เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ

เอิร์ธเด็กเอ็นท์ - บทที่ 36 เวลาส่วนตัว โดย Run_Kantheephop @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เอิร์ธเด็กเอ็นท์

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

PWP

รายละเอียด

เอิร์ธเด็กเอ็นท์  โดย Run_Kantheephop @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ

ผู้แต่ง

Run_Kantheephop

เรื่องย่อ

เอิร์ธเด็กเอ็นท์

Mr. Host Club

[PWP]

Written by Darkriku93

เปิดเรื่อง 04/01/2023

ประกาศ!!!

นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา

สารบัญ

เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -Prologue บทนำ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 1 ปัญหาชีวิต,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 2 หนี,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 3 เข้าสู่วงการ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 4 เริ่มเลย,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 5 เข้าสังกัด,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 6 วันแรกในบาร์,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 7 ค้นพบหนทางใหม่,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 8 ผ่านไปได้ด้วยดี,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 9 บ่อกุ้งสะดุ้งรัก,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 10 แกะกุ้งเสียหน่อย,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 11 ปลดปล่อยสักหน่อย,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 12 รับงานนอก,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 13 พวกตำรวจมันชอบความรุนแรง,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 14 รับงานแทน,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 15 ได้โบนัส,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 16 เทิร์นรุกดูสักหน่อย,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 17 แรกเจอ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 18 ถูกตาต้องใจ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 19 อาชาคือม้าทรงพลัง,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 20 อาชาคือม้าทรงพลัง 2,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 21 เกาหลีเขาซื้อฉันแล้ว!,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 22 เกาหลีเขาซื้อฉันแล้ว 2,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 23 ไม่รู้อิจฉาหรือว่าน้อยใจ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 24 ติดอกติดใจ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 25 หน้ามือเป็นหลังมือ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 26 หรือว่าจะเลิก,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 27 ไหนว่าจะพัก,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 28 เอาวะ! ลุย!!,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 29 ไม่ได้ตั้งใจ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 30 ครั้งแรกก็ติดใจเสียแล้ว,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 31 นี่เดทปะเนี่ย!?,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 32 ครับเชฟ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 33 เลอะเทอะไปหมด,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 34 งานนอกค้างคืน,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 35 แขกคนใหม่,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 36 เวลาส่วนตัว,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 37 เซ็กส์บนรถก็น่าสนุกดีเหมือนกัน,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 38 Outdoor ครั้งแรก,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 39 เรือ (ยอร์ช) สำราญ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 40 ขอแจมหน่อย,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 41 แขกพิเศษ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 42 เดินเล่นหย่อนใจ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 43 ริมหาด,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 44 แปลกๆ ละ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 45 เอาอีกแล้ว,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 46 คิดไม่ผิด,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 47 ระเบียงร้อนรัก,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 48 ระเบียงร้อนรัก 2,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 49 อะไรกันวะเนี่ย!?,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 50 โดนรุม,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 51 ความจริงปรากฏ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 52 เรื่องเชี่ยอะไรวะเนี่ย!?,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 53 โรงละคร,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 54 โรงละคร 2,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 55 โรงละคร 3,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 56 เป็นอะไรของเขา,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 57 ลองอะไรใหม่ๆ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 58 นายทาส,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 59 ป่วยซะแล้ว,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 60 อาการเป็นไงไหนบอกหมอ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 61 หมอจะฉีดยาให้นะ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 62 Mission สุดท้าย,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 63 กลางแจ้ง,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 64 กัดฟันทนอึดใจสุดท้าย,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 65 กลับมาแล้ว!,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 66 ที่พักใจ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 67 เปิดประสบการณ์,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 68 เรียนรู้กันและกัน,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 69 ได้รับยารักษาใจ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 70 ทำงานได้แล้ว,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 71 จะเอายังไง,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 72 รู้ใช่ไหมว่าควรทำยังไง,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 73 ขอจัดสักหน่อย,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 74 เอาไงเอากัน,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -บทที่ 75 ยอมรับหัวใจ,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -Special Chapter 1,เอิร์ธเด็กเอ็นท์ -Special Chapter 2

