รัก,จีน,เกิดใหม่,ครอบครัว,ชาย-หญิง,ชีวิตใหม่ของอ้ายปิง ,ตัวประกอบที่จืดจาง,เกิดใหม่,นิยายรักจีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อเกิดใหม่อีกครั้งก็ยังไม่ได้ดั่งใจ ต่อจากนี้ไปจะขอลิขิตชะตาชีวิตด้วยตัวเอง
ผู้แต่ง
มู่จิ่น 木槿
เรื่องย่อ
พนักงานบริษัทธรรมดาๆ ที่ใช้ชีวิตหาเลี้ยงตัวเองและหาเงินมาซื้อนิยายอ่านไปวันๆ กลับต้องมาจบชีวิตลงเนื่องจากถูกลูกหลงคนยิงปืนขึ้นฟ้าในวันเคานต์ดาวน์ปีใหม่เป็นการเฉลิมฉลอง ในตอนแรกก็คิดว่าตัวเองตายไปแล้วแต่ไม่ใช่เพราะดวงวิญญาณเธอกลับเข้ามาอยู่ในร่างของเหรินอ้ายปิงตัวประกอบในนิยายเซตติ้งจีนโบราณที่ตัวเองอ่านค้างไว้ก่อนตายแบบงงๆ ที่ตอนเกิดว่าน่าสงสารไม่มีใครต้องการแล้วก็ยังมาตายอย่างน่าเวทนาเพราะความอิจฉาริษยาของคนอีก
แต่เพื่อเป็นการตอบแทนใครหรืออะไรก็ตามที่ทำให้ตัวเธอได้มีชีวิตอยู่ต่อแม้จะไม่ถูกที่ถูกทางต้องมาอยู่ในร่างของตัวประกอบที่จืดจางในนิยายที่เกิดมาแล้วตายไปแบบไร้คนเหลียวมองแต่หลังจากนี้ไปชโลธรตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะขอขีดชะตาชีวิตของเหรินอ้ายปิงเสียใหม่ด้วยหัวสมองและสองมือของเธอเอง
หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบค่ะ
ช่วงกลางดึกของวันที่ดวงจันทร์เต็มดวงและอยู่คล้อยต่ำที่สุดในรอบปีจนมีความรู้สึกว่าแทบจะเอื้อมมือไปคว้าเอาไว้ได้ท่านหมอถงและหมอตำแยชราถูกตามมาที่เรือนของคุณชายฟ่านด้วยเพราะเหรินอ้ายปิงมีอาการปวดท้องมาสักพักใหญ่แล้วและครั้งนี้ก็น่าจะเป็นการเจ็บท้องคลอดจริงๆ หลังจากที่เคยเจ็บเตือนมาครั้งหนึ่งเมื่อสองวันก่อน
“เป็นอย่างไรบ้างปิงเอ๋อร์ยังเจ็บอยู่หรือไม่” เพราะฮูหยินของตนยังไม่คลอดบุตรออกมาง่ายๆ ฟ่านไฉจึงยังได้อยู่เคียงข้างนางคอยป้อนน้ำแกงไก่บ้างไข่ต้มบ้างให้นางกินตามคำแนะนำของหมอตำแยที่เชื่อว่าจะช่วยทำให้แม่มีแรงเบ่งคลอดลูกออกมาได้
“ยังเจ็บอยู่แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่แล้วเจ้าค่ะแต่มันจะเจ็บขึ้นมาเป็นพักๆ” ความรู้และประสบการณ์ในการคลอดลูกของนางเท่ากับศูนย์หากไม่นับท้องแรกที่ร่างกายคล้ายจะขับสิ่งแปลกปลอมออกมาเมื่อบุตรชายของนางเสียชีวิตลงในครั้งนี้แน่นอนว่าเหรินอ้ายปิงต้องมีความรู้สึกหวาดกลัวอยู่ลึกๆ ในใจแต่กระนั้นนางก็ยิ้มออกมาได้เพราะคนที่ยืนอยู่เคียงข้าง
