รัก,จีน,เกิดใหม่,ครอบครัว,ชาย-หญิง,ชีวิตใหม่ของอ้ายปิง ,ตัวประกอบที่จืดจาง,เกิดใหม่,นิยายรักจีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อได้ครัวใหม่เหรินอ้ายปิงก็แทบจะใช้ชีวิตอยู่ในนั้นทั้งวันด้วยนางตั้งใจจะปรับปรุงสูตรอาหารและขนมให้ได้สักสองสามอย่างเพื่อจะหาช่องทางทำการค้าขายเป็นของตนเองในอนาคตข้างหน้า ด้วยนางคิดว่าชีวิตภายในจวนสกุลฟ่านของอนุภรรยาตัวเล็กๆ อย่างนางก็ใช่ว่าจะมีความมั่นคงมากมายอะไร
แล้วยิ่งเป็นอนุภรรยาที่เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาจากสาวใช้ในเรือนก็ยิ่งแล้วใหญ่มันไม่มีใครนับถือหรือว่ายำเกรงนางจากใจจริงอยู่แล้วนอกจากคนสนิทที่คุ้นเคยกันมาเป็นอย่างดีการที่ฮูหยินฟ่านและนายท่านฟ่านยอมให้หญิงสาวไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเหรินอ้ายปิงขยับขึ้นมาเป็นอนุภรรยาของบุตรชายคนโตของครอบครัวเศรษฐีก็นับว่าสกุลฟ่านนั้นใจกว้างเป็นอย่างมากหากเรื่องเกิดในจวนสกุลอื่นป่านนี้นางคงเป็นได้แค่เพียงบ่าวอุ่นเตียงไม่ได้มีตำแหน่งอะไรอย่างแน่นอน
แต่ในภายภาคหน้าหากคุณชายฟ่านเกิดแต่งฮูหยินเข้าจวนสกุลฟ่านมานางนี่แหละจะใช้ชีวิตลำบากเพราะขึ้นชื่อว่าสตรีไม่มีใครหน้าไหนหน้าชื่นตาบานหากว่าสามีจะมีภรรยาหลายคนถึงแม้ว่าเรื่องของนางจะเป็นอุบัติเหตุแต่ใครมันจะยอมเข้าใจ อนุภรรยาก็เป็นเมียคนหนึ่งมันคงไม่แปลกหากเมียเอกจะไม่ชอบขี้หน้านางตั้งแต่ยังไม่ได้พบเจอกันอยู่แล้วต่อให้การมีสามภรรยาสี่อนุจะเป็นเรื่องปกติในสังคมสมัยนี้ก็ตาม
“สีขนมครั้งนี้ดูดีกว่าครั้งก่อนมากนักที่ถูกต้องมันต้องเป็นเช่นนี้ใช่หรือไม่เจ้าคะ” สาวใช้คนหนึ่งยิ้มกว้างจนตาหยีเมื่อนางเปิดฝากระทะที่ใช้อบขนมเปี๊ยะออกมาแล้วพบว่าขนมด้านในมีสีเหลืองสวยกำลังดีมิได้ออกไปทางน้ำตาลเกรียมๆ เช่นดังสองครั้งก่อน
ด้วยความที่สมัยนี้ไม่ได้มีเตาอบให้ใช้เหรินอ้ายปิงจึงต้องดัดแปลงเอาจากข้าวของเครื่องใช้ที่มีอยู่ในครัวซึ่งก็ไม่พ้นการใช้กระทะแทนเตาอบเพิ่มการใช้ฝาหม้อโลหะใบใหญ่มาปิดทับและเกลี่ยฟืนวางเอาไว้ด้านบนเพื่อให้หน้าขนมมีสีสวย
แต่รู้สึกว่าสองครั้งแรกนั้นนางจะกะการใช้ฟืนพลาดไปนิดหน่อยสีของขนมจึงออกมาค่อนข้างเข้มแต่ยังดีที่รสชาติยังคงนุ่มนวลดังเดิมในตอนนี้จึงต้องหาทางควบคุมไฟในการอบให้ได้แล้วมันก็สำเร็จในการทดลองทำครั้งที่สาม
