เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
ผมค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นด้วยอาการสะลึมสะลือ ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหนสงสัยจะนั่งรอนานเกินจนเพลียแล้วเผลอหลับไป ว่าแต่แขกมาถึงหรือยังวะเนี่ย จะให้รอทั้งคืนเลยเหรอ
กึก!
เชี่ย!
ผมตกใจไม่น้อยเมื่อตอนที่เริ่มขยับตัวแล้วได้รู้ว่าทั้งแขนและขาทั้งสองข้างของผมถูกโซ่ล็อกตรึงไว้กับเสาหัวเตียงและปลายเตียงแม้จะไม่ได้ตึงมากแต่ก็ไม่ได้หย่อนจนขยับไปไหนได้ ท่าทางของผมในตอนนี้ก็เลยอยู่ในสภาพเหมือนกบที่ถูกรถทับเพราะทั้งแขนและขาเหยียดตึงออกไปจนสุด
โชคดีที่ยังเหลือเสื้อผ้าอยู่...
“เชี่ยไรวะเนี่ย” ผมบ่นและพยายามขยับตัวแรงขึ้นจนเสียงโซ่ดังโคร้งเคร้งไปทั่วห้อง
แกร่ก!
เสียงประตูห้องถูกเปิดออกผมพยายามชะเง้อมองก่อนจะค่อยๆ เห็นใบหน้าของคนที่เดินเข้ามาชัดขึ้นเรื่อยๆ เส้นผมสีเทา ริ้วรอยที่ปรากฏบนใบหน้ารวมถึงรูปร่างท้วมตามฉบับข้าราชการตำรวจไทยก็ทำให้ผมเริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นมาซะงั้น
“รอนานมั้ยหนู” มันเอ่ยถามขึ้น
“ไม่แน่ใจครับ” ผมพยายามจะนึกแต่ก็นึกไม่ออก
“ช่างมันเถอะ เพราะถึงยังไงตอนนี้เฮียก็มาอยู่ตรงนี้แล้วเนอะ” มันหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ ผม
“ครับ...เฮียยย...” ผมพยายามเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงหวานและสายตาเว้าวอน
“น่ารักใช้ได้”
“ขอบคุณครับ”
“ชื่อเอิร์ธใช่มั้ย”
“ชะ...ใช่ครับ” แม้ผมจะกลัวแต่ก็พยายามจะทำใจแข็ง ไม่แสดงท่าทีออกไป “นี่เฮียมัดหนูไว้ทำไมเหรอครับ”
“หื้ม?” มันทำหน้าประหลาดใจหลังจากได้ยินผมถาม
“...” ผมก็เลยทำหน้างงใส่มันกลับไปเสียเลย ถามแล้วไม่ตอบ เป็นไรอะ
“หนู...เหรอ” มันพูดพลางมองด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะค่อยๆ ขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าของผม
“ครับ?”
“งั้นขอเฮียเป็นแมวแล้วกันนะ จะขย้ำให้หนำใจเลย” มันบอกพร้อมกระชากเสื้อของผมจนขาดแล้วฉีกออกก่อนจะโยนทิ้งไป
“เฮีย!!!” ผมร้องตะโกนลั่น ไม่ใช่แค่เพราะตกใจแต่เสื้อตัวนั้นมันแพงแถมเพิ่งซื้อมาด้วย
“ทำไม กลัวเหรอ”
“หนูไม่ได้กลัว หนูแค่เสียดายเสื้อ มันแพงอะเฮีย เพิ่งซื้อมาใหม่ด้วย” ผมพูดพลางทำหน้าหงอย
“เอาน่า เดี๋ยวเฮียจ่ายเงินให้” ไอ้เฮียนั่นมันพูดก่อนจะคว้ากรรไกรอันโตชูขึ้นมา จะทำอะไรของมันต่อวะ น่ากลัวฉิบหาย
“ฮะ... เฮียจะทำอะไรครับ”
“ไม่ต้องกลัว เฮียแค่จะถอดกางเกงของหนูเฉยๆ”
“ทำไมต้องใช้กรรไกรล่ะครับ”
“ก็ถ้าถอดเฉยๆ มันจะติดโซ่ไงจ๊ะ” มันพูดจบปุ๊บก็ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผมแล้วเอากรรไกรตัดกางเกงผมก่อนจะฉีกออก แม้จะยากแต่สุดท้ายมันก็ฉีกออกจนหมด เหลือแต่กางเกงใน
ไอ้สัตว์ จะคุ้มเงินค่าตัวมั้ยเนี่ย กางเกงตัวละตั้งหลายพัน...
