เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,วัยว้าวุ่น,ยุคปัจจุบัน,ไทย,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
เรียนไปก็ปวดหัว มีผัวก็ปวด... งั้นถ้าจะต้องทนปวด... ก็ขอปวดแบบได้เงินด้วยละกัน! เลิศๆๆๆๆ
เอิร์ธเด็กเอ็นท์
Mr. Host Club
[PWP]
Written by Darkriku93
เปิดเรื่อง 04/01/2023
ประกาศ!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP ไม่เน้นความสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ อ่านเอาฟีลลิ่ง อ่านเอามันเฉยๆ น้าาาาา
พี่กันมันหันขวับมามองผมทันทีด้วยแววตาแข็งทื่อจนผมรู้สึกกลัวขึ้นมาหน่อยๆ ไม่รู้ว่ามันโมโหอีกหรือเปล่าหรือไม่พอใจอะไรกับสิ่งที่ผมทำไปเมื่อครู่มั้ย ก็ได้แต่เดาอย่างเดียวนั่นแหละเพราะอารมณ์ของไอ้พี่กันมันก็ขึ้นๆ ลงๆ จนผมก็ไม่อยากจะสนใจ
“เป็นอะไร” พี่กันเขาเอ่ยถามเสียงแข็ง
“เปล่าครับ”
“แล้วถอนหายใจใส่พี่ทำไม”
“ไม่ใช่ครับ มันบังเอิญครับ” ผมรีบปฏิเสธทันควัน
“งั้นก็ดีละ” พี่กันเอ่ยพูดต่อแล้วหันหน้ากลับไปก่อนจะเดินต่อ “ตามมา”
“ครับ”
ผมเอ่ยตอบรับแล้วเดินตามพี่เขาไปเงียบๆ จากนั้นพี่กันก็พาผมเดินไปยังบริเวณหลังบ้านซึ่งเป็นพื้นที่ที่ผมไม่เคยได้เดินเข้าไปถึงมาก่อนเพราะเวลาที่ผมเดินผ่านเข้าไปแถวนั้นก็มักจะมีบอดี้การ์ดคอยห้ามอยู่ตลอดเวลา บอกว่าเป็นพื้นที่หวงห้ามของพี่กันซึ่งสั่งห้ามไว้เด็ดขาดว่าไม่ให้คนนอกเข้าไปยุ่งนอกจากตัวพี่กันเพียงคนเดียวเท่านั้น
บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าบ้านหลังเล็กนั้นถอยออกห่างจากประตูทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของพี่กันปรากฏขึ้น คนตัวสูงเดินตรงเข้าไปหาแล้วโบกมือให้สองคนนั้นหลีกทางออกไป จากนั้นไอ้พี่กันก็เปิดประตูเข้าด้วยกุญแจที่พกเอาไว้ในกระเป๋ากางเกง
“เข้ามาสิ” พี่กันเอ่ยบอกให้ผมเดินตามเข้าไป
“...” ผมเงียบไม่ตอบอะไรได้แต่เพียงพยักหน้าแล้วเดินตามเข้าไป
ด้านในถูกตกแต่งด้วยไฟสีแดงล้วนจนมันแดงไปทั้งห้อง บรรยากาศอึมครึมและมองเห็นได้ไม่ชัดมากนักด้วยความสลัวของแสงไฟ ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเพ่งสายตาเพื่อที่จะมองให้เห็นว่าในห้องนี้มันมีอะไรบ้าง ทำไมจะต้องทำให้มันดูลึกลับขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้
“นั่งก่อนสิ” พี่กันผายมือไปที่โซฟาที่ผมใช้เวลาอยู่นานกว่าจะมองเห็นได้ชัดว่ามันตั้งอยู่ตรงไหน
ผมเดินไปหย่อนตัวลงนั่งโซฟาตัวนั้นด้วยความตื่นเต้นเพราะบรรยากาศในห้องมันช่างน่าวังเวงและน่ากลัวอยู่เหมือนกัน ซึ่งพอนั่งไปได้สักพักจนสายตาของผมเริ่มชินและปรับตัวกับแสงภายในห้องได้แล้วนั้นก็ทำให้ผมได้มองเห็นอะไรๆ ชัดเจนขึ้น และนั่นก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกกลัวมากขึ้นกว่าเดิม
เรียกว่าขนหัวลุกเลยแหละ
เพราะโดยรอบผนังห้องมันถูกแขวนเต็มไปด้วยอุปกรณ์สำหรับทารุณกรรมเต็มไปหมด หลากหลายชนิดเสียจนผมเองก็ไม่รู้ว่าอันไหนมันเป็นอันไหนและใช้สำหรับทำอะไร นอกจากบนผนังก็ยังมีเตียง มีโต๊ะ มีเก้าอี้ ทรงแปลกๆ เต็มไปหมด ทำเอาผมใจสั่นแรงยิ่งกว่าการมีเซ็กส์ครั้งแรกเสียอีก
“นี่มันอะไรกันครับพี่กัน” ผมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
“ห้องเชือดครับ”
“ห้ะ?”