“ถูกต้องแล้วล่ะหลังจากนี้ก็ต้องเอามันออกมาผึ่งเอาไว้ให้คลายความร้อนก่อนที่จะเก็บใส่ไหหรือขวดโหลที่ปิดสนิทจะทำให้เก็บไว้ได้นานเป็นเดือนเลยนะ”
เห็นผลงานที่ทุ่มเททำด้วยความตั้งใจแล้วก็ชื่นใจขึ้นมานิดๆ เมื่อทุกอย่างเข้าที่แล้วเหรินอ้ายปิงก็จัดการนวดแป้งเพิ่มเพื่อทำขนมเปี๊ยะที่เหลืออีกยี่สิบลูกให้เสร็จเผื่อว่าจะทันช่วงจิบน้ำชายามบ่ายของฮูหยินอีกทั้งนางจะให้คนนำไปส่งที่ร้านแพรพรรณให้คุณชายใหญ่ได้รับประทานเป็นของว่างในบ่ายวันนี้อีกด้วย
ระยะนี้ที่เรือนของคุณชายใหญ่จึงมีอาหารการกินไม่ขาดด้วยเหรินอ้ายปิงต้องใช้ไข่แดงในการทำขนมเป็นจำนวนมากส่งผลทำให้มีไข่ขาวมากตามไปด้วย
ในช่วงนี้นอกจากต้องคุมไฟอบขนมอย่างเคร่งเครียดแล้วก็ยังต้องคิดหาเมนูอาหารที่ทำมาจากไข่ขาวด้วยเพื่อระบายมันออกไปให้หมดจากครัวโดยแรกๆ ก็จะเป็นเมนูโจ๊กไข่ขาวที่นางทำให้บ่าวรับใช้ในเรือนได้ลองชิมกันก่อนจากนั้นก็ขยายกำลังการผลิตไปแจกจ่ายให้โรงครัวใหญ่
หลังจากนั้นก็มาทำเต้าหู้ไข่ขาวที่ทำง่ายเพราะใช้วิธีเดียวกับการทำไข่ตุ๋นซึ่งเต้าหู้ไข่ขาวนั้นเอาไปทำอาหารต่อได้อีกหลายชนิดทั้งใส่น้ำแกง นึ่งกินกับน้ำจิ้มเต้าเจี้ยวหรือแม้แต่จะเอาไปชุบแป้งทอดเพื่อใช้แทนเนื้อสัตว์ในผัดผักก็ยังได้ ต่อมาก็เป็นเมนูที่เพิ่งคิดได้แต่ยังไม่ได้มีโอกาสทำคือไข่ยัดไส้หรือลูกรอกที่เอาไปทำอาหารได้หลายอย่างไม่ต่างจากเต้าหู้ที่ทำมาจากถั่วเหลือง แต่จะต่างกันก็แค่มันเป็นอาหารที่มีวิธีการทำยุ่งยากกว่าตั้งแต่การหาวัตถุดิบเพราะไส้หมูนั้นผู้คนส่วนมากไม่นิยมรับประทานจึงมักจะทิ้งมากกว่าจะเอามาวางขายถ้าหากต้องการไส้หมูหรือเครื่องในหมูจริงๆ ก็ต้องให้คนไปสั่งที่แผงขายเนื้อเอาไว้ล่วงหน้าพ่อค้าจะได้เก็บเอาไว้ให้
หลังจากเดินวนเข้าออกอยู่ในครัวมาเกือบครึ่งวันขนมเปี๊ยะแป้งบางที่มีไส้เป็นไข่แดงเค็มทั้งลูกหุ้มด้วยถั่วกวนหวานมันอีกหนึ่งชั้นก็เสร็จสิ้นทั้งหมดสามสิบลูกไม่นับอีกยี่สิบลูกที่แป้งออกมาสีเข้มในตอนแรกนางก็ใช้ไข่แดงเค็มที่ทำในครั้งแรกห้าสิบลูกหมดพอดี
“ข้าขอจัดเป็นของว่างให้ฮูหยินและคุณหนูก่อนนะแล้วของพวกเราค่อยทำกินในรอบถัดไปไข่เค็มที่ทำไว้เพิ่มก็ใช้ได้แล้วเราจะได้กินขนมหน้าตาสวยๆ กันสักที”
