ธนิดาถูกจับเป็นตัวประกันเพื่อใช้หนี้ให้มาเฟียอย่างนาวิน ความใกล้ชิดค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความรัก ทว่าท่ามกลางอันตรายและความลับที่ปิดซ่อน นาวินต้องตัดสินใจปล่อยเธอไป แต่ธนิดาเลือกกลับมาเผชิญหน้ากับหัวใจตน
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รักโรแมนติก,มาเฟีย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ยามเช้าปกคลุมไปด้วยหมอกบางๆ แสงอาทิตย์อ่อนๆ เริ่มส่องลอดผ่านหน้าต่างกระจกของบ้านพักกลางป่า ทิวทัศน์ภายนอกดูเงียบสงบแต่แฝงด้วยความเยือกเย็นของธรรมชาติที่ยังกั้นขวางโลกภายนอกจากที่นี่
นาวินยืนพิงกรอบหน้าต่าง มองออกไปไกล สายตาของเขาดูเหมือนจะสับสนและหนักใจ ลมเย็นพัดเบาๆ สัมผัสใบหน้าของเขา แต่กลับไม่อาจทำให้ความคิดที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจของเขาจางหายไปได้
เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้... จุดที่หัวใจของเขาสั่นคลอนเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ ธนิดา
เธอไม่เหมือนใครที่เขาเคยพบ เธอเข้มแข็งแต่ก็เปราะบางในเวลาเดียวกัน การปรากฏตัวของเธอทำให้เขาเริ่มรู้สึกถึงความอ่อนโยนที่เคยซ่อนลึกในใจตลอดหลายปีที่เขาอยู่ในโลกของมาเฟีย
นาวินเดินไปยังห้องครัวเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากโซฟาที่ธนิดายังคงนอนหลับอยู่ เสียงฝีเท้าของเขาเงียบงัน ขณะที่เขาหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาถือ รสขมของกาแฟอุ่นๆ ที่สัมผัสกับลิ้นช่วยให้เขามีสติคิดอะไรได้บ้าง แต่หัวใจเขายังคงเต้นแรงเมื่อคิดถึงเธอ
ธนิดาตื่นขึ้นมา พลิกตัวบนโซฟาเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตา แสงสว่างจางๆ ส่องเข้ามาทางหน้าต่างกระจกทำให้เธอต้องหยีตา มือของเธอจับผ้าห่มเบาๆ และรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ห่อหุ้มเธอตลอดคืน
เธอมองไปที่นาวินที่ยืนอยู่ในครัว รู้สึกถึงความเงียบงันในบ้านที่ไม่คุ้นเคย ธนิดายังไม่คุ้นชินกับการอยู่ใกล้เขามากขนาดนี้ แต่การที่เขาปกป้องเธอเมื่อคืนทำให้เธอเริ่มเห็นเขาในแง่มุมใหม่ นาวินไม่ใช่แค่หัวหน้าแก๊งมาเฟียผู้เย็นชา แต่ยังเป็นคนที่มีหัวใจเหมือนคนธรรมดา
“ตื่นแล้วเหรอ?” นาวินถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอลุกขึ้นนั่ง เขาวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะแล้วเดินมาหาเธอ ท่าทางของเขายังดูสุขุมเยือกเย็น แต่สายตาของเขาดูอ่อนโยนกว่าที่เธอเคยเห็น
“ค่ะ” ธนิดาตอบเบาๆ พลางยืดตัวขึ้น เธอยิ้มบางๆ ให้กับเขา
นาวินนั่งลงข้างๆ เธอ ใบหน้าของเขาดูอ่อนล้าแต่แฝงไปด้วยความมุ่งมั่น
“เมื่อคืนคุณได้นอนบ้างหรือเปล่าคะ”
“นิดหน่อย” เขาตอบสั้นๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นต่อ “ไม่ต้องห่วงเรื่องฉัน เธอพักผ่อนเถอะ”
บรรยากาศในบ้านยังคงเงียบงัน แต่ความเงียบนี้ไม่ได้อึดอัดเหมือนก่อนหน้านี้ ธนิดาเริ่มรู้สึกถึงความผูกพันที่กำลังเติบโตขึ้นระหว่างพวกเขา แม้ว่าเธอจะพยายามปฏิเสธความรู้สึกนั้น แต่ในใจลึกๆ ของเธอรู้ดีว่าความรู้สึกนี้ไม่ใช่แค่การขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือ มันลึกซึ้งกว่านั้น
นาวินก็เช่นกัน เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหัวใจของเขากำลังเปลี่ยนไป แต่เขายังไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยสร้างมากำลังถูกท้าทายโดยความรักที่ไม่คาดคิด เขาไม่เคยให้ใครเข้ามาใกล้ชิดเขาได้ขนาดนี้ ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองมีความอ่อนแอในสายตาคนอื่น
“ฉันจะต้องปกป้องเธอให้ได้” เสียงของนาวินแผ่วเบาแต่หนักแน่นขณะที่เขาพูดกับตัวเอง ธนิดามองเขาอย่างสงสัย
“คุณจะทำอะไร” เธอถามพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
นาวินหันมามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย มันเป็นสายตาที่เธอไม่เคยเห็นจากเขามาก่อน เขานิ่งไปครู่หนึ่งเหมือนกับพยายามหาคำตอบในใจ ก่อนที่จะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเจ็บปวด
“ฉันไม่อยากให้เธอต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้... โลกของฉันมันอันตรายเกินไปสำหรับเธอ”
ธนิดารู้สึกถึงความสับสนในใจของเขา เธอรู้ว่าเขาพยายามหาทางปกป้องเธอ แต่เธอเองก็รู้ว่าเธอไม่อาจหนีจากสถานการณ์นี้ไปได้ง่ายๆ
กริ๊งงง!
