เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาหลังจากที่เมื่อคืนหลับไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลับไปตอนไหน ความทรงจำสุดท้ายเท่าที่จำได้คือไปงานปาร์ตี้ที่พี่กันจัดขึ้นเพื่อสนองความต้องการของตัวเองเฉยๆ ไม่ได้จัดเนื่องในโอกาสพิเศษอะไรทั้งสิ้น ผมเองก็ต้องติดสอยห้อยตามไปด้วยอยู่แล้ว ผมไม่รู้วันรู้คืนด้วยซ้ำว่าอยู่บนเกาะนี้มานานเท่าไหร่แล้ว แม้ว่าที่จริงไอ้พี่กันมันจะดีลผมมาแค่ 3 วัน 2 คืน ซึ่งมันก็เกินมาแล้วแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะคนจ้างยังไม่ปล่อยให้ผมกลับบ้าน แต่ผมก็ไม่ติดอะไรหรอกหากพี่กันมันยังจ่ายเงินให้ผม แล้วคิดดูมือถือก็ไม่มีใช้ อินเทอร์เน็ตก็ไม่มีใช้ เขาให้ทำอะไรผมก็ต้องยอมทำไปหมด ไม่งั้นผมอาจจะถูกฆ่าตายตอนไหนก็ได้
ผมรู้สึกว่าหัวของผมมันหนักอึ้งเสียจนขยับไม่ไหว ปวดหัวมากแบบที่ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ได้ อาจจะเพราะว่าเมื่อคืนนี้ผมดื่มหนักมากเกินไปล่ะมั้ง แม้กระทั่งจะลืมตายังฝืนเปลือกตาให้เปิดขึ้นไม่ไหวเลย
ผมก็เลยพยายามนอนนิ่งๆ แล้วพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ว่าผมทำอะไรไปบ้าง เพราะตั้งแต่ไปถึงสถานที่จัดงานพี่กันก็เอาเหล้ามาให้ผมแก้วหนึ่งหลังจากนั้นผมก็เฮฮาไปกับปาร์ตี้ที่มีผู้คนมากมายจากการถูกพี่กันเชิญให้มาร่วมงาน ซึ่งก็ไม่ได้เกินคาดมากนักเพราะแขกทั้งหมดก็เป็นชาวต่างชาติทั้งนั้น ไม่มีคนไทยเลยแม้แต่คนเดียว
“ปวดหัวจังวะ” ผมบ่นออกมาจึงทำให้ได้รู้ว่าเสียงของผมมันก็แหบแห้งไปด้วยเหมือนกัน และผมก็รู้สึกเจ็บคอมากเหมือนไม่ได้ดื่มน้ำมาหลายวัน
อาจจะฟังดูเวอร์ไปหน่อยแต่มันก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละ
เสียงจากข้างนอกดังแว่วผ่านเข้ามาในห้องทำให้ผมพอจะคาดเดาได้ว่าในเวลานี้คงจะเป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างจะสายมากแล้วจึงได้มีคนพลุกพล่านในบ้านเยอะแยะแบบนี้ แต่ก็นะการที่รู้สึกว่าร่างกายยังเพลียอยู่มันก็ไม่อยากจะลุกไปไหนเหมือนกัน
ผมพยายามพลิกตัวเพื่อที่จะลุกขึ้นแต่ก็ต้องใช้เวลาอยู่นานมากพอสมควรเหมือนกันเพราะร่างกายที่อ่อนเพลียจนแทบไม่มีแรง สองมือของผมค่อยยันให้ตัวเองลุกขึ้นมานั่งนิ่งอยู่บนเตียง เปลือกตาที่หนักอึ้งทำเอาผมรู้สึกทรมานเป็นอย่างมาก เพราะการที่ลืมตาไม่ขึ้นมันก็ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายมันยังไม่พร้อมที่จะตื่น
ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรกว่าที่ผมจะตั้งสติแล้วลืมตาตื่นขึ้นมาได้ ผมขยับตัวไปนั่งพิงที่หัวเตียงก่อนจะเริ่มรู้สึกประหลาดกับร่างกายของตัวเอง ผมรู้สึกเจ็บที่ช่องทางด้านหลังแบบแปลกๆ แถมยังรู้สึกเหนียวเหนอะหนะอีกด้วย ซึ่งพอรู้สึกแบบนั้นผมก็ไม่รอช้าเอื้อมมือไปสัมผัสที่บริเวณรูด้านหลังจึงทำให้ผมสัมผัสได้ว่ามันมีคราบอะไรบางอย่างที่ไม่ปกติอยู่ แถมยังรู้สึกเจ็บเล็กๆ อีกด้วย
“เชี่ย...” ผมอุทานออกมาเบาๆ “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นวะ”
ผมพยายามจะนึกย้อนกลับไป แต่ภาพที่อยู่ในความทรงจำก็มีเพียงแต่ภาพที่ผมดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างหนักหน่วงโดยมีพี่กันและเหล่านักท่องเที่ยวฝรั่งกล้ามโตหน้าตาดีนั่งอยู่ล้อมรอบผมเต็มไปหมด
“อย่าบอกนะว่า...” ในหัวผมมีเรื่องไม่ดีโผล่แทรกขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่อยากจะคิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริง พยายามจะปฏิเสธว่าพี่กันคงไม่ทำอะไรแบบนั้นซึ่งก็ค่อนข้างยากเพราะที่ผ่านมาพี่เขาก็มักจะทำเรื่องที่เกินจะคาดคิดอยู่เสมอ
ใครจะไปรู้ คนที่พฤติกรรมประหลาดๆ แบบนั้นมันอาจจะทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ แล้วผมก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วยว่าเพราะเขาจ่ายเงินซื้อผมมาเลยทำให้ผมไม่กล้ามีปากเสียงสักเท่าไหร่ นอกจากจะกลัวเสียเงินเสียรายได้ก็ยังกลัวว่าจะเสียชีวิตอีกด้วย
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ” ผมยกมือขึ้นยีหัวด้วยความเครียด เพราะไม่ว่าจะพยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ไอ้คราบที่เกาะอยู่ที่ช่องทางด้านหลังเป็นหลักฐานชิ้นดีที่บ่งบอกว่าเมื่อคืนนี้ผมได้ผ่านเรื่องราวอะไรมา
ผมตัดสินใจขยับตัวเองลงจากเตียงไปที่หน้ากระจกเพื่อสำรวจร่องรอยอื่นๆ ว่ามีส่วนไหนของร่างกายที่จะใช้เป็นหลักฐานเพื่อเล่าเรื่องราวของเหตุการณ์เมื่อคืนได้บ้าง
ผมขยับขาที่ค่อนข้างจะไร้เรี่ยวแรงพาตัวเองเดินไปที่หน้ากระจกแล้วหมุนตัวดูช่องทางด้านหลังเป็นอย่างแรก สิ่งที่พบตอนมันสะท้อนกับเงากระจกนั่นก็คือมีคราบของเหลวแห้งกรังเปื้อนอยู่ที่บริเวณนั้นซึ่งก็ไม่ต้องคาดเดาให้มากความว่ามันคือคราบอะไรเพราะมันก็รู้ๆ กันอยู่ ผมไล่สำรวจไปเรื่อยๆ ก็พบรอยแดง รอยเขียวบ้างในบางจุด ตามแขนขาและแผ่นหลัง มีรอยดูดอยู่บริเวณลำคอและหน้าอกของผม แถมมีรอยฟันกัดที่หัวไหล่ด้านซ้ายของผมด้วย
“ไอ้พี่กันมันทำเชี่ยไรวะเนี่ย” ผมด่าออกมาเพราะปกติเวลามันจะทำอะไรผมก็จะรู้ตัวทุกครั้ง แต่เรื่องเมื่อคืนผมจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ นอกจากการที่ผมนั่งดื่มเหล้าอยู่ในงานปาร์ตี้
หรือผมโดนวางยา?
