ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ] - บทที่ 15 เข้าสู่เมืองหลวง โดย Nyx Stellarion @Plotteller

"จากห้องผ่าตัดสู่ตำหนักหลวง! แพทย์หนุ่มมือใหม่หัดเป็นหมอในยุคโบราณ จะเอาตัวรอดจากเหล่าขุนนางและองค์หญิงอย่างไร?"

ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ] - บทที่ 15 เข้าสู่เมืองหลวง โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,ผจญภัย,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ผจญภัย,ดราม่า,จีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ลู่หยาง แพทย์หนุ่มผู้มีความสามารถโดดเด่นด้านการแพทย์สมัยใหม่ เกิดอุบัติเหตุระหว่างการผ่าตัด ทำให้เขาพลาดเข้าสู่มิติใหม่และมาปรากฏตัวอยู่ในยุคจีนโบราณ ในร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ป่วยหนัก

เมื่อฟื้นขึ้นมา ลู่หยางพบว่าความรู้ทางการแพทย์ในยุคนี้ยังคงล้าหลัง และโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ กำลังคุกคามชีวิตผู้คนเป็นจำนวนมาก ด้วยความรู้และทักษะที่สั่งสมมา เขาจึงตัดสินใจใช้ความสามารถของตนในการช่วยเหลือผู้คนในยุคนี้

สิ่งที่น่าสนใจคือ ลู่หยางไม่ได้มาเพียงลำพัง เขามีระบบสร้างยาที่ไม่จำกัดติดตัวมาด้วย ระบบนี้สามารถสร้างสมุนไพรและยาที่หายากได้ทุกชนิด เพียงแค่เขามีส่วนผสมที่จำเป็นและสูตรยาเท่านั้น ทำให้ลู่หยางสามารถรักษาโรคที่ไม่เคยมีใครรักษาได้ และสร้างชื่อเสียงให้กับตนเองในฐานะหมอเทวดา

เรื่องราวของลู่หยาง จะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและน่าติดตาม เขาจะต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคมากมาย ทั้งจากการต่อต้านของแพทย์แผนโบราณ การเมืองในราชสำนัก และความรักที่ซับซ้อน

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 15 เข้าสู่เมืองหลวง

ณ ยามสนธยาที่แสงอาทิตย์สุดท้ายเลือนลับขอบฟ้า ลำแสงสีส้มอ่อนกระจายไปทั่วท้องนภา ราวกับจิตรกรแต่งแต้มโลกด้วยพู่กันสีอบอุ่น ลู่หยางปิดคลินิกลงตามปกติ ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงบที่ห่มคลุมสถานที่นั้น เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เขาเดินกลับไปยังเรือนหลังเล็กของตน ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย ทว่าความสงบที่เพิ่งสัมผัสกลับถูกขัดจังหวะอย่างแผ่วเบา เมื่อเงาร่างสองสายปรากฏตรงหน้า

"ลู่หยาง...เจ้ากลับมาแล้วหรือ?" น้ำเสียงนุ่มนวลแฝงด้วยความมั่นคงดังขึ้นจากมู่หยุน สตรีผู้มีใบหน้างดงามดุจภาพวาด เธอยิ้มบางๆ ก่อนกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่ชวนให้ลุ่มหลง "ข้ามีเรื่องสำคัญที่จะต้องพูดกับเจ้า โปรดตามข้ามาด้วยเถิด"

คำพูดของนางราวกับลมหนาวที่พัดพาความลึกลับเข้ามา ลู่หยางเพียงนิ่งรับฟัง แต่ภายในจิตใจกลับเต็มไปด้วยคำถาม

ภายในห้องรับแขกที่เรียบง่ายของลู่หยาง มู่หยุนนั่งลงอย่างสง่างาม ร่างของนางดูโดดเด่นแม้ในบรรยากาศธรรมดา ขณะที่หญิงรับใช้ยืนรออยู่เงียบๆ มู่หยุนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นแต่จริงจัง

"ลู่หยาง เจ้าต้องเดินทางไปเมืองหลวงกับข้า และเข้าเฝ้าในวังหลวง มีผู้หนึ่งที่ต้องการพบเจ้า"

คำพูดนั้นทำให้ลู่หยางถึงกับนิ่งงัน ก่อนเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา "ใครกันที่ต้องการพบข้า?"