“โอ๊ย!!!!” ผมร้องลั่นเพราะหลังจากที่ไอ้เฮียนั่นมันเอากรรไกรไปเก็บแล้วเดินกลับมามันก็เอาเทียนที่มันจุดแล้วถือกลับมาที่เตียงก่อนจะราดน้ำตาเทียนลงบนร่างกายที่เปลือยเปล่าของผมทำเอาผิวหนังผมสัมผัสความร้อนเข้าอย่างจังจนสะดุ้งเฮือก
“เสียงร้องเพราะดีซะด้วย...” มันยิ้มกรุ้มกริ่ม
โรคจิตแน่ๆ ผมเข้าใจละว่าที่หลายคนบอกว่ามันชอบรุนแรงนี่หมายถึงอะไร
“เฮีย อย่าทำหนูเลย หนูเจ็บ” ผมพยายามอ้อนวอนร้องขอกับมันแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะมันกลับชอบมากกว่าเดิม
มันวางเทียนลงที่โต๊ะหัวเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมบนตัวผมแล้วฉีกกางเกงในผมออก จนตอนนี้เหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่านอนแก้ผ้าท้าสายตาไอ้เฮียโรคจิตแบบเต็มๆ
“เฮียหยุด!! อย่าทำแบบนี้!!” ผมร้องลั่นเมื่อเห็นมันเอื้อมมือไปหยิบเทียนที่เปลวไฟกำลังลุกโชติช่วงมาถือไว้แล้วสายตาของมันก็มองจ้องอยู่ที่น้องชายของผมที่มันหดตัวไม่สู้หน้าอีกฝ่ายเพราะความหวาดกลัว
“เฮียไม่ทำให้หนูเจ็บมากหรอกน่า” มันบอกก่อนจะค่อยเคลื่อนเทียนลงไปใกล้บริเวณส่วนนั้นของผม ผมพยายามดิ้นรนเพราะอยากจะปกป้องของรักของหวงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย
“เฮีย!!” ผมร้องลั่นก่อนจะเริ่มได้กลิ่นไหม้ลอยมาเตะจมูกแต่ไร้ซึ่งความเจ็บปวดใดๆ
“หอมจัง...” ไอ้เฮียนี่หน้าตามันแม่งสยองจัดๆ ตอนมันพูดแบบนั้นออกมาผมแม่งโคตรขยะแขยง คนบ้าอะไรมาชื่นชอบกลิ่นขนในที่ลับถูกไฟเผา
“เฮีย... ปล่อยผมเถอะ”
“ไม่!”
มันเสียงแข็งขึ้นมาจนผมตกใจ...
“โอ๊ยยยย!!!” คราวนี้ผมร้องลั่นเพราะมันเอาน้ำตาเทียนราดลงมาตรงนั้นของผมพอดี
มันหัวเราะลั่นออกมาเสียงดังจนน่ากลัว ผมพยายามดิ้นรนเพราะรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่บริเวณส่วนกลางลำตัว เสียงทรมานของผมทำเอามันดูสะใจและมีความสุขมากกว่าเดิม
มันลุกมาบีบคอผมแน่นแล้วสั่งให้ผมร้องออกมาดังๆ แต่ผมไม่ยอมแล้วมันก็เลยตบหน้าผมไปสองที แต่ก็ยังไม่ได้ทำให้ผมร้องออกมาสักแอะเพราะผมรู้ว่ายิ่งผมร้องมันจะยิ่งได้ใจและจะยิ่งทำรุนแรงมากขึ้นอีก
“มึงจะร้องไม่ร้อง”
ซี้ดด...
ผมได้แต่ซี้ดปากเพราะว่าได้กลิ่นคาวเลือดอยู่ในปาก ไม่ได้ร้องเสียงดังอะไรแต่นั่นก็ดูเหมือนจะปลุกไฟราคะในตัวไอ้เฮียนั่นให้เพิ่มมากขึ้นอีก มันลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด พุงห้อยๆ ของมันกับไอ้นั่นอันเล็กจิ๋วทำผมเกือบอ้วก เพราะว่าถ้าแก่แล้วหุ่นดีรวมถึงไอ้นั่นใหญ่โตแบบที่น่าพอใจก็ยังจะพอถูไถให้กับเรื่องความรุนแรงของมันไปได้
หรือว่านี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้มันชอบใช้ความรุนแรงด้วยล่ะมั้ง
ทดแทนส่วนด้อยของตัวมันเอง...
