ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ] - บทที่ 4 คิดค้น โดย Nyx Stellarion @Plotteller

"จากห้องผ่าตัดสู่ตำหนักหลวง! แพทย์หนุ่มมือใหม่หัดเป็นหมอในยุคโบราณ จะเอาตัวรอดจากเหล่าขุนนางและองค์หญิงอย่างไร?"

ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ] - บทที่ 4 คิดค้น โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,ผจญภัย,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ผจญภัย,ดราม่า,จีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ลู่หยาง แพทย์หนุ่มผู้มีความสามารถโดดเด่นด้านการแพทย์สมัยใหม่ เกิดอุบัติเหตุระหว่างการผ่าตัด ทำให้เขาพลาดเข้าสู่มิติใหม่และมาปรากฏตัวอยู่ในยุคจีนโบราณ ในร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ป่วยหนัก

เมื่อฟื้นขึ้นมา ลู่หยางพบว่าความรู้ทางการแพทย์ในยุคนี้ยังคงล้าหลัง และโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ กำลังคุกคามชีวิตผู้คนเป็นจำนวนมาก ด้วยความรู้และทักษะที่สั่งสมมา เขาจึงตัดสินใจใช้ความสามารถของตนในการช่วยเหลือผู้คนในยุคนี้

สิ่งที่น่าสนใจคือ ลู่หยางไม่ได้มาเพียงลำพัง เขามีระบบสร้างยาที่ไม่จำกัดติดตัวมาด้วย ระบบนี้สามารถสร้างสมุนไพรและยาที่หายากได้ทุกชนิด เพียงแค่เขามีส่วนผสมที่จำเป็นและสูตรยาเท่านั้น ทำให้ลู่หยางสามารถรักษาโรคที่ไม่เคยมีใครรักษาได้ และสร้างชื่อเสียงให้กับตนเองในฐานะหมอเทวดา

เรื่องราวของลู่หยาง จะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและน่าติดตาม เขาจะต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคมากมาย ทั้งจากการต่อต้านของแพทย์แผนโบราณ การเมืองในราชสำนัก และความรักที่ซับซ้อน

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 4 คิดค้น

แสงแดดอ่อนยามเช้าส่องผ่านบานหน้าต่างกระจกสี ลวดลายที่ฉายลงบนพื้นเป็นประกายระยิบระยับ ผสมผสานกับบรรยากาศเงียบสงบของห้องหนังสือที่มีกลิ่นหอมอ่อนของไม้สักเก่า ลู่หยางก้าวย่างเข้าไปในห้องแห่งปัญญาด้วยดวงตาเปล่งประกาย เขาราวกับเด็กน้อยที่พบขุมทรัพย์ เสียงฝีเท้าของเขาเบาแต่มั่นคง ขณะที่สายตาสำรวจชั้นหนังสือไม้สักแกะสลักลวดลายมังกรอย่างพิถีพิถัน

ท่ามกลางหนังสือเก่าแก่ที่เรียงรายอยู่ หนังสือเล่มหนึ่งซึ่งปกผุกร่อนและตัวอักษรเลือนลางดึงดูดสายตาของเขา ลู่หยางเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา เขาพลิกดูปกด้วยความระมัดระวัง ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ตัวอักษรที่ดูคล้ายกับอักษรจีนโบราณ ราวกับสัมผัสถึงกลิ่นอายของอดีตกาล

เมื่อเปิดหนังสือออก ภาพวาดเส้นเมริเดียนและจุดฝังเข็มปรากฏแก่สายตา ลู่หยางก้มหน้าศึกษาอย่างจดจ่อ ราวกับว่าโลกทั้งใบเหลือเพียงแค่เขาและหนังสือเล่มนี้ "การฝังเข็ม เป็นศาสตร์แพทย์โบราณที่ลึกลับยิ่งนัก" เขาพึมพำเบาๆ พร้อมไล่สายตาไปตามบรรทัด "เส้นลมปราณ ชี่ สมดุลแห่งร่างกาย..." เสียงของเขาเบาแต่เต็มไปด้วยความหลงใหล

ทันใดนั้นเอง แสงระยิบระยับปรากฏขึ้นในอากาศ เสียงกังวานดังขึ้นราวกับมาจากห้วงมิติอื่น "ขอแสดงความยินดี คุณได้เลเวล 1 แล้ว" ลู่หยางสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะพบว่ากล่องไม้สักแกะสลักลวดลายงดงามปรากฏอยู่ตรงหน้า เขาลังเลเพียงชั่วครู่ ก่อนจะเปิดกล่องออก ข้างในนั้นมีกุญแจโบราณที่เปล่งประกายแสงนวล และทองคำแท่งที่เรียงรายอย่างประณีต

"กุญแจ... หรือทองคำ" เสียงของเขากระซิบกับตัวเอง เบื้องลึกในใจเกิดความลังเลชั่วขณะ ก่อนที่มือจะเอื้อมไปหยิบกุญแจโบราณขึ้นมา "การผจญภัยอยู่ที่นี่" เขากล่าวในใจ

