ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ] - บทที่ 18 สิ่งที่หมอต้องเผชิญ โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,ผจญภัย

แฟนตาซี,ย้อนยุค,ผจญภัย,ดราม่า,จีนโบราณ

"จากห้องผ่าตัดสู่ตำหนักหลวง! แพทย์หนุ่มมือใหม่หัดเป็นหมอในยุคโบราณ จะเอาตัวรอดจากเหล่าขุนนางและองค์หญิงอย่างไร?"

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ลู่หยาง แพทย์หนุ่มผู้มีความสามารถโดดเด่นด้านการแพทย์สมัยใหม่ เกิดอุบัติเหตุระหว่างการผ่าตัด ทำให้เขาพลาดเข้าสู่มิติใหม่และมาปรากฏตัวอยู่ในยุคจีนโบราณ ในร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ป่วยหนัก

เมื่อฟื้นขึ้นมา ลู่หยางพบว่าความรู้ทางการแพทย์ในยุคนี้ยังคงล้าหลัง และโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ กำลังคุกคามชีวิตผู้คนเป็นจำนวนมาก ด้วยความรู้และทักษะที่สั่งสมมา เขาจึงตัดสินใจใช้ความสามารถของตนในการช่วยเหลือผู้คนในยุคนี้

สิ่งที่น่าสนใจคือ ลู่หยางไม่ได้มาเพียงลำพัง เขามีระบบสร้างยาที่ไม่จำกัดติดตัวมาด้วย ระบบนี้สามารถสร้างสมุนไพรและยาที่หายากได้ทุกชนิด เพียงแค่เขามีส่วนผสมที่จำเป็นและสูตรยาเท่านั้น ทำให้ลู่หยางสามารถรักษาโรคที่ไม่เคยมีใครรักษาได้ และสร้างชื่อเสียงให้กับตนเองในฐานะหมอเทวดา

เรื่องราวของลู่หยาง จะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและน่าติดตาม เขาจะต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคมากมาย ทั้งจากการต่อต้านของแพทย์แผนโบราณ การเมืองในราชสำนัก และความรักที่ซับซ้อน

ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 1 ก้าวแรกสู่เส้นทางใหม่,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 2 เส้นทางที่มองไม่เห็น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 3 การปรับตัว,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 4 คิดค้น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 5 ทดสอบว่าเจ้าพร้อมแล้ว,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 6 ขอแสดงความยินดี,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 7 เจ้าเป็นใครกัน (ฉบับแก้ไข),ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 8 ผู้คนที่ครึกครื้น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 9 สิ่งที่ไม่เคยรู้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 10 เพื่อที่ช่วยเหลือและเพื่อ.....,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 11 รักษา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 12 เปิดกิจการ ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 13 เพื่อพักผ่อนในยามค่ำคืน,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 14 ข่าวที่แผ่กระจาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 15 เข้าสู่เมืองหลวง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 16 เวลาเท่านั้นที่จะสามารถบอกได้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 17 การได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 18 สิ่งที่หมอต้องเผชิญ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 19 กลับไปอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 20 คนข้างกาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 21 ชั่งเงียบเหงา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 22 เจ้าเลือกได้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 23 ผลกระทบของโรค,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 24 การเดินทาง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 25 สายลมยามเย็น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 26 คำมั่นสัญญา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 27 ใต้แสงจันทร์,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 28 ยืนอยู่ข้างกาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 29 บทแห่งสุข,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 30 สายลม,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 31 ชีวิตที่ปกติ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 32 เผื่อในวันที่ข้าไม่อยู่ที่นี่ ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 33 การได้พบกันอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 34 การขับไล่,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 35 ข้าขอละ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 36 ความสุขที่จางหายไป,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บที่ 37 สิ่งที่ขาดหายและสิ่งที่มาเติมเต็ม จบ

