เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
เรือขับเข้ามาจอดเทียบท่ายังเกาะที่ผมไม่เคยมาเพราะมันเป็นเกาะส่วนตัวของพี่กันเขา ทีแรกที่ได้ยินก็ว่าประหลาดใจอยู่มากพอสมควรแต่พอได้มาถึงจริงๆ ก็ยิ่งแปลกใจหนักเข้าไปใหญ่ ไอ้ที่เข้าใจว่าเกาะส่วนตัวนั้นจะเงียบสงบเพราะมีไว้สำหรับเจ้าของเกาะพักผ่อนหย่อนใจ แต่มันกลับตรงกันข้ามทั้งหมด เพราะมีท่าเรือที่ดูใหญ่โตรวมไปถึงมีรีสอร์ทและร้านค้ามากมาย ที่สำคัญนะมีแต่นักท่องเที่ยวต่างชาติเต็มไปหมด และดูเหมือนจะมีแต่พวกคนรวยเท่านั้นด้วย
เดาเอาจากบุคลิก เครื่องแต่งกายและออร่าของแต่ละคนอะนะ...
ผมเดินลงจากเรือโดยมีพนักงานของที่เกาะเดินมารอรับอย่างใหญ่โต ผมเองก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้ นี่คนรวยเขาใช้ชีวิตกันแบบนี้เหรอ ตอนนี้ผมเดินลงมาจากเรือแล้วก็เลยยืนรอพี่กันก่อนจะเห็นเขาเดินตัวปลิวมาโดยที่มีคนคอยถือกระเป๋าให้ด้วย แล้วทุกคนที่พี่กันเดินผ่านก็ยกมือไหว้กันหมดทุกคน เป็นเจ้าของเกาะนี่มันเวอร์วังจริงๆ
“ไปกันเถอะ” พี่กันเดินเข้ามาโอบไหล่ผมโดยมีสายตาของทุกคนยืนมองกันอยู่เต็มไปหมด
“ครับ” ผมตอบรับแล้วเดินตามพี่กันไป
ผมเดินมาตามทางจากชายหาดขึ้นมายังบริเวณถนนที่มีรถกอล์ฟมารอรับเพื่อที่ว่าระหว่างทางจากท่าเรือไปที่พักจะได้ไม่ต้องเดินให้เหนื่อย ซึ่งเรื่องนี้ก็ต้องขอบคุณบารมีของพี่กันเขานั่นแหละที่ทำให้ผมได้ใช้ชีวิตสบายขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง
“พี่กันนี่รวยจริงๆ เลยนะครับ” ผมแซว
“ไม่หรอก ก็ทำธุรกิจทั่วไปนั่นแหละ”
“แต่ไอ้ธุรกิจทั่วไปของพี่นี่มันไม่ได้ทั่วไปสำหรับผมเลยนะครับ”
“นิดหน่อยเอง” พี่กันยิ้มบาง
“ตอนแรกที่พี่บอกว่าจะพาไปเกาะส่วนตัว ยังแอบคิดว่าเวอร์อยู่เลย” ผมเอ่ยพูดต่อพลางหัวเราะเบาๆ
“ก็เวอร์จริง พี่ไม่เถียง ฮ่าๆ” พี่กันหัวเราะตอบ
“ใช่ไงพี่ นี่ไม่เรียกว่าเกาะส่วนตัวแล้วมั้ง ดูดิเป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งได้ล่ะมั้งเนี่ย”
“จริงๆ ก็ใช่ แต่พี่เปิดรับเฉพาะคนต่างชาติอะ” พี่กันบอกต่อซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่รถกอล์ฟขับมาถึงที่พักพอดี
