เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
ผมเดินพันผ้าขนหนูเปลือยท่อนบนออกมาจากห้องน้ำก็ได้เจอกับไอ้มิคนั่งกินขนมดูทีวีอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ทำเอาผมสะดุ้งเพราะตกใจเล็กน้อย เพราะไม่รู้ว่ามันจะได้ยินอะไรบ้างหรือเปล่าจากกิจกรรมของผมเมื่อครู่นี้
“เชี่ย!” ผมร้องลั่น
“เป็นเหี้ยไร กูตกใจหมด” ไอ้มิคหันมาด่าผม
“มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ก็กลับมาก่อนที่มึงจะชักว่าวจนเสร็จนั่นแหละ” มันบอกพลางหัวเราะขำเบาๆ
“ไอ้สัตว์” ผมด่ามันพร้อมอาการเขินที่เริ่มเกิดขึ้นจนใบหูผมแดงกล่ำ
“เขินอ่อ”
“เออดิ”
“จะเขินทำไมว้า คนกันเองทั้งนั้น”
“ไอ้ห่า ถ้ามีคนเข้ามาเจอตอนมึงชักว่าวอยู่มึงจะไม่เขินหรือไง” ผมบ่นกลับ
“แหม ทีตอนเอากับคนแปลกหน้าไม่เห็นมึงจะอาย” ไอ้มิคมันแซวผมกลับ
แต่ก็จริงอย่างที่มันบอกนั่นแหละ...
“เอาเถอะ คนกันเองมึงไม่ต้องเขินกูหรอก กูยังเคยชักว่าวตอนนอนข้างมึงเลย” ไอ้มิคพูดเสริม
“ไอ้สัตว์!” ผมแกล้งด่ามันกลับแล้วเดินไปแต่งตัว
ผมดึงผ้าขนหนูที่พันรอบเอวออกแล้วเหวี่ยงขึ้นแขวนที่ราวตากผ้าที่อยู่ใกล้ๆ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าคว้าเอาเสื้อตัวที่อยู่ใกล้มือที่สุดออกมาใส่พร้อมกับกางเกงขาสั้นที่พาดเอาไว้ในตะกร้าผ้า จากนั้นก็หยิบเอาครีมบำรุงมาทาหน้าสักหน่อยก่อนจะเดินออกไปหาไอ้มิคที่นั่งดูทีวีอยู่
“มึงออกไปไหนมาวะ” ผมเอ่ยถามไอ้มิค
“ไม่ได้ไปไหน”
“ห้ะ? คืออะไร”
“กูเพิ่งกลับมาถึงบ้าน”
“อ่อ เออว่ะ ก็ว่าเมื่อคืนกูนอนเกือบตีห้ามึงยังไม่กลับมาเลย” ผมบอกแล้วหย่อนตัวลงนั่งข้างมัน
“ไม่เช็ดหัวก่อนวะ”
“เดี๋ยวก็แห้ง” ผมบอกพลางขโมยขนมในถุงที่มันถือมาใส่ปากกิน
“มึงหิวปะ?” ไอ้มิคหันมาถามผมที่กำลังเคี้ยวขนมตุ้ยๆ
“ไม่น่าถาม” พูดจบปุ๊บมันหัวเราะปั๊บ ก็นะ ขนมเต็มปากผมขนาดนี้คงไม่ต้องพูดอะไรมาก
พวกผมก็เลยพากันเดินออกไปที่ตลาดหน้าปากซอยเพราะว่ามีของกินให้เลือกหลายอย่างในราคาที่ไม่แพงมากนัก ถึงแม้ว่าช่วงนี้รายได้ของผมจะเยอะมากขึ้นหลายเท่าตัวแต่ผมก็ไม่ได้อยากจะใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายสักเท่าไหร่เพราะกลัวว่าอนาคตถ้าร่างกายของผมมันไม่พร้อมทำงานในด้านนี้อาจจะทำให้รายได้ของผมหายวับไปกับตา
เพราะฉะนั้นก็ต้องระมัดระวังในการใช้ชีวิตสักนิดหนึ่ง...
ผมกับไอ้มิคเลือกเดินเข้ามานั่งที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำที่มักจะเดินมากินบ่อยๆ ไม่ว่าจะตอนเช้าหรือตอนเย็นเพราะรสชาติที่ถูกปาก โดยเฉพาะป้าแต๋วเจ้าของร้านที่คุยกันถูกคอจนไอ้มิคชอบไปต่อปากต่อคำด้วยกันบ่อยๆ
“กินไรดีวันนี้” ป้าแต๋วเอ่ยถามขณะที่กำลังเทผงชูรสห่อใหญ่ลงในหม้อก๋วยเตี๋ยว
“เส้นเล็กน้ำตกเนื้อ” ผมสั่งเมนูประจำ
“ไอ้มิคล่ะ” ป้าถาม
“ผมเอาบะหมี่เกี๊ยวต้มยำ”
นั่งรออยู่ไม่นานหลานสาวป้าแต๋วก็เดินเอามาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ แต่นี่มันจะถึงเวลาเรียนละนะเด็กสมัยนี้เขาไม่ไปเรียนกันเหรอหรือว่าเขาเปลี่ยนเวลาเรียนกันแล้วหรือไง
แต่เดี๋ยวนะ... ผมก็รุ่นเดียวกับมันนี่หว่า...