ทั้งๆ ที่ไม่จำเป็นต้องบอกหรือขอใครแต่เหรินอ้ายปิงกลับเห็นใจบรรดาสาวใช้ที่ช่วยนางทำงานแต่จะยังไม่รับส่วนแบ่งขนมหน้าตาสวยงามเหล่านี้เลยเพราะลำพังแค่แบ่งไปให้เจ้านายเรือนต่างๆ มันก็แทบจะไม่พอแล้ว
“ไม่เป็นไรเลยเจ้าค่ะอนุปิงพวกเราได้กินกันจนพุงกางมาแล้วถึงขนมจะสีเข้มไปสักหน่อยแต่รสชาติกลับอร่อยจนหาที่ติไม่ได้เลยนะเจ้าคะ” กู่ซิ่วอิงสาวใช้ที่มีหน้าที่ช่วยงานในครัวรีบอธิบายด้วยความเกรงใจเพราะอันที่จริงขนมเหล่านี้อนุปิงไม่จำเป็นต้องแบ่งพวกนางเลยก็ได้เพราะมันเป็นหน้าที่ที่สาวรับใช้ต้องทำอยู่แล้วถ้าเจ้านายสั่ง
“ได้อย่างไรล่ะช่วยกันทำย่อมต้องได้กิน เอาล่ะพักให้หายเหนื่อยแล้วค่อยเอาไข่แดงเค็มที่ทำไว้เมื่อวานไปล้างทำความสะอาดนะ”
เหรินอ้ายปิงสั่งงานสาวใช้ก่อนที่ตัวนางจะหันมาจัดขนมใส่กล่องเพื่อส่งไปให้ฮูหยินฟ่านที่น่าจะอยู่ด้วยกันกับคุณหนูใหญ่และคุณหนูเล็กหนึ่งกล่อง ส่งไปให้นายท่านฟ่านที่วันนี้ไปดูแลงานที่ร้านค้าข้าวกับคุณชายรอง ส่วนอีกกล่องแน่นอนว่าต้องส่งไปให้คุณชายใหญ่ที่วันนี้ออกไปทำงานพร้อมกับคุณชายเล็กทั้งหมดสามกล่องก็แบ่งเป็นกล่องละสิบชิ้นพอดิบพอดี
“แต่ว่าครั้งหน้าข้าจะสอนพวกเจ้าทำไส้อย่างอื่นนอกจากถั่วเขียวกวนด้วยนะรู้หรือไม่ว่าถั่วแดง ถั่วดำ หรือแม้แต่เมล็ดงาทั้งขาวดำทั้งดำก็สามารถนำมาทำเป็นไส้ของขนมเปี๊ยะได้เหมือนกัน” ระหว่างที่กำลังจัดขนมในหัวของเหรินอ้ายปิงพลันคิดเรื่องราวที่เคยทำผ่านมาได้แม้ไส้ขนมชนิดอื่นๆ จะไม่ได้รับความนิยมมากเท่าไส้ถั่วไข่เค็มแต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้รับความนิยม
“ทำได้ทั้งหมดเลยหรือเจ้าคะ ข้าจะรอให้อนุปิงสอนเจ้าค่ะเพราะข้าชอบกินถั่วแดงมากๆ” เป็นกู่ซิ่วอิงที่ตื่นเต้นมากกว่าใครเพื่อน
“ถ้าอยากทำถึงขนาดนั้นเจ้าตักถั่วแดงและถั่วดำมาอย่างละสองถ้วย นำมาคัดเมล็ดที่ลีบเล็กและเสียออกก่อนตามที่ข้าเคยสอนเอาไว้จากนั้นก็เอาถั่วไปล้างให้สะอาดแช่น้ำไว้พรุ่งนี้เราจะมาเริ่มกวนถั่วกันก่อนเลย”
“มีขนมส่งมาจากอนุปิงขอรับคุณชายบ่าวชายที่มาส่งแจ้งว่าเป็นขนมที่ใช้รับประทานคู่กับน้ำชา” ไม่ถึงหนึ่งเค่อต่อมาคุณชายใหญ่ฟ่านไฉก็ได้รับกล่องอาหารที่เหรินอ้ายปิงส่งไปให้แล้วเรียบร้อยและทันทีที่เขาเปิดออกดูก็พบกับขนมรูปร่างกลมเท่ากำปั้นเด็กๆ มีสีเหลืองนวลที่ด้านหน้าอีกทั้งยังมีสีแดงแต้มเป็นจุดตัดกันดูน่ามอง
