ความลับที่เก็บซ่อนไว้ ความสัมพันธ์ที่ถูกห้ามปราม และหัวใจที่แตกสลาย เขาเป็นคนที่ทำให้ผมรู้จักคำว่ารัก และก็เป็นเขาเองอีกนั่นแหละที่บอกว่าผมไม่มีหัวใจ ผมจะพิสูจน์ให้เขาเห็นเองว่าหัวใจของผมมีอยู่จริง
รัก,ชาย-ชาย,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,นิยายวาย,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บรรยากาศในช่วงเช้ายังคงสดใสเหมือนเดิม ผู้คนเดินขวักไขว่ไปตามทางเท้าที่อยู่ด้านหน้าโรงละคร ทีมละครเตรียมตัวสำหรับการซ้อมละครเวทีในวันนี้ หลายคนเพิ่งจะมาถึงก็ยังนั่งเล่นอยู่ด้านหน้าโรงละคร ไม่ได้เข้าไปข้างใน วีร์เองก็เช่นกัน เขาเพิ่งจะขับรถเข้ามาจอดพร้อมก้าวลงจากรถด้วยความรู้สึกที่ยังคงสับสนอยู่ในใจ แต่เขาเก็บซ่อนความรู้สึกเหล่านั้นไว้ภายใต้ใบหน้าที่แสดงออกอย่างเข้มแข็ง
เขาไม่ได้คิดว่าการซ้อมในวันนี้จะแตกต่างไปจากเดิม ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อเสียงรถยนต์คันหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง วีร์หันไปมองและพบว่ามันคือรถของหนึ่ง หนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนของเหมือนฝัน เพื่อนสนิทในทีมนักแสดงผู้ซึ่งเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานกำลังเดินลงจากรถพร้อมรอยยิ้มที่ดูไม่ซ่อนเร้นอะไรเลย
“สวัสดีครับวีร์ วันนี้ซ้อมดึกหรือเปล่า? ผมจะได้เผื่อเวลามารับครับ” หนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้าง มันเป็นการแสดงท่าทีอย่างชัดเจนว่าหนึ่งสนใจวีร์ไม่น้อย คนถูกถามได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับขมวดคิ้วนิดๆ แต่ก็ตอบไปตามมารยาท
“ก็คงดึกเหมือนทุกทีแหละครับ แต่ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องลำบากหรอก เพราะผมเอารถมา”
แม้วีร์จะพูดปฏิเสธไป แต่หนึ่งกลับไม่สนใจ เขายังคงยืนอยู่ใกล้ๆ และส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความสนใจมาให้ตลอดเวลา วีร์รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากยิ้มรับและพยายามไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกไป ส่วนหนึ่งก็เพราะเกรงใจเหมือนฝันด้วย ไม่อยากทำมารยาทไม่ดีใส่เพื่อนของเขา
ฝ่ายโบ๊ทเอง ก็มองเห็นภาพเหตุการณ์นั้นจากที่ไกลๆ และหัวใจเขาก็เริ่มหนักอึ้ง ภาพที่เห็นหนึ่งเข้าหาวีร์ เขารู้สึกเหมือนถูกแทงที่ใจ ทำให้ความรู้สึกที่เขามีต่อวีร์ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เขารู้ดีว่าตัวเองชอบวีร์ ชอบมากถึงขั้นไม่อยากสูญเสียวีร์ให้ใครอื่นไป
หลังการซ้อมที่เหน็ดเหนื่อยและยาวนาน โบ๊ทเดินออกมาพร้อมกับลิน เธอสังเกตเห็นได้ทันทีว่าคนข้างๆ เธอดูไม่ปกติ จึงตัดสินใจถาม
“โบ๊ท แกโอเคมั้ยอะ เราเห็นแกมองพี่วีร์กับพี่หนึ่งอยู่หลายครั้งแล้วนะ”
โบ๊ทถอนหายใจยาว แล้วหันไปมองลินด้วยความสับสน “เราไม่โอเคเลยลิน เราชอบพี่วีร์... แต่เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เราไม่อยากให้พี่เขาไปกับคนอื่น”
ลินยิ้มอย่างเข้าใจ “ถ้าแกไม่อยากให้พี่เขาไปกับคนอื่น แกก็ต้องทำอะไรสักอย่างสิ อย่าเพิ่งยอมแพ้ ถ้าไม่อยากเสียเขาไป แกก็ต้องสู้บ้างสิ!”
