จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ 'หัสวีร์' รับรู้อีกหนึ่งตัวตนว่าเขาเป็นลูกของมาเฟีย การย้อนเวลากลับมาครั้งนี้มันคงสนุกไม่น้อยเชียวล่ะ...
ชาย-ชาย,แฟนตาซี,แอคชั่น,ข้ามเวลา,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ 'หัสวีร์' รับรู้อีกหนึ่งตัวตนว่าเขาเป็นลูกของมาเฟีย การย้อนเวลากลับมาครั้งนี้มันคงสนุกไม่น้อยเชียวล่ะ...
ผู้แต่ง
สินปา
เรื่องย่อ
---------- มี Ebook ----------
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyMDQyNCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjM0MTYzOCI7fQ
เพราะรักคำเดียวทำให้ ‘หัสวีร์’ ถึงกับสูญสิ้นทุกอย่าง
พ่อแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ
ธุรกิจจากความรักของครอบครัวล้มละลาย
น้องสาวที่ปกป้องจนวินาทีสุดท้ายทั้งที่เขาเคยใจร้ายขนาดนั้น
เพราะรักที่มีให้ ‘สรัล’ เป็นได้แค่บันไดดอกไม้ให้เหยียบย่ำพยุงตัวไม่เหลือสักอย่างแม้กระทั่งลมหายใจ'
จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ได้รู้ว่าพ่อที่แม่เคยบอกว่าเสียตั้งแต่เขายังไม่เกิดเป็น 'มาเฟีย' แถมช่วยเหลือในฐานะคู่ค้ามาตลอด
เกิดชาติหน้าฉันใด ‘พุดซ้อน’ ดอกนี้ไม่ขอส่งกลิ่นหอมเพื่อใครและจะทำตนเยี่ยงต้นสลัดไดที่คุณมากมายแต่ก็ตายได้ถ้าไม่ระวัง
ด้วยแรงอธิษฐานหรือแรงแค้นก็ไม่ทราบได้ทำให้เขาย้อนเวลากลับมาจัดการเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันเคยทำและการใช้อำนาจในฐานะลูกมาเฟียมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ
จิ๋นซี จิตรกร อัศวชุณหะ (อายุ 32 ปี ส่วนสูง 192 cm) /เจ้าของบริษัทนำเข้าและส่งออกอะไหล่ยนต์, เจ้าของสนามแข่งรถ Steed King
วิน หัสวีร์ วัชรอมรเมฆ (อายุ 27 ปี ส่วนสูง 180 cm. / เจ้าของบริษัทลักษิกาเจ็ม (Laksika Gem)
นัท มนัสวี วัชรอมรเมฆ (อายุ 26 ปี ส่วนสูง 175 cm.) / เจ้าของโรงเรียนศิลปะ WAM Gallery
รัน สรัล บูรณะโชติ (อายุ 30 ปี ส่วนสูง 187 cm.) / ?
เมษ เมธัส นิจอนันต์ (อายุ 29 ปี ส่วนสูง 170 cm.) / เจ้าของบริษัทนิทไดมอนด์ (NIT Diamond)
มาร์ติโน เฉิน (อายุ 55 ปี ส่วนสูง 195 cm.) / ?