มันคว้าเอาหมอนมารองใต้สะโพกผม แม้ผมจะรู้สึกไม่ถนัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกพันธนาการเอาไว้ทั้งขาและแขน มันเอานิ้วของมันยัดเข้ามาในช่องทางนั้นของผมแบบไม่ใช้อะไรช่วยหล่อลื่นเลยแม้แต่น้อย ยิ่งมาเจอสภาวะความเครียดแบบนี้แล้วด้วยยิ่งทำให้ส่วนนั้นหดเกร็งจนทำให้ผมรู้สึกเจ็บมากกว่าปกติที่เคยผ่านมา
“เฮีย หนูเจ็บ!”
“เจ็บก็ร้องออกมา!!!” มันพูดจบก็ถอนนิ้วออกมาแล้วต่อยหน้าท้องเข้ามาอย่างแรง
ไอ้สัตว์ จุกฉิบหาย...
ร้องไม่ออกเลย
ผมหน้าบู้บี้เพราะรู้สึกจุกที่ท้องหลังจากโดนต่อยซึ่งในขณะเดียวกันไอ้เฮียนั่นมันก็บ้วนน้ำลายใส่ไอ้นั่นของมันก่อนจะจับยัดเข้ามาในร่างกายของผมแบบที่ไม่ใส่ถุงยางป้องกันอีกต่างหาก
“เฮียยยย!! ใส่ถุงก่อน” ผมบอกด้วยความตกใจ
“กูไม่ใส่” มันพูดแล้วก็บีบคอผมแน่นก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเข้าออก
เอาจริงๆ ผมแทบไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่เพราะขนาดก็ไม่ได้ใหญ่ไปกว่าสองนิ้วที่มันสอดมาก่อนหน้านี้มากนัก แต่มันทรมานตรงที่มันบีบคอผมไปด้วยเอาไปด้วยนี่แหละ
หายใจไม่ออก...
มันกระแทกผมไป พลางบีบคอสลับตบหน้า เอาจริงๆ มันทั้งเจ็บทั้งทรมานแต่ระหว่างนั้นมันก็รู้สึกเสียวกว่าที่เคยมีอะไรกับคนก่อนๆ
“อื้อ” ผมร้องเพราะเมื่อกี๊มันบังเอิญกระแทกโดนจุดเสียวกระสันพอดี
เสี้ยวหนึ่งผมแอบเห็นมันอมยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินผมคราง จากนั้นมันก็ก้มมันกัดหัวนมของผมจนผมร้องลั่นแล้วก็ใช้ฝ่ามือหนาบีบกำส่วนนั้นของผมไว้แน่น
“โอ๊ย!” ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ดี ร้องอีก!!” มันตบหน้าผมแล้วกระแทกรัวๆ
“อ๊ะ!” ผมร้องเมื่อมันรัวกระแทกเข้ามาไม่หยุดพลางหยิบเทียนมาราดน้ำตาเทียนลงบนตัวผมอีกรอบ แต่มันไม่ร้อนเลยแฮะ ผมรู้สึกว่ามันยิ่งช่วยเพิ่มความเสียวให้ผมมากกว่าเดิมอีก
“อื้ออออ” ผมครางลั่นเมื่อมันมาบีบคอผมอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันแน่นกว่าเดิมมาก ผมพยายามจะอ้าปากเพื่อกอบโกยอากาศเข้าไปในร่างกายแต่ก็ดูจะยากกว่าเก่า
ผมดีดดิ้นเพื่อจะให้หลุดจากเงื้อมมือปีศาจของมันเพราะผมหายใจไม่ออก แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมันก็กำลังเอาผมอย่างหนักหน่วงจนหัวสั่นหัวคลอนแถมยังบีบคอผมแน่นมากขึ้นเรื่อยๆ อีกด้วย
“ฮะ..เฮีย ผะ..ผม หายใจมะ..ไม่ออก...” ผมพยายามจะพูดออกมาแม้จะไม่ค่อยมีเสียงแต่นี่ก็คือสิ่งที่ผมคิดออกและทำได้ดีที่สุดในตอนนี้
“อ่า... ทนหน่อย จะเสร็จละ”
“อื้อ...”