“...”
“นี่พี่จะฆ่าผมเหรอ” ผมตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“ไม่ใช่ครับ ห้องนี้สำหรับการมีเซ็กส์แบบ BDSM” ไอ้พี่กันเดินเข้ามาใกล้ผม สายตาของมันที่จ้องมองผมตอนนี้ราวกับปีศาจ เพราะแววตาของไอ้พี่กันมันโชติช่วงไปด้วยความหื่นกระหายและอันตราย รอยยิ้มมุมปากที่ยกขึ้นนั้นมันช่างน่ากลัวเหลือเกินเวลาที่ได้เห็นภายใต้แสงไฟสีแดงแบบนี้
“ดะ...เดี๋ยวนะครับ” ผมเอ่ยห้ามเมื่อไอ้พี่กันค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ เพราะในตอนนี้ผมยังไม่ได้เตรียมตัวมารับมือกับเรื่องอะไรแบบนี้เลยแม้แต่นิดเดียว
“น้องสนใจมั้ย” พี่กันเอ่ยถามผม “สนใจเล่นสนุกด้วยกันมั้ยครับ”
“ไอ้ BDSM เนี่ย มันคือผมจะต้องเจ็บตัวด้วยใช่มั้ยครับ” ผมถามย้ำแม้ความเป็นจริงจะรู้อยู่แล้วว่ามันคืออะไร
“ใช่ครับ แต่ถ้าน้องเอิร์ธไม่โอเคก็บอกได้นะครับ พี่จะไม่ทำ”
“...”
“แล้วแต่นะครับ พี่แค่หาคนเล่นสนุกด้วยเฉยๆ ถึงแม้ว่าพี่จะจ่ายตังซื้อน้องมา แต่ไอ้กิจกรรมแบบนี้มันต้องยินยอมทั้งคู่” พี่กันหย่อนตัวลงนั่งข้างผมแล้วหันมาคุยกับผมอย่างจริงจัง
“ผมยังไงก็ได้”
“เอาดีๆ” พี่กันถามย้ำ
“ผมกลัว... แต่ผมอยากลองครับ” ผมเอ่ยบอกพี่กันด้วยน้ำเสียงกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็พยายามจะสู้เสือเพราะถ้าได้โอกาสลองอะไรใหม่ๆ มันก็น่าสนใจอยู่เหมือนกัน
“พี่สัญญาว่าจะไม่รุนแรงนะครับ”
“ครับ ยังไงก็ได้อย่าให้ผมมีรอยแผล เพราะผมไม่อยากมีแผลเป็นครับ ผมต้องร่างกายหากินไปอีกนาน” ผมยอมรับตรงๆ กับพี่กัน
“โอเค พี่สัญญาครับ”
“งั้นก็โอเคครับ ลองดู”
“เยี่ยม” รอยยิ้มปีศาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไอ้พี่กันทันทีหลังจากที่ได้ยินคำอนุญาตหลุดออกมาจากปากผม
พี่กันบอกให้ผมนั่งรออยู่เฉยๆ ที่โซฟาตัวนี้ก่อนที่พี่เขาจะลุกออกจากโซฟาแล้วเดินหายไปที่มุมหนึ่งของห้อง ใจผมเต้นระรัวเพราะไม่รู้ว่าพี่เขากำลังจะเล่นสนุกอะไรกับผมอีก เพราะในนี้มีแต่อุปกรณ์ที่ดูน่ากลัวเต็มไปหมด การที่บอกว่าให้พี่เขาระวังอย่างสร้างบาดแผลให้กับร่างกายของผมก็ดูเหมือนจะเป็นแค่เพียงสายลมพัดผ่านไป เพราะไม่ว่าจะลองคิดยังไงไอ้ของที่เห็นอยู่นี่ก็ดูจะกระหายเลือดของผมอยู่ทั้งนั้น
เอาวะ...เป็นไงเป็นกัน!