“โชคดีที่ข้าขอมาทำงานกับพี่ใหญ่จึงได้มีโอกาสกินขนมอร่อยๆ ของพี่สะใภ้ด้วยนี่ก็ใกล้เวลาน้ำชาพอดีเรามารับประทานกันเลยดีไหมขอรับ” เป็นคุณชายสามฟ่านฉานน้องชายคนเล็กของฟ่านไฉที่ยื่นหน้ามาสูดดมกลิ่นหอมของขนมอบในกล่องที่แค่เห็นหน้าตาก็รู้แล้วว่ามันน่าจะอร่อยมาก
“ไปสิ จื่อหานเจ้าก็พักมาดื่มน้ำชาด้วยกันเสียเลยนะ”
ขนมของเหรินอ้ายปิงนั้นใช่ว่าจะมีดีแค่หน้าตาสวยงามแต่รสชาติของมันกลับอร่อยจนคนที่ได้กินแทบจะกลืนลิ้นลงไปด้วยตลอดเวลาช่วงบ่ายของวันเจ้านายในเรือนสกุลฟ่านต่างไม่มีใครที่จะไม่พูดถึงเรื่องนี้เว้นแต่ฟ่านชุนเตี๋ยที่ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินอะไรเลยเวลาที่มีคนกล่าวถึงขนมหรืออนุภรรยาของพี่ชายหรือแม้แต่จะหยิบกินนางก็ไม่ยอมทำ
อีกทั้งวันต่อๆ มาก็มีแต่คนตั้งตารอว่าอนุปิงผู้นั้นจะส่งอาหารอะไรมาขึ้นโต๊ะรับประทานอาหารเย็นเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจและน่าดีใจกันไปหมดเมื่อทุกๆ คนในครอบครัวพบว่าอาหารที่เหรินอ้ายปิงปรุงส่งมานั้นแปลกใหม่และมีรสชาติเอร็ดอร่อยยิ่งนัก
และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์สำคัญไม่แพ้กับเรื่องที่พี่ชายเริ่มจับพิรุธคนของนางทำให้คุณหนูใหญ่สกุลฟ่านตัดสินใจเดินเข้าไปหามารดาเพื่อขออนุญาตเดินทางออกมานอกเมืองหลวงเมื่อสถานการณ์ในจวนชักจะมีแต่คนเห็นดีเห็นงามกับการกระทำของเหรินอ้ายปิงฟ่านชุนเตี๋ยจึงเริ่มร้อนรนและคิดว่านางคงต้องเดินทางไปหาตัวช่วย
แต่นางกลับคาดไม่ถึงว่าไอ้ขนมบ้าๆ ของอนุภรรยาผู้นั้นมันจะตามมาหลอกหลอนนางถึงที่นี่ใครมันจะไปคาดคิดว่าพี่ชายจะส่งขนมมากับม้าเร็วทั้งๆ ตัวนางเองทำทีเป็นรีบเร่งออกเดินทางเป็นการปฏิเสธที่จะหอบหิ้วของฝากนั้นมาด้วยตนเอง
“ลี่จู หากเรากลับไปที่จวนสกุลฟ่านจะยังพอแก้สถานการณ์อะไรได้บ้างหรือไม่ข้าเองก็ประมาทเกินไปไม่คิดว่าสาวใช้ชั้นต่ำอย่างเหรินอ้ายปิงมันจะมีปัญญาทำอะไรได้มากมายถึงขนาดนี้ นี่ข้าหลบมาจากบ้านใหญ่เพื่อมาพบว่าสกุลฟ่านบ้านรองก็ยังชื่นชมมันอย่างนั้นหรือ” ฟ่านชุนเตี๋ยระบายความในใจกับสาวใช้คนสนิท
