ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ] - บทที่ 7 เจ้าเป็นใครกัน (ฉบับแก้ไข) โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,ผจญภัย

แฟนตาซี,ย้อนยุค,ผจญภัย,ดราม่า,จีนโบราณ

"จากห้องผ่าตัดสู่ตำหนักหลวง! แพทย์หนุ่มมือใหม่หัดเป็นหมอในยุคโบราณ จะเอาตัวรอดจากเหล่าขุนนางและองค์หญิงอย่างไร?"

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ลู่หยาง แพทย์หนุ่มผู้มีความสามารถโดดเด่นด้านการแพทย์สมัยใหม่ เกิดอุบัติเหตุระหว่างการผ่าตัด ทำให้เขาพลาดเข้าสู่มิติใหม่และมาปรากฏตัวอยู่ในยุคจีนโบราณ ในร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ป่วยหนัก

เมื่อฟื้นขึ้นมา ลู่หยางพบว่าความรู้ทางการแพทย์ในยุคนี้ยังคงล้าหลัง และโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ กำลังคุกคามชีวิตผู้คนเป็นจำนวนมาก ด้วยความรู้และทักษะที่สั่งสมมา เขาจึงตัดสินใจใช้ความสามารถของตนในการช่วยเหลือผู้คนในยุคนี้

สิ่งที่น่าสนใจคือ ลู่หยางไม่ได้มาเพียงลำพัง เขามีระบบสร้างยาที่ไม่จำกัดติดตัวมาด้วย ระบบนี้สามารถสร้างสมุนไพรและยาที่หายากได้ทุกชนิด เพียงแค่เขามีส่วนผสมที่จำเป็นและสูตรยาเท่านั้น ทำให้ลู่หยางสามารถรักษาโรคที่ไม่เคยมีใครรักษาได้ และสร้างชื่อเสียงให้กับตนเองในฐานะหมอเทวดา

เรื่องราวของลู่หยาง จะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและน่าติดตาม เขาจะต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคมากมาย ทั้งจากการต่อต้านของแพทย์แผนโบราณ การเมืองในราชสำนัก และความรักที่ซับซ้อน

ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 1 ก้าวแรกสู่เส้นทางใหม่,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 2 เส้นทางที่มองไม่เห็น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 3 การปรับตัว,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 4 คิดค้น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 5 ทดสอบว่าเจ้าพร้อมแล้ว,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 6 ขอแสดงความยินดี,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 7 เจ้าเป็นใครกัน (ฉบับแก้ไข),ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 8 ผู้คนที่ครึกครื้น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 9 สิ่งที่ไม่เคยรู้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 10 เพื่อที่ช่วยเหลือและเพื่อ.....,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 11 รักษา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 12 เปิดกิจการ ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 13 เพื่อพักผ่อนในยามค่ำคืน,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 14 ข่าวที่แผ่กระจาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 15 เข้าสู่เมืองหลวง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 16 เวลาเท่านั้นที่จะสามารถบอกได้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 17 การได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 18 สิ่งที่หมอต้องเผชิญ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 19 กลับไปอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 20 คนข้างกาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 21 ชั่งเงียบเหงา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 22 เจ้าเลือกได้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 23 ผลกระทบของโรค,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 24 การเดินทาง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 25 สายลมยามเย็น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 26 คำมั่นสัญญา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 27 ใต้แสงจันทร์,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 28 ยืนอยู่ข้างกาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 29 บทแห่งสุข,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 30 สายลม,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 31 ชีวิตที่ปกติ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 32 เผื่อในวันที่ข้าไม่อยู่ที่นี่ ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 33 การได้พบกันอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 34 การขับไล่,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 35 ข้าขอละ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 36 ความสุขที่จางหายไป,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บที่ 37 สิ่งที่ขาดหายและสิ่งที่มาเติมเต็ม จบ

“เหตุใดพวกเขาถึงห้ามข้าทำตัวโดดเด่นนักหนา... หรือว่าข้าควรอยู่อย่างเรียบง่ายดั่งเงา?”

ยังไม่ทันที่ความคิดจะได้ข้อสรุป เงาร่างของชายผู้หนึ่งก็ปรากฏขึ้นในความมืดภายในห้อง ชายลึกลับผู้มีรูปลักษณ์งามสง่า ผมดำขลับดุจปีกอีกา นัยน์ตาคมกริบดั่งดาวในราตรี เขานั่งลงอย่างไม่เกรงใจ ร่างแผ่รังสีเย็นเยียบที่ทำให้ลู่หยางต้องหันไปมองด้วยความประหลาดใจ

ชายลึกลับเผยรอยยิ้มบางเบา ก่อนเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก

“ว่าอย่างไรลู่หยาง เจ้ายังคิดว่าตนเป็นแค่เงาอยู่หรือ?”

ยังไม่ทันที่เขาจะตั้งสติให้มั่น เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นจากความเงียบงัน ชายลึกลับผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้นโดยไร้ซึ่งสัญญาณเตือนใด ๆ ลู่หยางตกตะลึง รีบเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงระแวดระวัง "เจ้าเป็นใคร? แล้วเข้ามาในห้องข้าได้อย่างไร?"

ชายลึกลับเผยรอยยิ้มบางพร้อมกล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่ง "ข้ามีนามว่า เฉิน ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าเป็นครั้งแรก เป็นครั้งแรกของเจ้าที่มาที่นี่ใช่หรือไม่?"