เพื่อเงิน 5 ล้าน ทนเจ็บนิดหน่อย ขอแค่ไม่เป็นแผลใหญ่ๆ ก็พอ...
ผมนั่งคิดลุ้นอยู่ที่โซฟา เตรียมใจรับมือกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เพียงไม่นานไอ้พี่กันก็เดินกลับมาหาผมพร้อมเชือกขดใหญ่ที่มีขนาดหนาเตอะ มันเดินยิ้มกว้างมาหาผมโดยที่ใจของผมตุ๊มๆ ต่อมๆ ไม่หยุด
“ไปตรงนู้นกันครับ” พี่กันยื่นมือข้างที่ว่างอยู่มาให้ผมจับ
“ครับ” ผมเอ่ยตอบรับแล้วยื่นมือไปคว้าจับมือหนาของพี่มันเอาไว้ก่อนที่พี่มันจะออกแรงดึงผมให้ยืนขึ้นแล้วเดินตามมันไปที่เตียง
เอาจริงๆ ที่ผมเรียกว่าเตียงมันก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นเตียงนอนแบบปกติทั่วไปที่เราใช้หรอกนะครับ มันมีสายระโยงระยางเต็มไปหมดแถมมีขาหยั่งด้วย รู้สึกเหมือนเวลาที่เห็นในหนังที่เขาผู้หญิงเขาไปตรวจภายในยังไงยังงั้น
แค่เห็นเตียงผมก็พอจะรู้แล้วว่าเซ็กส์ของผมกับพี่กันในวันนี้จะต้องเป็นอะไรที่เกินคาดแน่ๆ
พี่กันพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ผมขึ้นไปบนเตียงตัวนั้น ผมเองก็ว่าง่ายเพราะไม่อยากมีปัญหาขึ้นไปนั่งทันทีแบบไม่ท่าขัดขืน พอผมขึ้นไปอยู่บนเตียงปั๊บไอ้พี่กันก็จัดการเอาเชือกมาผูกที่แขนทั้งสองข้างของผมทันที
“อย่ารัดแน่นมากนะครับ ผมเจ็บ” ผมเอ่ยบอกทันทีด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะข่มความกลัวเอาไว้
“ยิ่งเจ็บก็ยิ่งดีสิครับ” ไอ้พี่กันตอบกลับเสียงเย็นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ผมได้แต่แลบลิ้นใส่อีกฝ่ายด้วยความหมั่นไส้เพราะไม่รู้จะตอบโต้อะไรกลับ พี่กันพันเชือกรอบข้อมือของผมแล้วดึงเชือกยาวออกไปจนตึงแล้วผูกปลายเชือกเข้ากับขาเตียงข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งผู้เข้ากับลูกบิดประตู แขนของผมก็เลยถูกขึงเหยียดตึงเอาไว้ในท่าไชโยเวลาคนเราดีใจ
ส่วนขาทั้งสองข้างของผมถูกไอ้พี่กันจับขึ้นวางบนขาหยั่ง ผมรู้สึกหวิวแปลกๆ เพราะไม่เคยใช้ไอ้เตียงแบบนี้มาก่อนก็เลยไม่ค่อยถนัดแต่ว่าก็ทำตามน้ำไปก่อนเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าไอ้พี่กันมันจะทำอะไรกับผมต่อ
เอาจริงๆ ตอนนี้หัวใจของผมเต้นแรงมาก มันตื่นเต้นแบบบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเพราะไอ้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นหรือเปล่า ยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเจอกับอะไรยิ่งทำให้หัวใจมันเต้นระรัว
“นายท่านครับ...” จู่ๆ ผมก็แกล้งเรียกอีกฝ่ายออกไปแบบนั้น ซึ่งดูเหมือนไอ้พี่กันจะชอบใจเอามาก
“เมื่อกี๊เรียกพี่ว่าอะไรนะ” ไอ้พี่กันถามย้ำ
“นายท่านครับ”
“อยากเป็นทาสเหรอ”
“ครับนายท่าน”
“งั้นต่อไปนี้แกคือทาสของฉัน สั่งอะไรก็ต้องทำ” ไอ้พี่กันมันก็บ้าจี้สวมบทบาทเล่นกับผมด้วยซะงั้น
“ครับนาย...”