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความเงียบสงบในบ้าน นาวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มองหน้าจอครู่หนึ่งก่อนที่จะกดรับสาย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นเคร่งเครียดในทันที
“มีอะไร?” นาวินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา สายตาของเขาแข็งกร้าวขึ้นขณะที่ฟังสิ่งที่ปลายสายรายงานมา
ธนิดารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล เธอพยายามจับความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาในช่วงก่อนหน้านี้ แล้วก็รับรู้ได้ว่าเรื่องร้ายแรงบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง
นาวินวางสายลงแล้วหันมาหาธนิดา สีหน้าของเขากลับมาเป็นเคร่งเครียดเหมือนเดิม
“มีปัญหาเกิดขึ้นละ พวกมันตามเราเจอแล้ว”
“คะ? แล้วพวกมันรู้ได้ยังไง”
“ฉันว่าต้องเป็นภูมิแน่ๆ ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี่”
“แต่คุณภูมิเขาเป็นคนเอาข่าวเรื่องที่มีคนในจะลอบทำร้ายคุณมาบอกฉันนะคะ เขาจะทำแบบนั้นไปทำไมกัน”
“คุณไม่เคยได้ยินหรือไงว่าที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด”
“...” ธนิดานิ่งเงียบไป เพราะยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
“จริงๆ ฉันก็แอบสงสัยมันมานานแล้วล่ะ เพียงแต่ยังหาหลักฐานมามัดตัวมันไม่ได้ แต่เธอก็รู้ว่าเรื่องที่เราแอบหนีมาเงียบๆ นี่ มีเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องนี้...”
“คุณภูมิ”
“ถ้าไม่ใช่มันที่อยู่เบื้องหลัง แล้วจะเป็นใคร”
ธนิดาใจหายวาบ เธอรู้ดีว่าความสงบชั่วคราวนี้กำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว
“แล้วเราจะทำยังไงกันดีคะ” ธนิดาถามด้วยความกังวล
“ฉันจะพาเธอหนีไปอีก” นาวินตอบหนักแน่นพร้อมกับเริ่มเดินไปรอบๆ บ้านเก็บของที่จำเป็น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะปกป้องเธอไม่ว่าต้องเจอกับอะไร
บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความกดดัน เสียงลมที่พัดผ่านหน้าต่างทำให้ทุกอย่างดูน่ากลัวขึ้น ทุกการเคลื่อนไหวของนาวินเต็มไปด้วยความระมัดระวัง และในใจของธนิดาเองก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอไม่อยากจะหนีอีกต่อไป แต่เธอรู้ดีว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่เธอจะยืนหยัดต่อสู้
“คุณไม่ต้องปกป้องฉันขนาดนั้นก็ได้” เธอพูดขึ้นเบาๆ ขณะที่มองเขาเก็บของ “ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอ”
นาวินหยุดมือชั่วขณะแล้วหันมามองเธอ สายตาของเขาแฝงไปด้วยความห่วงใยที่ไม่อาจซ่อนเร้นได้
“ฉันรู้ว่าเธอเข้มแข็ง แต่เรื่องนี้ไม่ใช่แค่การหนีหรือสู้ มันเกี่ยวกับชีวิตของเธอ... ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเธอได้”
ธนิดาเงียบไปครู่หนึ่ง หัวใจของเธอสั่นไหวจากคำพูดนั้น ความรู้สึกที่เธอพยายามกดเอาไว้มาตลอดเริ่มแสดงออกมาชัดเจน เธอไม่ใช่แค่คนที่เขาต้องปกป้อง แต่เธอเริ่มเป็นคนที่เขาไม่อยากสูญเสียไป
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วนาวินเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าธนิดา สายตาของเขาสบตาเธออย่างลึกซึ้ง
“ฉันสัญญาว่าจะปกป้องเธอ...ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม”
ธนิดามองเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปดี แต่ในหัวใจของเธอเองก็รู้สึกเช่นเดียวกับเขา
“เราจะผ่านมันไปด้วยกัน” เธอพูดเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
นาวินยิ้มอ่อนๆ ให้เธอก่อนที่จะพาเธอออกจากบ้านไปสู่เส้นทางใหม่ที่เต็มไปด้วยความอันตราย แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่กำลังเติบโตในหัวใจของพวกเขาทั้งสอง
