสือภูเขาแล้วก็เล่นเกมไปเรื่อยส่วนงานพิเศษก็ทำบ้างไม่ทำบ้างส่วนใหญ่จะไปหางานทำตอนที่มีของแต่งใหม่ๆ อยากเพิ่มให้กับเจ้าโครงไก่
เพราะพี่ข้าวบอกตลอดว่าอยากให้เขาตั้งใจเรียนให้เต็มที่ส่วนเรื่องทำงานหาเงินพี่ข้าวทำคนเดียวได้และอีกอย่างหนึ่งที่พี่สาวไม่ค่อยจะอะไรกับเขาเรื่องการทำงานพิเศษเพราะเข้าใจดีว่าการแบ่งเวลาไปทำอะไรสองอย่างสามอย่างในขณะเดียวกันมันลำบากและทำให้เราไม่สามารถจดจ่อไปที่อย่างใดอย่างหนึ่งได้มากพอแม้ปากจะบอกว่าแบ่งเวลาได้ก็ตาม
และวันนี้ที่คนรักของพี่สาวต้องบึ่งมาหาแต่เช้าก็เพราะว่ามีงานเข้าด่วนๆ ต้องไปรับต้นไม้ไปส่งที่บ้านของลูกค้าแต่มาบอกวันนี้รถและคนขับรถของบริษัทก็ไม่ได้จองไว้คงตามใครมาช่วยขนไม่ได้จึงต้องมาพึ่งจิตนิภาและน้องชายทั้งๆ ที่เกรงใจจะแย่แต่ถ้าไม่ทำก็เสี่ยงที่จะโดนลูกค้าวีนแต่เดี๋ยวลลินจะต้องกลับไปคิดบัญชีกับคนที่รับผิดชอบงานนี้ในวันจันทร์อย่างแน่นอนอย่างมาคิดลำพองใจว่างานเสร็จแล้วเธอจะไม่ถามหาคนรับผิดชอบ
ลลินทำงานเป็นมัณฑนากรในบริษัทรับออกแบบและตกแต่งบ้านเล็กๆ แต่มีชื่อเสียงในวงการก่อสร้างเป็นอย่างมากโดยบริษัทของเธอนั้นขึ้นชื่อเรื่องการออกแบบไปจนถึงการดูแลหลังการขายทำให้ทุกวันนี้หญิงสาวจึงทำงานในสภาวะที่ค่อนข้างจะกดดันแต่จะทำอย่างไรได้ถึงอยากจะลาออกมันก็ทำไม่ได้เพราะบริษัทนี้มันเป็นกิจการของพี่ชายแท้ๆ ของตัวเอง
และคนที่ทำเรื่องให้เธอต้องมาหัวปั่นในวันหยุดก็คือแฟนสาวของพี่ชายที่เพิ่งรับเข้ามาช่วยงานได้ไม่ถึงครึ่งปีจบจากวันนี้ไปเธอคงต้องเอาเรื่องความผิดพลาดที่เกิดขึ้นไปคุยกับพี่ชายอย่างจริงจังเพราะการโยนงานให้คนอื่นอย่างกะทันหันคือผู้ดูแลโปรเจกต์ไม่มีความสามารถและขาดความรับผิดชอบอย่างรุนแรงเกินที่จะรับได้
มื้อเช้าง่ายๆ แต่อิ่มและอร่อยคือข้าวต้มหมูสับผัดเห็ดหอมปรุงรสมีไข่ออนเซ็นโปะหน้ามาอีกสองฟองพร้อมกระเทียมเจียวหอมๆ กรอบๆ แบบบึ้มๆ ช่วยเรียกสติที่หลุดลอยของเจตนิพัทธ์ให้เข้าร่างได้เป็นที่เรียบร้อย
“ข้างหน้าเลยค่ะ น้องจูจุนเลี้ยวเข้าไปได้เลยเราไปจอดรถที่หน้าร้านได้” รถกระบะคันโตเดินทางมาถึงจุดหมายภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงและอีกไม่กี่นาทีนี้ก็จะถึงร้านที่นัดไว้แล้ว