เช้าตรู่ในวันถัดมา รถม้าหรูหราเคลื่อนตัวออกจากเรือน ลู่หยางสวมชุดฮั่นฝูสีขาวแดง สะอาดเรียบร้อย ขณะที่มู่หยุนแต่งกายเต็มยศงามสง่า นางหันไปมองลู่หยางด้วยสายตาอ่อนโยนปนความเด็ดขาด

"จงเดินตามข้าอย่างใกล้ชิด อย่าห่างข้าเป็นอันขาด" มู่หยุนกล่าว น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยอำนาจ

"ทำไมเล่า?" ลู่หยางถามกลับด้วยความสงสัย

"อย่าลืมว่าพระราชวังนั้นกว้างใหญ่ดุจป่าเขา หากเจ้าเดินผิดทาง อาจไม่มีวันหาทางออกได้" มู่หยุนตอบด้วยรอยยิ้มที่แฝงความลับ

ไม่นานนัก รถม้าก็แล่นเข้าสู่หยางเฉิง เมืองหลวงที่ได้ชื่อว่า "เมืองแห่งแสงอาทิตย์" ถนนหนทางเต็มไปด้วยความรุ่งเรือง และบรรยากาศอบอวลด้วยกลิ่นอายของอำนาจและความยิ่งใหญ่ของราชวงศ์

ภายในสายลมแห่งราตรีอันเยียบเย็น
รถม้าของมู่หยุนแล่นลัดเลาะผ่านเส้นทางหินเรียบตรง จนมาถึงหน้าประตูทางเข้าพระราชวังอันโอฬาร ด้วยแสงจันทร์ที่สาดส่อง ลู่หยางซึ่งยืนเคียงข้างมู่หยุน กลายเป็นจุดสนใจของเหล่าขันทีและนางในที่เดินผ่าน เสียงซุบซิบดังแผ่วเบาไปทั่วบริเวณ หลายคนตระหนักถึงฐานะอันทรงเกียรติของมู่หยุน ผู้เป็นหนึ่งในขุนนางชั้นสูงที่มีอิทธิพลในราชสำนัก

เมื่อถึงลานหินหยก มู่หยุนจูงลู่หยางมาหยุดยืนเบื้องหน้าประตูไม้แกะสลักอย่างประณีต "เจ้าคงสงสัยว่าทำไมข้าถึงมาที่นี่ทุกปี ข้ามีสิ่งสำคัญที่ต้องรักษา" มู่หยุนกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงไว้ด้วยความเศร้าหมอง

ลู่หยางเพียงพยักหน้ารับคำ ก่อนจะค่อยๆ ผลักบานประตูออก ภายในห้อง เงาสลัวของตะเกียงน้ำมันสะท้อนให้เห็นชายชราผู้หนึ่งนอนอยู่บนเตียงไม้ไผ่ ใบหน้าซีดเซียวเต็มไปด้วยริ้วรอยของความทรมาน ลมหายใจแผ่วเบาแทบจะไม่ได้ยิน

ทันใดนั้น หน้าต่างแจ้งเตือนลึกลับปรากฏต่อหน้าลู่หยาง เนื้อหาภายในช่างเย็นเยียบยิ่งกว่าสายลมฤดูหนาว
"ชายผู้นี้เป็นวัณโรค..."
ข้อความบรรยายถึงโรคร้ายที่กัดกร่อนร่างกายของชายชรา และความยากลำบากในการรักษา

ลู่หยางถอนหายใจลึก ดวงตาจับจ้องไปยังมู่หยุน ก่อนจะเอ่ยว่า "โรคร้ายนี้แม้รักษาได้ แต่ต้องอาศัยเวลาและเงินทองจำนวนมหาศาล โอกาสสำเร็จก็ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของผู้ป่วย"

มู่หยุนมองชายหนุ่มด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง "ลู่หยาง เจ้าคิดว่าข้าควรทำอย่างไรดี?"

ลู่หยางนิ่งเงียบครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "แม้ต้องเผชิญความลำบาก ข้าสัญญาว่าจะช่วยชีวิตบิดาของท่านให้ได้ นี่คือสิ่งตอบแทนที่ข้าสมควรทำ หลังจากที่ท่านเคยช่วยเหลือข้ามาก่อน"

คำกล่าวของลู่หยางดั่งสายธารแห่งความหวัง มู่หยุนก้มหน้าลงเล็กน้อย ดวงตาสั่นไหวด้วยความซาบซึ้ง ขณะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ก็กล่าวด้วยเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความเชื่อมั่น "หากเจ้าพร้อม ข้าก็พร้อมที่จะต่อสู้ไปกับเจ้า"

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。