“เจ็บอีกแล้วเจ้าค่ะท่านพี่” สิ้นเสียงของเหรินอ้ายปิงก็มีเสียงเหมือนบางสิ่งแตกดังโพละจากนั้นช่วงล่างของนางก็เปียกไปด้วยน้ำใสๆ จนฟ่านไฉที่ได้รับการอบรมมาจากท่านลุงรีบวิ่งไปตามทั้งหมอตำแยและท่านหมอเข้ามาช่วยกันดูอาการและทำคลอด
แม้ในใจนั้นทั้งความตื่นเต้น สับสนระคนหวาดกลัวกำลังพุ่งเข้าโจมตีพร้อมๆ กันแต่คุณชายใหญ่ฟ่านไฉก็คงยังรักษาท่าทีที่ของตนเองเอาไว้ได้และยืนนิ่งสงบเพื่อรอฟังข่าวอยู่หน้าห้องในขณะที่ฝ่ามือทั้งสองข้างนั้นกลับชื้นไปด้วยเหงื่อ
ที่หน้าห้องนอกจากฟ่านไฉที่มาลุ้นการคลอดบุตรของภรรยาแล้วก็ยังมีนายท่านและฮูหยินฟ่านรวมถึงน้องชายและน้องสาวของเขาต่างก็มารวมตัวกันอย่างพร้อมหน้าซึ่งทั้งหมดต้องการมาเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังจะได้เป็นบิดาอย่างฟ่านไฉแล้วก็มาให้กำลังใจเหรินอ้ายปิงด้วยในเวลาเดียวกัน
มีเสียงหมอตำแยดังแว่วๆ ออกมาจากในห้องโดยนางบอกให้ฮูหยินน้อยฟ่านหายใจเข้าลึกๆ แล้วเบ่งให้สุดแรงเกิดโดยนางพูดซ้ำอยู่อย่างนั้นเพียงสองสามครั้งก็มีเสียงของทารกร้องไห้จ้าดังออกมาให้ได้ยินแต่แล้วในห้องก็มีแต่เสียงที่บอกให้เหรินอ้ายปิงหายใจลึกๆ อีกครั้งเพื่อให้มีแรงแบ่ง
“อุแว้ อุแว้” เวลาเคลื่อนผ่านไปราวครึ่งเค่อเสียงทารกเสียงที่สองก็ดังลอดออกมาให้ชื่นใจฟ่านไฉถึงกับเกิดอาการเข่าอ่อนทรุดกายนั่งคุกเข่าอยู่ตรงประตูห้องคลอดของภรรยา
“ฝาแฝดหงส์มังกรเจ้าค่ะคุณชายใหญ่ อ้วนท้วนแข็งแรงดีทั้งคู่ส่วนฮูหยินน้อยนางมีอาการอ่อนเพลียเล็กน้อยกำลังนอนพักผ่อนอยู่” ในที่สุดก็จบสิ้นแล้วซึ่งการรอคอยหมอตำแยออกมาจากห้องพร้อมด้วยร่างนุ่มนิ่มที่ยังยับย่นของเจ้าก้อนแป้งในห่อผ้าซึ่งเป็นฝาแฝดคนพี่เพศหญิงส่วนอีกคนที่ท่านลุงของเขากำลังอุ้มอยู่นั้นเป็นฝาแฝดคนน้องซึ่งเป็นเพศชาย
“ท่านพี่เจ้าคะ” ฮูหยินฟ่านถึงกับเอามือทาบอกเมื่อได้มองเห็นใบหน้าของหลานชายเต็มตาเป็นครั้งแรกจึงเรียกหาสามีที่กำลังชื่นชมหลานสาวให้มาช่วยพิสูจน์ว่านางไม่ได้คิดไปคนเดียว
“ช่างเหมือนกับเป็นคนคนเดียวกันหรือสวรรค์จะคืนเขามาให้พวกเราแล้ว” สองผู้นำสกุลฟ่านถึงกับน้ำตารื้นเมื่อมั่นใจแล้วว่าหูตาของพวกตนไม่ได้ฝ้าฟางบุตรชายฝาแฝดคนเล็กของฟ่านไฉมีหน้าตาเหมือนกันกับบุตรชายที่แท้งไปเมื่อครั้งนั้นราวกับถอดพิมพ์กันมา
