ธนิดาถูกจับเป็นตัวประกันเพื่อใช้หนี้ให้มาเฟียอย่างนาวิน ความใกล้ชิดค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความรัก ทว่าท่ามกลางอันตรายและความลับที่ปิดซ่อน นาวินต้องตัดสินใจปล่อยเธอไป แต่ธนิดาเลือกกลับมาเผชิญหน้ากับหัวใจตน
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รักโรแมนติก,มาเฟีย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เช้าวันใหม่ในคฤหาสน์ ท้องฟ้าที่เคยขมุกขมัวในวันก่อนเริ่มสว่างสดใส สายลมพัดเบาๆ ผ่านหน้าต่างบานกว้างของห้องนอน ธนิดายืนอยู่ริมหน้าต่าง เธอมองออกไปนอกคฤหาสน์ มองเห็นสวนที่กว้างขวางและสระน้ำที่ส่องประกายภายใต้แสงแดดยามเช้า สถานที่นี้งดงามเกินกว่าที่เธอเคยจินตนาการ แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยวไปพร้อมๆ กัน
หัวใจของธนิดายังหนักอึ้ง เธอเริ่มปรับตัวกับชีวิตในคฤหาสน์หรูแห่งนี้ได้บ้าง แต่ความรู้สึกที่ถูกจับอยู่ในกรงทองนั้นยังคงตามหลอกหลอนเธอ เธอรู้ดีว่านาวินไม่ได้มองเธอเป็นอะไรมากกว่าผู้หญิงที่ถูกใช้เป็นตัวประกันหนี้ ความหวังในใจที่ว่าเขาจะเปลี่ยนใจหรือปฏิบัติต่อเธออย่างมีเมตตาเริ่มหายไปทีละน้อย
ก๊อกๆๆ!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“คุณธนิดาคะ” เสียงของมณี แม่บ้านผู้รับใช้ของนาวินดังมาจากข้างนอก
“คะ?”
“คุณนาวินให้ดิฉันมาตามไปพบค่ะ”
“ได้ค่ะ”
ธนิดารับคำเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องแล้วตามมณีไปยังห้องทำงานของนาวิน ระหว่างเดินไปตามทางเดินอันยาวยืดนั้น เธอรู้สึกถึงความหนักหน่วงในใจ เธอไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไรกับเธออีกในวันนี้
เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของเขา บรรยากาศในห้องนั้นเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม เฟอร์นิเจอร์ทำจากไม้เนื้อดี ถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ โต๊ะทำงานขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ด้านหลังมีตู้หนังสือสูงที่เต็มไปด้วยหนังสือมากมาย นาวินนั่งอยู่ที่โต๊ะ สายตาของเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เมื่อเธอเดินเข้ามา
“นั่งสิ” นาวินกล่าวโดยไม่มองเธอ เขาเปิดแฟ้มเอกสารที่อยู่ตรงหน้าและอ่านด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
ธนิดานั่งลงอย่างเงียบๆ ใจของเธอเต้นรัวขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เธอนั่งรอว่าเขาจะพูดอะไร
นาวินปิดแฟ้มและเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “วันนี้ฉันมีบางอย่างจะคุยกับเธอเกี่ยวกับเรื่องหนี้ของพ่อเธอ”
ธนิดาหลุบตาลงต่ำ พยายามข่มอารมณ์ความกลัวและความไม่พอใจที่ผุดขึ้นมาในใจ “ค่ะ พูดมาได้เลยค่ะ ฉันพร้อมฟัง”
นาวินหยุดนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธออาจจะไม่รู้ แต่หนี้ที่พ่อเธอเป็นนี่ มันมากกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ ไม่ใช่แค่เงินที่เขายืมไป เพราะพ่อของเธอยังเอาชื่อเสียงของฉันไปเล่นกับพวกศัตรูทางการเมืองของฉันอีกด้วย”
“หมายความว่ายังไงคะ?” ธนิดามองหน้าเขาด้วยความตกใจ
“เขาใช้ชื่อของฉันในการเจรจากับพวกคนที่ฉันไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย” นาวินบอกเสียงเรียบ “มันไม่ใช่แค่เรื่องเงินแล้ว แต่มันเกี่ยวกับความเสี่ยงของชีวิตฉัน”
ธนิดานิ่งไปชั่วครู่ เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอหล่นวูบลง ความซับซ้อนของสถานการณ์นี้มากกว่าที่เธอเคยจินตนาการได้
“แล้ว... แล้วฉันจะทำอะไรได้บ้างคะ?”