ที่พักของพี่กันเป็นอาคารแยกออกมาโดดๆ จากที่ส่วนของรีสอร์ท ถ้าจะให้พูดตามความจริงก็คือเหมือนเป็นพื้นที่บ้านเดี่ยวที่ตั้งแยกออกมาบนเกาะนี้ มีรั้วรอบขอบชิดแต่ก็ยังสามารถมองเห็นตัวอาคารของบ้านได้จากด้านนอก ผมยืนมองด้วยความตื่นเต้นอยู่ครู่หนึ่งระหว่างรอพี่กันลงจากรถกอล์ฟ
เมื่อประตูเปิดออกก็มีพนักงานผู้ชายสองคนวิ่งออกมาต้อนรับแล้วพาผมกับพี่กันเดินตรงเข้าไปด้านใน ข้าวของที่พี่กันและผมพกมาด้วยก็ถูกพนักงานสองคนนั้นเอาไปถือไว้เสียหมด ทำให้ในตอนนี้พวกเราเดินกันตัวปลิวผ่านสวนเล็กๆ ที่หน้าบ้านซึ่งถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงาม มีบ่อปลาคาร์ฟบ่อเบ้อเริ่มที่มีปลาตัวโตแหวกว่ายอยู่เต็มไปหมด ผมหยุดแล้วชะเง้อมองอยู่แป๊บหนึ่งก็ถูกพี่กันเดินมาสะกิดให้เดินตามเข้าตัวบ้านไป
“เข้าบ้านเหอะ ตรงนี้มันร้อน”
“โอเคครับ” ผมพยักหน้าหงึกหงักแล้วเดินตามหลังไปโดยมีพี่ๆ พนักงานยืนส่งยิ้มหวานให้กับผม
ทันทีที่ผมเดินเข้ามาในบ้าน ลมจากแอร์ที่ถูกเปิดไว้ล่วงหน้าจนเย็นฉ่ำก็พุ่งเข้าปะทะที่ร่างกายของผมอย่างจัง ทำให้ความอ่อนเพลียจากแดดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ถูกบรรเทาไปได้อย่างรวดเร็ว ผมถอนหายใจยาวเพราะรู้สึกสบายมากขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ ตัว บรรยากาศภายในบ้านถูกตกแต่งไว้อย่างเรียบง่ายแต่ก็ดูหรูหราราคาแพง เพราะมันเต็มไปด้วยสีขาวสลับทองประดับประดาด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง กลางบ้านมีโคมไฟระย้าที่พี่กันบอกว่าสั่งทำพิเศษมีชิ้นเดียวบนโลกห้อยไว้อย่างโอ่อ่า
“ชอบมั้ย” พี่กันหันมาถามผมขณะที่พาเดินไปยังห้องนั่งเล่น
“ชอบสิครับ”
“ทำตัวตามสบายเลยนะ เดี๋ยวพี่ไปห้องน้ำก่อน” พี่กันพูดจบแล้วก็เดินออกไป
ผมหมุนตัวมองไปรอบๆ ห้องนั้นอยู่อีกครู่ใหญ่พลางเดินดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยเพื่อสำรวจความสวยงามและหรูหราของห้องนั่งเล่นนั้นก่อนจะเดินมาหย่อนตัวลงนั่งที่โซฟาหรูที่ตั้งอยู่กลางห้อง
เงียบจัดๆ เลย...
