ชาย-ชาย,ตลก,ผู้ใหญ่,ฟีลกูด/feelgood,มาเฟีย,หมอ ,yaoi,วาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในที่สุดผมก็หาทางให้หมอตัวเล็ก เข้ามาอยู่ในถิ่นผมได้ หึ ๆ เป็นไง แผนมัดมือชกของผม เจ๋งใช่มั้ยล่ะ? ไม่หรอ? ไม่เป็นไร แค่ลูกแมวน้อยหนีผมไปไหนไม่ได้ก็โอเคแล้ว ฮ่าๆๆ
จะว่าไป ตาของเขาแปลกชะมัด สวยเหมือนที่เอสบอกเลย สีน้ำตาลประกายสีทองอ่อนๆ ดูน่าหลงใหลมากๆ แต่ว่านะ...
ทำไมเขาถึงใส่แว่นอันใหญ่โตขนาดนั้นกัน ทั้ง ๆ ที่เขาออกจะสวย โอ๊ะ เขาเป็นผู้ชายนี่นะ แต่สวยจริงๆนี่ หึๆ แต่ว่าพอใส่แว่นกับหัวยุ่ง ๆ แล้วดูเป็นเด็กเนิร์ดเลยแฮะ อ่า แต่เขาก็เรียนแพทย์นี่นะ ก็คงเนิร์ดหน่อยๆแหล่ะ
ตอนนี้ผมออกจากโรงพยาบาลมาสองวันแล้วล่ะ นั่งจัดการงานที่ขาดช่วงไป แผลหายดีแล้ว เพราะผมแข็งแรงไงล่ะ หึๆๆ
อา... จะว่าไปรู้สึกจะขาดไปนานแล้วนะ
“เอส...”
“ครับบอส” เอสโผล่หน้าเข้ามา ผมยอมให้เขาเรียกแบบนั้น เพราะยังมีลูกน้องคนอื่นอยู่
“วันนี้ประชุมเลิกกี่โมง?”
“ประมาณหนึ่งทุ่มครับ”
“หลังจากนั้นล่ะ?”
“ไม่มีตารางอะไรครับ”
“ดี... วันนี้ฉันจะไป ดาร์กทัวร์” ผมบอกแค่นั้น เอสพยักหน้ารับ ก่อนที่ผมจะกลับมาจัดการงานตรงหน้าต่อ
ดาร์กทัวร์ คือ ผับชื่อดัง กลางเมือง ลูกค้าเป็นผู้ดีมีเงิน และคุณหนูใจแตกทั้งหลาย แน่นอนว่าเป็นเครือธุรกิจสีเทาของผมล่ะนะ
แหม ช่วงนี้งานรุม แถมเข้าโรงพยาบาลอีก ไม่ได้ออกล่าซะนาน ปล่อยราชสีห์เข้าป่าสักวันละกัน หึๆ
.
.
19.00 น.
โฮ่... คนเยอะวุ่นวายเป็นบ้า ผมเดินตรงไปยังโซนวไอพีพร้อมกับเอส ส่วนคนอื่นให้เฝ้ารอบๆกระจายๆกันไป อย่าได้มาขัดการล่าของผม...