โบ๊ทนิ่งคิดไปชั่วครู่ คำพูดของลินทำให้เขารู้สึกมีพลังขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็ยังรู้สึกสับสนว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี และสิ่งนั้นมันก็วนเวียนอยู่ในห้วงความรู้สึกของเขาอยู่ตลอดระยะเวลาหลายวัน
ในช่วงสัปดาห์ถัดมา โบ๊ทเริ่มพยายามเข้าหาวีร์มากขึ้น เขาทำตัวเป็นห่วงเป็นใย เทคแคร์วีร์ในแบบที่เขาสามารถทำได้ ทั้งช่วยถือของ ซื้อขนมให้ และคอยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ แต่วีร์ก็ดูเหมือนไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก บางครั้งยังทำท่าทีห่างเหิน ซึ่งทำให้โบ๊ทเจ็บปวดใจยิ่งขึ้น
และที่ทำให้ทุกอย่างยากขึ้นไปอีกก็คือ หนึ่ง ที่ยังคงเข้ามาเทคแคร์วีร์อย่างไม่ลดละ จากที่วีร์ขับรถมาเองกลายเป็นเขาไปรับไปส่งวีร์เกือบทุกวัน และมักจะหาจังหวะเข้ามาใกล้ชิด ทำให้โบ๊ทแทบจะไม่มีโอกาสได้อยู่กับวีร์ตามลำพังเลยด้วยซ้ำ
เหมยและเหมือนฝันเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็รู้สึกเห็นใจโบ๊ท ทั้งสองพยายามหาทางช่วยเหลือ และแล้ววันหนึ่ง พวกเขาก็นึกขึ้นได้ว่าวันเกิดของวีร์ใกล้จะมาถึงแล้ว จึงตัดสินใจชวนโบ๊ทไปงานวันเกิดวีร์ด้วยกัน
“โบ๊ท แกไปงานวันเกิดไอ้วีร์ด้วยกันสิ” เหมยชวนด้วยรอยยิ้ม “เป็นโอกาสดีที่แกจะได้อยู่กับมันไง”
โบ๊ทฟังแล้วก็รู้สึกดีใจในใจ แต่ก็ยังมีบางอย่างที่ทำให้เขาลังเลอยู่นิดหน่อย เพราะเหมยมาบอกเขาช้าไปเพียงนิดเดียว ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะรับนัดจากรุ่นพี่คนสนิทไป
“ผมก็อยากไปนะ แต่วันนั้นผมมีนัดแล้วอะดิ... ผมไม่แน่ใจว่าจะเสร็จทันหรือเปล่า”
เหมยกับเหมือนฝันได้ยินดังนั้นก็อดผิดหวังไม่ได้ พวกเขารู้ดีว่าโบ๊ทยังมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับวีร์อยู่ แต่ด้วยสถานการณ์ต่างๆ ที่โบ๊ทต้องเผชิญ มันอาจทำให้ความรักครั้งนี้จบลงได้ง่ายดาย
ในอีกด้านหนึ่ง เหมยนำเรื่องนี้ไปเล่าให้วีร์ฟัง วีร์ได้ยินว่าโบ๊ทอาจจะไม่มางานวันเกิดของเขาก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่ได้แสดงออกชัดเจน แต่ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าโบ๊ทอาจจะถอดใจและไม่ได้สนใจเขาอีกต่อไปแล้ว
“โบ๊ทไม่ว่างเหรอ?” วีร์ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย
“น้องมันบอกว่ามีนัดสำคัญแล้ว”
“นัดกับใคร”
เหมยยักไหล่ “กูก็ไม่รู้เหมือนกัน มันแค่บอกว่ามีนัด”
วีร์ยิ้มออกมาบางๆ พร้อมกับพูดว่า “ไม่มาก็ดีแล้วล่ะ กูจะได้ชวนหนึ่งไปแทน”
แม้คำพูดของวีร์จะแสดงออกว่าเขาไม่ได้แคร์ แต่ในใจลึกๆ กลับรู้สึกผิดหวังและเสียใจอยู่นิดหน่อย เขายังอยากให้โบ๊ทมาร่วมงานวันเกิดของเขาอยู่ดี แม้ว่าเขาจะพยายามปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองมากแค่ไหนก็ตาม
