เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
“มึง ตื่นได้แล้ว” ผมที่กำลังสะลึมสะลือถูกไอ้มิคเขย่าเบาๆ เพื่อปลุกให้ลุกขึ้น
“อือ...”
“บ่ายโมงแล้ว รีบไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ไปหาข้าวแดก เดี๋ยวต้องแวะไปร้านเจ๊เปรี้ยวกับกู” ไอ้มิคพล่ามยาวผมเองก็ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเพราะยังไม่ตื่นเต็มตานัก แต่ก็พยายามจะตั้งสติแล้วค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่ง
เมื่อกี๊มันพูดว่าอะไรนะ...
“เจ๊เปรี้ยว?” ผมสงสัยกับชื่อที่ได้ยิน
“เออ เดี๋ยวมึงต้องไปร้านเจ๊เปรี้ยวกับกู”
“ใครวะ”
“ก็เจ๊เจ้าของร้านบาร์โฮสต์ที่กูทำงานอยู่ไง”
“อ๋อ”
ผมนึกออกละ ไอ้มิคเคยเล่าให้ฟังอยู่แต่ผมลืม มันบอกว่าร้านนี้แหละที่ทำให้มันตั้งตัวได้หลังจากที่หนีหนี้จนหัวซุกหัวซุน เพราะช่วงก่อนหน้านี้มันลาออกจากโรงเรียนแล้วก็หนีออกจากบ้าน จากนั้นมันก็ไปติดยาจนผันตัวไปเป็นเด็กวิ่งขายยาอยู่ช่วงหนึ่งแต่ก็ดันซวยเพราะไปติดพนันในบ่อนของเสี่ยคนหนึ่งจนไม่มีปัญญาใช้หนี้เขา หนีตายมาหลายรอบจนได้มาเจอเจ๊เปรี้ยวช่วยอุปถัมภ์เอาไว้แล้วก็กลายมาเป็นเด็กบาร์โฮสต์ได้ดิบได้ดีมีเงินไว้ใช้ไม่ขาดมือจนทุกวันนี้
ไอ้มิคลุกขึ้นแล้วเดินออกจากเตียงไปนั่งอยู่ที่โซฟาแล้วเปิดทีวีดูเพราะมันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนั้นผมก็เลยคว้าแว่นมาใส่เพื่อให้มองเห็นชัดขึ้น บิดขี้เกียจเล็กน้อยเพื่อยืดเหยียดกล้ามเนื้อให้ร่างกายผ่อนคลายแล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป
ร่องรอยจากกระทำเมื่อคืนยังคงหลงเหลือให้ผมมองเห็นได้ชัดในระหว่างอาบน้ำแต่ก็ไม่เป็นไรเพราะอย่างน้อยมันก็ยังอยู่ในร่มผ้าก็เลยสบายใจเล็กน้อยที่คนอื่นจะได้ไม่ต้องมารับรู้ว่าผมไปทำอะไรมา
“แอบชักว่าวเหรอ นานเชียว” ไอ้มิคเอ่ยทักเมื่อเห็นผมเดินแก้ผ้ามีเพียงผ้าขนหนูพันปิดช่วงล่างเอาไว้ออกมาจากห้องน้ำ
“ก็เหี้ยละ กูก็คิดอะไรไปเรื่อย”
“อ่อๆ”
ผมส่ายหน้าให้กับมันที่วันๆ ในหัวมีแต่เรื่องใต้สะดือ จากนั้นจึงเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาใส่ก่อนจะหันไปหยิบกระปุกครีมต่างๆ ของไอ้มิคมาทาหน้าสักหน่อยเผื่อจะผิวพรรณดีสไตล์ลูกหนูขึ้นมาบ้าง พอเสร็จก็หยิบเครื่องสำอางมาแต่งหน้าอีกสักนิด ไปเจอผู้หลักผู้ใหญ่ครั้งแรกทั้งทีเขาจะได้รู้สึกประทับใจในตัวผมขึ้นมาบ้าง
“ไม่เซตผมหน่อยเหรอ” ไอ้มิคเอ่ยทัก
“ไม่อะ เป่าแห้งแค่นี้ก็พอแล้ว อยากชิลอะวันนี้”
“โอเค พร้อมแล้วก็ไปกันเหอะ หิวจะตายห่า”
“ฉีดน้ำหอมแป๊บ” ผมบอกแล้วคว้าน้ำหอมของไอ้มิคอีกเหมือนเดิมขึ้นมาฉีดจนทั่วตัวก่อนจะเดินตามมันออกไป
ผมกับไอ้มิคนั่งรถแกร๊บที่กดเรียกมายาวจากคอนโดตรงไปที่ร้านเจ๊เปรี้ยว ผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าร้านที่มันบอกนั้นอยู่แถวไหนเพราะเคยได้ยินแต่มันเล่าว่าทำงานที่ร้านนี้แล้วก็ร่ำรวยจากลูกค้าของที่นี่