“บอสดื่มอะไรดีครับ”
“แค่ เตกีล่า พอ” ผมบอก แหม ผมจะมาล่าเหยื่อนี่นา ไม่ได้มาเมา และไม่นานเหยื่อก็ติดเบ็ดจนได้
“สวัสดีค่ะ”
วิ้ดวิ้ว! แม่สาวใหญ่ อกสะบึ้ม ในชุดเดรสรัดรูบสำดำ หน้าอกล้นทะลักชายเดรสสั้นจนเห็นขาอ่อน หึๆ แต่งมาอ่อยเหยื่อชัดๆ แต่แบบนี้ก็ดี ผมไม่มีสเปค แค่ลีลาเด็ดไม่เรื่องมากก็พอ ดูๆ แล้วเธอคงไม่งี่เง่าทีหลัง
“สวัสดีครับ”
“พีช นั่งด้วยนะคะ”
“เชิญครับ” ผมผายมือพลางยิ้มเชิญชวน เธอคลี่ยิ้มตอบกลับมา ก่อนจะนั่งลงเบียดข้างๆผม
“มาคนเดียวหรอคะ” เธอถามขึ้นมา เพราะผมบอกให้เอสไปพักผ่อนบ้าง ถึงเขาจะมายืนมองห่างๆแทนก็เถอะ เฮ้อ... แต่ก็ พอผมขึ้นไปเอสก็คงไปล่าตามประสาเสือซ่อนเล็บนั่นแหล่ะ หึๆ เห็นแบบนี้เอสมันร้ายเงียบ สมเป็นน้องชายของผมจริงๆ
“จริงๆมากับเพื่อนครับ แต่เขาคงไปหาอะไรสนุกๆทำแล้ว”
“อะไรสนุกๆ ที่ว่านั่น คุณอยากจะทำกับพีชบ้างมั้ยล่ะคะ?” เธอยิ้มและส่งสายตาอย่างเชิญชวน ผมกระตุกยิ้มทีหนึ่งก่อนจะเข้าประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว
เธอขยับแขนโอบรอบคอผมอย่างไม่อิดออด ดีจริงๆ ผมไม่ชอบพวกเรื่องเยอะ ทำเหมือนไร้เดียงสาซะด้วย ฮ่าๆๆ
ผมขยับเข้าไปประกบปากนิ่มที่เผยอเล็กน้อยอย่างเชิญชวน แล้วตวัดลิ้นสำรวจอย่างชำนาญ จนเธอส่งเสียงออกมาด้วยความเคลิบเคลิ้ม
“อืมม...”
จ๊วบ ๆ ๆ เสียงดูดปากของเราดังออกมานิดหน่อย แต่ก็โดนเสียงเพลงและเสียงรอบข้างกลบมิด ผมผละออกมาแล้วช้อนตัวเธอขึ้น พาขึ้นห้องวีไอพีส่วนตัวที่เปิดไว้ทันที... ผมวางร่างของเธอลงบนโซฟา เธอขยับเข้ามาปลดกางเกงผมอย่างช่ำชอง และยั่วยวน เธอปรอยตามองผมอย่างเซ็กซี่
“หึๆ ใจเย็นๆสิครับ”
“ก็พีชร้อนจะแย่อยู่แล้วนี่คะ”
“อืม... แต่ผมยังไม่ร้อนเลย...” ผมบอกพลางยิ้มร้ายๆออกมาทีนึง ผมดึงตัวเธอมา แล้วผลักให้ราบไปกับโซฟา
“เรามาเล่นกันเถอะ...”
.
.
.
แล้วผมก็จัดการเปิดสงครามระหว่างราชสีห์และเสือสาวไปจนเกือบข้ามคืน อ่า... คุ้มค่าที่หายไปนาน หึๆ แม่เสือสาวสลบไปซะแล้ว ผมวางเงินไว้ก้อนหนึ่งก่อนจะเดินออกมา แล้วเรียกพวกบอดี้การ์ดกลับ
ว่าแล้วก็อดคิดไม่ได้ ว่าถ้าเปลี่ยนเสือสาวผู้ช่ำชอง เป็นแมวน้อยบริสุทธิ์ จะสนุกขนาดไหนกันนะ อยากลองแล้วสิ หึๆๆ ผมคิดแล้วเดินออกไปพร้อมคระบอดี้การ์ด และเอส แต่ก่อนที่จะไปถึงรถนั้น พวกผมก็ได้ยินเสียงเหมือนคนโดนอัดมาจากข้างตึก จึงได้หันไปดู
ผลั่วะ ปึก ตุบ อ๊ากกก
ภาพที่ผมเห็นทำเอาผมชะงักไป ผมเห็นร่างโปร่งบางของผู้ชายในเสื้อเชิร์ตตัวบาง และกางเกงยีนส์ขาดๆ แนบเนื้อ ผิวขาวๆที่โผล่พ้นจากเสื้อผ้าที่ปิดบังออกมาทำเอาผมใจเต้น ผู้ชายร่างบางคนนั้นแหล่ะ ที่เป็นฝ่ายอัดพวกคนที่ท่าทางเหมือนวัยรุ่นที่ดักฉุดคนงามตามผับบาร์อยุ่อย่างเมามัน ผมไม่เห็นหน้าของเขา แต่ท่าทางพลิ้วไว้ และเสียงที่คอยด่าพวกที่ถูกอัดเป็นระยะทำเอาผมรู้สึกตื่นเต้น ถึงเสียงจะฟังดูคุ้นๆ แต่นึกไม่ออกว่าได้ยินมาจากไหน
“ไหนล่ะที่ปากดีเมื่อกี้ อยากเป็นผัวฉัน ไม่ใช่หรอฮะ... ไอ้พวกดีแต่ปาก” น้ำเสียงกระโชกโฮกฮาก และเต็มไปด้วยความหงุดหงิดพูดพลางกระทืบคนไปด้วย
“เหอะ... กระจอก” เขาจับคนที่ตัวใหญ่กว่าทุบเสียจนกระอัก ผมมองยังรู้สึกหวาดๆ ตอนนั้นเองเอสที่เดินนำไปก่อนหันมาเรียกผม
“บอสครับ?”