เนื้อหา

บทที่ 36 เวลาส่วนตัว

ผมรีบตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นเพราะเป็นวันเดินทางที่ได้ทำการตกลงไว้กับพี่กันก่อนหน้านี้ พี่เขาบอกว่าจะมารับตอนเก้าโมงซึ่งตอนนี้นาฬิกาปลุกผมตอนแปดโมงพอดี ผมก็เลยยังมีเวลาให้อาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวเล็กน้อยก่อนที่เขาจะมารับ

โชคดีที่ผมเก็บเสื้อผ้าไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เช้านี้ก็เลยไม่ต้องรีบอะไรมาก อีกอย่างพี่กันบอกมาว่าไม่ต้องเตรียมอะไรไปเลยเพราะที่โรงแรมจะมีเตรียมไว้ให้ทั้งหมด

เอาจริงๆ ก็แอบตื่นเต้นเพราะว่าไม่ได้ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดนานมากแล้ว ครั้งล่าสุดก็ไปกับครอบครัวนั่นแหละมั้ง แต่ก็ไม่ได้สนุกสักเท่าไหร่หรอกเพราะว่ามันไม่ได้น่าประทับใจขนาดนั้น ทะเลาะกับพ่อทั้งทริป จากที่คิดว่าจะไปผ่อนคลายสมองกลายเป็นว่าเครียดมากกว่าเดิมเสียอีก

ผมรีบถอดเสื้อผ้าออกแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ทั้งหมดนี้ผมต้องทำโดยเงียบที่สุดเพราะไม่อยากให้เกิดเสียงดังรบกวนไอ้มิคมัน เพราะกว่าจะเลิกงานเมื่อคืนกว่าจะกลับมาถึงบ้านแล้วนอน ดีที่ผมขอลาหยุดเมื่อวานด้วยวันนี้ก็เลยไม่ได้อ่อนเพลียมากเท่าไหร่นัก

สายน้ำจากฝักบัวเรียกสติให้ผมตื่นตัวมากกว่าเดิมจากที่ยังตื่นไม่เต็มตาเมื่อครู่ ผมลูบไล้ไปตามร่างกายจนเปียกชุ่มแล้วหันไปกดสบู่เหลวเพื่อชโลมทั้งร่างกาย แต่จู่ๆ ขณะที่ผมกำลังถูสบู่ไปจนทั่วตัว ไม่รู้ทำไมพอนึกถึงหน้าพี่กันขึ้นมาผมก็เกิดอารมณ์ซะงั้น ไอ้นั่นของผมแข็งโด่ขึ้นมาทันที

“จะมาอยากอะไรแต่เช้าวะ”

            นั่นแหละ พอผมบ่นจบมือของผมก็คว้าหมับเข้าที่แก่นกลางของตัวเองทันที มันแข็งปังจนน่าประหลาดใจคงเพราะเป็นเวลาในตอนเช้าด้วยล่ะมั้ง ผมกำท่อนกายของผมให้กระชับไม่แน่นและไม่หลวมเกินไปก่อนจะค่อยๆ ขยับมือขึ้นลงอย่างเนิบช้าพลางหลับตานึกจินตนาการไปถึงใบหน้าของพี่กันไปด้วย 

            ก็เลยยิ่งทำให้ผมรู้สึกเสียวขึ้นได้มากขึ้นกว่าเดิม...

            ใช้เวลาไม่นานผมก็จัดการตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเลอะผนังห้องน้ำผมก็เลยต้องคว้าเอาฝักบัวมาฉีดล้างทำความสะอาดเพื่อไม่ให้มีคราบหลงเหลืออยู่เพราะกลัวว่าไอ้มิคมันจะจับได้เอา จากนั้นผมก็รีบเร่งอาบน้ำชำระร่างกายก่อนจะรีบออกไปแต่งตัวเพราะใกล้จะถึงเวลาที่พี่กันจะมารับเต็มที

            “ตื่นเช้าจังวะ” ไอ้มิคเอ่ยทักเมื่อผมกำลังจะคว้ากระเป๋าสัมภาระเดินออกจากห้อง

            “วันนี้มีไปทะเลกับลูกค้าไง”

            “อ่อ วันนี้เหรอ”

            “ใช่ๆ กูไปก่อนนะ”

            “ดูแลตัวเองด้วยมึง มีอะไรให้ช่วยรีบโทรมาเลยนะ” 