“เออ มึง เย็นนี้ไม่ต้องเข้าร้านนะ เจ๊เปรี้ยวฝากบอกมา” ไอ้มิคเอ่ยพูดขึ้นขณะที่ผมกำลังสูดเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก
“ห้ะ? ทำไมวะ” ผมถามอย่างสงสัย
“เขาบอกว่ามีงานนอกสถานที่ติดต่อมา”
“งานนอก? ใครอะ”
“เจ๊แกบอกว่าเป็นนายตำรวจใหญ่อะ คนนี้ลูกค้าประจำ”
“อ่อ”
“เห็นเจ๊เขาบอกว่าแขกคนนี้อยากนอนกับมึงเพราะเห็นว่าเป็นตัวท็อปคนใหม่” ไอ้มิคพูดจบก็คีบบะหมี่ในชามขึ้นกิน
“ละมึงเคยรับแขกคนนี้ยัง” ผมถามเพราะอยากจะรู้ประสบการณ์ของมันจะได้รู้ว่าต้องเตรียมตัวยังไง
“ไม่เคยเหมือนกันแต่เด็กๆ ที่ร้านบอกว่าเขารุนแรงให้เตรียมใจไว้เจ็บตัวสักหน่อย แต่คุ้มเพราะกระเป๋าหนักมาก”
“อ่อ ได้เงินเยอะก็โอเคหมดแหละ” ผมบอกพลางคีบก๋วยเตี๋ยวกินต่อ ไอ้มิคมันก็เห็นด้วยกับที่ผมบอก ตอนนี้ร่างกายยังแข็งแรงดี หน้าตาก็ยังหล่อเหลามีเสน่ห์เพราะฉะนั้นก็ต้องรีบกอบโกยผลประโยชน์ในช่วงนี้ให้ได้มากที่สุด
เพราะตัวท็อปไม่ได้แปลว่าจะยืนอยู่ในจุดสูงสุดได้ตลอดไป...
ตกเย็นผมก็รีบแต่งหน้าแต่งตัว เซตผม ฉีดน้ำหอมจนหอมฟุ้งก่อนจะเปิดดูโลเคชั่นในไลน์ที่ไอ้มิคมันส่งมาให้ จริงๆ ก็ไม่ได้ไกลจากบ้านพวกผมมานักแต่จะให้ไปคนเดียวก็แอบกังวลอยู่หน่อยๆ ทีแรกจะให้ไอ้มิคนั่งรถไปเป็นเพื่อนแล้วรออยู่ข้างนอกบ้านแต่เพราะว่ามันต้องเข้าไปที่ร้านเนื่องจากเจ๊เปรี้ยวโทรมาบอกว่าวันนี้มีแขกประจำจองตัวมันมาก็เลยปฏิเสธไม่ได้ ผมก็เลยต้องจำใจนั่งรถแท็กซี่ไปที่นั่นคนเดียว
“ถึงแล้วครับ” ผมโทรหาตามเบอร์ที่ไอ้มิคให้เอาไว้ ไม่นานก็มีผู้ชายใส่สูทดำคนหนึ่งกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาเปิดประตูรั้วที่หน้าบ้านให้
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ผู้ชายสูทดำคนนั้น
“เข้ามาๆ ไปนั่งรอก่อน นายพี่กำลังกลับมาละ”
“ครับ” ผมรับคำพยักหน้าหงกๆ แล้วเดินตามพี่ผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้าเข้าไป
บ้านหลังใหญ่เบ้อเริ่มเกินกว่าที่ผมเคยเห็นมาทั้งหมด ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้มีเป็นของตัวเองบ้างหรือเปล่า แต่ก็ช่างมันเถอะครับเพราะว่าแค่ได้มาเหยียบบ้านหรูแบบนี้ก็ถือว่าเป็นบุญตีนของผมมากแล้วล่ะครับ
ผมเดินเข้าไปนั่งยังห้องรับแขกซึ่งภาพที่เห็นหลังจากเดินตามผู้ชายชุดดำคนนั้นเข้ามาก็คือนึกว่าอยู่ในคฤหาสน์เพราะมันประดับประดาไปด้วยสิ่งของหรูหราทั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าและเฟอร์นิเจอร์ที่ดูยังไงก็แพงหูฉี่
“รอแป๊บนะน้อง นายพี่กำลังกลับมา”
“ครับผม” ผมพยักหน้ารับ รู้แล้วแหละน่า พูดย้ำอยู่ได้
มาสายไม่ว่าหรอกนะ แต่ช่วยจ่ายค่าเสียเวลาให้ด้วยละกัน...
“น้ำค่ะ” ป้าแม่บ้านเดินถือน้ำเข้ามาวางไว้ให้ที่โต๊ะ ผมนี่เกร็งฉิบหายเพราะไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้เลยสักครั้งในชีวิต แม้ว่าบ้านผมจะเป็นบ้านคนมีเงินก็เถอะแต่ก็ไม่ได้รวยถึงขนาดที่จะมีแม่บ้านมาคอยรับใช้แบบนี้
“ขอบคุณนะครับ”
“อยากได้อะไรบอกป้าได้เลยนะลูก หรืออยากให้ช่วยอะไรก็เรียกป้าดังๆ นะ ป้าหูไม่ค่อยดี”
“คะ... ครับ” ผมตอบรับแบบงงๆ ก่อนจะคว้าเอาแก้วน้ำขึ้นมาดื่มจนหมดแก้วเพราะรู้สึกหิวน้ำมาตั้งแต่ขึ้นรถแท็กซี่ละ สงสัยก๋วยเตี๋ยวเจ้าเก่าเจ้าเดิมที่ตลาด กินทีไรปากคอแห้งไม่ไหว อร่อยเพราะผงชูรสแบบร้อยเปอร์เซ็นต์