สาม สารัช อัศวชุณหะ (อายุ 34 ปี ส่วนสูง 193 cm.) / เจ้าของโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้และป้องกันตัว Sarach Gym
เธียร เธียรวิชญ์ รัตนสาโรชน์ (อายุ 24 ปี ส่วนสูง 183 cm.) / เจ้าของบริษัททีอาร์ออแกไนซ์
การย้อนเวลากลับมาแก้แค้นได้เริ่มต้นแล้วเพราะหลัวที่ดีคือหลัวใหม่
ปล. การทำธุรกิจในเรื่องอาจไม่ตรงกับความเป็นจริง 100% แต่พยายามหาข้อมูลให้มากที่สุดบางเหตุการณ์แต่งขึ้นเองเพื่ออรรถรส
- TRIGGER WARNING -
มีเนื้อหาที่บรรยายถึงการใช้ความรุนแรงและการกระทำที่ไม่เหมาะสมเกิดจากจินตนาการเท่านั้นไม่ควรลอกเลียนแบบ
มีเหตุการณ์ที่ทำให้หดหู่หรือจิตตก
มีการบรรยายถึงบาดแผลและเลือด
Toxic relationship
“แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วเหรอครับ”
“ฮื้อ วินก็พักแป๊บหนึ่ง แฮ่ก รอก่อน”
“เราเพิ่งเริ่มเองนะครับ”
“หยุดขำนะทั้งคู่เลย”
หัสวีร์ที่นอนแผ่หลาหอบอยู่กลางยิมโดยมีจิตรกรนั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ ส่วนครูผู้สอนที่ยืนไหล่สั่นกลั้นไว้
‘ยิวยิตสู’ เป็นศิลปะป้องกันตัวระยะประชิดที่ชายหนุ่มเลือกเรียนเพราะอาศัยวิธีการต่อสู้แบบผสมผสานมีจุดเด่นด้านความรวดเร็วรุนแรง ไม่ว่าจะเป็นทุ่มตัว โจมตีตามข้อ หักแขนหักขาให้เสียหลัก จับล็อกหรือนอนรัดให้คู่ต่อสู้ขยับไม่ได้ใช้งานได้ทั้งยืนและนอน ที่สำคัญสามารถนำศาสตร์มวยไทย เทควันโด้ คาราเต้ มาประยุกต์ใช้ได้ด้วย
หลายคนอาจเกิดสับสนว่ายิวยิตสูกับยูโดแต่จริงแล้วนั้นยูโดพัฒนามาจากยิวยิตสูเพียงแค่ตัดท่าอันตรายออกไป เช่น ท่าฟันคอ หักแขนหักขา และท่าสังหารต่างๆ ถูกคัดออกทั้งหมดเน้นท่าทุ่มเป็นหลักอาศัยวิธีการจับคอเสื้อหรือแขนเสื้อทุ่มแทน
เมื่ออีกฝ่ายหงายหลังลงพื้นกรรมการจะนับคะแนนและให้สัญญาณสองฝ่ายแยกออกจากกัน ไม่มีความรุนแรงหรืออันตรายเพื่อให้กลายเป็นกีฬาแข่งขันที่ปลอดภัยมากขึ้น
ตอนนี้หลังวอร์มร่างกายผ่านไปไม่ถึงสิบห้านาทีก็หอบหน้าแดงเพราะตั้งแต่เข้ามาบริหารงานหัสวีร์แทบไม่ได้ออกกำลังกายเลยคงต้องใช้เวลาตอนเช้าในการฟิตร่างกายหน่อยแล้วล่ะ
ส่วนคนที่มาสอนนั้นคือสารัชหรือสามลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกับจิตรกรเปิดโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้และป้องกันตัวหลายแขนงลูกเสี้ยวอเมริกันอดีตซีไอเอ
“ไหวไหมยกเลิกไปเลยก็ได้นะครับ”
หัสวีร์ตวัดสายตาไปหาคนพูดอย่างสารัช
“ไม่-มี-ทาง!”
พูดจบก็ลุกขึ้นตรงไปหาทันที
“เก่งจังเลยน้าตัวเเค่เนี๊ย”
“วินสูงปกติแต่พวกพี่น่ะเป็นเปรตกันมากกว่าครับ”
ผมชื้นเหงื่อเสยขึ้นเปิดหน้าคม แก้มแดงจากการสูบฉีดเลือดบนใบหน้าขาว กลีบปากชมพูอิ่มที่ยังเผยอหอบอยู่เล็กน้อย และดวงตาสีสวยดื้อรั้นที่มองมาอย่างหงุดหงิดทำให้สารัชอดไม่ได้ที่อยากจะยื่นมือไปหยิกแก้มแต่ก่อนจะถึงถูกกระชากจนเสียหลักหงายหลังไปก่อน
อุ่ก
“ไอ้จิ๋นซี!”