นาวินหันมามองเธอ สายตาของเขาเย็นชาแต่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “เธอต้องอยู่ที่นี่ต่อไป จนกว่าฉันจะตัดสินใจว่าเธอจะชดใช้หนี้ยังไง... หรือบางทีเธออาจจะต้องรับโทษแทนพ่อของเธอด้วยซ้ำ”
ธนิดาหน้าซีดเผือด เธอพยายามหายใจเข้าลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ “ฉันไม่เข้าใจ ทำไมถึงต้องทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด...”
“เธออาจไม่ได้ทำอะไรผิด” นาวินกล่าวด้วยเสียงนิ่ง “แต่เธอเป็นคนที่พ่อของเธอเลือกที่จะใช้เป็นเครื่องมือในการชดใช้หนี้ และนั่นก็ทำให้เธอเข้ามาอยู่ในเกมนี้”
บรรยากาศในห้องนั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียด ธนิดารู้สึกว่าทุกอย่างหยุดนิ่งหลังจากที่ได้ยินคำพูดจากปากของคนตรงหน้า เสียงของนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังดังเป็นจังหวะ และนั่นเพียงอย่างเดียวที่ขับเคลื่อนเวลาให้เดินต่อไป ธนิดารู้สึกถึงความอึดอัดที่กดดันลงมาจนหายใจไม่ออก เธอรู้ดีว่าเธอไม่มีทางหนีออกจากสถานการณ์นี้ได้ง่ายๆ
“คุณ... จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ค่ะ ฉันยินดีจะรับผิดชอบเรื่องทั้งหมด” ธนิดาพูดออกมาในที่สุด เสียงของเธอสั่นเล็กน้อยแต่ยังคงความเด็ดเดี่ยวเอาไว้ได้เป็นอย่างดี
“เธอว่าไงนะ”
“ฉันพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อชดใช้หนี้พ่อของฉันค่ะ”
นาวินมองหน้าเธอเงียบๆ ดวงตาของเขาดูเหมือนจะมีแววคิดบางอย่าง
“ดี ฉันจะจำคำพูดนี้ไว้ แล้วฉันจะตัดสินใจว่าควรให้เธอทำอะไรต่อไป”
หลังจากการสนทนานั้นจบลง ธนิดาก็ถูกส่งตัวกลับไปยังห้องพักของเธอ ท่ามกลางความเงียบงันที่ทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้น เธอนั่งลงบนเตียง พยายามจัดระเบียบความคิดที่ยุ่งเหยิง การรู้ว่าพ่อของเธอไม่ได้เพียงแค่สร้างหนี้สิน แต่ยังพาเธอเข้าสู่โลกที่เต็มไปด้วยความอันตรายและการคุกคาม เธอไม่รู้ว่าชีวิตของเธอจะเดินหน้าไปอย่างไรต่อดี
บรรยากาศของคฤหาสน์ที่ดูสวยงาม แต่กลับเต็มไปด้วยความมืดมนในสายตาของเธอ ธนิดานั่งอยู่ตรงริมหน้าต่าง มองดูท้องฟ้าที่เริ่มมืดลงอีกครั้ง หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความกลัวและความสิ้นหวัง เธอรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
“พ่อ...” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ น้ำตาค่อยๆ ไหลลงมาจากดวงตาที่เหนื่อยล้า “ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไมถึงต้องพาหนูมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้...ฮึก!”
ในความเงียบของคฤหาสน์นั้น ธนิดาเริ่มรู้สึกถึงความอ่อนแอที่เกาะกินเธอมากขึ้น เธอเริ่มรู้สึกว่าการหนีออกไปจากที่นี่อาจจะไม่ใช่ทางออกที่ง่ายดาย เพราะการหนีจากนาวินไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ แม้จะมีความหวังเล็กน้อยในใจ แต่ความจริงที่เธอเผชิญอยู่ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ในคืนที่เต็มไปด้วยความคิดและความรู้สึกที่สับสน ธนิดารู้ว่าเธอจะต้องอดทนต่อไป จะต้องเผชิญหน้ากับทุกอย่าง ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนก็ตาม แม้ว่าเธอจะรู้สึกสิ้นหวัง แต่ในใจลึกๆ ของเธอ เธอยังไม่ยอมแพ้
เธอตัดสินใจว่าต่อจากนี้ เธอจะไม่เป็นเพียงแค่หญิงสาวที่ถูกใช้เป็นตัวประกัน เพราะเธอจะต่อสู้เพื่ออนาคตของตัวเองต่อไป จะไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาง่ายๆ แน่นอน