พอได้นั่งพักก็ถึงจะได้รู้ว่าห้องมันเงียบมากแค่ไหน แม้จะมีพี่พนักงานผู้ชายยืนอยู่ไม่ไกลมากแต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีเพื่อนอยู่ด้วยสักเท่าไหร่ ตอนนี้เสียงแอร์ดังหึ่งไปทั่วห้องผมเลยหันไปคว้ารีโมทที่วางอยู่ข้างโคมไฟตั้งโต๊ะด้านขวาของโซฟาขึ้นมากดเปิดทีวีดู ตอนแรกก็แอบเกรงใจแต่พอนึกได้ว่าพี่กันบอกให้ทำตัวตามสบายก็เลยถือวิสาสะเปิดทีวีดูหน่อยละกัน
เสียงทีวีเริ่มดังขึ้นหลังจากที่ผมกดเปิดมัน พี่พนักงานคนนั้นหันมามองเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มให้แล้วก็หันหน้าออกไป มันเป็นช่องของหนังต่างประเทศที่ผมเองก็ไม่เคยดูมาก่อน ผมนั่งจดจ่ออยู่กับที่หน้าจอทีวีอยู่พักใหญ่เพราะไอ้พี่กันที่บอกว่าขอตัวไปเข้าห้องน้ำเนี่ยหายไปนานพอสมควรแล้ว ทีแรกก็เข้าใจว่าน่าจะไปฉี่แต่สงสัยจะถูกข้าศึกบุกล่ะมั้งถึงได้ยังไม่ออกมาสักที
“ไง สนุกมั้ย” ไม่ทันขาดคำพี่กันก็เดินออกมาหาผมที่ห้องนั่งเล่นทันที
“ข้าศึกบุกเหรอครับ” ผมแซว
“ใช่” เขาหัวเราะ
“นั่งดูไปก่อนก็ได้นะ ถือซะว่าพักผ่อน เดี๋ยวเย็นค่อยไปหาอะไรทำกัน” พี่กันบอกยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มก่อนจะถอยออกไปนั่งดูหนังด้วยกัน
พอได้มานั่งตากอากาศเย็นๆ หลังจากตากแดดที่ร้อนระอุมาทั้งวันก็ทำให้ร่างกายของผมมันเริ่มจะเข้าสู่โหมดพักผ่อนไปซะงั้น หนังตาของผมเริ่มตกลงเรื่อยๆ แบบที่ผมเองก็ต้านทานแรงโน้มถ่วงเอาไว้ไม่ไหว ผมเริ่มสัปหงกทั้งที่พยายามฝืนเอาไว้เพราะหนังกำลังสนุกแต่ก็ดูเหมือนไม่ช่วยอะไรสักเท่าไหร่นักหลังจากนั้นผมก็ไม่รับรู้อะไรอีก
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็มานอนอยู่บนเตียงในห้องนอนเสียแล้ว ผมสะลึมสะลืออยู่ครู่หนึ่งก่อนสายตาจะค่อยๆ ปรับโฟกัสจนเห็นภาพชัดขึ้น สองแขนของผมยันให้ตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆ ห้อง แม้จะรู้ตัวว่าตอนนี้อยู่ที่บ้านของพี่กันบนเกาะส่วนตัวแต่ที่ไม่รู้ก็คือในห้องนี้ที่ผมนอนอยู่มันคือห้องของพี่กันใช่มั้ยหรือยังไง
“พี่กันครับ” ผมร้องเรียกแต่ก็เงียบไปไม่มีเสียงตอบรับ ผมก็เลยขยับตัวลงจากเตียงแล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกไปที่ประตู พอเปิดออกไปก็เจอกับพนักงานผู้ชายคนเดิมที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องผมก็เลยยิ้มให้เขาไปหนึ่งที
“คุณเอิร์ธมีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ” พนักงานคนนั้นเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“พี่กันอยู่ไหนเหรอครับ” ผมชะเง้อหน้ามองซ้ายขวาตรงบริเวณหน้าห้องแต่ก็ไม่เห็นใคร
