เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
มันจับผมยืนขึ้นแล้วพาเดินไปยังกำแพงแล้วให้ผมหันหน้าเข้ากำแพง ผมเลยใช้สองแขนยันกำแพงเอาไว้มันจับขาผมถ่างออกแล้วยัดของมันเข้ามาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันง่ายกว่าเดิมมากเพราะช่องทางของผมเองก็ปรับตัวขยายกว่าตอนแรกมาก
“ร้องออกมา!!!” ไอ้เฮียตะโกนลั่นจนผมเผลอสะดุ้งเพราะความตกใจ
เพี๊ยะ!!
มันง้างมือตบเข้ามาที่ก้นของผมอย่างแรงจนเกิดเสียงดังถึงสองครั้ง ความแสบแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณนั้นแต่ผมก็ยังกัดฟันทนเพราะความเสียวที่เกิดขึ้นมันกำลังได้ที่
“ฮะ... เฮียย หนูเสียวว”
“อ่า...”
“เฮียแรงอีก”
“อ๊ะ... อ่า...”
มันกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ จังหวะหอบหายใจถี่ขึ้นจนผมสัมผัสได้ว่ามันกำลังใกล้จะเสร็จแล้ว ผมก็เลยเร่งเสียงร้องครางของตัวเองให้ดังขึ้นเพื่อเร้าอารมณ์ให้ไอ้เฮียนั่น
“เฮียจะแตกแล้วหนู” มันเอ่ยขึ้นทำเอาผมแอบยกยิ้มในใจ
“เฮียย แตกเลยครับ.... อื้อออ!!”
“อ๊ะ... อ๊า!!!!”
ไอ้เฮียนั่นร้องลั่นแล้วกระแทกเข้าออกในตัวผมอยู่อีกไม่กี่ที มันก็กระตุกเกร็งก่อนจะค่อยๆ ขยับช้าลง เสียงร้องครางของมันก็ปรับโทนเป็นเสียงทุ้มต่ำจากนั้นมันก็ค่อยๆ ถอนส่วนของมันออกจากร่างกายของผมแล้วถอดถุงยางโยนทิ้งถังขยะก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมเองก็หยิบทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดในช่องทางนั้น ลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่จากนั้นก็เดินไปยืนเช็กสภาพตัวเองที่หน้ากระจก พอได้เห็นตัวเองแล้วก็อดขำไม่ได้เพราะสภาพมันแย่มากเหมือนเพิ่งผ่านการฟัดกับหมามาหมาดๆ
ผมใช้มือทั้งสองข้างสางผมเบาๆ อยู่สองสามทีเพื่อจัดให้เข้าทรงและไม่ยุ่งเหยิงแล้วหยิบน้ำหอมขวดเล็กที่พกไว้ในกระเป๋าสะพายของตัวเองออกมาแตะที่ข้างหลังหูทั้งสองข้างก่อนจะกลับมานั่งที่ปลายเตียง ไม่นานไอ้เฮียนั่นก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยร่างกายเปลือยเปล่าหลังอาบน้ำเสร็จ กลิ่นสบู่เหลวอ่อนๆ ลอยมาแตะจมูกของผม มันหอมบางๆ ชวนให้เคลิบเคลิ้มได้นิดหน่อย จากนั้นไอ้เฮียนั่นก็คว้าเสื้อผ้าของตัวเองมาใส่ก่อนจะเดินมาหย่อนตัวลงข้างผม
“อันนี้ทิปนะ” มันควักเงินสดห้าพันบาทยื่นให้ผม
“ขอบคุณครับ” ผมรีบรับอย่างไวแล้วยัดเงินใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง
“เอาเลขบัญชีมา เฮียจะโอนค่าตัวคืนนี้ให้”
“นี่ครับ” ผมเปิดคิวอาร์โค้ดในแอพลิเคชันธนาคารแล้วยื่นให้ไอ้เฮีย
“เรียบร้อย”
“ขอบคุณครับ” ผมบอกแล้วเปิดเช็กในแอพฯ ธนาคารก่อนจะพบว่ามีเงินจำนวนห้าหมื่นบาทโอนเข้ามาในบัญชีเรียบร้อย ก็เลยเผลออมยิ้มมุมปากเพราะว่าอดที่จะดีใจไม่ได้
“รู้ตัวมั้ยว่าหนูเอิร์ธยิ้มน่ารักมาก” มันพูดขึ้น
“จริงเหรอครับ” ผมตอบก่อนจะแอ๊บทำตัวสดใสแล้วส่งยิ้มให้ไอ้เฮียไปอีกครั้ง
“...”