ในขณะนั้นเอง ลู่หยางกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงแฝงแววกังวล "นี่เกิดสิ่งใดขึ้นกับเจ้าเล่า? มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่ข้าได้บ้าง? เหตุใดจึงมีบาดแผลฉีกขาดและแขนหักถึงเพียงนี้?" แววตาของเขาจ้องมองไปยังชายหนุ่มผู้บาดเจ็บที่นอนจมกองโลหิต สีหน้าฉายชัดถึงความร้อนใจ

ขณะเสียงของลู่หยางจางหาย ชายหนุ่มจากหมู่บ้านใกล้เคียงได้ก้าวเข้ามาด้วยท่าทีสงบ เขาคุกเข่าลงต่อหน้าและเอ่ยด้วยน้ำเสียงสลด "ท่านลู่หยาง...ชายผู้นี้ถูกหมีดุร้ายทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ข้าไปพบเขาในยามที่ลมหายใจแทบจะดับสูญ จึงเร่งนำตัวมาที่นี่ ขอโปรดช่วยเขาด้วยเถิด..." คำพูดของชายหนุ่มแฝงด้วยความเศร้าใจ และความสงสารอันล้นเหลือที่ไม่อาจเก็บซ่อนไว้ได้

ลู่หยางไม่รอช้า เขาเริ่มทำความสะอาดบาดแผลด้วยน้ำมืออันมั่นคงและละเอียดลออ หยาดโลหิตที่เปรอะเปื้อนถูกชำระล้างจนสิ้น แม้กลิ่นคาวจะคละคลุ้งในอากาศ แต่ลู่หยางยังคงมุ่งมั่นอย่างไม่ไหวเอน ด้วยเข็มและด้ายที่เรียงร้อยอย่างชำนาญ บาดแผลที่ฉีกขาดถูกเย็บปิดลงด้วยความบรรจง

เมื่อการรักษาสิ้นสุด ลู่หยางเช็ดมือให้สะอาด ก่อนจะหันไปพยักหน้าแก่ชายหนุ่ม "เขาปลอดภัยแล้ว แต่อย่าได้ละเลยให้บาดแผลติดเชื้อ พยาบาลเขาอย่างดีเถิด" เสียงของเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่

หลังจากนั้น ลู่หยางเดินออกจากห้องรักษา เขาทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ที่โต๊ะหน้าคลินิก ปล่อยให้ลมเย็นพัดผ่านร่าง เขาเหม่อมองออกไปยังฟ้าครามเบื้องหน้า พลางพึมพำกับตนเอง "ชีวิตของผู้รักษาเช่นข้านั้นล้วนวุ่นวายเสมอ แม้จะเป็นเพียงวันธรรมดา แต่ก็มักมีเคราะห์กรรมมาท้าทายอยู่ร่ำไป..."

ยามเย็นนั้น ลู่หยางปิดคลินิกของเขาเป็นการสิ้นสุดวันอันเหนื่อยล้า จากนั้นเดินทอดน่องไปตามถนนตลาดที่คราคร่ำไปด้วยผู้คน เสียงพูดคุยหัวเราะดังสะท้อนทั่วท้องถนน ระหว่างทางสายตาของลู่หยางก็พลันเห็นภาพของผู้คนที่เขาเคยรักษา คนชราที่เคยเจ็บป่วยเดินเหินอย่างกระฉับกระเฉง เด็กน้อยที่เคยไร้เรี่ยวแรงกลับส่งยิ้มแจ่มใส ลู่หยางยิ้มบาง ๆ อย่างพึงใจ ก่อนจะแวะซื้อของกินเล่นและวัตถุดิบสำหรับทำอาหารมากมาย

เมื่อกลับถึงเรือน ลู่หยางตรงไปยังครัว เขาเอ่ยกับสาวใช้ด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ว่า
"วันนี้ข้าจะลงมือทำอาหารเอง ห้ามผู้ใดเข้ามายุ่งเด็ดขาด!"