“หือ?” ผู้ชายที่กระทืบคนเสร็จกำลังจะหันมาได้ยินเสียง หันไปทางเอส ซึ่งมันก็ยังเป็นทิศที่หันหลังให้ผมอยู่ดี... เขาชะงักเล็กน้อยก่อนจะกระโจนไปอีกทาง ขณะที่เอสมองไปทางที่ผมมองในจังหวะที่เขากระโดดไปพอดี ก็ชะงัก และขมวดคิ้วเล็กน้อย
“มีอะไร... คนรู้จัก?” ผมถามออกไป ถ้ารู้จักก็ดีสิ ผมว่าผมสนใจเขาไม่น้อยเลย
“อ่า... ไม่ครับ... ไม่แน่ใจเหมือนกัน” เอสบอก
“ช่างเถอะ กลับกันได้ละ” ถึงจะเสียดาย แต่ก็เอาเถอะ ท่าทางเขาคงจะมาที่นี่บ่อยอยู่ ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันอีกสักครั้ง ยังไงซะตอนนี้ ผมยังมีอีกเป้าหมายเป็นแมวน้อยแชงอยู่ หึๆๆ
.
เช้าวันนี้ผมตื่นมาอย่างปลอดโปร่งเชียวล่ะ ก็เมื่อคืนซัดไปซะเต็มอิ่มเลยนี่นะ หึๆ แถมยังเจอคนที่น่าสนใจอีก ว่าแล้วก็อยากลองม้าพยศแบบนั้นบ้าง ดูแล้วจะแสบไม่ใช่เล่น... อืม... วันนี้งานไม่มีอะไรมากแฮะ มีแค่ประชุมบอร์ดบริหารช่วงเช้า ตอนบ่ายแวะไปหาลูกแมวน้อยดีกว่า
“เอส..”
“ครับ บอส?”
“ตอนบ่ายนี้ พาฉันไปโรงพยาบาลทีนะ”
“โรงพยาบาล!! บอสเป็นอะไรครับ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ผมยกเลิกประชุมให้มั้ยครับ!”
“ใจเย็นๆ เอส ฉันไม่ได้เป็นไร”
“อ้าว แล้ว...”
“ฉันแค่จะไปหาลูกแมวน้อยนะ เดี๋ยวเกิดชิ่งหนีไปจะยุ่ง หึๆๆ” ผมบอกพลางยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว จะกวนลูกแมวน้อยยังไงดีนะ น่าสนุกจัง
.
.
“เรื่องแผนการตลาดไตรมาสนี้....”
โอ้ให้ตายสิ.... เมื่อไหร่การประชุมงี่เง่าที่หาสาระไม่ได้นี่จะจบลงนะ ไอ้พวกตาแก่นั่งทำหน้าจริงจังนี่ อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าพวกตาแก่นี่กำลังตุกติก หึ! ผมจะรอเก็บรวบทีเดียวให้พวกมันจมธรณีเลย
แต่ตอนนี้... ช่วยจบๆ การพล่ามบ้าบอวนไปมานี่สักทีเถอะ ผมจะไปหาแมวน้อย!!
ครืดด
โอเค ผมหมดความอดทนแล้วผมเลื่อนเก้าอี้ออกมาจากใต้โต๊ะและลุกขึ้นอย่างนิ่งสงบ จนทุกคนหันมามอง ผมมองกลับด้วยสีหน้าราบเรียบ แล้วใช้น้ำเสียงเย็นติดลบพูดออกไป
“จบได้หรือยัง?”
“...”