“คนหนึ่งหน้าตาไปทางแม่ส่วนอีกคนมาทางพ่อเสียหมดไม่เชื่อก็ดูเถิดตัวแค่นี้ก็รู้จักทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเสียแล้ว” ท่านหมอถงเอ่ยปากพูดกับทุกคนในที่นี้ด้วยหลานสาวนั้นมีประพิมพ์ประพายคล้ายคลึงกับมารดาส่วนฝาแฝดคนน้องนั้นไม่ต่างจากคุณชายใหญ่ฟ่านไฉย่อส่วนเลยแม้แต่น้อย
หลังจากชื่นชมเจ้าก้อนแป้งกันพอสมควรแล้วก็ถึงคราวที่ต้องพาทารกทั้งสองกลับไปคืนสู่อ้อมอกของมารดาและในตอนนี้เองทุกคนก็ได้เข้าไปเยี่ยมเหรินอ้ายปิงที่ยังคงนอนพักผ่อนอยู่โดยตอนนี้มีซิ่วเฟยเมี่ยวคอยดูแลอย่างใกล้ชิดแต่คุณชายใหญ่ฟ่านไฉกำลังมารับหน้าที่ต่อด้วยเขาอยากดูแลภรรยาและลูกด้วยตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่ตนเองจะทำได้
“เจ้าเก่งมากเลยนะฮูหยินที่รักของพี่ ขอบคุณที่ให้กำเนิดลูกๆ ที่แข็งแรงให้ครอบครัวของเรา”
คุณชายใหญ่สกุลฟ่านไม่ประหยัดคำชมเลยแม้แต่น้อยซึ่งเขานับถือเหรินอ้ายปิงและสตรีทุกคนที่เป็นมารดาจากใจจริงเพราะกว่าที่พวกนางจะอุ้มท้องดูแลเด็กในครรภ์มาจนถึงเวลาคลอดได้นั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยแม้แต่น้อยบางครั้งอาหารที่อยากกินก็กินไม่ได้ เวลานอนก็ไม่สบายเนื้อสบายตัวพวกนางต้องเสียสละหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งแก้วตาดวงใจที่มีค่าเกินกว่าจะหาสิ่งใดมาเปรียบเทียบได้
“เป็นเพราะพวกเราช่วยกันเจ้าค่ะข้าไม่สามารถดูแลเด็กๆ ถึงสองคนในท้องได้แน่หากไม่มีท่านพี่ช่วยดูแลและเอาใจใส่” สองสามีภรรยาแสดงความรักที่มีต่อกันแม้กระทั่งเจ้าก้อนแป้งทั้งสองก็นอนลืมตาฟังอย่างไม่มีงอแงแต่ด้วยความอ่อนเพลียจากการคลอดบุตรคราวเดียวถึงสองคนหลังจากที่หมอตำแยสอนฮูหยินน้อยให้นมบุตรเสร็จเรียบร้อยแล้วนางจึงนอนหลับพักผ่อนไปอีกครั้ง
ข่าวเรื่องฮูหยินน้อยสกุลฟ่านคลอดบุตรฝาแฝดหงส์มังกรเมื่อตอนรุ่งสางนั้นผู้คนต่างก็เล่าลือและพูดแสดงความยินดีกันไปทั่วทั้งตลาดแต่ที่มากไปกว่านั้นนายท่านฟ่านจัดการเปิดโรงทานที่หน้าร้านค้าทุกแห่งของสกุลฟ่านทั้งในเมืองหลวงและนอกตัวเมืองโดยร้านแพรพรรณจะมีการจ่ายแจกชุดที่ตัดสำเร็จจากผ้าฝ้ายเนื้อหยาบและเนื้อดีจำนวนถึงหนึ่งพันชุดที่มีทั้งของเด็กและผู้ใหญ่ซึ่งในส่วนนี้นายท่านฟ่านได้จัดเตรียมเอาไว้ล่วงหน้านานแล้ว