กุญแจนั้นหนักแน่นแต่เต็มไปด้วยความลึกลับ "กุญแจที่ไขได้ทุกที่... หรืออาจเป็นกุญแจสู่ชะตาใหม่" ลู่หยางกล่าวพร้อมเก็บมันไว้ในช่องเก็บของที่ปรากฏขึ้นต่อหน้า เขาสัมผัสได้ว่ากุญแจนี้มิใช่เพียงสิ่งของธรรมดา หากแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางสู่เส้นทางที่ไม่มีใครเคยก้าวถึง

ณ เวลานั้น…

ลู่หย่างในชุดฮั่นฝูสีแดงสลับดำ เดินทอดน่องไปมาในเรือนของตน ท่าทางคล้ายครุ่นคิดเรื่องสำคัญ ระหว่างนั้นเงาร่างของมู่หยุนปรากฏขึ้นพร้อมสาวใช้ที่ถือพานบางอย่างติดมือ นางก้าวเข้ามาในเรือนด้วยท่าทางสง่างาม ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ท่านช่างตื่นเช้าจริง ๆ ในวันนี้” มู่หยุนเอ่ยพลางคลี่ยิ้มอ่อนโยน “ข้ามีเรื่องสำคัญจะบอกท่าน เชิญเข้าไปพูดคุยในเรือนเถิด”

ลู่หย่างพยักหน้ารับคำเบา ๆ ก่อนเดินตามมู่หยุนเข้าไปยังโต๊ะรับแขกกลางเรือน ทั้งสองนั่งลงประจำที่ สายลมเย็นพัดผ่านหน้าต่างเปิดกว้าง ทำให้ม่านบางพลิ้วไหวคล้ายคลอเคล้าบทสนทนา

มู่หยุนหันมามองลู่หย่าง ดวงตาสงบนิ่ง “ข้าจะต้องออกจากเรือนนี้ชั่วคราว มีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องวานท่าน ระหว่างที่ข้าไม่อยู่ ขอให้ท่านอย่าได้ออกจากเรือนเป็นอันขาด หากต้องการสิ่งใด โปรดบอกสาวใช้ พวกนางจะจัดการทุกอย่างให้เอง”

ลู่หย่างเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนถามกลับ “แล้วท่านจะไปที่ใด? เหตุใดข้าจึงมิอาจออกจากเรือนได้?”

มู่หยุนถอนหายใจเล็กน้อย “ข้าเกิดในตระกูลขุนนางชั้นสูง เป็นหน้าที่ของข้าที่ต้องเข้าวังหลวงทุกปีเพื่อทำธุระสำคัญ มีบางเรื่องที่ข้าไม่อาจบอกท่านได้ แต่ข้าจะไม่หายไปนานนัก ขอเพียงท่านอดทนและเชื่อฟังคำข้า อีกประการหนึ่ง…” นางเว้นช่วงเล็กน้อย ดวงตาเป็นประกายเจือรอยยิ้ม “ท่านเก่งในศาสตร์การแพทย์ ใช่หรือไม่?”

คำถามนั้นทำให้ลู่หย่างชะงัก ก่อนกล่าวตอบด้วยความสงสัย “ท่านรู้ได้อย่างไร?”

มู่หยุนหัวเราะเบา ๆ “ข้าเห็นหนังสือ ‘การฝังเข็ม’ ที่ท่านวางไว้ผิดตำแหน่งบนโต๊ะอ่านหนังสือ นั่นทำให้ข้ารู้ว่าท่านศึกษาเรื่องนี้ หากท่านสนใจ ข้าจะพาท่านไปพบกับบุคคลผู้เชี่ยวชาญในศาสตร์นี้สักวันหนึ่ง”

คำพูดของมู่หยุนเปรียบดังสายลมที่พัดผ่านชั่วขณะ ทิ้งให้ลู่หย่างครุ่นคิดอย่างลึกล้ำในความสงบของเรือนอันเงียบงัน…

“ทำมั้ยกันนะทำมั้ยฉันถึงมาอยู๋ที่นี้ทำมั้ยถึงและอะไรดนใจให้เธอช่วยฉันทำมั้ยกันนะ.”

เขานอนนิ่ง ครุ่นคิดเงียบงันตลอดราตรี ดวงตาฉายแววสับสนไม่รู้จบ จนกระทั่งแสงทองยามรุ่งอรุณแต่งแต้มขอบฟ้า ลู่หยางลุกขึ้นจากเตียงในที่สุด ก้าวเท้าเนิบช้าเดินสำรวจเรือนพักของตนเอง ความสงบเงียบยามเช้าทำให้ความคิดในใจเริ่มแจ่มชัดขึ้น

เมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหาร สายตาเขาสะดุดกับสำรับที่จัดเตรียมไว้อย่างประณีต กลิ่นหอมกรุ่นของอาหารเช้าลอยฟุ้ง สาวใช้ในเรือนจัดเตรียมไว้เสร็จสิ้นเรียบร้อย แม้บรรยากาศเงียบสงบจะอบอุ่น แต่ในใจของลู่หยางกลับยังเต็มไปด้วยคำถามที่รอคอยคำตอบจากโชคชะตา...

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。