คำพูดของเฉินทำให้ลู่หยางขมวดคิ้วแน่น เขาถามกลับไปด้วยความสงสัย "เจ้าหมายความว่ายังไง? โลกนี้... แล้วเหตุใดเจ้าถึงรู้เรื่องของข้า? เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี่?"

เฉินหัวเราะเบา ๆ ก่อนตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ข้ารู้ว่าเจ้ามายังโลกนี้ได้อย่างไร และข้ารู้ว่าความปรารถนาของเจ้าคือการกลับไปยังโลกเดิมของเจ้า หากเจ้าต้องการกลับ ข้ามีหนทางหนึ่งให้เจ้า... แต่จงฟังให้ดี"

เฉินหยุดคำพูดลงชั่วครู่ก่อนกล่าวต่อ "เจ้าต้องช่วยชีวิตคนให้ได้ เมื่อเจ้าทำสำเร็จ เจ้าจะได้กลับไปยังโลกเดิมของเจ้า"

เมื่อสิ้นคำ ชายลึกลับผู้นั้นพลันหายไปในสายหมอกดุจไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน ทิ้งไว้เพียงลู่หยางที่ยืนงุนงง ทบทวนคำพูดของเฉินที่ยังดังก้องอยู่ในจิตใจ

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแรกแห่งอรุณสาดส่องผ่านหน้าต่างห้อง ลู่หยางลืมตาขึ้นจากการหลับใหล เขาลุกจากเตียงด้วยความสงบ เดินเข้าสู่ห้องน้ำเพื่อชำระกาย ก่อนนั่งลงที่โต๊ะอาหารเพื่อรับประทานอาหารอย่างเรียบง่าย แม้ดูเหมือนทุกอย่างเป็นไปตามปกติ แต่ในหัวใจของลู่หยางยังคงว้าวุ่นกับถ้อยคำของชายผู้มีนามว่า "เฉิน" ที่กล่าวไว้เมื่อคืน

"เจ้าต้องช่วยชีวิตคนให้ได้ เมื่อเจ้าทำสำเร็จ เจ้าจะได้กลับไปยังโลกเดิมของเจ้า"

เสียงนั้นดังก้องในห้วงคิด ทำให้ลู่หยางรู้สึกหนักอึ้งในหัวใจ

หลังมื้ออาหาร ลู่หยางเดินเข้าสู่ห้องสมุดอันเงียบสงบ สายตาของเขากวาดมองชั้นหนังสือที่เรียงรายแน่นหนา กลิ่นหอมอ่อนๆ ของกระดาษเก่าลอยกระทบปลายจมูก เขายื่นมือหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา เปิดอ่านด้วยความตั้งใจ ก่อนที่หนังสือเล่มแล้วเล่มเล่าจะผ่านตาไป

ไม่นานนัก เสียงแจ้งเตือนที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นในหัว "ขอแสดงความยินดี! คุณได้เลเวล 10 แล้ว" ลู่หยางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนหันมองรอบกาย ห้องสมุดนี้เต็มไปด้วยกองหนังสือและตู้เก็บสมุนไพรที่เรียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบ

ลู่หยางถอนหายใจเบาๆ ก่อนพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย "หนังสือทั้งหมดก็อ่านจบแล้ว... ที่นี้ฉันจะทำอะไรต่อล่ะเนี่ย น่าเบื่อชะมัด"

ทันใดนั้นเอง ความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในใจของเขา ดวงตาของลู่หยางเป็นประกาย "ออกไปข้างนอกดีกว่า" เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้าวออกจากห้องสมุด ด้วยความตั้งใจที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่รอคอยอยู่นอกกำแพงแห่งความจำเจนั้น...

"แต่ว่าเราไม่มีเงินนี้ว้าแล้วจะทำยังไงดีละออกไปได้ก็ได้แค่เดินเฉยๆ?" ลู่หยางเปรยขึ้นด้วยน้ำเสียงปลงตก สายตาแฝงความกังวลแหงนมองออกไปเบื้องหน้า ทว่าทันใดนั้นเอง สายตาก็พลันสะดุดกับกล่องไม้แกะสลักที่วางเรียงรายอยู่

"กล่องเหล่านี้..." ลู่หยางครุ่นคิด นี่คงเป็นผลตอบแทนจากการบรรลุเลเวลใหม่ที่ผ่านมา ใช่แล้ว ทั้งแปดกล่องนั้นเต็มไปด้วยสิ่งของล้ำค่า เมื่อเปิดออก ลู่หยางก็พบว่าภายในบรรจุเงินตำลึง ทองแท่ง เหรียญเงิน และเงินตราอีกมากมาย ทุกสิ่งถูกจัดเรียงเป็นระเบียบ งดงามราวสมบัติในห้องล้ำค่าของจักรพรรดิ

ลู่หยางจ้องมองกองทรัพย์นั้นด้วยรอยยิ้มบาง "เพียงแค่เท่านี้ฉันก็มีกินมีใช้ไม่ขาดแล้ว" เขาพึมพำกับตนเอง น้ำเสียงแฝงความพึงพอใจ "แค่นี้เราก็มีกินมีใช้แล้ว และที่นี้เราก็ออกไปซื่อของกินตามที่เราต้องได้แล้ว"

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。