เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
ผมได้แต่อุทานในใจเพราะอาการช็อคกับสิ่งที่ได้ยินมาเมื่อครู่ มันเหี้ยเสียจนผมบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ มันเป็นเรื่องที่เกินกว่าผมจะคาดเดาได้และพวกไอ้มิครวมถึงทุกคนที่ร้านก็คงคิดไม่ถึงด้วยว่าการที่ผมถูกซื้อออกมานอกสถานที่แล้วจะต้องมาเจอเรื่องประหลาดๆ แบบนี้ด้วย
“ไอ้เหี้ย!!!”
พลั่กกก!!
ผมรวบรวมแรงและกำลังที่มีอยู่ในตัวทั้งหมดขึ้นมาด้วยความโกรธก่อนจะออกแรงที่มีผลักไอ้พี่กันออกจากตัวแล้วต่อยเข้าที่หน้าของเขาอย่างจัง เสียงหวีดร้องของแม่บ้านดังลั่นก่อนที่พวกบอดี้การ์ดจะวิ่งเข้าล็อกตัวผมเอาไว้ ส่วนไอ้พี่กันก็หันมามองหน้าผมด้วยแววตาเคียดแค้น
“มึงมันคนเหี้ย! ทำกับกูแบบนี้ได้ไง!!” ผมตะโกนด่ามันและพยายามจะสะบัดตัวออกจากการจับกุมของไอ้พวกขี้ฆ่าชุดดำนี่แต่ก็ไม่มีแรงที่มากพอจะทำแบบนั้นได้
“กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่ากูซื้อมึงมา กูจะทำอะไรก็ได้” ไอ้พี่กันมันยิ้มเยาะ
“แต่นี่มันเกินไป” ผมแย้ง
“กูจะบอกให้ฟังแล้วกันนะ ว่าตั้งมึงมาถึงที่เกาะนี้ก็ไม่มีอะไรเป็นส่วนตัวทั้งนั้นแหละ”
“ห้ะ?” ผมอุทานคำเดิมออกมาอีกครั้งด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกว่ามีแต่เรื่องให้ประหลาดใจเพิ่มขึ้นทุกวินาที
“ก็ตั้งแต่ที่มึงมาถึงเกาะนี้ ชีวิตมึงก็ถูกถ่ายทอดสดไปทั่วโซเชียลแล้ว กูซ่อนกล้องไว้ทั่วทั้งเกาะนั่นแหละ...”
“...” ผมได้แต่นิ่งอึ้งหลังจากได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
“แถมกูก็ยังมีมิชชั่นให้คนดูทางออนไลน์อีกด้วยว่าอยากให้กูมีเซ็กซ์กับมึงตอนไหน ตรงไหน แบบไหน ใครที่จ่ายเงินโหวตเยอะที่สุดในช่วงเวลาที่เปิดโหวต กูก็จะทำตามคำขอของคนนั้น”
“ไอ้สัตว์!” ผมด่าไอ้พี่กันด้วยแววตาโกรธแค้น
“ทำไม ไม่สนุกเหรอ”
“สนุกก็เหี้ยละ”
“ทำไมล่ะ กูยังสนุกเลย” มันพูดพลางหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปมองคนที่ยืนอยู่โดยรอบก่อนจะเอ่ยถาม “มีใครไม่สนุกมั้ย”
“...” เงียบกริบ ไม่มีใครกล้าโต้แย้ง ผมเห็นมีแต่คนยืนเงียบกับคนที่พยายามแสดงท่าทีเห็นดีเห็นงามด้วย
“ไอ้พวกชั่ว” ผมด่าเสร็จก็อาศัยจังหวะที่พวกมันกำลังเผลอสะบัดตัวหลุดออกจากการถูกล็อคตัวเอาไว้แล้วรีบวิ่งหนีทันที แต่ก็ดันถูกไอ้พี่กันวิ่งตามมาจับแขนเอาไว้ได้
มันออกแรงบีบแขนผมที่มันคว้าจับเอาไว้จนเจ็บไปหมด...
“จะหนีไปไหน” มันเอยถามเสียงแข็ง แรงบีบที่แขนผม มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บจนอ่อนแรง
“ปล่อยยย!!!”
“ถ้ามึงหนีไปตอนนี้ มึงจะเสียเงิน 5 ล้านไปฟรีๆ นะ” ไอ้พี่กันเอ่ยพูดขึ้นทำเอาผมต้องหยุดชะงัก
เมื่อกี๊มันพูดว่าอะไรนะ ห้าล้านงั้นเหรอ?
มันพูดเล่นพูดจริงวะเนี่ย เอาดีๆ มันเป็นเงินที่เยอะนะ แล้วผมก็ไม่คิดว่าจะมีงานไหนที่ทำแป๊บเดียวแล้วจะได้เงินเยอะขนาดนั้นด้วย นี่ผมคงจะไม่ได้เห็นแก่เงินมากเกินไปใช่มั้ย
“คืออะไร? ไม่เข้าใจ” ผมถามกลับ
“ถ้ามึงยินยอมที่จะอยู่จนจบเกม แล้วทำทุกมิชชั่นได้สำเร็จ เงินรางวัล 5 ล้านบาทจะเป็นของมึงทันที”
“มิชชั่นอย่างว่าอะนะ”
“ใช่...”
เอาไงดีวะ ถ้าเป็นแค่มิชชั่นแบบที่เคยผ่านมาก็น่าสนอยู่แหละ แค่นอนให้ไอ้พี่กันมันเอาก็คงไม่ได้จะยากสักเท่าไหร่ เพราะไม่ว่ามันจะดุดันและรุนแรงแค่ไหนผมก็ผ่านมาหมดแล้ว ไม่ว่าจะอินดอร์หรือเอาท์ดอร์ก็ตาม ผมเจอมาทุกรูปแบบแล้วตั้งแต่ได้รู้จักกับไอ้พี่กัน
“แล้วแต่นะ ถ้าไม่เอาก็เดินออกไปซะ แต่ไม่รับประกันนะว่ามึงจะได้กลับถึงบ้านหรือเปล่า” ไอ้พี่กันเอ่ยพูดพลางยกยิ้มมุมปาก
นี่มันเรียกว่าขู่กันชัดๆ
แต่ถึงมันจะไม่พูดแบบนี้ผมก็แอบคิดไว้อยู่แล้วว่าจะอยู่ที่นี่ต่อแล้วทำมิชชั่นให้มันจบๆ ไปซะ เงินตั้งห้าล้านบาท ใครไม่เอาก็โง่แล้ว ขอแค่ไม่โดนฆ่าตายไปซะก่อนก็พอ
“ตกลง” ผมเอ่ยบอกเสียงแข็ง
“พูดง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” ไอ้พี่กันเปลี่ยนจากใบหน้าโหดเป็นยิ้มหวานแล้วเดินเข้ามากอดผมก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ เอาจริงๆ แม้จะรู้สึกว่าน่ากลัวแต่ผมก็ค่อนข้างที่จะมั่นใจได้ว่าพี่กันมันจะไม่ทำอะไรผมแน่ๆ