“คุณกันว่ายน้ำอยู่ครับ”
“อ่อครับ”
“คุณเอิร์ธอยากไปหามั้ยครับ”
“ครับ” ผมพยักหน้าตอบ “ว่าแต่พี่ชื่ออะไรเหรอครับ”
“เรียกผมว่าต้อมก็ได้ครับ”
“ครับพี่ต้อม” ผมยิ้มกว้างแล้วเดินตามพี่ต้อมไป
พี่ต้อมพาผมเดินมายังบริเวณหลังบ้าน พอประตูเปิดออกผมก็เห็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่พนักงานหลายคนยืนอยู่รอบสระที่พี่กันกำลังว่ายเล่นอยู่ในนั้น ผมเดินตรงเข้าไปนั่งที่ริมขอบสระพี่กันเห็นเข้าก็เลยว่ายน้ำเข้ามาหา
“ตื่นแล้วเหรอ” พี่กันเอ่ยถามผมพลางยื่นมือมาจับมือของผมเอาไว้
“ครับ”
“มาว่ายน้ำกับพี่มั้ยครับ”
ผมส่งยิ้มบางให้พี่กันก่อนจะหันมองไปรอบๆ สระที่มีผู้ชายร่างบึกบึนยืนอยู่เต็มไปหมด เอาจริงๆ ก็ไม่ได้เขินอายอะไรมากหรอกนะครับ ไอ้เรื่องแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นเนี่ยผมก็ค่อนข้างจะชินนั่นแหละเพราะมันคืออาชีพผม แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะใจกล้าหน้าด้านแก้ผ้าให้ใครต่อใครดูก็ได้นะครับเพราะผมใช้ร่างกายของผมในการทำมาหากินดังนั้นทุกอย่างบนตัวผมมันมีมูลค่าทั้งนั้นนั่นแหละ จะให้มาเห็นมาดูกันฟรีๆ ก็ใช่เรื่อง
“อ่อ... ไม่อยากให้ไอ้พวกนี้อยู่ตรงนี้ใช่มั้ยล่ะ” พี่กันกระซิบข้างหูผม
“ครับ”
“เห้ย! พวกมึงอะ ออกไปข้างนอกให้หมด” พี่กันตะโกนลั่นสระ คนพวกนั้นก็รีบโค้งคำนับให้แล้วเร่งฝีเท้าเดินออกจากบริเวณสระว่ายน้ำไปทันที
“คุณกันมีอะไรให้ผมช่วยก็เรียกได้เลยนะครับ” พี่ต้อมเอ่ยบอกแล้วหันหลังเดินออกไป
พอทุกคนออกจากบริเวณสระว่ายน้ำไปกันจนหมด ก็เหลือเพียงแค่ผมกับพี่กันสองคนเท่านั้น บรรยากาศโดยรอบเงียบลงอย่างเห็นได้ชัด เสียงลม เสียงนกดังแว่วให้พวกเราได้ยินอยู่เรื่อยๆ แต่น่าแปลกที่ถึงแม้บ้านจะอยู่ใกล้รีสอร์ทของพี่กันแต่ไม่ยักจะได้ยินเสียงนักท่องเที่ยวเลยสักคน
“ลงมาว่ายน้ำด้วยกันเถอะครับ” พี่กันเอ่ยบอกแล้วถอยตัวออกไปจากริมสระ
ผมจ้องสายตาไปที่พี่เขาอย่างละสายตาไปไหนไม่ได้ เพราะไอ้พี่กันตอนเปียกน้ำนี่มันเซ็กซี่สุดๆ ไปเลย พอดึงสติกลับมาได้ผมก็รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียวแล้วกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำทันที
เราทั้งคู่แหวกว่ายเล่นกันอยู่ในสระน้ำนั้นอยู่พักใหญ่ หยอกล้อแกล้งกันแบบที่ใครผ่านมาเห็นคงคิดว่าเป็นแฟนกันแต่แล้วจู่ๆ พี่กันก็หยุดนิ่งจ้องตาของผมแล้วไม่พูดอะไร ผมก็เลยได้แต่มองกลับไปด้วยความสงสัย ไม่ทันไรมือหนาของพี่กันก็จับมือผมเขาไปกอบกุมตรงเป้าของพี่เขาที่อยู่ใต้น้ำ แก่นกลางที่แอบซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงว่ายน้ำนั้นแข็งตัวจนมันตึงไปหมด