“เฮียชอบมั้ยครับ” ผมถามย้ำเมื่อเห็นมีนนิ่งเงียบไป
“ชะ... ชอบสิ”
“เฮียก็น่ารักมากเลยครับ”
“ไว้เรามาเจอกันอีกนะ” มันบอกด้วยเสียงนุ่ม
“ได้สิครับเฮีย ครั้งหน้ามาให้ผมลองกินกุ้งเฮียใหม่นะครับ” ผมบอกพลางส่งสายตายั่วยวน
“แค่กุ้งเองเหรอ...”
“ใช่ครับ หนูชอบกินกุ้งนี่นา” ผมพูดพลางเอานิ้วแตะไปที่หน้าอกของมันก่อนจะค่อยๆ ลากลงต่ำไปเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงจุดนั้น
“แต่ถึงจะเป็นกุ้ง ก็เป็นกุ้งมังกรตัวโตเลยนะ” ไอ้เฮียตอบกลับด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจ จริงๆ ผมโคตรเกลียดพวกผู้ชายที่มั่นหน้าชอบอวดความใหญ่โตของอวัยวะเพศตัวเองมากเลยนะ แต่พอเป็นไอ้เฮียนี่พูดก็ต้องยอมรับว่าปฏิเสธไม่ได้เพราะของมันก็ใหญ่จริงสมคำร่ำลือ
“ค้าบบบบบ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ” ผมบอกก่อนจะลุกขึ้นยืนเพื่อจะเดินออกจากห้องนั้นไปแต่ก็ถูกมือหนาของอีกฝ่ายรั้งข้อมือไว้ก่อน
“เดี๋ยวก่อนหนู”
“ครับเฮีย” ผมหันกลับไปมองก่อนจะเห็นว่ามันกำลังถอดกำไลบนข้อมือของมันมาใส่ในข้อมือของผมแทน
“เฮียให้”
“ขอบคุณครับ” ผมบอกพร้อมยกมือไหว้แล้วเดินออกจากห้องไป
ผมเดินกลับมายังห้องพักของร้านเจอเจ๊เปรี้ยวที่เดินสวนออกมาที่หน้าประตูห้อง เจ๊ยิ้มให้ผมเล็กน้อยถามไถ่ถึงงานที่เพิ่งเสร็จไปนิดหน่อยก่อนจะเดินไปดูแลความเรียบร้อยในส่วนอื่นๆ ของร้านต่อไป ผมก็เลยกลับมานั่งเล่นมือถืออยู่ในห้องพักแต่ไม่นานไอ้มิคก็กลับมาหลังจากไปขึ้นงานมาเหมือนกัน
“เอ้า เสร็จนานยัง” ไอ้มิคเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาแล้วเจอผม
“เมื่อกี๊เอง”
“เดี๋ยวนะ” ไอ้มิคร้องทักเมื่อสังเกตเห็นบางอย่าง
“อะไรของมึง”
“ที่ข้อมือมึงอะ เอามาจากไหน” มันเดินเข้ามาใกล้แล้วคว้าข้อมือของผมขึ้นมาดู
“ทำไมวะ ก็ไอ้เฮียคนเมื่อกี๊ให้มา” ผมบอก
“มึงรู้มั้ยว่ามันคือกำไลอะไร”
“หึ! ไม่รู้ดิ”
“อันนี้มันกำไลแบรนด์เนมเลยนะเว้ย มึงรู้มั้ยว่าถ้าซื้อมือหนึ่งจากช็อปก็ราคาเป็นแสนเลยนะ” ไอ้มิคเอ่ยพูดด้วยความตื่นเต้น
“เหี้ยยยย จริงป่ะเนี่ย!” ผมตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“เออ กูจะโกหกทำไมล่ะ นี่ถ้ามึงทำได้งี้สักเดือนละสามสี่คนนะมึงเอ๊ยยยยยยย มึงจะรวยไม่รู้เรื่อง”
“เชี่ย...” ผมอุทานออกมาเบาๆ เพราะเพิ่งจะเข้าใจว่าไอ้อาชีพที่คนอื่นดูถูกกันมากมายทั่วบ้านทั่วเมืองนั้นมันจะเป็นช่องทางทำเงินทำรายได้ให้ผมมหาศาลได้ขนาดนี้ ทั้งที่ไม่ต้องเหนื่อยทำงานหนักเหมือนกับอาชีพอื่นๆ ด้วย
เอาล่ะ! ผมว่าผมค้นพบหนทางเศรษฐีเข้าแล้วล่ะ!