เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
“เอิร์ธ รับแขก!” เสียงตะโกนลั่นจากเจ๊เปรี้ยวเจ้าของบาร์โฮสต์ร้องเรียกผมที่กำลังนั่งพักอยู่ในห้องดังขึ้น ผมก็เลยต้องรีบลุกเดินออกไปด้านหน้าร้านทันที เพราะถ้ามัวแต่ชักช้าหลังปิดร้านก็จะโดนอีเจ๊เปรี้ยวเฉ่งหัวกบาลเอา
ทำงานเหนื่อยฉิบหาย
ยังจะต้องมารองรับชะนีแม่หม้ายอารมณ์ร้ายอีก
แต่ก็เอาเถอะเงินทั้งนั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าไม่เลือกทำอาชีพนี้จะมีอาชีพไหนที่ได้เงินมาง่ายๆ แบบนี้อีก แค่คอยปั้นหน้ายิ้มรับทุกสถานการณ์ พร้อมสนองตัณหาบรรดาหนุ่มๆ ลุงๆ หัวหงอกหัวดำทั้งหลายแหล่แค่ไม่กี่ชั่วโมงเองก็มีเงินไปชอปปิ้งแบรนด์เนมสบายๆ ละ
แล้วลองหันกลับไปดูอีพวกมนุษย์เงินเดือนที่นั่งทำงานประจำในออฟฟิศหลังขดหลังแข็งดิ ทำกี่เดือนอะกว่าจะได้เงินก้อนแบบผมที่เสียเวลาเสียตัวแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็สบายไปทั้งเดือนละ
ผมเดินเข้าไปยังโต๊ะที่มีลูกค้าวีไอพีนั่งอยู่ตามที่เจ๊เปรี้ยวกระซิบบอก จากนั้นจึงเริ่มใช้สายตายั่วยวนมองไปยังคนที่นั่งอยู่ที่โซฟานั้นแล้วเอ่ยทักทาย
“สวัสดีครับเฮีย ไม่เจอนานเลยนะครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้ก่อนจะยิ้มหวานตามสไตล์ที่ผมมักจะใช้ตกลูกค้าอยู่บ่อยๆ
“ช่วงนี้งานเฮียเยอะเลยไม่ค่อยได้มา”
“หนูคิดถึงเฮียจะแย่” ผมตอบพลางใช้มือเรียววางแตะที่หน้าขาของอีกฝ่ายก่อนจะลูบไล้เบาๆ
“เฮียก็คิดถึงหนูเหมือนกัน”
“หนูไม่เชื่อเฮียหรอก... หื้ม?” ผมสะดุ้งเล็กน้อยระหว่างที่พูดเพราะเกิดความสงสัยที่อยู่ดีๆ ไอ้แก่ตรงหน้าก็ยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะที่ปากของผมแล้วส่ายหัวไปมาเบาๆ
“เดี๋ยวก่อน...”
“ทำไมเหรอครับ?”
“เลิกเรียกเฮียซะ” แววตาเจ้าเล่ห์ถูกส่งมาให้ผมพร้อมรอยยิ้มมุมปากที่ดูร้ายกาจจนน่าสะอิดสะเอียน
“แล้วจะให้หนูเรียกอะไร” น้ำเสียงพร้อมแววตายั่วยวนของผมถูกส่งผ่านออกไปอย่างเคยชิน
“ไหนลองเรียกคุณลุงซิ”
“แต่เฮียดูยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย หนูไม่กล้าเรียกคุณลุงหรอกครับ”
“แต่ถ้าหนูเรียกว่าคุณลุง... อยากได้อะไรลุงคนนี้จะให้หนูหมดเลยนะ...” มือสากของไอ้แก่สัมผัสเข้าที่ใบหน้าของผมเบาๆ แม้ในใจจะอยากถอยใบหน้าหนีออกมาเพราะกลัวว่าสิวจะขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้ ต้องอดทนยิ้มสู้ต่อไป ท่องไว้ว่าเพื่อเงิน!
“ก็ได้ครับ คุณลุงของหนู” ผมเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเรียกเอารอยยิ้มบนใบหน้าของอีกฝ่ายให้ปรากฏได้อย่างเด่นชัด
“ฮ่าๆๆๆๆ เก่งมากหนู” ริมฝีปากของคนตรงหน้ากดจูบลงมาที่ผิวแก้มของผมทีหนึ่งก่อนที่มันจะหันไปหาลูกน้องของมันที่ยืนอยู่ด้านหลัง “เห้ย! เอาทิปมาให้น้องเขาหน่อยซิ”
“อุ๊ย! ขอบคุณมากงับคุณลุง”
“ลุงให้หมื่นหนึ่งก่อนนะ ถ้าหนูน่ารักคืนนี้ลุงจะให้ทิปเพิ่มจากค่าตัว”
“ได้เลยฮะ ผมรับรองว่าจะไม่ให้ลุงผิดหวังแน่นอน”
“เก่งมาก”
“ว่าแต่คุณลุงอยากสั่งอาหารอะไรสักหน่อยมั้ยครับ...” ผมยื่นเมนูให้เพราะถ้ามันสั่งอาหารด้วยผมจะได้เปอร์เซ็นต์จากตรงนี้เพิ่มอีก
“หนูหิวเหรอ”
“นิดหนึ่งฮะ..”
“หนูอยากกินไรอะ”
“หนูชอบกินกุ้ง” ผมเอานิ้วจิ้มไปที่เมนูแพงสุดของร้าน
“ล็อบสเตอร์เลยเหรอ” ไอ้แก่มันถามขึ้นมา
“หนูแนะนำเฉยๆ ลุงอยากกินไรก็เลือกเลยงับ”
“จัดไป เอามาหนึ่งที่”
“เย่!! คุณลุงน่ารักที่สุด” ผมพูดแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มมันสักหนึ่งทีเป็นการเอาใจ
“แต่ลุงก็มีกุ้งให้หนูกินเหมือนกันนะ อาจจะอร่อยกว่าล็อบสเตอร์ที่สั่งไป” สายตาเจ้าเล่ห์ถูกส่งมาให้ผมพร้อมน้ำเสียงกระเส่า
“งั้นลุงก็ต้องให้หนูลองชิมก่อนแล้วล่ะ”
“แล้วหนูจะติดใจ”
“แต่ก่อนอื่น...” ผมยกขาข้างหนึ่งขึ้นพาดตักอีกฝ่ายก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบไล้ที่ใบหน้าหยาบแล้วส่งยิ้มพร้อมสายตายั่วยวนเล็กน้อย “คุณลุง ต้องแกะกุ้งให้หนูก่อนนะ แล้วหนูจะชิมให้สาสมใจคุณลุงเลยฮะ!”