“อุ๊ย!” ผมอุทานออกมาเมื่อสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร
“อมให้พี่หน่อยดิ” พี่ยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูของผม
“อื้อ” ผมพยักหน้าแล้วยิ้ม
“แต่ต้องอมใต้น้ำนะ”
“ผมจะไม่สำลักน้ำตายก่อนใช่มั้ยครับ” ผมเอ่ยพูดต่อแบบติดตลก
“เอาเท่าที่น้องเอิร์ธไหวก็พอครับ”
“ครับ” ผมยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะกลั้นหายใจแล้วดำลงไปใต้น้ำ สองมือของผมค่อยๆ เกี่ยวกางเกงว่ายน้ำของอีกฝ่ายออกแล้วดึงมันลงไว้ตรงหัวเข่าก่อนจะจับไอ้นั่นของพี่กันยัดเข้าปาก แต่ความลำบากก็คือทันทีที่ผมอ้าปากปุ๊บน้ำในสระก็เข้าปากไปพร้อมกับแก่นกลางของพี่กันด้วย
ผมกลั้นใจอมอยู่ครู่ใหญ่ขยับปากเข้าออกพลางกลั้นหายใจไปด้วย ซึ่งมันยากมากเป็นเรื่องที่รู้สึกทรมานมากที่สุดในชีวิตของผม พอใกล้จะหมดลมผมก็เลยรีบผละออกจากแท่งนั้นแล้วรีบผุดขึ้นจากน้ำทันทีเพราะกลัวว่าตัวเองจะตายไปเสียก่อน
เฮือกกก!!!
ผมรีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็วทันทีที่ผมโผล่หัวขึ้นมาพ้นน้ำ สองมือของผมรีบเช็ดน้ำออกจากใบหน้าแล้วเสยผมเปียกที่ปรกหน้าผากขึ้นไปก่อนจะรีบหันมามองหน้าพี่กันทันที ถึงจะได้เห็นว่าคนตรงหน้ายืนหัวเราะร่าจนหน้าตบสักที
“ไอ้พี่กัน!” ผมตะโกนด่าไปที
“หน้าน้องตลกมากเลยเมื่อกี๊”
“เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ” ผมฟาดมือตีหัวไหล่ไปหนึ่งทีก่อนจะว่ายน้ำกลับไปที่ริมขอบสระโดยมีพี่กันว่ายน้ำตามมาจับตัวของผมไว้
“โอ๋ๆๆๆ”
“...” ผมเงียบไม่ตอบอะไร
“มานี่มา” พี่กันโอบกอดผมจากด้านหลังแล้วบรรจงกดจูบลงมาที่หัวไหล่และซอกคอของผม
“พี่กันขี้แกล้งอะ” ผมบ่น
“ไม่แกล้งแล้วนี่ไง” พี่กันคว้าหมับเข้าที่เป้าของผมแล้วลูบคลึงอยู่แบบนั้นจนน้องชายของผมมันตื่นขึ้นมา ราคะในใจผมมันก็พุ่งพล่านขึ้นมาด้วย
ผมหันขวับมามองหน้าพี่กันทันทีก่อนที่พี่เขาจะจับผมแล้วอุ้มขึ้นนั่งที่ริมขอบสระว่ายน้ำ เขาเอามือทั้งสองข้างเกี่ยวที่ขอบกางเกงในของผมแล้วดึงลงมา ไอ้นั่นของผมชี้โด่ขึ้นมาตรงหน้าพี่กันทันที พี่เขาไม่รอช้าคว้าหมับเข้าที่ไอ้นั่นของผมแล้วกอบกุมไว้อย่างกระชับมือไม่แน่นและไม่หลวมจนเกินไป ผมมองจ้องไปที่สองตาของพี่กันก่อนจะกัดริมฝีปากเบาๆ เพื่อเย้ายวนอารมณ์ของคนตรงหน้าให้เพิ่มมากขึ้นและต้องการจะส่งสัญญาณว่าผมเองก็ทนอีกต่อไปไม่ไหวแล้ว