“ไม่ยักรู้นะครับว่าแถวนี้มีแหล่งขายต้นไม้ใหญ่ขนาดนี้เคยได้ยินว่ามีแถบคลองสิบห้าแต่นี่ไม่ต้องไปไกลถึงขนาดนั้นก็ได้เจอต้นไม้สวยๆ เพียบเลย” จูจุนเองที่ชอบต้นไม้อยู่พอสมควรได้แต่ตาโตกับแหล่งขายต้นไม้แห่งใหม่ที่เพิ่งมาค้นพบในวันนี้
“ของถูกด้วยค่ะส่วนใหญ่เป็นเจ้าของสวนเองทั้งนั้นที่มาเปิดร้านที่นี่น้องจูจุนดูข้างหน้านะคะที่มีป้ายเขียนว่าร้านสวนสนไปตรงนั้นได้เลย” โชคดีของลลินที่เธอเคยมาที่นี่หลายครั้งจึงพอจะรู้ว่าที่บริษัทจะสั่งต้นไม้จากที่ไหนบ้างจึงตามหาเป้าหมายได้ง่ายหน่อย
อันที่จริงทางร้านเขาก็มีบริการส่งให้ถึงบ้านแต่เธอตรวจสอบแล้วว่าวันนี้ทางร้านเองไม่มีคิวขนส่งให้เพราะคิวมันเต็มลลินจึงหัวปั่นและหัวเสียแต่เช้าคิดแล้วก็อยากให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ จะได้ไปคิดบัญชีกับแฟนของพี่ชายที่ขยันทำเรื่องให้ไม่รู้จักจบจักสิ้นเสร็จจากเรื่องนั้นก็เป็นเรื่องนี้ จบจากเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องนั้นวนเวียนเป็นวงจรอุบาทว์ไม่มีวันสิ้นสุด
ต้นไม้ที่จะมารับในวันนี้คือต้นสนหางกระรอกความสูงประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบเซนติเมตรจำนวนสี่ต้นที่ทางร้านขุดล้อมและดูแลรากเอาไว้เรียบร้อยเหลือแค่เอาไปย้ายลงดินและดูแลต่อก็สามารถเติบโตต่อไปได้แล้ว
“ยังมีเวลานิดหน่อยเราไปเดินดูต้นไม้กันได้นะคะอยากไปไหม” ในเมื่อได้ของตามที่ต้องการเรียบร้อยแล้วแต่ยังมีเวลาอีกมากกว่าจะถึงเวลานัดกับลูกค้าลลินจึงชวนน้องๆ และคนรักไปเดินเล่นกันสักหน่อยเพราะนอกจากที่นี่จะมีต้นไม้ขายมากมายแล้วยังมีคาเฟ่และร้านอาหารน่ารักๆ เปิดอยู่อีกสองสามร้านด้วยกันหากใครเดินซื้อต้นไม้จนขาล้าสามารถแวะไปนั่งตากแอร์เย็นๆ กันได้เลยซึ่งแน่นอนว่าน้องๆ ทั้งสองคนรวมถึงคนรักไม่มีใครปฏิเสธลลินจึงให้จูจุนไปจอดรถที่ลานจอดด้านหลังแล้วมาเดินดูต้นไม้กันตามอัธยาศัย
“จูจุน มึงอยู่ตรงนี้ก่อนกูว่ากูเห็นคนรู้จัก” เจตนิพัทธ์บอกกับเพื่อนสนิทแค่นั้นก็รีบวิ่งไปยังจุดที่เขาเห็นใครบางคนเพิ่งจะเดินผ่านไป ความสูงแบบนั้น ผมสีนั้นมันไม่น่าจะเป็นคนอื่นไปได้อีกแล้ว