หึ... เงียบ ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากบอก พวกพนักงานธรรมดาหน้าซีด ส่วนพวกตาแก่ พยายามทำสีหน้านิ่งขรึม หึๆๆ เหงื่อตกแล้วนะนั่น
“ผมไม่เห็นว่าการประชุมครั้งนี้ มันจะมีอะไรใหม่กว่า เรื่องที่เราเคยตกลงคุยกันไปแล้ว... แล้วสำหรับเรื่องการโฆษณา คุณหัวหน้าแผนกสื่อประชาสัมพันธ์ ถ้ามันเป็นปัญหาใหญ่ขนาดต้องเอาเข้าที่ประชุม คุณไม่สามารถจัดการเองได้ ผมก็ไม่เห็นจำเป็นต้องจ้างคุณต่อนะ”
“อึก ครับ... ขอประทานโทษครับ” ตาแก่กัดฟันตอบมา หึ!
“แล้วการที่พูดเรื่องเดิมๆวนไปมา มันช่วยให้ยอดขายขึ้นหรอ พวกคุณเอาเวลาที่จัด การประชุมโง่ๆ เพื่อมาแอบนั่งงีบ นั่งเหม่อกันไปทำงานให้เต็มที่จะดีกว่ามั้ยล่ะ” ผมบอกเสียงเรียบทำเอาพวกตาแก่สะดุ้งกันถ้วนหน้า
“หึ...” ผมแค่นเสียงออกมาทีหนึ่งก่อนจะเดินออกไป พร้อมทิ้งคำพูดที่พวกตาแก่ต้องดิ้นเร่าๆไว้
“ปีนี้ ผมจะเก็บผลสำรวจการทำงานของพวกคุณทั้งหมด ใครไม่ผ่านจะถูกเชิญออก และรับพนักงานรุ่นใหม่ที่มีความสามารถเข้ามาแทน หวังว่าคงเข้าใจกันนะ” ผมเดินออกไปทันทีที่พูดจบ หึ ป่านนี้คงวิ่งเต้นกันสนุกเชียว เล่นกับใครไม่เล่น
“ไปโรงพยาบาล...” ผมบอกคนขับรถ แล้วบอกเอสให้นั่งอีกคันตามมา โรงพยาบาลก็อยู่ห่างจากบริษัทไม่มากเท่าไหร่นักหรอก ใช้เวลาไม่นานผมก็มาถึง
.
ผมเดินมากับเอส แล้วสั่งให้ที่เหลือรอนอกโรงพยาบาลจะได้ไม่แตกตื่นกัน เพราะตอนนี้มันตอนกลางวัน คนเยอะมาก
“ขอโทษครับ หมอแชงอยู่มั้ย”
เอสเดินเข้าไปถามพยาบาลให้ผมขณะที่ผมยืนมองรอบๆอย่างนิ่งๆ ไม่สนสายตาเสียงซุบซิบของสาวๆรอบๆ ก็นะคนมันหล่อ หึๆๆ
“บอสครับคุณหมอแชงอยู่แผนกอายุรกรรมครับ” เอส บอก ผมพยักหน้ารับแล้วเราก็พากันเดินไปแผนกอายุรกรรม
“คุณศศิธรเชิญห้องตรวจสามค่ะ”
“คุณ...”
พอมาถึงผมก็พบคนมารอคิวตรวจเพียบ เป็นหมอนี่หนักน่าดู ผมกวาดตามองหาเคาท์เตอร์ของแผนกนี้แล้วเดินเข้าไปถาม
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบ... ว่า... เป็น... เอ่อ....” พยาบาลสาวที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นผมก็หน้าแดงแล้วพูดไม่ออกทันที เฮ้อ
“หมอแชงอยู่มั้ย” ผมถามเสียงเรียบจนเธอสะดุ้ง แล้วรนรานตอบ
“อะ เอ่อ มะ หมอแชง เอ่อ อยู่ห้องตรวจสี่ค่ะ ตะ แต่คุณหมอกำลังตรวจคนไข้อยู่นะคะ”
“ไม่เป็นไรผมจะรอ ใกล้พักหรือยัง”
“อีกสิบนาทีค่ะ”
“อืม...” ผมตอบแค่นั้นก็ไปนั่งรอใกล้ๆหน้าห้องที่ลูกแมวน้อยตรวจอยู่ น่าเสียดายจังที่ประตูห้องตรวจเป็นแบบทึบ อดส่องลูกแมวน้อยเลย