ความคิดนี้แทรกขึ้นมาในระหว่างนั้น แล้วใครเป็นคนวางล่ะ พี่กันน่ะเหรอ? หรือคนอื่นๆ เพราะมาลองคิดดีๆ พี่กันเขาจะมาวางยาผมทำไมในเมื่อถ้าเขาต้องการเมื่อไหร่แค่พูดออกมาผมก็พร้อมจะนอนแหกขาบริการเขาอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นแขกคนอื่นมาวางยาผมพี่กันเขาคงไม่มีทางยอมอยู่แล้ว ผมคิดจนปวดหัวไปหมดก่อนสายตาจะสังเกตเห็นกระดาษโพสต์อิทที่วางอยู่บนเครื่องแป้งนั้น ผมก็เลยเอามือหยิบมันขึ้นมาอ่านชัดๆ
“ลองเปิดคลิปในไอแพดดู แล้วจะรู้ทุกเรื่อง”
อะไรวะ? ผมได้แต่นึกขึ้นมาระหว่างที่อ่านกระดาษโน้ตนั้นพลางหันหน้ามองหาว่าไอแพดที่บอกมันวางอยู่ตรงไหน แล้วสายตาของผมก็หันไปเห็นไอแพดเครื่องดังกล่าวถูกวางไว้อยู่ใกล้ๆ กับอีกฝั่งของหัวเตียง ผมก็เลยต้องค่อยๆ เดินไปหยิบมัน
สองมือของผมหยิบไอแพดนั้นขึ้นมาก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงอีกครั้ง ความตื่นเต้นก่อเกิดขึ้นในตัวของผม หัวใจของผมเต้นแรงเพราะความกังวล ไม่รู้ว่าหลังจากเปิดไอแพดดูแล้วจะเจอกับอะไร กลัวจะเจอภาพที่ตัวเองไม่อยากเห็น
“เชี่ย” ซึ่งมันก็เป็นจริงดังคาด เพราะหลังจากปลดล็อกไอแพดแล้วเปิดคลิปวิดีโอที่มีอยู่เพียงคลิปเดียวในนั้นก็ได้พบแล้วว่าเมื่อคืนนี้เกิดเรื่องราวอะไรขึ้น
“นี่มันอะไรกันวะเนี่ย”
ผมพึมพำออกมาเมื่อเห็นคลิปดังกล่าว เพราะภาพหน้าปกที่เห็นในตอนแรกมันภาพของกล้องวงจรปิดที่มีผมนอนอยู่บนเตียงที่อยู่ตรงกลางห้อง
ผมกดเล่นคลิปทันทีเพราะอยากรู้ใจจะขาดว่าเหตุการณ์ในคลิปมันคืออะไร เกิดเรื่องอะไรกับผมกันแน่ ซึ่งพอกดเริ่มคลิปใจผมก็เต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะเพราะทั้งตื่นเต้นและตื่นกลัว ไม่รู้ว่าภาพที่จะออกมาจะเป็นยังไง ผมกลัวว่าจะรับไม่ได้กับภาพที่เกิดขึ้น
ในคลิปนั้นผมนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงซึ่งก็พอคาดเดาได้ว่าคงนอนหลับอยู่ ไม่นานก็ปรากฏร่างของพี่กันที่เดินถือแก้วไวน์เข้ามาหาผม เขายกไวน์ที่เหลือในแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดก่อนจะวางแก้วเปล่าไว้ที่โต๊ะข้างเตียงจากนั้นก็หย่อนตัวลงนั่งบนเตียงข้างๆ ผม
เขาใช้มือข้างหนึ่งปัดไรผมที่ปกหน้าของผมออกแล้วบรรจงก้มหน้าลงไปจูบที่หน้าผากของผมอย่างแผ่วเบา ซึ่งในคลิปนั้นผมก็ยังคงนอนแน่นิ่งแบบไม่ได้มีสติอะไร ยังคงนอนแน่นิ่งอยู่แบบนั้น
จากนั้นไม่นานพี่กันมันก็ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของผมออกทีละชิ้น ทีละชิ้น จนเหลือเพียงแค่กางเกงในตัวเดียวที่ปกปิดส่วนของลับของผมเอาไว้ ผมนั่งมองภาพในคลิปอยู่ด้วยความลุ้นจนตัวโก่งเพราะอยากรู้ว่ามันจะทำอะไรต่อไป
เพราะในหัวผมมันคิดถึงแต่เรื่องประหลาดๆ ทั้งนั้น เท่าที่เจอมาก็พอจะเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าไอ้พี่กันมีความโรคจิตซ่อนเอาไว้มากขนาดไหน
ใครจะไปรู้ มันอาจจะเล่นพิเรนทร์ๆ กับผมก็ได้...