“สวัสดีครับคุณลูกค้า สนใจต้นไม้ต้นไหนสอบถามหรือจะลองเดินดูก่อนก็ได้นะครับ” เมื่อสัญญาณเซนเซอร์เสียงนกร้องเบาๆ ดังขึ้นเวลาที่มีคนเดินผ่านรัชชานนท์ก็เอ่ยทักทายทั้งๆ ที่ตัวเองยังยืนหันหลังให้ลูกค้าอยู่แต่เพราะว่าอีกคนยังเงียบเขาจึงค่อยๆ หันกลับมาดูแล้วก็ต้องตกใจจนเผลอเบิ่งตาโต
“พี่แตงโมจริงๆ ด้วยผมก็คิดว่าตัวเองจะจำคนผิดซะอีก ดีใจจังเลยครับที่ได้เจอกันอีกแล้ว” เจ้าหมาเด็กหางหูโผล่ทันทีที่ได้เห็นเต็มๆ ตาว่าตรงหน้าเป็นพี่คนสวยขาที่เพิ่งจะได้เจอกันไปเมื่อไม่กี่วันก่อนแล้ววันนี้ก็บังเอิญมาเจอกันอีกแบบนี้ถ้าพรหมลิขิตไม่ทำงานแล้วมันจะเป็นอะไรไปได้
“อื้อ ดีใจแล้วก็แปลกใจด้วยเหมือนกันว่าแต่น้องข้าวมาทำอะไรที่นี่ครับแถวนี้มันคนละทิศกับมหาวิทยาลัยของเราเลยนะ” มหาวิทยาลัยที่รัชชานนท์เคยศึกษาอยู่นั้นเรียกได้ว่าอยู่ใจกลางเมืองหลวงของประเทศแต่ตลาดต้นไม้แห่งนี้นั้นอยู่เกือบจะถึงเขตปริมณฑลหรือตะเข็บของกรุงเทพฯ แล้ว
“ผมมาเป็นเพื่อนพี่สาวรับต้นไม้ไปส่งลูกค้าครับพอดีมีเวลาเหลือเลยตั้งใจมาเดินๆ เล่นอยากได้ต้นไม้ไปแต่งห้องนอนอยู่พอดีอยากมีพื้นที่สีเขียวเป็นเซฟโซน” เรื่องนี้เจตนิพัทธ์พูดเรื่องจริงไม่ได้ล้อเล่นก่อนหน้านี้เขาก็มีเลือกต้นไม้ไปแต่งห้องนอนบ้างแล้วแต่ก็ไม่ได้ทำจริงจังเพิ่งจะคิดอยากได้ก็ตอนที่จูจุนมันเลี้ยวรถเข้ามาในตลาดต้นไม้นี่นั่นแหละ
“ถ้าต้นไม้ที่เอาไว้ในห้องนอนพี่แนะนำพวกไม้ฟอกอากาศนะดูแลไม่ยากแล้วก็ตายไม่ง่ายด้วยลืมรดน้ำไปเจ็ดวันก็ยังรอดอยากไปดูหน้าตาน้องก่อนไหมครับ”
“ไปครับ รบกวนพี่แตงโมด้วยนะ” เจตนิพัทธ์เดินตามรุ่นพี่อดีตศิษย์เก่าคณะเดียวกันไปอย่างว่าง่ายตามองแผ่นหลังกว้างของคนที่มีความสูงพอๆ กับตัวเองแต่ตัวออกจะบางกว่านิดหน่อยส่วนหูก็คอยฟังเสียงที่อธิบายคุณสมบัติของต้นไม้ฟอกอากาศไปด้วยในเวลาเดียวกัน
เพราะเทรนด์ต้นไม้ฟอกอากาศยังไม่จางหายไปจากตลาดรัชชานนท์จึงรวบรวมพันธุ์ไม้แนวๆ นี้แยกออกมาเป็นหมวดหมู่เพื่อให้ลูกค้าที่มาเลือกซื้อต้นไม้ที่ร้านได้เห็นภาพและตัดสินใจได้ง่ายมากขึ้นโดยเขาจะขายตั้งแต่ต้นเล็กๆ ราคาหลักสิบไปจนถึงราคาหลักหมื่นเลยก็มี