ซึ่งตัวต้นเหตุยืนค้ำลอยหน้าลอยตากระตุกยิ้มอ่อนไม่มีสำนึกและทำทีไปช่วยดึงผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายให้ลุกขึ้นพร้อมกระซิบเสียงรอดไรฟัน
“อย่าให้มีครั้งที่สอง”
“หวงเหรอ”
“เออ”
“ชอบว่ะ น่ารักเหมือนแมวเลย เฮ้ย!”
คนเด็กสุดยืนคิ้วกระตุกกรอกตาถอนหายใจใส่ผู้ชายสองคนที่สูงเลย 190 เซนติเมตร ในวัยสามสิบกว่าหนึ่งเจ้าของโรงเรียนสอนศิลปะการป้องกันตัว หนึ่งผู้บริหารผลิตและนำเข้าอะไหล่ยนต์รายใหญ่ควบเจ้าของสนามแข่งกำลังยื้อกระชากต่อสู้กันไปมาหรือทั้งสองทำงานกันเครียดเกินไป
“ถ้ายังไม่เลิกเล่นวินจะกลับแล้วนะครับ”
สิ้นเสียงคนตัวโตทั้งสองก็ดีดขึ้นมายืนปกติทันที
“อะเเฮ่มงั้นเรามาต่อกันเลยครับ”
วันแรกกับการฝึกกว่าสองชั่วโมงของหัสวีร์ที่เหมือนร่างจะแหลกขนาดแค่เพิ่งเริ่มพื้นฐาน
เพราะยิวยิตสูรุนแรงและโหดกว่ายูโด หากเพลี่ยงพล้ำอาจเจ็บตัวรุนแรงทำให้ต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันอาการบาดเจ็บ ซึ่งตอนนี้ปล่อยให้จิตรกรเป็นคนช่วยถอดให้เนื่องจากแทบไม่มีแรงขยับตัวนั่งหลับตาหอบพิงผนังนิ่งๆ หลังจากยืดกล้ามเนื้อเสร็จ
“ขอบคุณครับ”
คนน้องกล่าวขอบคุณคนตัวโตที่กำลังช่วยถอดสนับเข่าให้
“ไม่เป็นไรแค่นี้เองพี่ต้องแบกเรากลับไหมเนี่ย”
“พี่ก็พูดเวอร์ไปแค่พักเหนื่อยแป๊บเดียวก็ดีขึ้นแล้ว”
“อึดเหมือนกันนะเรา”
“แน่นอนสิครับ”
หัสวีร์เงยหน้าตอบสารัชที่กำลังกลั้วหัวเราะกอดอกพิงเสาอยู่ไม่ไกลกัน
“งั้นพรุ่งนี้เจอกันกลับไปแช่น้ำอุ่นด้วยล่ะ”
“ครับ วินขอบคุณพี่สามมากเลยนะทั้งที่เลยเวลาปิดมาตั้งนานแล้วค่าเรียนนอกเวลาคิดมาได้เลยนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับแค่นี้เองอีกอย่างพี่ค่อยไปรีดไถกับไอ้เจ้านั่นเอา”
พูดพร้อมพยักเพยิดไปที่ไอ้เจ้านั่นที่อยู่ข้างเขาพาให้คนที่หมดแรงหัวเราะลั่น
“ไอ้จิ๋นซีฝากปิดยิมด้วยนี่กุญแจฉันไปละ”
“โอเค”
นั่งพักต่ออีกสิบนาทีหัสวีร์ก็ชวนจิตรกรกลับ
“ดึงวินหน่อยครับ”
ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมยื่นมือไปให้คนน้องจับเพื่อดึงลุกขึ้นมา ทั้งที่จริงอยากจะช่วยบีบนวดให้คลายปวดเมื่อยใจจะขาดแต่ติดที่สถานะของอีกฝ่ายดูไม่เหมาะสมทำได้แค่รอเท่านั้น แล้วเจ้าเด็กข้างๆ นี่จะจีบตามที่บอกกับเขาไว้ไหมนะ
ดวงตาสีเฮเซลมองคนที่เดี๋ยวขมวดคิ้วเครียดเดี๋ยวเหม่อลอยด้วยความเป็นห่วง จนต้องเอามือไปแตะหน้าผากเทียบกับอุณหภูมิร่างกายตัวเองจนอีกฝ่ายเผลอสะดุ้งออกมา
“ก็ไม่มีไข้นี่นาหรือพี่ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรแค่คิดเรื่องงานนิดหน่อยน่ะ”
“จริงๆ ครั้งต่อไปวินมาเรียนกับพี่สามคนเดียวได้นะรู้จักกันแล้วพี่เคลียร์งานให้เสร็จเถอะครับ”
“ไม่ได้”
“หืม?”