“พี่กัน..” ผมเอ่ยเรียกเสียงกระเส่า
“ว่าไงครับที่รัก” พี่กันเรียกผมตอบก่อนจะก้มลงไปเอาปากครอบไปที่แก่นกายของผมทันที
ผมร้องซี้ดทันทีเพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะมีทักษะในการใช้ปากและใช้ลิ้นได้ดีถึงขนาดนี้ สองมือบางของผมที่กำลังจับอยู่ที่ขอบสระว่ายน้ำนั้นจิกแน่นไปที่แผ่นกระเบื้องเพราะร่างกายมันสั่นสะท้านไปเสียหมด ทุกครั้งลิ้นร้อนของพี่เขาสัมผัสเข้ากับปลายแท่งสีแดงกล่ำของผมมันก็ทำให้ใจผมอ่อนยวบไปทุกทีเพราะอดทนต่อการยั่วล้อไม่ไหว เหมือนกับจะถูกดูดวิญญาณออกไปยังไงยังงั้น
พี่กันจับขาทั้งสองข้างของผมแยกออกจากกันให้มันมีระยะห่างมากยิ่งขึ้นเพื่อที่จะให้ร่างกายของตัวเองขยับเข้ามาใกล้ชิดกับตัวผมได้มากขึ้น มือที่ว่างอยู่ของพี่เขาลูบไล้ที่บริเวณต้นขาของผมนั่นยิ่งทำให้ความกระสันในตัวผมถูกปลุกขึ้นมายิ่งกว่าเดิม ใจของผมเต้นแรงมากเพราะถึงแม้ว่ามันจะเป็นกิจกรรมนอกสถานที่เหมือนตอนที่อยู่บนเรือก็เถอะ แต่ครั้งนี้มันไม่ได้มีแค่เราสองคนไง เพราะมันยังมีพนักงานอีกจำนวนมากในบ้านหลังนี้เพียงแค่ถูกสั่งให้ออกไปจากบริเวณสระว่ายน้ำเท่านั้นเอง
ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าไอ้บริเวณอื่นๆ ของบ้านเนี่ยมันสามารถแอบดูหรือว่ามองเห็นได้จากส่วนอื่นของบ้านด้วยหรือเปล่า เพราะดูๆ ไปก็ไม่น่าไว้ใจเหมือนกันเกิดพวกมันอยากแอบดูขึ้นมาจะทำไง
“พะ...พี่กัน อื้ออออ”
“เสียวเหรอ”
“อื้อ” ผมกัดริมฝีปากแล้วพยักหน้ารัวๆ เพราะมันเกินจะทนไหว ส่วนนั้นของผมมันช่างไวต่อการสัมผัสเสียจริงๆ
ความอ่อนโยนแต่เมามันของพี่กันที่กำลังปรนนิบัติผมนั้นทำให้ผมมีความสุขจนลืมไปเลยว่าในบ้านไม่ได้มีแค่พวกเราที่อยู่กันสองคน ผมเผลอร้องครางลั่นออกไปแบบไม่ทันได้ระวังตัวก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามีพนักงานหรือจริงๆคงเป็นบอดี้การ์ดของพี่กันอยู่กันเต็มบ้านแต่ก็ช่างมันเหอะ เวลาแบบนี้จะให้มากลั้นเสียงเอาไว้คงอกแตกตายพอดี
พี่กันถอนริมฝีปากออกจากส่วนนั้นของผม แท่งนั้นแฉะไปด้วยน้ำลายของอีกฝ่ายแต่เขาก็ไม่ได้ท่าทีรังเกียจอะไรเพราะยังคงใช้มือหนาจับแล้วรูดขึ้นลงอยู่แบบนั้นจนผมต้องยกมือไปคว้าจับแขนของพี่กันเอาไว้เพราะเริ่มรู้สึกว่าหากปล่อยให้พี่เขาทำแบบนี้ต่อไปผมคงจะไปถึงฝั่งฝันทั้งๆ ที่พี่เขายังไม่ทันจะได้ทำอะไรด้วยซ้ำ
ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงแย่เลยครับ เพราะพวกเรายังไม่ทันได้สนุกกันสักเท่าไหร่เลย...