            “โอเค” ผมตอบรับแล้วยิ้มให้มันก่อนจะเดินลากกระเป๋าออกจากห้องแล้วลงไปยังชั้นลอบบี้เพื่อรอรถที่พี่กันบอกว่าจะมารับ

            ผมใช้เวลานั่งรออยู่ที่ลอบบี้ของคอนโดอยู่เพียงไม่เกินสิบนาที รถตู้คันใหญ่ก็ขับเข้ามาจอดที่ด้านหน้าประตู ทีแรกผมเองก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าใช่รถของพี่กันมั้ยเพราะไม่ได้ถามไว้ตั้งแต่แรกว่าเป็นรถแบบไหน ทะเบียนอะไร ก็เลยได้แต่ชะเง้อมองอยู่ภายในแต่ยังไม่กล้าเดินออกไป

            พอรถตู้จอดสนิทประตูรถก็เลื่อนออกเองอัตโนมัติก่อนจะมีคุณลุงคนขับวิ่งลงมาจากรถแล้วเดินตรงเข้ามาหาผมด้วยรอยยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร

            “คุณเอิร์ธใช่มั้ยครับ” เขาเอ่ยถามผม

            “ใช่ครับ”

            “เชิญขึ้นรถได้เลยครับ คุณกันรออยู่บนรถแล้วครับ” 

            “อ่อครับ” ผมตอบรับแบบงงๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วลากกระเป๋าเดินตามหลังคุณลุงคนขับออกไป 

            พอผมเดินมาถึงรถคุณลุงก็รับช่วงต่อลากกระเป๋าสัมภาระของผมไปไว้ท้ายรถ ส่วนผมก็ก้าวขึ้นไปบนรถแล้วพบว่าพี่กันนั่งรออยู่ที่เบาะแถวสองด้วยเสื้อเชิ้ตตัวบางสีขาว กางเกงผ้าขายาวสีดำ ใส่แว่นกันแดดสีชา ผมยิ้มให้แล้วยกมือขึ้นไหว้

            “สวัสดีครับ”

            “ไม่ต้องทางการขนาดนั้นก็ได้” พี่กันเอ่ยบอกพลางยิ้มให้ผม “มานั่งนี่มา” เขาตบเบาะที่นั่งด้านข้างเบาๆ เป็นสัญญาณบอกผมว่าควรจะนั่งตรงไหน

            “ขอบคุณครับ” ผมตอบกลับพลางยิ้มให้แล้วหย่อนตัวลงนั่งด้านข้างเขา

            รถตู้เคลื่อนตัวออกจากหน้าคอนโดผมทันทีซึ่งยังไม่ทันที่รถจะได้ขับไปถึงไหนผมก็รู้สึกง่วงหงาวหาวนอนขึ้นมาทันที แดดแรงจ้าที่สาดส่องตั้งแต่เวลาสายๆ ก็ทำให้เพลียแดดขึ้นมาได้ง่ายๆ เหมือนกัน 

            ผมนั่งสัปหงกหลังจากที่นั่งรถมาได้ไม่นาน ผมนั่งตัวเกร็งเพราะกลัวว่าหัวตัวเองจะเอนไปโดนคนข้างๆ แต่พี่กันก็เหมือนจะไม่ได้ว่าอะไรเพราะพอเขาเห็นแบบนั้นเขาก็ยกมือมาประคองหัวผมให้เอนลงไปนอนบนไหล่หนาของเขา จากที่นั่งเกร็งอยู่ก็เลยผ่อนคลายลงไปได้เยอะทีเดียว

            ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้แต่พอสะดุ้งตื่นอีกทีรถก็มาจอดพักอยู่ที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่ามันอยู่จุดไหนของประเทศไทย

            “ลงไปเข้าห้องน้ำมั้ยเอิร์ธ” พี่กันเอ่ยถาม

            “ครับๆ” ผมที่ยังสะลึมสะลือตอบรับแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะก้าวลงจากรถโดยมีพี่กันตามมาไม่ห่าง