“ตอนหลับน่ารักจัง” เสียงพี่กันจากในคลิปดังขึ้นมาพร้อมๆ กับที่เขาสัมผัสไปตามร่างกายของผมที่นอนหลับอยู่บนเตียงนั้น
“ไหน... เรามาเล่นสนุกกันหน่อยเนอะ” พี่กันพูดต่อก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินหายออกไปก่อนจะกลับมาพร้อมกับไวน์แดงขวดใหญ่
พี่กันยืนมองร่างของผมที่นอนอยู่บนเตียงก่อนจะหันมามองที่กล้องวงจรปิดแล้วยิ้มกว้าง ซึ่งนั่นมันยิ่งสร้างความรู้สึกน่าสยดสยองให้กับผมมากขึ้นกว่าเดิม หลังจากนั้นพี่เขาก็หันกลับไปนั่งลงข้างผมก่อนจะเปิดฝาขวดไวน์ออกแล้วค่อยๆ ราดไวน์แดงขวดนั้นลงบนตัวผม
“เชี่ย!!” ผมร้องอุทานลั่นห้องเมื่อเห็นแบบนั้น
ของเหลวสีแดงเข้มถูกเทราดไปจนทั่วตัวของผมแล้วไอ้พี่กันมันก็หัวเราะร่าอย่างกับคนโรคจิต จากนั้นมันก็เอาขวดไวน์ไปวางไว้ที่ตะข้างเตียงก่อนที่กลับมานั่งลงข้างผมเหมือนเดิม มือหนึ่งของมันหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อถ่ายรูปและคลิปเก็บไว้ ซึ่งนั่นหมายความว่ามันมีข้ออ้างที่จะใช้แบล็กเมลผมได้อย่างแน่นอน
มันก้มลงแล้วใช้ลิ้นเลียไปตามลำตัวของผมเพื่อลิ้มรสไวน์แดงที่เทลงไปบนตัวผมจนทั่ว มันใช้เวลาวนเวียนอยู่ที่ยอดอกผมอยู่นานซึ่งก็ไร้ซึ่งการตอบสนองของผมโดยสิ้นเชิง ในคลิปนั้นผมไม่ได้แม้แต่จะขยับตัวด้วยซ้ำเพราะนอนแน่นิ่งหลับเป็นตาย
“น้องเอิร์ธนี่ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะครับ” เสียงในคลิปแว่วออกมา ผมที่ได้ยินถึงกับรู้สึกกระอักกระอ่วนแต่ก็ยังพยายามจะดูต่อไป แม้จะรู้ดีว่าจะต้องเห็นภาพที่ไม่อยากจะเห็นก็ตาม
ไอ้พี่กันมันไล้เลียอยู่ที่ผิวกายผมอยู่อีกพักใหญ่ตั้งหัวจรดเท้า มันใช้เวลาอยู่ที่ปลายเท้าและต้นขาของผมมากที่สุดซึ่งในระหว่างนั้นมันก็เอามือมากอบกุมส่วนกลางลำตัวของผมเอาไว้แล้วลูบคลึงไปด้วยตลอดเวลา จากนั้นมันก็เริ่มที่จะใช้มือของมันเกี่ยวเอากางเกงในที่ปิดบังร่างกายของผมชิ้นสุดท้ายออกไป จนตอนนี้เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่านอนนิ่งอยู่บนเตียง
“เห้อออ... น้องเอิร์ธนอนนิ่งแบบนี้พี่จะไปสนุกได้ไงล่ะเนอะ” ไอ้พี่กันเอยพูดขึ้นก่อนจะเดินหายออกไปจากมุมกล้องทิ้งให้ผมนอนโป๊อยู่บนเตียงนั้น
มันเดินออกไปไหนของมันวะ...