“ไม้ฟอกอากาศที่ฮิตตลอดปีและตลอดไปอีกทั้งดูแลง่ายเป็นที่สุดก็คงจะไม่พ้นพวกต้นลิ้นมังกรครับแถบนี้จะเป็นลิ้นมังกรทุกพันธุ์ที่พี่มีอยู่ ส่วนตรงริมๆ จะเป็นยางอินเดีย มอนสเตอร่า พวกเฟิร์นก็มีหลายฟอร์มเลยครับเอาไปปลูกใส่กระถางวางตั้งพื้นหรือว่าใส่กระถางแขวนก็ได้ทั้งนั้น หรือถ้าชอบพวกที่มีดอกก็มีเดหลีกับลาเวนเดอร์ด้วยนะ” รัชชานนท์แนะนำต้นไม้ที่ตัวเองมีด้วยความภาคภูมิใจเพราะทั้งหมดนี้เขาเป็นคนที่ขยายพันธุ์พวกมันเองกับมือไม่ได้ไปรับจากสวนไหนมาขายเลยกว่าจะได้ขนาดนี้ก็ใช้เวลาไปหลายปีอยู่เหมือนกัน
“ลิ้นมังกรผมรู้จักครับที่บ้านมีหลายต้นเลยเป็นของพี่ข้าวพี่สาวปลูกเอาไว้แต่ตอนนี้ผมสนใจพวกมีดอกมากกว่าอันนี้สวยดีดอกสีขาวตัดกับใบสีเขียวมองแล้วสบายตาถ้าเอาวางไว้ใกล้ๆ โต๊ะทำงานคงสดชื่นดีนะครับ” ว่าแล้วก็เดินไปดูดอกเดหลีที่แย่งกันชูช่อดอกสีขาวสะอาดตาตัดกับสีเขียวสดของใบได้อย่างน่าอัศจรรย์
“เดหลีเนี่ยใบเขาสีเขียวเข้มสวยส่วนดอกก็สีขาวดูตัดกันนะแต่สบายตาอย่างที่น้องข้าวว่าจริงๆ ต้นไม้ทุกชนิดที่เอาไปเลี้ยงในร่มก็หาเวลายกออกมารับแดดบ้างนะครับอย่างน้อยๆ ก็อาทิตย์ละครั้งเพราะยังไงแล้วแสงแดดก็ยังจำเป็นต่อกระบวนการสังเคราะห์แสงของพวกเขา” เมื่อน้องสนใจต้นเดหลีรัชชานนท์ก็พาไปเลือกต้นที่สมบูรณ์แข็งแรงเอาไว้ส่วนจะซื้อไม่ซื้อก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
“เข้าใจแล้วครับผมจะขยันเอาน้องออกมารับแดดแต่ปกติน้องๆ เขาจะอยู่กันแถวๆ กระจกระเบียงอยู่แล้วครับกลางวันแดดส่องถึงนะแต่ไม่รู้ว่าจะพอหรือเปล่าไว้จะลองยกออกมารับแดดที่ระเบียงบ้าง อันนี้ก็สวยครับพี่แตงโมเป็นเฟิร์นเหรอใบแปลกดีจัง” เดินไปเรื่อยๆ ก็เจอเข้ากับต้นไม้ที่มีหน้าตาถูกอกถูกใจเจตนิพัทธ์จึงจิ้มๆ ให้คนพี่ช่วยเลือกต้นที่แข็งแรงให้อีกสองสามต้น
สรุปแล้ววันนั้นเจตนิพัทธ์ก็ได้ต้นไม้จากร้านของรัชชานนท์มาถึงหกต้นก่อนจะขอตัวกลับยังไม่วายขอช่องทางติดต่อคนสวยขาเอาไว้เพื่อจะได้พูดคุยปรึกษาเรื่องการดูแลต้นไม้ซึ่งก็แน่นอนว่าพี่เขาก็ยอมให้ทั้งเบอร์โทรศัพท์และไลน์ส่วนตัวมาแบบเต็มใจเป็นที่สุด