ลู่หยางปล่อยใจให้สบาย เขาพึมพำกับตนเองว่า
"วันนี้จะทำอะไรดีนะ... นานแค่ไหนแล้วที่ข้าไม่ได้ลงมือทำอาหารเอง ตั้งแต่มายังยุคจีนโบราณนี้ก็แทบไม่ได้จับมีดจับตะหลิวเลย ถ้าเช่นนั้น... หมูทอดซอสเปรี้ยวหวานดีหรือไม่?"

เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เริ่มจัดเตรียมวัตถุดิบที่จำเป็น ได้แก่

สันในหมู 300 กรัม
แป้งทอดกรอบ ½ ถ้วย
เกลือป่น 1 ช้อนชา
พริกไทยป่น 1 ช้อนชา
น้ำมันพืช 2 ถ้วย
กระเทียมสับละเอียด 1 ช้อนโต๊ะ
สับปะรดหั่นชิ้นเล็ก ½ ถ้วย
หอมใหญ่หั่นเสี้ยว 1 หัว
พริกหวานสีเขียวหั่นชิ้นเล็ก ½ ลูก
พริกหวานสีแดงหั่นชิ้นเล็ก ½ ลูก
ซอสมะเขือเทศ ½ ถ้วย
น้ำตาลทราย 1 ช้อนโต๊ะ
ซีอิ๊วขาว 1 ช้อนโต๊ะ
เมื่อทุกอย่างพร้อม เขาก็เริ่มลงมือทำอาหารด้วยความชำนาญที่ยังคงอยู่ในความทรงจำ

วิธีทำ:

หั่นสันในหมูเป็นชิ้นพอดีคำ ผสมแป้งทอดกรอบ เกลือป่น และพริกไทยป่นให้เข้ากัน จากนั้นนำหมูลงไปคลุกแป้งจนเคลือบบาง ๆ แล้วนำไปทอดจนเหลืองกรอบ ตักขึ้นสะเด็ดน้ำมัน
ตั้งกระทะใส่น้ำมัน พอน้ำมันร้อน ใส่กระเทียมลงผัดจนหอม จากนั้นใส่หอมใหญ่ พริกหวานสองสี และสับปะรดลงผัดจนสุก
ปรุงรสด้วยซอสมะเขือเทศ น้ำตาลทราย และซีอิ๊วขาว ผัดให้เข้ากันดี จากนั้นใส่หมูทอดที่พักไว้ลงคลุกเคล้าจนทั่ว
ตักใส่จาน พร้อมรับประทาน!
เมื่อสำเร็จ กลิ่นหอมของหมูทอดซอสเปรี้ยวหวานลอยตลบอบอวลไปทั่วครัว ลู่หยางมองดูอาหารที่เขาทำด้วยรอยยิ้ม พึมพำกับตัวเองเบา ๆ
"รสชาติจะเป็นอย่างไรนะ... แต่แค่ได้ทำเองก็สุขใจแล้ว"

ลู่หยางก้าวเดินไปยังโต๊ะรับประทานอาหารด้วยท่วงท่าสงบนิ่งดุจสายลมฤดูใบไม้ผลิ แววตาสงบของเขาจับจ้องที่อาหารตรงหน้า เป็นอาหารที่เขาลงมือปรุงด้วยตนเองทุกขั้นตอน เมื่อนั่งลงอย่างสำรวม มือเรียวยื่นไปหยิบตะเกียบก่อนจะคีบอาหารขึ้นชิม แววตาพลันเปล่งประกายแห่งความพอใจ มุมปากยกยิ้มเล็กน้อยราวกับจันทร์เสี้ยว

เขาพึมพำเสียงเบา ราวกับพูดกับตัวเองแต่กลับแฝงด้วยความลุ่มลึกของความคิด “นี่สินะ...ความสุขที่เรียบง่ายที่แท้จริง”

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。