            เราทั้งสองคนต่างแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ พอเสร็จเราก็เดินมาเจอกันที่ด้านหน้าร้านสะดวกซื้อในปั๊มนั้น ผมยิ้มให้พี่กันหลังจากที่เห็นเขาเดินมาจากห้องน้ำ เราสองคนเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อนั้นเพื่อที่จะหาของกินเล่นสักหน่อย

            “น้องเอิร์ธหิวมั้ยครับ” พี่กันถามขึ้น

            “ไม่เท่าไหร่ครับ อยากกินขนมมากกว่า”

            “อ่อ น้องเอิร์ธหยิบได้เลยนะ เดี๋ยวพี่จ่ายให้เอง”

            “ขอบคุณครับ”

            พอพูดจบพี่กันก็เดินแยกไป ส่วนผมก็เดินหาขนมที่ชอบพลางหยิบมาถือไว้จนเต็มไม้เต็มมือไปหมด ผมเดินวนหาพี่กันอยู่ครู่หนึ่งพอเห็นว่าเขาเดินมาที่หน้าแคชเชียร์ผมก็เลยเดินไปหาเพื่อที่จะต่อคิวรอจ่ายเงินพร้อมกัน

            “วางเลยครับ” พี่กันหันมาบอกผมเมื่อถึงคิวของเรา

            ผมวางขนมที่ถือมาลงบนเคาท์เตอร์แคชเชียร์ก่อนจะสังเกตเห็นว่าในขณะที่ผมซื้อแต่ขนมพี่กันก็ซื้อแต่ของกินหนักๆ สงสัยคงเพราะยังไม่ได้กินมื้อเช้าล่ะมั้ง แต่นอกจากที่ผมจะสังเกตเห็นบรรดาอาหารที่พี่เขาซื้อแล้วนั้น ผมก็ยังแอบเห็นพี่กันซื้อถุงยางอนามัยมาอีกสองสามกล่องด้วย ทริปนี้สงสัยผมคงจะต้องเหนื่อยแน่ๆ ดูพี่แกเตรียมของไว้ซะขนาดนี้ สงสัยจะอดอยากปากแห้งมานาน

            พอเสร็จจากร้านสะดวกซื้อเรียบร้อยพี่กันก็พาผมกลับขึ้นรถเหมือนเดิม เอาจริงๆ เราแทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย ไม่แน่ใจว่าเพราะง่วงอยู่หรือยังไงเพราะปกติที่เจอกันครั้งก่อนพี่กันดูจะพูดเยอะมากกว่านี้ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเพราะตัวผมเองก็ยังไม่ได้ตื่นเต็มตาสักเท่าไหร่ 

            รถตู้เคลื่อนตัวออกจากปั๊มผมก็หยิบเอาขนมในถุงออกมาแกะกินแก้เหงาปาก ส่วนพี่กันก็หยิบแฮมเบอร์เกอร์ที่ซื้อมาออกมากิน ในรถมีแต่เสียงเคี้ยวดังจ๊อบแจ๊บไปทั่ว แต่พี่กันคงจะสังเกตเห็นว่าผมรู้สึกเบื่อก็เลยหันหน้ามาหาผมแล้วเอ่ยถาม

            “ดูหนังมั้ย”

            “ก็ดีครับ” ผมบอกก่อนที่จะพบว่าจอทีวีที่ถูกพับเอาไว้ด้านบนค่อยๆ ถูกเปิดออกมาอย่างอัตโนมัติ 

            “น้องเอิร์ธอยากดูเรื่องอะไรดีครับ”

            “เรื่องอะไรก็ได้เลยครับ ขอแค่ไม่ใช่หนังผีก็พอครับ” ผมเอ่ยพูดทีเล่นทีจริงแล้วหยิบเอาคุกกี้เข้าปากต่อ

            พอผมพูดจบก็ดันกลายเป็นคนตาผีเห็นพี่กันส่งสายตาไปคนขับรถราวกับส่งสัญญาณอะไรบางอย่างซึ่งผมเองก็เดาไม่ออกว่ามันหมายถึงอะไร แต่ไม่นานภาพบนหน้าจอทีวีก็ฉายขึ้นมา ซึ่งเอาจริงๆ ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจนักหรอกว่ามันเป็นหนังแนวไหนแต่พอเล่นไปได้สักพักก็พอจะเข้าใจได้ว่ามันคือหนังอะไร