“ก็เป็นห่วงเผื่อขับรถกลับไม่ไหวไงดูที่เลือกเรียนสิ”
พูดพลางใช้นิ้วเคาะกลางหน้าผากคนเด็กกว่าเบาๆ
“ไม่ต้องห่วงน่าวินดูแลตัวเองได้แค่นี้สบายมาก”
พี่รู้ แต่มันหวงเอ่อห่วงไงแถมแสดงออกมากก็ไม่ได้ด้วยในเรื่องความเหมาะสม แล้วตัวเองก็ไม่เคยรู้เลยว่ามีเซ็กซ์แอพพีลสูงมากแค่ไหน
“เอาเป็นว่าถ้าไม่เจอพี่แปลว่างานยุ่งแล้วกันส่วนตอนนี้ยังไม่มีปัญหาอะไรครับ”
“แต่ถ้ามีอะไรที่วินช่วยได้ก็บอกนะครับ งั้นไปก่อนนะ”
“ขับไหวใช่ไหม”
“แค่นี้สบายมากน่า”
หัสวีร์ยิ้มไหวไหล่เดินนำหน้าไปขึ้นรถตัวเองยกมือบ๊ายบายและขับออกไปพร้อมดวงตาสีรัตติการพราวระยับมองตามจนลับสายตา
“โอย”
หลังจากที่กลับมาถึงบ้านสิ่งแรกที่ทำเลยก็คือทานยาคลายกล้ามเนื้อดักไว้ก่อนเพราะคาดว่าพรุ่งนี้คงได้คลานลงมาจากเตียงแน่ถ้าไม่ทำอะไรเลย
ระหว่างที่แช่น้ำอุ่นก็ขบคิดไปด้วยว่าจะเข้าหาพ่อตัวเองแบบไหนดีในงานประมูลเพราะชีวิตที่แล้วเป็นคู่ค้ากันจุดเริ่มต้นก็คืองานนี้และหัสวีร์คาดว่า ‘มาร์ติโน เฉิน’ รู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มคือลูกชาย
ไม่งั้นคงไม่ช่วยกู้สถานการณ์ในงานทั้งที่คอลเลคชั่นซ้ำกับนิทไดมอนด์แต่ก็เลือกประมูลในราคาที่สูงอยู่ดี ถึงเป็นแบบนั้นลักษิกาเจ็มก็ถูกตราหน้าว่าเลียนแบบผลงานชื่อเสียงที่สะสมมาเข้าสู่ขั้นวิกฤติ
สิ่งที่กลัวที่สุดตอนนี้ก็คือเหตุการณ์สูญเสียวนเข้าลูปเดิมและเกิดเร็วขึ้นเพราะตอนนี้หลายๆสิ่งที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนกับที่เคยเป็น
นอกจากทักษะการป้องกันตัวแล้วหัสวีร์คิดว่าต้องรีบเรียนรู้ทักษะการยิงปืนชนิดต่างๆให้ไว
ลางสังหรณ์กำลังบอกเขาว่าบัตเตอร์ฟลายเอฟเฟคกำลังถูกเร่งปฏิกิริยา
TBC.