ที่ร้านข้าวสารจะมีการแจกทั้งข้าวสารและธัญพืชต่างๆ คละกันรวมน้ำหนักสี่จิน ที่ร้านค้าสมุนไพรและผลผลิตทางการเกษตรจะมีการแจกผักและผลไม้ฟรีและสุดท้ายร้านขนมหวานสกุลฟ่านซึ่งเป็นร้านค้าของเหรินอ้ายปิงจะมีการแจกขนมบัวลอยแบบต่างๆ เป็นเวลาถึงสามวัน
โดยวันแรกนั้นจะเป็นบัวลอยงาดำน้ำขิง วันที่สองจะเป็นขนมบัวลอยหลากสีที่ต้มกับน้ำกะทิรสชาติหวานมันและวันสุดท้ายจะเป็นขนมบัวลอยแก้วที่เนื้อแป้งจะกรอบใสรับประทานกับน้ำเชื่อมใบเตยราดด้วยน้ำกะทิเค็มๆ มันๆ เล็กน้อยเพื่อตัดรส
ฝาแฝดคู่แรกของสกุลฟ่านนั้นมีชื่อว่าฟ่านอ้ายเถียนและฟ่านไฉคุนเป็นชื่อที่ฮูหยินผู้เฒ่าช่วยตั้งให้หลังจากที่เหรินอ้ายปิงคลอดบุตรเพียงสามวันผู้อาวุโสก็กลับมาจากการถือศีลที่อารามแม่ชีบนเขาและมาตั้งชื่อให้บุตรตัวน้อยของนางทั้งสองคนด้วยความเต็มใจมิได้มีท่าทีที่รังเกียจเดียดฉันท์กันเหมือนเมื่อครั้งที่พบหน้ากันเป็นครั้งแรกอีกเลย
“ข้าอยากออกไปนั่งที่ศาลาสระบัวเหลือกันเจ้าค่ะท่าพี่คิดถึงฝูงปลาหลี่กับดอกบัวที่กำลังบานอยู่ในสระเหลือเกิน” ด้วยช่วงนี้เหรินอ้ายปิงยังต้องอยู่ไฟเพื่อรักษาร่างกายนางจึงถูกห้ามไม่ให้ออกไปไหนแม้จะเคยทำแบบนี้ไปแล้วครั้งหนึ่งก็เชื่อเถอะว่าไม่ว่าจะกี่ครั้งนางก็ไม่มีทางจะทำใจให้ชินได้
“เจ้าและลูกยังออกไปไหนนอกชายคาเรือนได้จนกว่าจะครบหนึ่งเดือนเรื่องนี้หมอตำแยและท่านย่ากำชับไว้นักหนาห้ามให้เจ้าฝ่าฝืนอดทนอีกนิดเถิดนะแล้วหลังจากนี้หากเจ้าจะไปนั่งเล่นที่ศาลาสระบัววันละหลายชั่วยามพี่ก็จะตามใจ”
“ท่านพี่พูดแล้วนะเจ้าคะอันที่จริงข้าก็อยากได้ดอกบัวสีอื่นมาปลูกอีกแต่ก็กลัวว่าจะไม่เข้ากันกับของเดิม”
ศาลาสระบัวนับว่าเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เหรินอ้ายปิงรู้สึกว่าจิตใจสงบได้ เมื่อครั้งที่มาอยู่ที่นี่แรกๆ ในใจลึกๆ นั้นมันรู้สึกโดดเดี่ยวการนั่งมองดอกบัวที่กำลังเบ่งบานชูช่อทำให้นางรู้สึกตัวว่าอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปและใช้เวลาทั้งหมดที่อยู่ในร่างของเหรินอ้ายปิงคนนี้สร้างสิ่งที่ดีและมีคุณค่าให้กับตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ถ้ากลัวว่าปลูกลงสระแล้วจะไม่งามพี่จะหากระถางบัวใบใหญ่ๆ มาให้เจ้าเองอยากปลูกบัวกี่สีพี่ก็ตามใจเจ้าฮูหยินน้อย” ไม่มีเหตุผลที่ฟ่านไฉจะไม่ตามใจภรรยานางแค่ขอในเรื่องเล็กน้อยทั้งๆ ที่ผ่านมานางนั้นทำเรื่องที่สำคัญและยิ่งใหญ่เอาไว้ตั้งมากแค่ร้านขนมทำกำไรให้มากตั้งเท่าไหร่