“ถ้าหากฮูหยินผู้เฒ่าไม่โปรดปรานนางก็อยู่ยากแล้วเจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่ก็ทราบดีว่าถึงแม้ตัวฮูหยินผู้เฒ่าจะพำนักอยู่ที่บ้านรองแต่เมื่อใดที่นางกลับไปจวนสกุลฟ่านบ้านใหญ่ย่อมเป็นนางที่มีอำนาจตัดสินใจสูงสุดแค่เพียงนางเอ่ยปากว่าไม่ชอบใจอนุปิงบ่าวคิดว่าอย่างไรแล้วเหรินอ้ายปิงก็ต้องกระเด็นออกไปจากจวนสกุลฟ่านแน่นอนเจ้าค่ะ”
ฉินลี่จูมั่นใจในความคิดของตนเองเป็นอย่างมากเพราะคนทั้งจวนต่างก็รู้ดีว่าทั้งนายท่านและฮูหยินฟ่านเคารพรักฮูหยินผู้เฒ่ามากที่สุดนางชี้ไม้แล้วบอกว่าเป็นนกก็ยังต้องเชื่อฟังตามที่นางบอก
“หากมีโอกาสก็พูดเรื่องเสื่อมเสียของเหรินอ้ายปิงออกมาบ่อยๆ ก็แล้วกันพูดให้คนของท่านย่าได้ยินอีกไม่นานมันต้องไปถึงหูของท่านย่าแน่นอน” คุณหนูใหญ่กำลังอาศัยมือบ่าวไพร่และมือของฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านในการกำจัดคนโดยที่ตัวเองนั้นกำลังคอยชักใยอยู่เบื้องหลัง
ช่วงนี้นางเองก็ยังต้องลงแรงทำอะไรต่อมิอะไรอีกมากอย่างน้อยๆ ก็ต้องมานั่งเรียนเรื่องการบ้านการเรือนกับฮูหยินผู้เฒ่าเพื่อให้นางเห็นว่าคุณหนูฟ่านชุนเตี๋ยคนนี้นั้นเป็นสตรีที่เพียบพร้อม งดงามทั้งรูปร่างหน้าตาและศีลธรรมจรรยาเหมาะสมที่จะเป็นฮูหยินของหลานชายคนโตแห่งสกุลฟ่านบ้านใหญ่มากกว่าใครทั้งหมด
แม้ในความเป็นจริงแล้วการแต่งงานระหว่างพี่ชายบุญธรรมกับน้องสาวบุญธรรมนั้นจะไม่เหมาะสมแต่ก็จะมองข้ามเรื่องที่ไม่ได้เกิดมาเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดไปได้แล้วยิ่งถ้ามีผู้อาวุโสคอยออกหน้าสนับสนุนก็พอจะให้คนอื่นๆ ยอมปิดตาลงหนึ่งข้างและเมื่อถึงตอนนั้นฟ่านชุนเตี๋ยก็จะได้บรรลุแผนการที่นางวางไว้ในที่สุด
แต่กระนั้นแล้วสิ่งที่นางต้องทำและต้องมีก็คือความอดทนและต้องมีมันให้มากมิเช่นนั้นหากใจร้อนทุกอย่างที่วางแผนมาตั้งแต่ต้นก็คงจะพังทลายลงไปโดยไม่มีทางกู้คืนเท่ากับว่านางต้องสูญเสียทุกอย่างไปไม่ว่าจะเป็นครอบครัว ทรัพย์สินและที่สำคัญคือต้องสูญเสียผู้ชายที่นางรักสุดหัวใจไปตลอดกาล
“บ่าวทราบแล้วเจ้าค่ะคุณหนูใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วง”
ตั้งแต่ตอนที่ 11 เป็นต้นไปจะติดเหรียญล่วงหน้าราคาเบาๆ ตามกติกาที่ได้แจ้งไว้ในหน้าแรกของนิยายนะคะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบค่ะ