ยังไม่ทันที่ผมจะได้หายสงสัยไอ้พี่กันมันก็เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ได้เข้ามาเพียงคนเดียวเพราะมันกลับพาเพื่อนเข้ามาอีกฝูงใหญ่ทั้งหัวดำหัวทองยืนล้อมเตียงที่ผมนอนอยู่ด้วยท่าทีที่ดูตื่นเต้นและชอบใจกันยกใหญ่
“...”
ผมช็อกจนพูดไม่ออกเพราะไม่รู้ว่ามันจะทำกันถึงขนาดนี้ ไอ้พี่กันเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้นจนหมดในขณะที่คนอื่นๆ ก็หยิบมือถือขึ้นมาแล้วเริ่มยกขึ้นมาถ่ายกันเต็มไปหมด
แบบนี้ผมคงต้องทำใจไว้เลยว่าต่อไปหน้าของผมคงถูกแชร์ว่อนอยู่ในอินเทอร์เน็ตเป็นแน่!
“โอ๊ยยย ไอ้กัน ไอ้เหี้ย!!” ผมด่าเสียงดังลั่นเพราะทนไม่ไหวกับสิ่งที่มันทำในคลิป
ไอ้พี่กันมันเริ่มขึ้นมาบนเตียงแล้วเล้าโลมผมต่ออีกนิดหน่อย แต่ก็อย่างว่าเพราะผมนอนแน่นิ่งอยู่แบบนั้นมันก็เลยเหมือนกับว่าจะหมดสนุกเพราะไม่มีคนตอบสนองสัมผัสของมัน มันก็เลยเปลี่ยนใจลงไปเลียอยู่ที่ช่องทางด้านหลังของผมอยู่พักใหญ่ก่อนจะจับแก่นกายของมันยัดเข้าไปด้านในช่องทางของผมทันที
เสียงเชียร์จากผู้คนที่ยืนอยู่รอบเตียงดังขึ้นมาซึ่งนั่นเหมือนจะทำให้ไอ้พี่กันพึงพอใจอยู่ไม่น้อย มันเริ่มขยับตัวให้อยู่ในท่าที่กระชับแล้วเริ่มขยับสะโพกของมันทันที
จังหวะสะโพกที่มันขยับอยู่นั้นดูจะเนิบช้าแต่เน้นย้ำราวกับต้องการจะโชว์ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ซึ่งสิ่งที่มันทำนั้นก็เพื่อตอบสนองความต้องการของไอ้พวกที่ยืนดูอยู่รอบเตียงด้วยนั่นแหละ เพราะแต่ละคนก็ดูจะสนุกสนานกับโชว์ที่เริ่มขึ้น บางส่วนอินตามจนเกิดอารมณ์ควักไอ้นั่นของตัวเองออกมาตรงนั้นแล้วใช้มือสาวเข้าออกอย่างเป็นจังหวะโดยไม่เกรงกลัวสายตาของคนรอบข้างเลยด้วยซ้ำ
นี่มันแหล่งรวมไอ้พวกโรคจิตชัดๆ
ไอ้พี่กันมันถอนส่วนนั้นของมันออกมาจากตัวผมหลังผ่านกิจกรรมไปได้ระยะหนึ่ง ก่อนจะจับร่างผมพลิกตัวจากนอนหงายเป็นนอนคว่ำเพื่อเปลี่ยนท่าทาง
“อยากได้ท่าไหน บอกได้นะ” มันเงยหน้าแล้วหันไปบอกคนที่ยืนอยู่รอบๆ ด้วยภาษาอังกฤษ
ไอ้พวกนั้นก็พยักหน้ารับแล้วโห่ร้องกันใหญ่ไม่รู้จะเชียร์อะไรกันนักหนา...