รถยนต์ก็วิ่งไปตามทางของมันจนกระทั่งมาถึงร้านผมก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมไอ้มิคมันถึงได้ชวนผมให้แวะมาหาเจ๊เปรี้ยวกับมัน เพราะมันไม่ได้บอกอะไรเลยแต่ผมก็ว่างอยู่ไงก็เลยยอมออกมาด้วยอย่างน้อยก็ดีกว่าต้องอยู่ห้องคนเดียวเฉยๆ ดีไม่ดีอาจจะได้งานทำด้วย จะได้หาเงินด้วยตัวเองได้สักที
ผมลงจากรถแล้วเดินตามมันไปข้างในร้าน แม้จะรู้สึกมึนๆ งงๆ แต่ก็ยอมเดินตามมันไปทั้งที่ภายในร้านนั้นมืดมากจนแทบจะมองไม่เห็นอะไร แวบหนึ่งความรู้สึกกลัวปรากฏเข้ามาในหัวผม ผมก็เลยยื่นมือไปแอบจับชายเสื้อของไอ้มิคแล้วเดินตามมันไป
“หวัดดีเจ๊” ไอ้มิคเอ่ยทักพร้อมทั้งยกมือไหว้หญิงสูงวัยคนหนึ่งเมื่อเดินเข้าไปในห้องพักด้านในสุดของร้าน
“มาไวจังวะวันนี้”
“พาเพื่อนมาแนะนำอะ” ไอ้มิคบอกพลางหันหน้ามาทางผม “มันชื่อเอิร์ธอะเจ๊”
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ก่อนจะเผยอยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมองมา
“ส่วนนี่เจ๊เปรี้ยวที่กูเคยเล่าให้มึงฟัง”
“ไหนเข้ามาใกล้ๆ เจ๊หน่อยซิ”
ผมขยับเดินเข้าไปด้วยความกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ได้ไอ้มิคคอยช่วยดันหลังให้ก็เลยทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นได้บ้างเล็กน้อย ฝ่ามือเรียวของผู้หญิงตรงหน้ายกขึ้นจับคางผมแล้วผลักเบาๆ ให้หันซ้ายและขวาก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยแล้วยิ้มมุมปาก
“ใช้ได้นี่หว่า” เจ๊แกพูดขึ้นมาก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก
“นั่นแหละ มีงานไรให้มันทำมั้ย” ไอ้มิคเอ่ยถามขึ้นแทนผม
“ก็งานเดียวกับมึงอะ มันจะทำมั้ยล่ะ” เจ๊เปรี้ยวเอ่ยถามแล้วเหล่ตามามองทางผม
“เป็นเด็กบาร์โฮสต์อะนะ” ผมหันไปถามไอ้มิค
“อือ สนมั้ยล่ะ”
“ก็น่าสนนะ แต่ว่า...” ผมลังเลอยู่นิดหน่อยเพราะคิดว่าถ้าเดินเข้าวงการนี้แล้วชีวิตทั้งชีวิตคงเปลี่ยนไปตลอด
“เงินดีนะเว้ย มึงดูกูดิ อีกอย่างเจ๊เปรี้ยวแกก็ไม่ได้หักอะไรเยอะ แถมยังให้รับงานเองข้างนอกได้ด้วย”
“ถ้ามึงขายดริ๊งก์ได้เยอะ มึงก็ได้เยอะ” เจ๊เปรี้ยวพูดเสริม
“เอาไง ทำเหอะ รวยไปด้วยกัน” ไอ้มิคคะยั้นคะยอ
“เออๆ ทำก็ทำ”
“งั้นเริ่มเย็นนี้เลยนะ กูใจร้อน” เจ๊เปรี้ยวบอกก่อนจะเดินหายออกไปข้างนอก
“เชี่ย ไวไปมั้ยวะ กูจะทำได้เหรอ” ผมบอกมันด้วยความตื่นเต้นเพราะดูเหมือนอะไรๆ มันจะเกิดขึ้นไวไปเสียหมด
“จะไปยากอะไรวะ ก็แค่ทำเหมือนคนที่แล้ว”
“อ่อ”
“เอาไง ถอยไม่ได้ละนะ” ไอ้มิคถามย้ำด้วยสีหน้าจริงจัง
“เออๆ กูไม่ถอยอยู่ละ ขอแค่ได้เงินก็พอ”
“กูบอกเลยว่ามึงจะได้เงินจนใช้ไม่ทัน” ไอ้มิคบอกพลางยิ้มกว้างก่อนจะลากผมไปนั่งรออีกห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องพักสำหรับเด็กบาร์โฮสต์ที่ใช้เตรียมตัวก่อนร้านจะเปิด