            ก็ไอ้การที่มีชายหนุ่มญี่ปุ่นหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่ในห้องแล้วมีเสียงผู้ชายคอยสัมภาษณ์ตลอดมันก็ไม่ได้น่าประหลาดใจนักหรอกเพราะผมเองก็เคยเปิดดูอยู่บ้างนั่นแหละ

            “หนังโป๊เลยเหรอครับ” ผมหันไปถามพี่กันด้วยสีหน้าประหลาดใจ

            “ก็เอิร์ธบอกดูอะไรก็ได้นี่”

            “ก็ใช่ แต่ไม่คิดว่าพี่จะเปิดอะไรแบบนี้”

            “ปกติพี่ชอบดูหนังแบบนี้ไง” พี่กันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงและสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบไหล่ผมไว้

            “อ่อครับ”

            “พี่ว่ากินขนมมันไม่อร่อยหรอก น้องเอิร์ธลองกินอย่างอื่นดูมั้ยครับ” พี่กันพูดพลางเลื่อนสายตาลงไปที่เป้าของเขา ผมเห็นมันกระดิกอยู่สองสามทีราวกับจะเชิญชวนให้รูดซิปกางเกงออกแล้วจัดการมันเสียที

            ผมหันมองคุณลุงคนขับรถแล้วหันกลับมาหาพี่กันก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้แล้วกระซิบที่ข้างใบหูของเขา “พี่ไม่อายคุณลุงคนขับรถบ้างเหรอครับ”

            “ไม่หรอก ลุงเขาเห็นจนชินแล้ว” พี่กันตอบกลับพลางใช้อีกมือหนึ่งที่ว่างอยู่วางลงที่ต้นขาของผมแล้วลูบไปมาเบาๆ

            เอาดีๆ ก็เสียวอยู่นะ...

            ผมพยายามเรียกสติให้กลับคืนมาเพราะลำพังคนอย่างผมก็ถูกกระตุ้นอารมณ์ได้ง่ายอยู่แล้ว แค่สะกิดนิดเดียวก็พร้อมที่จะขึ้นคร่อมทันที แต่เพราะว่าปกติไม่เคยทำแบบที่มีคนอื่นอยู่ด้วย ครั้งนี้มันก็เลยจะเขินๆ หน่อย ผมเลยต้องยับยั้งอารมณ์ตัวเองไว้ก่อนเพราะอยากจะทำอะไรต่อมิอะไรกันแบบสองต่อสองมากกว่า

            แต่เหมือนว่าพี่กันจะทนรอไม่ไหว...

            “พี่กันครับ...” ผมร้องทักเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกดใบหน้าลงมาที่ลำคอของผมแล้วเริ่มจูบไซร้ไปตามซอกคอ กดจูบไปทั่วพลางใช้ลิ้นร้อนแตะเลียสลับกันไป ทำเอาไอ้ตรงนั้นของผมก็ค่อยๆ ตื่นตัวขึ้นมาซะแล้ว

            สองมือของผมมันเคลื่อนตัวไปด้วยความอัตโนมัติ นิ้วเรียวของผมเกี่ยวเข้ากับกระดุมกางเกงของอีกฝ่ายแล้วบรรจงปลดมันออกช้าๆ ก่อนจะตามด้วยรูดซิปออก แก่นกายภายใต้กางเกงในสีเทาปูดนูนจนเห็นได้ชัด ผมผละตัวเองออกจากการซุกไซร้ของพี่กันแล้วพยายามดึงกางเกงของพี่เขาออกซึ่งพี่เขาก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เพราะเขาขยับตัวยกสะโพกขึ้นเพื่อให้ผมถอดกางเกงของเขาได้ง่ายขึ้น

            “ไหนตอนแรกบอกว่าอายคนขับรถไง” พี่กันกระซิบแซว

            “ก็อายจริงนี่ครับ”

            “แล้วตอนนี้ไม่อายแล้วเหรอ”

            “มันเลยจุดนั้นไปแล้วครับ มีแต่อารมณ์อยากมากกว่า” ผมพูดพลางคว้าหมับเข้าที่แก่นกลางของพี่กัน เรียกเอารอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากอีกฝ่ายให้ปรากฏออกมาอย่างเด่นชัด