แล้วแม้เงินส่วนของร้านค้าของภรรยาบิดาของเขาจะไม่นำเข้ามาเป็นรายได้ของสกุลฟ่านเพราะต้องการให้มันเป็นของขวัญแก่ลูกสะใภ้แต่ที่ผ่านมาฮูหยินของเขาก็ยังคงแบ่งกำไรทุกเดือนมาเข้ากองกลางไม่ได้ขาดด้วยนางบอกว่าอย่างไรแล้วก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน
ระหว่างที่สองสามีภรรยากำลังคุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยเจ้าก้อนแป้งคนโตที่กำลังร้องไห้กระซี้กระซิกก็ถูกอุ้มเข้ามาหามารดาโดยพี่ซิ่วเฟยเมี่ยวส่วนบุตรชายคนเล็กนั้นอยู่ในอ้อมแขนของหม่าจื่อหาน
ถึงจะเป็นฝาแฝดที่อยู่ร่วมครรภ์กันมาถึงเก้าเดือนแต่ทั้งฟ่านอ้ายเถียนและฟ่านไฉคุนนั้นกลับมีนิสัยที่ตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงยกตัวอย่างแค่เวลาหิวบุตรสาวคนโตจะงอแงไม่ก็ร้องไห้กระซี้กระซิกส่วนบุตรชายนั้นไม่ค่อยร้องส่วนมากจะแค่นั่งทำหน้านิ่วคิวขมวดคล้ายผู้เป็นบิดาในยามที่ตรวจบัญชีร้านค้าหรือหากจะร้องก็ร้องออกมาแค่แอะเดียวเบาๆ ไม่ต่างจากเสียงของลูกแมวร้อง
“หิวนมกันแล้วสินะลูกรักของแม่”
เพราะว่าเหรินอ้ายปิงยังคงตั้งอยู่ไฟในช่วงนี้จึงต้องมีคนช่วยเลี้ยงดูเจ้าก้อนแป้งในห้องข้างๆ ก่อนซึ่งส่วนมากก็จะเป็นคนสนิททั้งสองคนของนางและสามีและตัวคุณชายฟ่านเองก็มักจะอยู่ในห้องเพื่อช่วยดูแลลูกๆ ด้วยมีแต่วันนี้นี่แหละที่เขาเพิ่งจะเข้ามาคุยเป็นเพื่อนนางด้วยเขาทำตัวติดกับลูกตลอดเวลาหม่าจื่อหานจึงขอให้เจ้านายออกมาเดินเล่นหรือว่ามาพูดคุยกับฮูหยินบ้าง
วันนี้เจ้าก้อนแป้งคนพี่ได้รับสิทธิ์ดื่มนมจากอกของมารดาก่อนเพราะเจ้าตัวร้องไห้จนหน้าดำหน้าแดงไปหมดคาดว่าจะหิวจนแทบทนไม่ไหวเมื่อนางกินอิ่มแล้วเหรินอ้ายปิงจึงส่งบุตรสาวให้บิดาช่วยไปอุ้มเรอแล้วจากนั้นก็รับบุตรชายมาเข้าเต้าต่อซึ่งลูกๆ ของนางก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง
พวกเขากินนมเยอะมากในแต่ละครั้งร่างกายถึงได้อ้วนท้วนสมบูรณ์แต่ถึงจะกินเก่งแค่ไหนก็ยังพอดูออกว่าเถียนเถียนของนางนั้นตัวยังเล็กกว่าคุนเอ๋อร์อยู่เล็กน้อยแต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะนางตั้งใจจะเลี้ยงลูกด้วยนมของตัวเองให้นานที่สุดรออีกไม่นานทั้งคู่น่าจะมีขนาดตัวที่เท่ากัน