มันกระแทกเข้ามาอีกไม่กี่ทีผมก็รู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นพุ่งเข้ามาในตัวของผม “อ๊า!!!”
“เฮีย!!!”
ไอ้เชี่ยเอ๊ย ถุงยางก็ไม่ใส่แล้วยังจะแตกในอีก เวรแล้วกู
แวบหนึ่งในหัวมันผุดเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วก็หายไปเพราะในตอนนี้หัวของผมมันกลับกลายเป็นว่าจะต้องทำยังไงให้ผมรอดดีเพราะหายใจไม่ออกจนจะทนไม่ไหวแล้ว ภาพตรงหน้าของผมค่อยๆ เบลอแล้วกลายเป็นมืดลงเรื่อยๆ หมดแรงที่จะดิ้นหนีแต่จู่ๆ ก็เหมือนคนที่กำลังจะตายแล้วถูกช่วยชีวิตเอาไว้เพราะไอ้เฮียชั่วนั่นมันปล่อยมือออกจากคอผมพร้อมกับถอนของลับของมันออกจากตัวผมแล้วเดินไปนั่งอยู่ปลายเตียง
เฮือกกกก!!!
ผมสูดหายใจเข้าแรงพร้อมตาเหลือกขึ้นมามองเพดานห้องก่อนจะหายใจเข้าออกถี่รัว ทีแรกนึกว่าจะตายซะแล้วแต่ก็ยังโชคดีที่รอดมาได้ เกือบไม่มีโอกาสได้ใช้เงินที่อุตส่าห์เสียตัวหามา
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนมือถือของผมดังขึ้น ผมหันหน้าไปมอง
“เฮียโอนเงินค่าตัวให้หนูไปแล้วนะบวกเพิ่มไปให้สองหมื่น”
โอเค... ค่าตัวห้าหมื่นบวกสองหมื่นที่เพิ่มมาก็เป็นเจ็ดหมื่น
“แล้วค่าเสื้อกับกางเกงหนูล่ะครับ”
“ก็โอนแล้วไงสองหมื่นนั่นแหละ”
“แล้วค่ารักษาพยาบาลล่ะครับ หนูใช้ร่างกายหากินนะเฮีย เฮียทำหนูบาดเจ็บแบบนี้มันมีราคาที่ต้องจ่ายนะครับ”
“อะๆๆ ไม่ต้องพูดมาก” มันควักเงินสดในกระเป๋าโยนมาให้มีแต่แบงค์พันเต็มไปหมดแต่ก็ไม่รู้ว่าเท่าไหร่หรอกนะเพราะผมยังติดแหง็กอยู่บนเตียง
“เฮียไม่แกะโซ่ให้หนูหน่อยเหรอครับ”
“เดี๋ยวเฮียให้เด็กมาจัดการให้” พูดจบมันก็เดินออกไปเลย แบบไม่สนใจใยดีกัน
รออยู่พักใหญ่ผู้ชายใส่สูทคนเดิมก็เดินเข้ามาปลดโซ่ที่ผูกผมไว้กับเตียงออกก็เลยทำให้ผมได้รับอิสระหลังจากที่โดนทรมานมาเป็นชั่วโมง สิ่งแรกที่ผมทำก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาใส่คือรีบเก็บเงินที่โปรยอยู่รอบตัวมาใส่กระเป๋าเงินเพราะกลัวจะหายเสียหมด จากนั้นจึงตามไปเช็กในแอพฯ ธนาคารเพื่อดูว่ามียอดเงินเข้ามาตามที่ไอ้เฮียมันบอกหรือเปล่า
“โอเค ครบถ้วน”
“จะอาบน้ำก่อนมั้ย” ชายสูทดำถามขึ้น
“ครับ”
“อยู่ทางนั้น เสร็จแล้วเรียกละกัน พี่รอหน้าห้อง”
“ครับ” ผมพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อชำระล้างคราบสกปรกต่างๆ ออกจากร่างกายเสียหน่อยก่อนกลับบ้าน ทุเรศตัวเองไม่ไหวตอนนี้สภาพผมคือไม่ได้เลย ใครเห็นคงวิ่งหนีเพราะคิดว่าเป็นผีแน่ๆ